Kość z kości (Elegancka edycja)

„Ciało jest zdumiewająco plastyczne, a dusza jeszcze bardziej. Są jednak rzeczy, z których nie sposób się otrząsnąć. Tak mówisz, a nighean? To prawda, ciało łatwo zranić, a duch można złapać. a jednak jest w człowieku coś, czego nigdy nie da się zniszczyć”

„Kość z kości”, czyli siódma część sagi „Obca” Diany Gabaldon.

W książce przenosimy się do 1776 roku, gdzie po pożarze Fraser’s Ridge Claire i Jamie wraz z młodym Ianem wybierają się w podróż do Europy. Nie obędzie się bez przeszkód i trudności w pokonaniu drogi morskiej.

Jamie zostaje wcielony do armii kontynentalnej i dowodzi grupą mężczyzn nazywanych „pospolitym ruszeniem Frasera”. Nie brakuje również odniesień do historycznych wydarzeń takich jak Bitwa pod Bennington czy Bitwa o Saratoge.

W „Kość z kości” znajdziemy stałe elementy występujące we wszystkich poprzednich częściach np. szczegółowe opisy wykonywanych przez Claire operacji, życia w osiemnastowiecznej Karolinie Północnej, wierzeń i przesądów, nie brakuje też wzruszających czy zabawnych fragmentów.

„Katolicy nie uznają rozwodów (…) uznajemy morderstwo. Ostatecznie zawsze można się wyspowiadać”

Moim ulubionym elementem w tej książce jest powrót do Lallybroch i to w 1980 roku. Krótkie fragmenty z życia Brianny i Rogera, a także ich dzieci. Tęsknota za rodziną pozostawioną 200 lat wstecz, ponowne uczenie się życia w XX wieku i przede wszystkim przystosowanie dzieci do zupełnie innego życia, szkoly i społeczności, w której się znalazły.

Narracja tej części jest podzielona nie tylko na głównych bohaterów, ale również na Williama Ransona i Johna Greya, co jest sporą zmianą i mnie osobiście te fragmenty podobały się mniej.

Cała książka jednak trzyma poziom poprzednich części, a zakończenie dosłownie wciska w fotel i zachęca do jak najszybszego sięgnięcia po kolejną część.

„Ciało jest zdumiewająco plastyczne, a dusza jeszcze bardziej. Są jednak rzeczy, z których nie sposób się otrząsnąć. Tak mówisz, a nighean? To prawda, ciało łatwo zranić, a duch można złapać. a jednak jest w człowieku coś, czego nigdy nie da się zniszczyć”

„Kość z kości”, czyli siódma część sagi „Obca” Diany Gabaldon.

W książce przenosimy się do 1776 roku, gdzie po...

Kolejna świetna część. Chociaż mogłoby być tu więcej Claire i Jamiego oraz Brianny, Rogera i ich dzieci.

Kolejna świetna część. Chociaż mogłoby być tu więcej Claire i Jamiego oraz Brianny, Rogera i ich dzieci.

To chyba najlepszy tom serii. Szkoda, że akcja zaczęla nabierać tempa dopiero po około 800 stronach. Tym nie mniej wchłonąl mnie świat XVIII wiecznych Ameryki i Szkocji, świat wykreowany przez Dianę Gabalton. Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy przygód Claire, Jamiego oraz ich bliskich.

To chyba najlepszy tom serii. Szkoda, że akcja zaczęla nabierać tempa dopiero po około 800 stronach. Tym nie mniej wchłonąl mnie świat XVIII wiecznych Ameryki i Szkocji, świat wykreowany przez Dianę Gabalton. Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy przygód Claire, Jamiego oraz ich bliskich.

Kolejna część przygód Claire i Jamiego nie zawiedzie naszych oczekiwań, najważniejsze jest to że kolejna część trzyma poziom. Codzienne życie bohaterów jest ukazane przez autorkę w bardzo ciekawy sposób. Momentami oczywiście jest troszkę przegadana. Mamy też tutaj trochę ciekawych faktów historycznych. Jeżeli chodzi o Brianne i jej męża mogą nam się wydać irytujący, sami nie wiedzą czego chcą. Sama końcówka naprawdę bardzo ciekawa, można powiedzieć w pewien sposób zmusza nas do przeczytania następnej części.

