Odmęt

Dziennikarz Damian Wolczuk w wyniku stłuczki samochodowej musi spędzić kilka dni w Chęcinach. Nadarza się okazja by opisać pewne zdarzenie, które może nosić znamiona zbrodni. To jednak nie będzie jednostkowy przypadek. Zło zacznie się panoszyć, a dziennikarz poczuje na sobie jego oddech.

Jest to pierwsza kryminalna powieść Jacka Łukawskiego. Mamy więc swego rodzaju debiut i to od razu z wyższej półki.
Tę powieść charakteryzuje mnogość szczegółowych opisów miejsc. W sumie tytuł Honorowego Przewodnika Chęcińskoego zobowiązuje 😉
Dla niektórych czytelników może to być minus, ale ja sądzę, że te opisy robią wyjątkowy klimat i pomagają głębiej zanurzyć się w fabułę.
Bardzo wyraźny jest lokalny patriotyzm autora, pamięć i szacunek do przeszłości. Dostajemy fragmenty wycięte z historii miasta, a także nawiązania do biblii i kultury żydowskiej. Poznajemy również miejscową architekturę. Cały ten realizm przełamują lokalne legendy.

“(...) zło może być w każdym. Znajdź je i zniszcz, zanim zniszczy ciebie. Teraz jeszcze jest słabe, ale wie, że mu zagrażasz, i będzie chciało cię powstrzymać. Pamiętaj o tym, bądź ostrożny, znajdź je i znisz, póki czas."

Czytając można poczuć na plecach pewien dreszcz. Zło stopniowo narasta, a w związku z tym powiększa się liczba ofiar. Czy to faktycznie jakaś nadprzyrodzona siła próbuje przejąć kontrolę?

Nie będę ukrywać, że miałam podejrzenia co do sprawcy i one się potwierdziły, ale to jak autor prowadzi poszczególne wątki wcale nie jest jednoznaczne i na pewno zakonczenie zaskoczy wielu czytelników.
Moje wyrazy uznania za szczegółowy research. Widać ogromną pracę włożoną w tę książkę, a sam pomysł na fabułę jest bardzo wciągający. Z czystym sercem mogę polecić ten kryminał.

Dziennikarz Damian Wolczuk w wyniku stłuczki samochodowej musi spędzić kilka dni w Chęcinach. Nadarza się okazja by opisać pewne zdarzenie, które może nosić znamiona zbrodni. To jednak nie będzie jednostkowy przypadek. Zło zacznie się panoszyć, a dziennikarz poczuje na sobie jego oddech.

Jest to pierwsza kryminalna powieść Jacka Łukawskiego. Mamy więc swego rodzaju debiut...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przekombinowane i nudnawe...

Przekombinowane i nudnawe...

Pokaż mimo to

Nawet nie potrafię ocenić tej książki. Bardzo, bardzo długo zajęło mi czytanie jej, przerywałam i wracałam i na pewno było to jednym z powodów, dla których nie do końca orientowałam się w akcji. Kolejnym z powodów było coś, czego po prostu nie lubię w książkach - utrudnianie czytelnikowi zorientowania się w bohaterach. Wybitnie nie mam pamięci do nazwisk i imion, a tu jak na złość wśród głównych bohaterów mamy Damiana, Daniela, Dariusza, Dominika już w pierwszych rozdziałach. Jakby autor szedł słownikiem. Ale może się czepiam.
Kolejny powód to przydługie "opisy przyrody". Dla osób mieszkających w Chęcinach to może być plus, ale osoby nieznające tego miasteczka będą i tak mieć problemy z wyobrażeniem sobie opisywanych miejsc.
Trzeci, to rozmowy telefoniczne, napisane z perspektywy jednej tylko osoby. Dość irytujace. Ale rozumiem, że umieszczając całość rozmów, książka byłaby jeszcze bardziej rozwlekła, co akurat tej pozycji chyba by nie służyło.
Do tego zakończenie, które w zasadzie burzy wszystko, co autor zbudował w całej książce. Tajemnica związana z przeklętymi zwłokami sprzed kilkuset lat, Żydzi sprzed wojny pojawiający się komuś na ulicy, starcie dwóch religii, wszystkie te elementy w zasadzie mogłyby nie istnieć, bo na końcu dowiadujemy się, że zabijał psychol, bo był psychiczny. Bez związku z niczym.
Dlatego mam bardzo mieszane uczucia, bo doceniam research - czuć na kartach książki, że pisarz dobrze się przygotował, zrobił research kulturalno - religijny miasteczka, wszystko to osadził w topografii, pokazał od kuchni pracę policji, ale wszystko to wydaje się na koniec nie mieć sensu.
Do tego wydaje mi się że miał być to cykl o prokuratorze Painerze a jakoś go tu najmniej. Poznajemy wzajemne zależności, kto z kim i kiedy, ale o Painerze nie dowiedziałam się praktycznie nic, oprócz tego, że jest ekscentryczny i staroświecki, ale przejawiało się to głównie w jego sposobie ubierania. Mam nadzieję, że jegi wątek zostanie jakoś rozwinięty.
Myślę, że dam autorowi szansę i przeczytam kolejny tom, bo sporo jest tu na plus, a postać Painera zdecydowanie wymaga rozwinięcia.

