David Camus

Książka rozpoczyna się jak solidna powieść historyczno - przygodowa. Razem z głównym bohaterem - rycerzem Zakonu Joannitów Morgennesem budzimy się 04 lipca 1187 r. na polu bitwy pod Hittin po druzgocącej klęsce zadanej chrześcijańskim wojskom Królestwa Jerozolimskiego przez armię Saladyna, aby odtąd śledzić jego dalsze losy w Ziemi Świętej okresu krucjat. Już w pierwszej części powieści autor wprowadza do fabuły kilka intrygujących postaci oraz motywów fantastycznych (np. tajemnicza dziewczyna z sokołem, ''Starzec z gór'' i asasyni, ''biali templariusze''),które nadają książce ciekawy klimat. Z biegiem czasu jednak Camus coraz bardziej odchodzi od konwencji powieści historyczno - przygodowej z elementami fantastycznymi na rzecz fantastyki w czystej postaci, zaś końcowe rozdziały powieści, w tym kulminacyjna scena w podziemiach świątyni jerozolimskiej, to już prawdziwa ''fantastyczno - rockendrolowa jazda beż trzymanki'' ;). Nie mam nic przeciwko elementom fantastycznym w powieści historyczno - przygodowej (w udany sposób zastosował tę konwencję choćby w ''Trylogii husyckiej'' Sapkowski),ale w tym wypadku, zwłaszcza w końcowych rozdziałach, autor chyba nieco przeszarżował ;). Wahałem się, czy wystawić ocenę 5 czy 6 gwiazdek. Ostatecznie, zważywszy na tematykę wypraw krzyżowych, zderzenia kulturowego Zachodu i Islamu, która jest jedną z moich ulubionych, jeśli chodzi o powieść historyczną, książkę oceniam jako dobrą i, pomimo zasygnalizowanych zastrzeżeń, godną polecenia.