Przeczytałam z przyjemnością i zainteresowaniem. Książka zawiera informacje o pisarzu z uwzględnieniem środowiska w jakim żył i tworzył oraz tła historycznego. Zdarzają się powtórzenia, ale wynikają one z tego, że pojawiają się w różnych wątkach i pominięcie ich w jednym z nich dałoby niepełny obraz sytuacji, więc to usprawiedliwia autora. Biografia zawiera wiele szczegółów z życia Kornela Makuszyńskiego, ale czytając nie czułam się zarzucona nadmierną ilością dat i suchych faktów. Z pewnością sięgnę po kolejne biografie autorstwa pana Urbanka, gdyż odpowiada mi jego styl oraz szanuję go za ogrom pracy przy wyszukiwaniu źródeł informacji.

Przeczytałam z przyjemnością i zainteresowaniem. Książka zawiera informacje o pisarzu z uwzględnieniem środowiska w jakim żył i tworzył oraz tła historycznego. Zdarzają się powtórzenia, ale wynikają one z tego, że pojawiają się w różnych wątkach i pominięcie ich w jednym z nich dałoby niepełny obraz sytuacji, więc to usprawiedliwia autora. Biografia zawiera wiele szczegółów...

Wartościowe i ciekawe opracowanie dobrego autora. Pan Urbanek sprawdza się jako biograf.

Wartościowe i ciekawe opracowanie dobrego autora. Pan Urbanek sprawdza się jako biograf.

Mogłabym tę opowieść o życiu Makuszyńskiego zawrzeć w jednym zdaniu: Bon vivant międzywojnia sympatycznie i empatycznie sportretowany przez Mariusza Urbanka.

Ciekawie przedstawione zostało międzywojenne, literackie życie Warszawy. Sympatie i animozje twórców tamtych czasów. Urbanek przywołuje całą gamę anegdot literackich, fragmenty skamandryckich szopek noworocznych i tę twórczą atmosferę kawiarnianych spotkań.

Z tego zgiełku, szumu, żartu i karcianych stolików wyłania się postać bohatera tej biografii, do którego jak nic pasuje przysłowie: łaska pańska na pstrym koniu jeździ, a Makuszyński niestety jest przedmiotem tej „łaski”.

Wiele faktów z życia pisarza było mi zupełnie obcych. Teraz mam większą świadomość kolei jego losów, a szczególnie tych smutnych, powojennych.

Biografia ta miała zamknąć moją prywatną Makuszyniadę, w ramach której przeczytałam w ostatnim roku jedenaście książek autora: „Awanturę o Basię”, „Pannę z mokrą głową”, „Szaleństwa panny Ewy”, „Przyjaciela wesołego diabła”, „Szatana z siódmej klasy”, „Przygody Koziołka Matołka”, „Awantury i wybryki małej małpki Fiki Miki”, „Złamany miecz”, „Bezgrzeszne lata”, „Wielką bramę”, i „Skrzydlatego chłopca”.

Mam jednak ochotę sięgnąć po jeszcze jeden tytuł. Po „Uśmiech Lwowa”.

Naprawdę warto poznać Makuszyńskiego w wydaniu Mariusza Urbanka.
Polecam.

WYZWANIE CZYTELNICZE IV 2023
Przeczytam (auto) biografię

Mogłabym tę opowieść o życiu Makuszyńskiego zawrzeć w jednym zdaniu: Bon vivant międzywojnia sympatycznie i empatycznie sportretowany przez Mariusza Urbanka.

Ciekawie przedstawione zostało międzywojenne, literackie życie Warszawy. Sympatie i animozje twórców tamtych czasów. Urbanek przywołuje całą gamę anegdot literackich, fragmenty skamandryckich szopek noworocznych i tę...

Miarą udanej biografii, a może nawet jej podstawą, powinna być wiarygodność w przedstawieniu życiorysu omawianej postaci. Mam silne przekonanie, że dokonał tego Mariusz Urbanek. Chociaż sam pogodnie usposobiony Kornel Makuszyński pewnie nie miałby swojemu biografowi za złe, gdyby ten puścił wodzę fantazji... mówiąc z przymrużeniem oka.

Bardzo cenna lektura, w dodatku świetnie wydana przez Czarne, którą polecam.

Miarą udanej biografii, a może nawet jej podstawą, powinna być wiarygodność w przedstawieniu życiorysu omawianej postaci. Mam silne przekonanie, że dokonał tego Mariusz Urbanek. Chociaż sam pogodnie usposobiony Kornel Makuszyński pewnie nie miałby swojemu biografowi za złe, gdyby ten puścił wodzę fantazji... mówiąc z przymrużeniem oka.

Bardzo cenna lektura, w dodatku...

Barwnie ujęta historia życia jednego z najpopularniejszych autorów literatury młodzieżowej ubiegłego wieku. Przeciekawe opisy zarówno artystycznej bohemy międzywojnia, jak również atmosfery panującej w różnych miasatch II Rzeczpospolitej, m.in.: Warszawie, Lwowie, czy Zakopanem. Przez karty biografii przewijają się postacie wielkich artystów: Słonimskiego, Ossendowskiego oraz Walentynowicza. Interesujące jest również przybliżenie tego, jak funkcjonowała prasa i wydawdnictwa działające 100 lat temu. Jeżeli uwielbiasz Koziołka Matołka, z sentymentem wracasz do Awantury o Basię, czy Szatana z siódmej klasy, ta książka jest dla Ciebie. Przybliży Ci nie tylko autora tych bestsellerów, ale również pokaże kulisy ich powstania.