Nawet nie potrafię ocenić tej książki. Bardzo, bardzo długo zajęło mi czytanie jej, przerywałam i wracałam i na pewno było to jednym z powodów, dla których nie do końca orientowałam się w akcji. Kolejnym z powodów było coś, czego po prostu nie lubię w książkach - utrudnianie czytelnikowi zorientowania się w bohaterach. Wybitnie nie mam pamięci do nazwisk i imion, a tu jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dziwny kryminał przypominający zawody żużlowe. Dużo wstępów, analiz, przerw po czym krótki wyścig i tak w kółko.
Niekiedy wyścig jest ciekawy innym razem nudny.
Czekamy na ostateczne rozwiązanie, na niesamowite emocje na zaciętą rywalizację a dostajemy wynik o którym zapomnijmy po kilku chwilach.

Na plus dobry styl i język autora oraz w miarę ciekawy pomysł na intrygę.

Dziwny kryminał przypominający zawody żużlowe. Dużo wstępów, analiz, przerw po czym krótki wyścig i tak w kółko.
Niekiedy wyścig jest ciekawy innym razem nudny.
Czekamy na ostateczne rozwiązanie, na niesamowite emocje na zaciętą rywalizację a dostajemy wynik o którym zapomnijmy po kilku chwilach.

Na plus dobry styl i język autora oraz w miarę ciekawy pomysł na intrygę.

Pokaż mimo to

Hmmm. Powiem wam, że książkę czytało mi się różnie. Momentami akcja mnie porywała, a w innej chwili zbyt obszerne opisy mnie nudziły. Miałam wrażenie przegadania wątku.

Ogólnie jeśli chodzi o samą fabułę i motyw – jak najbardziej mi się podobał. Autor wykazał się sporą wyobraźnią, łącząc kilka różnych wątków w jedną sensowną całość.

Bardzo lubię kiedy w książkach jest wykorzystywany motyw zła, gdzie założenia ocierają się odrobinę o religię, kulturę czy legendy. Lubię takie mroczne wstawki, które dodają historii odrobiny niepokoju, dreszczyku. Które każą czytelnikowi bardziej skupić się na postaciach i dostrzec to z pozoru nie widoczne zło.

Lubię tego typu zabarwienie. I lubię też, kiedy główny bohater jest nie do końca pewną postacią, bo takie właśnie miałam wrażenie co do naszego Damiana.

Coś mi w nim mocno nie pasowało, coś było nie okej, a z drugiej strony chłopak mógł mieć po prostu niezwykłego pecha w życiu, trafić w nie odpowiednie miejsce, w nie odpowiednim czasie. Mógł ? Ale czy miał ? Jak było?

Tego wam oczywiście nie zdradzę, nie powiem nic więcej - musicie przeczytać i poznać historię żeby samemu się dowiedzieć 😀

Ciekawą postacią jest również prokurator! Bardzo mnie zaintrygował swoją osobą!

Jest w nim coś, co każe nam się bliżej mu przyjrzeć, i sprawia, że mamy ochotę go poznać !

W tym miesiącu premierę będzie mieć kolejna książka Autora ‘ Podszept ‘ - kontynuacja cyklu Krąg Painera. Czyli będziemy mieć okazję po raz kolejny spotkać się ze znanymi już nam z Odmętu bohaterami.



Wypatrujcie mojej recenzji, bo ja jestem bardzo ciekawa lektury i nie mogę się już doczekać!