Kolejna część przygód Claire i Jamiego nie zawiedzie naszych oczekiwań, najważniejsze jest to że kolejna część trzyma poziom. Codzienne życie bohaterów jest ukazane przez autorkę w bardzo ciekawy sposób. Momentami oczywiście jest troszkę przegadana. Mamy też tutaj trochę ciekawych faktów historycznych. Jeżeli chodzi o Brianne i jej męża mogą nam się wydać irytujący, sami...

Książkę przeczytałam w formie dwóch tomów, ale traktuje ją jako jedną historię, stąd jedna recenzja :)

Nie wiem czy coś mi się przestawiło w mózgu, czy na moją ocenę wpływa fakt że przestałam oglądać serial “Outlander” żeby unikać spojlerów, czy może autorka zaczęła bardziej sensownie prowadzić tą historię, ale to jedna z niewielu części jaka mi się autentycznie podobała. Nie było nudy, bezsensownych splotów akcji, było trochę wyjaśnień, nowych postaci i twistów. Znowu znaleźliśmy się w dwóch czasach, bardzo delikatnie splecionych listami Claire i Jamiego, wspomnieniami oraz więzami rodzinnymi które w tym przypadku są jakoś wyjątkowo silne. Jest to naprawdę niezłe!

W książce cały czas coś się dzieje, ale w różnym tempie, dlatego nie czułam się tym przytłoczona. Wreszcie dostajemy odpowiednią moim zdaniem ilość czasu z poszczególnymi bohaterami, nabrali jakichś kształtów i charakterów. Powiedzieć że jestem w szoku to mało. Znowu mnie ta opowieść wciągnęła, podobnie jak przy pierwszym tomie i chcę wiedzieć co będzie dalej. Tylko tło historyczne mnie dość irytuje, a raczej to co z wiedzą o przyszłości robią bohaterowie. Jest tyle miejsc na ziemi, do których mogliby się udać a oni ciągle włażą w sam środek konfliktów, udając że są nieśmiertelni. Czy to jakiś instynkt samobójczy Jamiego, dziwne poczucie odpowiedzialności za wszystko i wszystkich, duma? Cokolwiek to jest, po tylu przeżyciach jest dla mnie dziwne i niezrozumiałe…Ale cóż, nadaje sens tej epopei. Autorka wystopowała też ze scenami erotycznymi z czego jestem naprawdę zadowolona, bo nie są tu niezbędne a wręcz zaczynają irytować. Wracając do bohaterów, świetnym posunięciem według mnie jest wprowadzenie Williama i co nieco Johna do historii, zastanawiałam się czasem czy i kiedy autorka podejmie te niezręczne i bardzo niedokończone tematy - liczę na więcej w kolejnym tomie!

Nie sądziłam że to kiedykolwiek napiszę w kontekście tej serii, ale autentycznie jestem ciekawa co dalej. Mam nadzieję że się nie zawiodę! Fanom serdecznie polecam, myślę że będziecie się dobrze bawić. Niefanom - polecę serię jeśli kolejne dwa tomy będą na podobnym poziomie (albo wyższym) niż ten, bo jeśli nie to mimo wszystko nie opłaca się brać za jej czytanie - każda część ma ponad tysiąc stron więc to naprawdę sporo zainwestowanego czasu i uwagi, więc radzę podejść ostrożnie ;)

Książkę przeczytałam w formie dwóch tomów, ale traktuje ją jako jedną historię, stąd jedna recenzja :)

Nie wiem czy coś mi się przestawiło w mózgu, czy na moją ocenę wpływa fakt że przestałam oglądać serial “Outlander” żeby unikać spojlerów, czy może autorka zaczęła bardziej sensownie prowadzić tą historię, ale to jedna z niewielu części jaka mi się autentycznie podobała....

Książkę przeczytałam w formie dwóch tomów, ale traktuje ją jako jedną historię, stąd jedna recenzja :)

Nie wiem czy coś mi się przestawiło w mózgu, czy na moją ocenę wpływa fakt że przestałam oglądać serial “Outlander” żeby unikać spojlerów, czy może autorka zaczęła bardziej sensownie prowadzić tą historię, ale to jedna z niewielu części jaka mi się autentycznie podobała. Nie było nudy, bezsensownych splotów akcji, było trochę wyjaśnień, nowych postaci i twistów. Znowu znaleźliśmy się w dwóch czasach, bardzo delikatnie splecionych listami Claire i Jamiego, wspomnieniami oraz więzami rodzinnymi które w tym przypadku są jakoś wyjątkowo silne. Jest to naprawdę niezłe!

