Nie znałam wcześniej życiorysu Kurczaba. Cieszę się,że przeczytałam tę książkę, Kurczab to człowiek orkiestra, jednak miejscami ciężko się czyta osobom spoza świata wspinaczkowego, za dużo nazwisk i dat,a za mało opowieści.

Nie znałam wcześniej życiorysu Kurczaba. Cieszę się,że przeczytałam tę książkę, Kurczab to człowiek orkiestra, jednak miejscami ciężko się czyta osobom spoza świata wspinaczkowego, za dużo nazwisk i dat,a za mało opowieści.

Janusz Kurczab-postać o której nie miałam zielonego pojęcia,a że uwielbiam historie i opowieści o wspinaczach wysokogórskich nie mogłam ominąć i tej biografii.
Dzięki szczegółowej analizie jakiej podjęli się Panowie Fusek i Porębski poznałam niezwykłe życie tego utalentowanego i wybitnego polskiego szermiarza,taternika i alpinisty.
To dzięki niemu tak dużo wiemy o górach. Był autorem wielu artykułów i książek o tematyce górskiej i wspinaczkowej ,a także redaktorem kwartalnika „Taternik”, miał szereg pierwszych wejść w Tatrach i Alpach oraz kierował sześcioma wyprawami ,m.in.na K2.Pod jego okiem zdobywał szlify Jerzy Kukuczka,a jego przyjaciółką i cichą wielbicielką była Wanda Rutkiewicz. Był dwukrotnym indywidualnym oraz czternastokrotnie drużynowym mistrzem Polski w szpadzie, a dzięki licznym wyjazdom za granicę zajmował się też handlem.Jednym słowem był to człowiek o wielu pasjach.
Dzięki temu ,że nasz główny bohater miał tak ciekawe życie,to i książka stała się bardzo ciekawa.Kartki niemal same się przewracały ,a ja byłam cały czas głodna wiedzy.

Janusz Kurczab-postać o której nie miałam zielonego pojęcia,a że uwielbiam historie i opowieści o wspinaczach wysokogórskich nie mogłam ominąć i tej biografii.
Dzięki szczegółowej analizie jakiej podjęli się Panowie Fusek i Porębski poznałam niezwykłe życie tego utalentowanego i wybitnego polskiego szermiarza,taternika i alpinisty.
To dzięki niemu tak dużo wiemy o górach....

Wojciech Fusek i Jerzy Porębski po raz kolejny zebrali ciekawe, wnikliwe i ważne materiały do swojej książki. Tym razem opisali życie i osiągnięcia Janusza Kurczaba – polskiego wspinacza, olimpijczyka, szpadzisty. Mimo, iż sam bohater książki jest mniej znany szerszej publiczności, wiele dokonał i wiele osiągnął. Jego sylwetka została przedstawiona w ciekawy sposób, gdyż był osobą z wielką pasją, kierowało nim duże zaangażowanie w to, co robił. Żył w trudnych czasach, urodził się przed wojną, a mimo to podejmował wszelkie siły, by spełniać się w tym co kochał. Na szczęście był człowiekiem, którego nie zabrały góry, więc mógł dożyć wielu lat.

Dla mnie książka była wnikliwą historią życia Janusza Kurczaba. Nie była monotonna, jak czasami w biografiach bywa. Informacje zostały ciekawie zebrane, więc czyta się ją z dużą pasją. Jeśli wymagacie od książki czegoś więcej i chcecie poszerzyć swoją wiedzę, to serdecznie zachęcam do sięgnięcie po biografię Kurczaba. Autorzy wykonują bardzo dobrą robotę, za co należy im się duży pokłon.

Wojciech Fusek i Jerzy Porębski po raz kolejny zebrali ciekawe, wnikliwe i ważne materiały do swojej książki. Tym razem opisali życie i osiągnięcia Janusza Kurczaba – polskiego wspinacza, olimpijczyka, szpadzisty. Mimo, iż sam bohater książki jest mniej znany szerszej publiczności, wiele dokonał i wiele osiągnął. Jego sylwetka została przedstawiona w ciekawy sposób, gdyż...

„Góry są groźne, góry żyją, o tym wie każdy wspinacz. Pół biedy, gdy pomrukują złowieszczo dudnieniem odległych śnieżnych lawin, straszą świstem wiatru w ostrych załomach krzesanych ścian czy tulą się w gęstej mgle, by zmylić, schować drogę do schroniska. Gorzej, gdy postanawiają zrzucić natręta z grzbietu, celując weń rojem kamieni.”

„Kurczab. Szpej, szpada i tajemnice” to najnowsza książka duetu Wojciech Fusek i Jerzy Porębski. Po zeszłorocznym, genialnym tytule jakim był „GOPR. Na każde wezwanie” nie miałam wątpliwości, że z niecierpliwością będę wyczekiwać na każdy następny jaki się pojawi. W tym najnowszym od pierwszego spojrzenia zaskoczył mnie tytuł. Bo skąd u licha wzięła się tam „szpada”…? Nazwisko Janusza Kurczaba było mi znane w kontekście przede wszystkim literackim. Górskim oczywiście także, ale jednak mniej, bo moja górska biblioteczka zaczynała się (do tej pory) od ery Kukuczka - Rutkiewicz, co okazało się wielkim błędem. Bo wystarczy cofnąć się tylko o krok od złotej ery polskiego himalaizmu i dostajemy takie historie jak te, przedstawione w najnowszej książce opisującej niezwykłe życie Jano Kurczaba.

