Kontynuacja przygód rodziny Rodomiłów zaczyna się dość niewinnie. Całą rodziną wybierają się na zlecenie, które wydaje się być całkiem łatwe. Mama nawet pozwala w całej akcji uczestniczyć Hani, która po całej sprawie otrzymuje od zleceniodawczyni w ramach wdzięczności małego słonika. Słonik niestety wypada dziewczynce z kieszeni i nikt nie wie gdzie on się mógł podziać. W tym czasie trwają przygotowania do 101 urodzin pracioci Tomiry i obiadu zapoznawczego z Julianem - chłopakiem cioci Moni. W pewnym momencie rodzina orientuje się że w ich ogrodzie zamiast kwiatów z ziemi wystają.... pieczarki! Ale czy to aby na pewno pieczarki?
Zarówno Hanię, jak i całą resztę jej zwariowanej rodzinki polubiłam już w pierwszym tomie. Tutaj, razem z Hanią, poznajemy więcej tajemnic rodziny Rodomiłów i tego z czym wiążą się czarnowidcze moce. Bardzo podoba mi się świat wykreowany przez autora i to w jaki sposób działa w nim magia, i jak walczy się z mocami ciemności. No i moje dzieciaki już nie mogą się doczekać kolejnego tomu!

Kontynuacja przygód rodziny Rodomiłów zaczyna się dość niewinnie. Całą rodziną wybierają się na zlecenie, które wydaje się być całkiem łatwe. Mama nawet pozwala w całej akcji uczestniczyć Hani, która po całej sprawie otrzymuje od zleceniodawczyni w ramach wdzięczności małego słonika. Słonik niestety wypada dziewczynce z kieszeni i nikt nie wie gdzie on się mógł podziać. W...

Miło, tak dla odmiany, oderwać się od szarzyzny lutowych dni i ciągnących się zimowych wieczorów i zatopić się świecie skąpanym w letnim słońcu, skropionym rześkim burzowym deszczem i otulonym słodką wonią kwitnących kwiatów. Miło, tak dla odmiany, przeczytać coś z ikrą, biglem i pomysłem. Coś, co jednocześnie orzeźwia czytelniczy umysły i rozgrzewa serce. Zapraszam Was do Domu Rodomiłów. I to od razu na imprezę, w dodatku nie byle jaką, bo 101 urodziny Tomiry!

Trzeba przyznać, że ta rodzinka potrafi świętować nieszablonowo, hucznie i z przytupem (ewentualnie klekotaniem kości 😉). Nikt się nie spodziewał, że uroczy upominek od klientki i związany z nim niefortunny wypadek sprawią, że… w samym środku imprezy z ziemi zaczną kiełkować… trupie główki! A ogród zostanie zdominowany przez kościotrupki. Tak oto Rodomiłowie zapewnią sobie nie lada atrakcje w czasie fiesty, a wkraczająca w kręgi czarnowidzów Hania odkryje nowe demony.

To zdecydowanie jedna z najbarwniejszych i najciekawszych rodzin w polskiej literaturze dziecięco-młodzieżowej. Grupka wielobarwnych ptaków, które tworzą fantastyczną mozaikę charakterów, z którą naprawdę nie sposób się nudzić! I chociaż na co dzień parają się czarnowidztwem i oczyszczają świat z demonów, to emanuje od nich wyjątkowa, ciepła energia, optymizm i lekkość bytu (zwłaszcza u lewitującej Heli 😉). Marcin Szczygielski stworzył powieść osadzoną we współczesności, która czerpie garściami ze słowiańskich tradycji, legend i wierzeń. Połączył te światy w sposób nader udany sprawiając, że z domu Rodomiłów naprawdę wychodzi się z żalem i uczuciem tęsknoty.

„Szkieletnicy” to genialna historia, która z pozoru wydaje się straszna i nieprzyjazna (te kościotrupki i demony),a jest powieścią niezwykle ciepłą, zabawną i uroczą. Jestem pewna, że jeżeli raz przekroczycie próg tego domu, jeżeli poznacie jego niecodziennych mieszkańców, to będziecie tu wracać w podskokach!

Świetna historia dopełniona mistrzowskimi szaro-różowymi ilustracjami Marty Krzywickiej została przepięknie wydana. Od tej książki bije szczera miłość do literatury i szacunek do czytelnika. Tu wszystko jest doskonałe.

Miło, tak dla odmiany, oderwać się od szarzyzny lutowych dni i ciągnących się zimowych wieczorów i zatopić się świecie skąpanym w letnim słońcu, skropionym rześkim burzowym deszczem i otulonym słodką wonią kwitnących kwiatów. Miło, tak dla odmiany, przeczytać coś z ikrą, biglem i pomysłem. Coś, co jednocześnie orzeźwia czytelniczy umysły i rozgrzewa serce. Zapraszam Was do...