Nie umywa się do I tomu

Nie umywa się do I tomu

Bezpośrednio po zakończeniu lektury ''Rycerzy Królestwa'' sięgnąłem po drugi tom cyklu, opisujący wcześniejsze losy głównego bohatera powieści - francuskiego rycerza Zakonu Joannitów Morgennesa. Fakt, że tom drugi, wydany w Polsce po prostu pod tytułem ''Rycerz Morgennes'' stanowi prequel pierwszego, nie nastrajał mnie zbyt optymistycznie, jako że wolałbym, aby narracja cyklu była prowadzona chronologicznie, jednak na tyle byłem ciekaw jego wcześniejszych dziejów, jak i losów innych bohaterów ''Rycerzy Królestwa'', że postanowiłem po niego sięgnąć.
W przeciwieństwie do pierwszego tomu, którego krótką recenzję także zamieściłem w tym serwisie, w tym przypadku autor już konsekwentnie postawił od początku na konwencję stricte fantastyczną, wręcz bajkową. Świadczy to niewątpliwie o dużej wyobraźni potomka noblisty, jednak nie do końca pozytywnie wpłynęło na klimat powieści, który w mojej ocenie ewidentnie psują motywy czysto bajkowe (baśniowe),jak np. bieg Morgennesa po grzbietach lecącego stada ptaków z towarzyszącym mu przyjacielem na plecach i klatką z kurą pod pachą!
Powieść jest o blisko 100 stron obszerniejsza, niż pierwszy tom cyklu i niestety miejscami napotykamy dłużyzny (np. wczesne lata bohatera we Francji, czy szkolenie na dworze dygnitarza cesarza Bizancjum w Konstantynopolu). Dopiero, kiedy akcja powieści ponownie przenosi nas do Ziemi Świętej i Egiptu Fatymidów znów robi się ciekawie.
Niestety należy wytknąć autorowi liczne niekonsekwencje i brak logiki w zakresie chronologii zdarzeń oraz umiejscowienia ich w czasie, m. in. co do określenia wieku głównego bohatera. W powieści spotykamy kilka wskazówek mówiących o wieku Morgennesa, które jednak niestety zupełnie ze sobą nie korespondują i uniemożliwiają w istocie określenie jego wieku. A już prawdziwym kwiatkiem, obrazującym ''dosyć luźne'' podejście autora do sygnalizowanych kwestii, jest scena, w której Dodin Dziki w roku 1169 opowiada Morgennesowi zdarzenie z przeszłości, mówiąc, że było ono ''przed trzydziestu laty, około roku 1146 r.''
Reasumując, w mojej ocenie książka słabsza, niż tom pierwszy, aczkolwiek nie pozbawiona pewnych atutów, jak m. in. ciekawe przedstawienie, co miało już miejsce także w ''Rycerzach Królestwa'', świata muzułmańskiego, często przez nas postrzeganego jako jednolitego i zjednoczonego w walce z Krzyżowcami, tymczasem składającego się z wielu rywalizujących ze sobą, a niekiedy wręcz zaciekle zwalczających się, nurtów.
Pomimo przeciętnej oceny i dosyć mało entuzjastycznej recenzji ''Rycerza Morgennesa'' aktualnie ponownie wróciłem do świata wykreowanego przez Davida Camusa, sięgając po tom trzeci cyklu, zamykający losy jego bohaterów - ''Miecz królów Jerozolimy''.

Bezpośrednio po zakończeniu lektury ''Rycerzy Królestwa'' sięgnąłem po drugi tom cyklu, opisujący wcześniejsze losy głównego bohatera powieści - francuskiego rycerza Zakonu Joannitów Morgennesa. Fakt, że tom drugi, wydany w Polsce po prostu pod tytułem ''Rycerz Morgennes'' stanowi prequel pierwszego, nie nastrajał mnie zbyt optymistycznie, jako że wolałbym, aby narracja...

Hmmm... po jej przeczytaniu miałam mieszane uczucia jak ją ocenić. W ogólnej ocenie wypadła "tak sobie", to i tak przyzwoicie chociaż nie zachwyciła mnie na tyle jak I część przygód Morgennes'a. Spodziewałam się, że będzie równie porywająca jak jej poprzedniczka, ale przyznaję, że mocno się rozczarowałam ;/

Hmmm... po jej przeczytaniu miałam mieszane uczucia jak ją ocenić. W ogólnej ocenie wypadła "tak sobie", to i tak przyzwoicie chociaż nie zachwyciła mnie na tyle jak I część przygód Morgennes'a. Spodziewałam się, że będzie równie porywająca jak jej poprzedniczka, ale przyznaję, że mocno się rozczarowałam ;/