Topiel

Poruszająca opowieść, gdzie w tle powódź wśród perypetii młodych ludzi.. trudne tematy, które są tak bardzo nadal aktualne.. pozostawiła we mnie refleksję i melodię..

Poruszająca opowieść, gdzie w tle powódź wśród perypetii młodych ludzi.. trudne tematy, które są tak bardzo nadal aktualne.. pozostawiła we mnie refleksję i melodię..

Rewelacyjna książka, można się i pośmiać i wzruszyć. Niesamowicie oddany klimat lat 90tych oraz powodzi w Głuchołazach, która miała miejsce w 1997 roku. Do tego mega ciekawe losy głównych bohaterów oraz zwykłych ludzi, toczących walkę z nieokiełznanym żywiołem. Bardzo polecam!

Rewelacyjna książka, można się i pośmiać i wzruszyć. Niesamowicie oddany klimat lat 90tych oraz powodzi w Głuchołazach, która miała miejsce w 1997 roku. Do tego mega ciekawe losy głównych bohaterów oraz zwykłych ludzi, toczących walkę z nieokiełznanym żywiołem. Bardzo polecam!

Niezwykle klimatyczna opowieść aby utonąć w innej przestrzeni.
Poczułam ten sam dreszcz emocji co przy czytaniu opowiadania ,,Ciało" ze zbioru ,,Cztery pory roku" Stephena Kinga.
Nie mam nic więcej do dodania. Cudowne uczucie.

Niezwykle klimatyczna opowieść aby utonąć w innej przestrzeni.
Poczułam ten sam dreszcz emocji co przy czytaniu opowiadania ,,Ciało" ze zbioru ,,Cztery pory roku" Stephena Kinga.
Nie mam nic więcej do dodania. Cudowne uczucie.

To moje drugie spotkanie z książką Jakuba Ćwieka i kolejny raz jestem pod wrażeniem jego pisania :)

„Topiel” to wciągający thriller obyczajowy, osadzony w Głuchołazach podczas powodzi tysiąclecia w 1997 roku. Ćwiek przenosi nas do świata czterech nastolatków: Darka, Grześka, Kacpra i Józka, których wakacyjne przygody przeradzają się w koszmar.

Powieść zaczyna się od makabrycznego odkrycia zwłok zaginionego chłopca - było to dla mnie zaskoczeniem. Już od pierwszych stron mamy świadomość, że jeden z bohaterów zginie. U mnie owa świadomość jeszcze bardziej potęgowała napięcie i zaciekawienie całą historią.

Autor z wielką wrażliwością i realizmem oddaje atmosferę tamtych lat, ożywiając wspomnienia z dzieciństwa - z rodzinnych Głuchołaz. Dla wielu czytelników „Topiel” z pewnością przywoła ich własne wspomnienia z dramatycznych zdarzeń z 1997 roku. Przyznam, że ja sama o powodzi wiem jedynie ze zdjęć i rodzinnych opowiadań, gdyż urodziłam się niecały miesiąc po owych wydarzeniach.

Wracając do samej książki. Mimo, że podejmowane wątki i sama historia dotyczą tematów ciężkich, autor przekazał to w bardzo przystępny sposób. Krótkie rozdziały pisane z różnych perspektyw zapewniają dynamiczną narrację.

Ćwiek doskonale oddaje dramatyzm tamtych dni, ukazując przyjaźń i lojalność chłopców, które wystawione są na ciężką próbę. Poruszane tematy tj. samobójstwa młodocianych czy przemoc, tylko podkreślają, jak łatwo można wpaść w spiralę złych decyzji.

Powieść nie tylko dostarcza emocjonujących wrażeń, ale również skłania do głębszej refleksji nad ludzką naturą i reakcjami na tragedię. W mojej ocenie to pełna napięcia i niespodziewanych zwrotów akcji opowieść o przyspieszonym dojrzewaniu. Zapada w pamięć.

Zdecydowanie polecam :)

To moje drugie spotkanie z książką Jakuba Ćwieka i kolejny raz jestem pod wrażeniem jego pisania :)

„Topiel” to wciągający thriller obyczajowy, osadzony w Głuchołazach podczas powodzi tysiąclecia w 1997 roku. Ćwiek przenosi nas do świata czterech nastolatków: Darka, Grześka, Kacpra i Józka, których wakacyjne przygody przeradzają się w koszmar.

Powieść zaczyna się od...