„Kiblując w ścianie w Himalajach, gdzie cywilizacja nie brudzi światłem nieba, przy pięknej pogodzie oglądałem gwiazdy zawsze z fascynacją - przyznawał Kurczab. - Pewnie gdybym po takich astronomicznych seansach mógł wrócić do liceum, zostałbym astronomem, bardzo lubiłem ten przedmiot. Pochłonęłaby mnie nauka i nie poznałbym wielu wspaniałych ludzi w górach, nie popełnił błędów, które mnie zbudowały. Możliwość cofania się w czasie unicestwiłaby piękno życia, tak jak brak grawitacji zabiłby wspinanie.”

Fascynującym życiorysem Janusza Kurczaba można by obdzielić dwie, trzy… cztery osoby. Himalaista, sportowiec, olimpijczyk, pisarz, dziennikarz… wszystko co robił, robił z największym zaangażowaniem i z pasją, lecz jak to życiu często bywa, los również zabrał Kurczabowi wiele. Urodzony przed wojną, wychowany tylko przez matkę, kaleki w wyniku wypadku, kochający inaczej, często pomijany w odznaczeniach, zmuszony zawrócić, mając szczyt w zasięgu ręki… Cóż za życiowa niesprawiedliwość, że nie zdobył żadnego ośmiotysięcznika, ani żadnego medalu olimpijskiego. Mimo to skromny, traktujący życie z pokorą, nauczyciel tych, których nazwiska wymieniamy, gdy mówimy o wielkim wspinaniu. Lojalny przyjaciel, lider narodowych wypraw w góry najwyższe, w końcu, pośmiertnie, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla rozwoju sportów wysokogórskich, za promowanie imienia Polski w świecie”.

Jaką to mrówczą pracę musieli zrobić autorzy tej książki, przez ile dokumentów, zdjęć, listów i zapisków musieli się przebić by powstał ten genialny tytuł? By jak najbardziej przybliżyć czytelnikom osobę Janusza Kurczaba. By zrobić to z należnym mu taktem i delikatnością. By ocalić to nazwisko od zapomnienia. By było wymieniane jednym tchem i na czele listy polskich najlepszych himalaistów… Tego nie wiem, mogę sobie tylko wyobrazić…
Wiem jednak, że przeczytałam „Kurczaba…” już jakiś czas temu. Nie wiedziałam jak ugryźć to, co chciałabym o niej napisać. Bo nie ma takiej ilości słów, które oddałyby w pełni to co w niej najlepsze. Wszystko jest najlepsze!
Bo to najlepsza, w moim prywatnym rankingu, książka przeczytana w 2023 roku!

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Agora.

„Góry są groźne, góry żyją, o tym wie każdy wspinacz. Pół biedy, gdy pomrukują złowieszczo dudnieniem odległych śnieżnych lawin, straszą świstem wiatru w ostrych załomach krzesanych ścian czy tulą się w gęstej mgle, by zmylić, schować drogę do schroniska. Gorzej, gdy postanawiają zrzucić natręta z grzbietu, celując weń rojem kamieni.”

„Kurczab. Szpej, szpada i tajemnice”...

Bardzo chciałam przeczytać biografię Janusza Kurczaba. To wspinacz, którego sylwetka przewijała się przez wiele książek o alpinistach, które czytałam wcześniej. Intrygowała. Zadziwiała. Przecież nie każdy wspinacz był również szpadzistą. Wielu z nich traktowało wyprawy w góry jako hobby, jako pasję, a sukcesy osiągało również w życiu zawodowym. Zupełnie inaczej niż obecnie. Do tego pokolenia pionierów należał Janusz Kurczab. Przy czym on był sportowcem w życiu zawodowym i prywatnym. Biografia nam to wyraźnie uzmysławia. Pokazuje nie tylko życie wspinacza, lecz również jego środowiska. Ukazuje czasy w jakich przyszło im żyć, tak niezwykłe dla współczesnego człowieka realia. Nie jest to opowieść linearna. Może wydać się to dziwne, lecz brak zachowanej chronologii wydarzeń sprawia, że z tym większym zainteresowaniem czytelnik zagłębia się w lekturze. Książka spełniła wszelkie moje oczekiwania. A jeśli wy również chcielibyście poznać bliżej postać, którą opisuje – czym prędzej zanurzcie się pomiędzy jej strony. Nie będziecie żałować.

Bardzo chciałam przeczytać biografię Janusza Kurczaba. To wspinacz, którego sylwetka przewijała się przez wiele książek o alpinistach, które czytałam wcześniej. Intrygowała. Zadziwiała. Przecież nie każdy wspinacz był również szpadzistą. Wielu z nich traktowało wyprawy w góry jako hobby, jako pasję, a sukcesy osiągało również w życiu zawodowym. Zupełnie inaczej niż obecnie....