Hmmm. Powiem wam, że książkę czytało mi się różnie. Momentami akcja mnie porywała, a w innej chwili zbyt obszerne opisy mnie nudziły. Miałam wrażenie przegadania wątku.

Ogólnie jeśli chodzi o samą fabułę i motyw – jak najbardziej mi się podobał. Autor wykazał się sporą wyobraźnią, łącząc kilka różnych wątków w jedną sensowną całość.

Bardzo lubię kiedy w książkach jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jako obyczajówka czy inny gatunek ksiażka byłaby świetna, bo autor ma dobry styl. ale jako kryminał nie jest to dobrze napisane, ponieważ pozycja jest skrajnie przegadana. Opisy filiżanek na dwie strony, autobusów i innych rzeczy ze świata przedstawionego sa zupełnie niepotrzebne, ksiażka przez to sprawia wrażenie, jakby autorowi zależało na objętości, nie fabule a tymi opisami chciał na siłę gmatwać watek główny, który jest prosty do przewidzenia, bardzo osadzony w schemacie. Końcówka dla odmiany pisana skrótem, jakby sam pisarz miał dość procesu pisania. ;) Zabrakło chyba roztropnej redakcji, przez co czyta się miejscami źle a miejscami wcale, bo watek kryminalny traci cała dynamikę i się rozłazi.

Jako obyczajówka czy inny gatunek ksiażka byłaby świetna, bo autor ma dobry styl. ale jako kryminał nie jest to dobrze napisane, ponieważ pozycja jest skrajnie przegadana. Opisy filiżanek na dwie strony, autobusów i innych rzeczy ze świata przedstawionego sa zupełnie niepotrzebne, ksiażka przez to sprawia wrażenie, jakby autorowi zależało na objętości, nie fabule a tymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jacek Łukawski swój kryminalny debiut osadził w Chęcinach. Prowincjonalnym miasteczku, jak to zwykle bywa w przypadku kryminałów, spowitym aurą tajemnicy i mroku. Jeśli jednak sądzicie, że Autor powielił jakiekolwiek schematy to jesteście w błędzie. „Odmęt” to kryminał bardzo przemyślany, doskonale skonstruowany, opierający się na rzetelnym researchu i nie waham się użyć tego określenia – inny niż wszystkie.

Damian Wolczuk, główny bohater powieści, miał zdecydowanie zły dzień. Przegrał w sądzie sprawę o zniesławienie, stracił pracę i nakrył partnerkę na zdradzie. Postanowił uciec z Warszawy i spróbować szczęścia w Krakowie. Niestety, nie jest mu dane tam dotrzeć. Rozbija samochód w okolicach Chęcin. Z pomocą przychodzi mu Alicja, przypadkowo przejeżdżająca obok kobieta, która zapewnia mu nocleg w chęcińskim klasztorze. Wkrótce okazuje się, że zbiegły z miejsca wypadku sprawca kolizji oraz jego współpasażerowie nie żyją...

Zachwycił mnie sposób w jaki Autor ukazał Chęciny. Jak genialnie oddał ich małomiasteczkowy klimat, duszną atmosferą, tę specyficzną mentalność mieszkańców, którzy znają się od pokoleń i którym wydaje się że wszystko o sobie wiedzą. Łukawski wykorzystał nie tylko architekturę miasta; Klasztor Franciszkanów, Kościół Św. Ducha, chęciński rynek, Synagogę, ale także jego historię. Zarówno tę prawdziwą, sięgającą średniowiecza jak i tę utrwaloną w miejskich legendach. Wszystko to w sposób fenomenalny wpasował w stworzoną przez siebie fikcję literacką. Opisy są barwne, bardzo obrazowe, plastyczne, realistyczne i oddziałują na wyobraźnię czytelnika. Nie trzeba tam być, aby poczuć klimat i spowijającą miasto aurę, aby oczami wyobraźni zobaczyć utrwalone słowem miejsca. Autor nie ograniczył się tylko do opisu samych Chęcin, utrwalił także ich okolice. Finał powieści osadził w równie malowniczej za dnia, a nocą budzącej grozę miejscowości Miedzianka. Jestem oczarowana i zanim zacznę nadużywać słowa genialny i jego synonimów przejdę do wątku kryminalnego, choć tu też będę musiała się hamować.