W książce cały czas coś się dzieje, ale w różnym tempie, dlatego nie czułam się tym przytłoczona. Wreszcie dostajemy odpowiednią moim zdaniem ilość czasu z poszczególnymi bohaterami, nabrali jakichś kształtów i charakterów. Powiedzieć że jestem w szoku to mało. Znowu mnie ta opowieść wciągnęła, podobnie jak przy pierwszym tomie i chcę wiedzieć co będzie dalej. Tylko tło historyczne mnie dość irytuje, a raczej to co z wiedzą o przyszłości robią bohaterowie. Jest tyle miejsc na ziemi, do których mogliby się udać a oni ciągle włażą w sam środek konfliktów, udając że są nieśmiertelni. Czy to jakiś instynkt samobójczy Jamiego, dziwne poczucie odpowiedzialności za wszystko i wszystkich, duma? Cokolwiek to jest, po tylu przeżyciach jest dla mnie dziwne i niezrozumiałe…Ale cóż, nadaje sens tej epopei. Autorka wystopowała też ze scenami erotycznymi z czego jestem naprawdę zadowolona, bo nie są tu niezbędne a wręcz zaczynają irytować. Wracając do bohaterów, świetnym posunięciem według mnie jest wprowadzenie Williama i co nieco Johna do historii, zastanawiałam się czasem czy i kiedy autorka podejmie te niezręczne i bardzo niedokończone tematy - liczę na więcej w kolejnym tomie!

Nie sądziłam że to kiedykolwiek napiszę w kontekście tej serii, ale autentycznie jestem ciekawa co dalej. Mam nadzieję że się nie zawiodę! Fanom serdecznie polecam, myślę że będziecie się dobrze bawić. Niefanom - polecę serię jeśli kolejne dwa tomy będą na podobnym poziomie (albo wyższym) niż ten, bo jeśli nie to mimo wszystko nie opłaca się brać za jej czytanie - każda część ma ponad tysiąc stron więc to naprawdę sporo zainwestowanego czasu i uwagi, więc radzę podejść ostrożnie ;)

Książkę przeczytałam w formie dwóch tomów, ale traktuje ją jako jedną historię, stąd jedna recenzja :)

Nie wiem czy coś mi się przestawiło w mózgu, czy na moją ocenę wpływa fakt że przestałam oglądać serial “Outlander” żeby unikać spojlerów, czy może autorka zaczęła bardziej sensownie prowadzić tą historię, ale to jedna z niewielu części jaka mi się autentycznie podobała....

Bardzo długo czytałam te cześć. Przez większość czasu nic się ciekawego nie działo. Dłużył mi sie ten tom. Ale za to, co sie zadziało w końcówce, znowu nie da sie dac mniej niż 7.

Bardzo długo czytałam te cześć. Przez większość czasu nic się ciekawego nie działo. Dłużył mi sie ten tom. Ale za to, co sie zadziało w końcówce, znowu nie da sie dac mniej niż 7.

Uwielbiam twórczość Diany!

Uwielbiam twórczość Diany!

Bardzo ciekawa część. Autorka niezmiennie trzyma poziom. Dużo się tutaj dzieje: wątek Williama, Iana oraz Rogera i Bree. Nawet opisy walk i życia żołnierzy nie były nużące. Nie mogę się doczekać co dalej.

Bardzo ciekawa część. Autorka niezmiennie trzyma poziom. Dużo się tutaj dzieje: wątek Williama, Iana oraz Rogera i Bree. Nawet opisy walk i życia żołnierzy nie były nużące. Nie mogę się doczekać co dalej.

Najsłabsza zw wszystkich części. Czytałam parę miesięcy. Myślałam, że nie przebrnę przez ten tom. Na szczęście w końcowej części powieść się rozkręciła. Najlepszy w niej jest wątek szkocki.

Najsłabsza zw wszystkich części. Czytałam parę miesięcy. Myślałam, że nie przebrnę przez ten tom. Na szczęście w końcowej części powieść się rozkręciła. Najlepszy w niej jest wątek szkocki.