Aktualności
2
Najnowsze artykuły
ArtykułyPowieść o zagrożeniach płynących ze Wschodu. Ryszard Oleszkowicz o „Zanim zabijesz moją śmierć”
1
ArtykułyJakub Jarno. „Światłoczułość” to powieść opakowana w powieść, owinięta w listy
2
Artykuły„Kraj kobiet“ Grzegorza Gajka – przeczytaj fragment książki!
2
ArtykułyLiteracka Nagroda Nobla 2024. Han Kang laureatką
63
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Powiązane treści
Lata goryczy Elizabeth Jane Howard 
"Wszystkie religie wymyślono po to, by ułatwić ludziom myśl o śmierci [...] Fakt, że koniec końców każdy umiera, nie podoba się nikomu, musieli wymyślić jakąś przyszłość"
Trzeci i ostatni (na szczęście) tom trzypokoleniowej sagi o mieszczańskiej rodzinie Cazaletów. Mam wrażenie, że to część najnudniejsza. Mały plusik za to, że na początku zamieszczone jest streszczenie dwóch poprzednich części, dzięki czemu mogłam sobie przypomnieć, to co już zdążyłam zapomnieć. Ponieważ nie jest to pozycja, którą się specjalnie długo pamięta.
Właściwie to ciągle się zastanawiałam gdzie ta wojna ?? Gdzieś w bardzo, bardzo, bardzo dalekim tle. A zdanie z opisu "Dramat, jaki przeżywa świat, staje się stopniowo ich osobistym udziałem", jest w mojej ocenie mocnym nadużyciem. Coś tam, gdzieś tam, jakieś przywołane, wzmianką obozy zagłady, zaginieni w akcji żołnierze i radiowe wiadomości. Brak nowych sukienek, bo materiały na nie, są na specjalne talony. Obiady wciąż z trzech dań włącznie z deserem, tylko troszkę "uboższe". Jak sobie to zestawię z tym co się wtedy działo w Polsce, to aż mi się pięści zaciskają ze złości.
Wojna w tle, a co na planie pierwszym ? Ano, restauracje, koncerty, wesele na 400 osób, ciągły shopping, strojenie się, przyjęcia, nauka malowania się szminką, bo "trzeba się wprawiać" i tym podobne "wojenne" rozrywki. Snobizm, snobizm i jeszcze raz snobizm. Dobrze, że saga skończyła się na trzecim tomie, wraz z zakończeniem wojny, bo kolejnego tomu chyba już bym nie dała rady przeczytać.
Lata beztroski Elizabeth Jane Howard 
Mury angielskich bogatych posiadłości od zawsze były uwielbianymi wśród pisarzy tematami. To właśnie tam umiejscawiano fabuły najsłynniejszych i porywających dramatów, które do tej pory stanowią kanon literatury angielskiej. Elizabeth Jane Howard nie skupiła się jednak na ludzkich dramatach jako takich, a na życiu szlacheckiej rodziny na przestrzeni lat. I to spowodowało, że chce się więcej i więcej.
Pierwszy tom trylogii o rodzinie Cazalet stanowi wyborny wstęp do dalszych obserwacji tej rodziny, ich życia pełnego rautów i przyjęć, życia, którym kierują konwenanse i doskonała kindersztuba i w końcu życia nie pozbawionego trosk. Bo choć pieniądze i pozycja wiele znaczyły w ówczesnym świecie, nie oznaczało to, że problemy ich nie dotknęły. Wszystko to toczy się w ich pięknych posiadłościach pod okiem czujnej i oddanej służby.
Brzmi znajomo? Owszem. Nietrudno tu bowiem o podobieństwa do słynnej rodziny Crawleyów z Downton Abbey. Nie należy jednak tego traktować jako wyznacznik, ponieważ Cazaletowie mają tu do przekazania dużo więcej i robią to drobiazgowo.
Autorka zwraca uwagę nie tylko na zależności i różnice klasowe, które są tu bardzo widoczne, ale też na pewien rodzaj nonszalancji towarzyszący rozmowom o wojnie. Bo mimo tego, że mieszkańcy zdają sobie sprawę ze zbliżającego się wielkimi krokami militarnego okrucieństwa, zajmują się jedynie dywagacjami na ten temat i próbą rozstrzygnięcia tego, jak powinni reagować politycy.
W zasadzie wszystkiego tu po trosze. I mnóstwo postaci, które trzeba rozgraniczyć i przypiąć do odpowiednich klas. I problemów bogatych, ale też zmagań z codziennością ludzi pracujących jako służba.
Nie ma tu jednak porywów akcji czy niecierpiących zwłoki rozwiązań, a powolne i niemal ślimacze tempo, ukazujące wszystkie tajniki życia angielskich elit i nie tylko.
Wiele tu też o kobietach, ich roli przy boku mężczyzny i zmieniających się powoli czasach, do których chcąc nie chcąc będą musieli się dostosować.
To początek sagi, a nie powieść grozy, więc polecam do herbatki i tosta. Typowo po angielsku.