Mrok, niesamowita aura tajemnicy i napięcie towarzyszą czytelnikowi stale. Miejsce i czas poszczególnych zdarzeń zostały bardzo dobrze przemyślane i opisane tak, aby dodatkowo potęgować nastrój grozy. Fabuła powieści jest dopracowana w najdrobniejszym szczególe. Wszystko tu jest celowe. Akcja jest dynamiczna. Śledztwo zawiłe, bowiem ofiar stale przybywa.

Kreacja postaci to zdecydowanie jest to, co wyróżnia Jacka Łukawskiego spośród wszystkich znanych mi kryminalnych twórców. Jego bohaterowie są wyraziści, barwni, niejednoznaczni, każdy z nich ma jakąś ciemną stronę, głęboko skrywaną przed światem tajemnicę. Wszyscy, bez wyjątku. To jednak jeszcze nic. Wskażcie mi bowiem Autora, który potrafi sprawić, że każda z postaci której poświęcił więcej niż trzy zdania tekstu z miejsca staje się podejrzanym. Ja do tej pory takiego nie znałam.

Łukawski do samego końca, bardzo umiejętnie, wodzi czytelnika za nos. Mnoży wątki, myli tropy, wszystko jednak z umiarem i wyczuciem. Nie odnosi się wrażenia niepotrzebnego chaosu czy przesytu.

Finał tej historii zaskakuje, jest absolutnie nieprzewidywalny. Co więcej, miałam wrażenie, że mordercą mógł być ktoś zupełnie inny i ja bym w to, bez mrugnięcia okiem, uwierzyła.

Absolutnie fenomenalna, świetnie napisana, niesamowita podróż do konkretnych miejsc, mniej i bardziej odległych czasów, a także w głąb ludzkiego umysłu. Zachwyt, szczery zachwyt. Zdecydowanie niedoceniana pozycja.

Jacek Łukawski swój kryminalny debiut osadził w Chęcinach. Prowincjonalnym miasteczku, jak to zwykle bywa w przypadku kryminałów, spowitym aurą tajemnicy i mroku. Jeśli jednak sądzicie, że Autor powielił jakiekolwiek schematy to jesteście w błędzie. „Odmęt” to kryminał bardzo przemyślany, doskonale skonstruowany, opierający się na rzetelnym researchu i nie waham się użyć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jacka poznałam od innej strony, jednak ten kryminał, który jest jego debiutem w tym gatunku całkowice zaparł mi dech w piersi i sprawił, że czekam na kontynuację ;)

Jacka poznałam od innej strony, jednak ten kryminał, który jest jego debiutem w tym gatunku całkowice zaparł mi dech w piersi i sprawił, że czekam na kontynuację ;)

Pokaż mimo to

No powiem szczerze, ze "Odmęt" mnie zaskoczyl, dawno chyba nie mialam tak wypranego mózgu jak po przeczytaniu tej ksiazki. Jestem zaskoczona, totalnie ale pozytywnie. Wciąga od początku, do samego konca trzyma w napięciu, nie moglam sie oderwac. Czyta sie szybko, pomimo, iż jest to 500 stron. Zaskakujace zakonczenie, serio nie tego sie spodziewalam.
Jedyny minus o ktorym pisze wiekszosc to opisowość, fakt jest duzo moze i niepotrzebnych slow, ale mi to nie przeszkadzalo. Historia dzieki temu ma swoj klimat. Jedyny moment gdzie faktycznie to wada, to zakonczenie bo bylam tak ciekawa konca, takie emocje we mnie buzowaly, ze po prostu nie moglam sie doczekać zakonczenia ;) Polecam

No powiem szczerze, ze "Odmęt" mnie zaskoczyl, dawno chyba nie mialam tak wypranego mózgu jak po przeczytaniu tej ksiazki. Jestem zaskoczona, totalnie ale pozytywnie. Wciąga od początku, do samego konca trzyma w napięciu, nie moglam sie oderwac. Czyta sie szybko, pomimo, iż jest to 500 stron. Zaskakujace zakonczenie, serio nie tego sie spodziewalam.
Jedyny minus o ktorym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Okładka lepsza niż zawartość. Pomysł miał potencjał, ale zakończenie go zmarnowało. Redakcja pewnie też.

Okładka lepsza niż zawartość. Pomysł miał potencjał, ale zakończenie go zmarnowało. Redakcja pewnie też.

Pokaż mimo to