Uważam, że książka jest o niczym a jednak o czymś. Również jestem nastolatką [nawet w wieku Kacpra z lektury] tylko iż w tutejszych czasach. Rozumiem gniew bohaterów i rozczarowanie dorosłymi, którzy czasem nie potrafią wypełnić swojej roli. Również rozumiem miłość do kogoś, kto był zainteresowany kimś innym. Rzeczywiście był to wielki cios dla mnie i niby bzdura, ale było to trudne dla mnie aby przyjąć ten fakt do siebie. I moim zdaniem, powinno przeczytać to jak najwięcej nastolatków aby zrozumieć, że problemów nawet małych nie powinni starać się rozwiązać samemu jeśli widzimy, że sytuacja wymyka się spod kontroli i zwyczajnie sobie nie radzimy. Lub nawet aby zrozumieć, że nie każdy ma silną psychikę i zwracać uwagę na to co robimy i co mówimy tej osobie. Polecam bardzo, mega klimatyczna książką ;))

Uważam, że książka jest o niczym a jednak o czymś. Również jestem nastolatką [nawet w wieku Kacpra z lektury] tylko iż w tutejszych czasach. Rozumiem gniew bohaterów i rozczarowanie dorosłymi, którzy czasem nie potrafią wypełnić swojej roli. Również rozumiem miłość do kogoś, kto był zainteresowany kimś innym. Rzeczywiście był to wielki cios dla mnie i niby bzdura, ale było...

Zdecydowanie dla osób, które chciałyby przypomnieć sobie klimat lat 90`. Sama fabuła może nie opiera się na skomplikowanej intrydze, jednak warsztat autora robi swoje i chciałam poznać zakończenie historii.

Zdecydowanie dla osób, które chciałyby przypomnieć sobie klimat lat 90`. Sama fabuła może nie opiera się na skomplikowanej intrydze, jednak warsztat autora robi swoje i chciałam poznać zakończenie historii.

Zgadzam się z wcześniejszymi recenzjami - jest to książka zasadniczo o niczym, ale dobrze napisana, dużo w niej dialogów, trochę akcji i niewiadomych. Nie oczekiwałam po niej niczego więcej niż zanurzenia się w inną rzeczywistość i pod tym względem mnie nie zawiodła. Nie jest to natomiast ani kryminal, ani thriller, raczej proza obyczajowa. Dobra książka na weekend.

Zgadzam się z wcześniejszymi recenzjami - jest to książka zasadniczo o niczym, ale dobrze napisana, dużo w niej dialogów, trochę akcji i niewiadomych. Nie oczekiwałam po niej niczego więcej niż zanurzenia się w inną rzeczywistość i pod tym względem mnie nie zawiodła. Nie jest to natomiast ani kryminal, ani thriller, raczej proza obyczajowa. Dobra książka na weekend.

Oj mocno mnie wciągnęło i mam pewien niedosyt. Poruwninia do Stranger Things jak najbardziej zasadne. Warto!

Oj mocno mnie wciągnęło i mam pewien niedosyt. Poruwninia do Stranger Things jak najbardziej zasadne. Warto!

Co najmniej przyzwoite technicznie (bardziej na poziomie Grimm City niż Drelicha),ale niestety kompletnie bez ikry, bez… wszystkiego. Jeśli, Drogi Czytelniku tej wypowiedzi, nic nie wyniosłeś z jej lektury, to wiedz, że tak samo poczujesz się po lekturze Topieli. Z tą różnicą, że poświęcisz znacznie więcej cennego czasu.

Co najmniej przyzwoite technicznie (bardziej na poziomie Grimm City niż Drelicha),ale niestety kompletnie bez ikry, bez… wszystkiego. Jeśli, Drogi Czytelniku tej wypowiedzi, nic nie wyniosłeś z jej lektury, to wiedz, że tak samo poczujesz się po lekturze Topieli. Z tą różnicą, że poświęcisz znacznie więcej cennego czasu.

Dziękuję za tę książkę, za możliwość powrotu do czasu gdy byłam nastolatką, za możliwość przypomnienia sobie jak to było, jakim tokiem biegły myśli, co było ważne, co decydowało o naszej reputacji. Dziękuję za rzetelne osadzenie historii, szczegóły, o których już zapomniałam (tytuły gazet, najmodniejsze komiksy, ale także wyposażenie domów, opis ubrań jakie wówczas noszono). Znam Głuchołazy dlatego ciekawiej czytało mi się "widząc" którędy chłopcy wędrują, którędy płynie woda, co było dla mnie dodatkowym plusem a może nawet jedną z przyczyn wyboru tej książki. Był to fajnie spędzony czas, polecam.

Dziękuję za tę książkę, za możliwość powrotu do czasu gdy byłam nastolatką, za możliwość przypomnienia sobie jak to było, jakim tokiem biegły myśli, co było ważne, co decydowało o naszej reputacji. Dziękuję za rzetelne osadzenie historii, szczegóły, o których już zapomniałam (tytuły gazet, najmodniejsze komiksy, ale także wyposażenie domów, opis ubrań jakie wówczas...