Barwnie ujęta historia życia jednego z najpopularniejszych autorów literatury młodzieżowej ubiegłego wieku. Przeciekawe opisy zarówno artystycznej bohemy międzywojnia, jak również atmosfery panującej w różnych miasatch II Rzeczpospolitej, m.in.: Warszawie, Lwowie, czy Zakopanem. Przez karty biografii przewijają się postacie wielkich artystów: Słonimskiego, Ossendowskiego...

Świetna opowieść o człowieku tak kochanym przez dzieci a tak nie docenianym przez mu współczesnych.

Świetna opowieść o człowieku tak kochanym przez dzieci a tak nie docenianym przez mu współczesnych.

Uwielbiam czytać biografie naszych pisarzy pióra Mariusza Urbanka. Mam piękne wspomnienia z dzieciństwa z wielokrotnie i namiętnie czytanym tomem przygód Koziołka Matołka i małpki Fiki Miki. Nie wiedziałam prawie nic o Makuszyńskim i cieszę się, że miałam okazję poznać tego niezwykłego człowieka na kartach tej książki.

Uwielbiam czytać biografie naszych pisarzy pióra Mariusza Urbanka. Mam piękne wspomnienia z dzieciństwa z wielokrotnie i namiętnie czytanym tomem przygód Koziołka Matołka i małpki Fiki Miki. Nie wiedziałam prawie nic o Makuszyńskim i cieszę się, że miałam okazję poznać tego niezwykłego człowieka na kartach tej książki.

Przedwojenny sekretarz i dyrektor biura PAL, (nomen omen) Michał Rusinek był zdania, że Makuszyński "nie mieścił się w nowych czasach (mowa o komunizmie),był na odstrzał, bo ani lewicowy, ani postępowy, a w dorobku piosenki o ułanach, książki o Lwowie".

Autor próbuje pokazać Makuszyńskiego z różnych stron i całkiem sprawnie mu się to udaje. A to wcale nieprosta sprawa. Mizogin, niechętny dzieciom, fatalnie traktujący w swej literaturze postaci kobiece (dorastające i całkiem małe są warte uwagi, te dorosłe to ewentulana ozdoba, częściej zaś utrapienie i chodząca głupota) był jednocześnie dowcipnym, inteligentnym i słynącym z celnych ripost korespondentem i recenzentem wielu gazet.

Wiele w życiu doświadczył: od popularności, wielotysięcznych, wznawianych co i rusz nakładów książek po cenzurę, zakaz wydawania, głód, biedę i wojenną i powojenną poniewierkę. Miał szczęście do ludzi, ale potrafił też zajść im za skórę (sławetne kpiny z Zakopanego i jego mieszkańców).

Urbanek sięga po przedwojenne recenzje, przedruki ówczsnych gazet, wspomnienia znajomych twórców oraz całą galerię sytuacji i anegdot z Makuszyńskim związanych. Szczególnie interesujące są lata jego służby wojskowej.

W zasadzie całą tę książkę czyta się z pewnym poczuciem straty. Wiedząc, że historia zgotowała klęskę II wojny, która przecięła całą międzywojenną sielankę mam ciągłe wrażenie, że wszystko to co miało miejsce przed wojenną cezurą było jakby na kredyt, jakby nierzeczywiste. Pustka i wyrwa jaka pozostała po kulturalnym, społecznym, a nade wszystko ludzkim życiem jest dojmująca i bolesna. Czytając o planach Makuszyńskiego na rok 1939, o planowanych publikacjach czuć żal za tym co być mogło i za żal przez to co się wydarzyło. Czcze gadanie, ale ból i żal prawdziwy.

Jedno jest pewne, po lekturze biografii wracam do książek Makuszyńskiego. Na pierwszy ogień idzie "Awantura o Basię".

Przedwojenny sekretarz i dyrektor biura PAL, (nomen omen) Michał Rusinek był zdania, że Makuszyński "nie mieścił się w nowych czasach (mowa o komunizmie),był na odstrzał, bo ani lewicowy, ani postępowy, a w dorobku piosenki o ułanach, książki o Lwowie".

Autor próbuje pokazać Makuszyńskiego z różnych stron i całkiem sprawnie mu się to udaje. A to wcale nieprosta sprawa....

Niestety...mało dowiedziałam się o życiu pisarza. Rozdział o najbardziej znanych książkach, jest najkrótszy i mówi praktycznie o niczym. Dużo cytatów, dużo o znajomościach i życiu kawiarnianym...mało o życiu pisarza.

Niestety...mało dowiedziałam się o życiu pisarza. Rozdział o najbardziej znanych książkach, jest najkrótszy i mówi praktycznie o niczym. Dużo cytatów, dużo o znajomościach i życiu kawiarnianym...mało o życiu pisarza.

Tylko pocztątek interesujący, większość książki przekartkowałam / przebrnęłam z trudem.

Tylko pocztątek interesujący, większość książki przekartkowałam / przebrnęłam z trudem.