Nie byłam szczególnie zadowolona, gdy tuż przed premierą Raven ogłosiła, że to jednak nie jest ostatni tom serii. Wcale mnie jednak nie dziwi, że nie zmieściła się z finałem w jednej książce, bo stawkę zrobiła naprawdę, naprawdę dużą. I ja to szanuję, bo po książkach, w których stawka jest niewielka albo porzucona po drodze, albo w ogóle kiepsko wyłożona, wróciłam do tej serii z przyjemnością (by nie powiedzieć ulgą!).
Z przyjemnością wróciłam też do Belli Sandby po tym, jak niechcący 4. tom wykupiłam w amerykańskim audiobooku (choć akurat Blake Lockheart mi wcale odpowiadał).

To nie jest tak, że nie mam żadnych uwag do tej serii, ale jedno jest jednak pewne — Raven Kennedy naprawdę dobrze potrafi napisać podróż bohaterki. I biję jej za to pokłony.

Swoją drogą, gdy w jednej z linii narracyjnych bohaterowie nie zabierają głowy zabitego zwiadowcy fae na dowód, że Orea jest naprawdę zagrożona i potem też nikt po nią nie wraca, więc nikt nie chce im uwierzyć, mruczałam do siebie „Trzeba było zabrać głowę”.

Nie byłam szczególnie zadowolona, gdy tuż przed premierą Raven ogłosiła, że to jednak nie jest ostatni tom serii. Wcale mnie jednak nie dziwi, że nie zmieściła się z finałem w jednej książce, bo stawkę zrobiła naprawdę, naprawdę dużą. I ja to szanuję, bo po książkach, w których stawka jest niewielka albo porzucona po drodze, albo w ogóle kiepsko wyłożona, wróciłam do tej...