Jesteśmy społecznością, która kocha książki

'' Myślę że życie to jedna wielka katastrofa okrętowa, a człowiek zdobywa wiadomości na temat rekinów dopiero gdy się znajdzie w wodzie '' Drugi tom sagi o wielopokoleniowej rodziny Cazaletów zaczyna się we września 1939 roku, od wzmianki o napaści Hitlera na Polskę. Styl pisania autorki pozostaje bez zmian, nadal jest precyzyjnie dokładny i po angielsku rozwlekły. Wojna jest tutaj tylko tłem, wzmianką z wiadomości radiowych, dalekim bombardowaniu doków w Londynie, czy rozmów panów, którzy przyjechali na przepustki. Głównymi tematy tego tomu to zwyczajne życie nastoletnich dziewcząt i ich rodzin. Kłopoty wieku dorastania , większe i mniejsze problemy tego okresu życia. Owszem widać w treści wzmianki o pewnych trudnościach w związku z trwającą gdzieś tam wojną, jak na przykład racjonowanie żywności, głównie mięsa i sera, czy notoryczny brak cytryn. Jednak generalnie życie na prowincji w Sussex toczy się niemal jak przed wojną. Chłopcy palą pierwsze podprowadzone rodzicom papierosy, oraz piją równie w ten sposób zdobyty alkohol, sprawdzając co to takiego, czym dorośli się tak zachwycają i swoją tolerancję na owe używki . Dziewczęta nadal wyjeżdżają do szkół z internatem, po raz pierwszy się zakochują i po raz pierwszy zaczynają używać kosmetyków i innych '' poprawiaczy urody ''. Ot zwyczajne niemal życie nastolatków. Owszem bywają i poważniejsze problemy, jak na przykład śmierć matki, czy niechciana ciąża lub molestowanie przez ojca, ale to są problemy zupełnie nie mające związku z wojną. Zdarzają się też ciekawe wydarzenia (głównie dla nastoletnich chłopców) którzy aż się palą do wzięcia udziału w gdzieś tam toczącej się wojnie. Do takich zdarzeń niewątpliwie należą : zestrzelony niemiecki samolot, tuż koło własnego domu, czy dzieci biedoty ewakuowane z Londynu na wieś, które mają gnidy i zjadają strupy z porozbijanych kolan. Książka właściwie jest niby nudna, nie ma w niej żadnego napięcia, jednak jakoś potrafiła mnie wciągnąć. Postacie trzech nastoletnich dziewczynek : Louise, Polly i Clary które są niejako głównymi bohaterkami i to dzięki nim poznajemy wszystkie inne postacie i zdarzenia w rodzinie Cazaletów, dość dobrze skonstruowane. Chociaż rozmowy między nimi i wpisy w ich pamiętnikach miejscami dość egzaltowane, a miejscami znowu, jakby zbyt dorosłe. Czasami miałam wrażenie że tak nie mogły by rozmawiać nastolatki, nawet w czasie wojny i nawet na angielskiej prowincji lat 40 - tych ubiegłego wieku. No własnie, jeszcze jedna refleksja mi się nasunęła, rozmowy były czasem wręcz nacechowane '' dorosłością '', za to ich niektóre postępowania wręcz bardzo, bardzo dziecinne. Taki rozdźwięk mi się pojawił przy czytaniu. To chyba tyle jeśli chodzi o tom drugi tej sagi, myślę że za jakiś czas trzeci tom też przeczytam, gdyż ciekawi mnie jak zakończą się wątki nie doprowadzone do finału. Jednak czy bym poleciła tę pozycję ? Sama nie wiem, jeśli ktoś lubi angielską flegmatyczność w opisach zwykłej codzienności, to owszem, jednak jeśli ktoś potrzebuje w książce napięcia i zaskoczenia, to raczej nie bardzo .