Cwangla, beton, klinga itp 484 strony fascynującej lektury. Nie wspinałam się, nie zdobywałam nigdy górskich szczytów, ale tym bardziej podziwiam do dziś ludzi, którzy potrafili od świtu, a właściwie środka nocy, do zmierzchu krok za krokiem piąć się w górę. Wyżej, dalej, bliżej nieba. Biograficzna książka "KURCZAB - Szpej Szpada i tajemnice. Niezwykłe życie Janusza Kurczaba", przywołała z głębin mojej pamięci Andrzeja Hartmana, kolegę z harcerstwa, z ogólniaka, a w ogóle z następnego podwórka-placu Koszutki, gdzie mieszkaliśmy. Wówczas siedząc w akademickiej kawiarence zastanawialiśmy się po co on tam łazi, po co się wspina, ki diabeł pcha go w górę. Andrzej zginął w lawinie w1983 r. W Alpach Walijskich zetknęłam się z polskimi wspinaczami, a także ratownikami alpejskimi. Pytanie po co? dlaczego ryzykują życie swoje i czasem innych…Nikt kto się sam nie wspinał nie zrozumie i nie znajdzie odpowiedzi. Ale o to jest książka, wartko napisana, dzięki której szereg zagadnień się rozjaśnia i wyjaśnia, są zwyczajnie czytelniejsze dla laika.
Przyznaję się, że o Jano Kurczabie wcześniej nie słyszałam, toteż połykałam treść grubej książki, w której przewijają się nazwiska plejady wspinaczy, taterników, alpinistów, himalaistów (nie tylko polskich) ale także kwiat polskiej szermierki PRL. Książka jest kapitalnym źródłem historycznych sukcesów i niepowodzeń polskich wspinaczy w latach gdy wspinaczka i himalaizm nie był tak masowym sportem jak współcześnie. Autorzy z benedyktyńska starannością zadbali o szczegóły każdego opisywanego wydarzenia, wyczynu sportowego. Jednocześnie z finezją i dystansem, a nawet dyplomacją, ujawniają sekrety życia prywatnego, osobistego oraz relacji koleżeńskich w środowisku wspinaczy i szermierzy, dwóch jakże różnych dziedzin sportowych. Czytając tę biografię obejmującą aktywność sportową i postsportową Janusza Kurczaba od 1964 do 2015, mistrza szpady i wspinaczki górskiej, byłam bliżej zrozumienia po co i dlaczego w tak ciężkich warunkach wspinają się tam gdzie trudniej, gdzie zimą jak i latem nie było jeszcze człowieka. Jakim kosztem i nakładem zdobywali sprzęt i pieniądze wczasach PRL. Dowiedziałam się nawet, że jedno mnie z Jano Kurczabem łączy, to marna i nadmierna interpunkcja.
Niektóre rozbudowane wątki, pozornie wydawały się zbyt odbiegające od nurtu głównego lecz po kilku akapitach okazały się konieczne aby każdy czytelnik, zwykły miłośnik gór i przygód czuł się w środku akcji, odczuł atmosferę chwili i złożoność sytuacji. Strona po stronie, krok za krokiem, czujemy chłostanie lodowatym wiatrem i ciężar plecaka, odczuwamy suchość w ustach i głód oraz ból w odmrożonych stopach, nie zapominając o czekanie ściskanym w dłoni. Na innych kartkach szczęk kilng i tupot nóg na planszy. Autorzy, którym górska wspinaczka jest bliższa ich sercom, wprowadzają nas w świat szermierki i jej tajemnic. Mało jest publikacji o tej dziedzinie sportu, toteż taka ciekawostka jak ta o szpadzie od francuskiego markiza, która miała specjalny uchwyt dla walczącego lewą ręką Jano Kurczaba, jest dla mnie sensacyjna. Książka jest obszerna, a i tak mam wrażenie, że to nie wszystko zostało opublikowane. Trochę przeskakuje się w czasie, wraca do okresów wcześniejszych lub późniejszych, a to po to by zaprezentować wszechstronność Janusza Kurczaba - osoby o wielkiej kulturze osobistej, rzetelności, humorze i wielu talentach, wspinacza, który nie zginął tragicznie w górach. Zmarł w 2015 r. mając 77 lat, był ciężko chory.
Życzę autorom wytrwałości w pisaniu następnych takich biograficznych rarytasów, bo postaci godnych utrwalenia u nas dostatek... ( z FB. za zgodą autorki B.R.K.)

Cwangla, beton, klinga itp 484 strony fascynującej lektury. Nie wspinałam się, nie zdobywałam nigdy górskich szczytów, ale tym bardziej podziwiam do dziś ludzi, którzy potrafili od świtu, a właściwie środka nocy, do zmierzchu krok za krokiem piąć się w górę. Wyżej, dalej, bliżej nieba. Biograficzna książka "KURCZAB - Szpej Szpada i tajemnice. Niezwykłe życie Janusza...

Nie jestem koneserem biografii. Mnogość faktów i dat mnie męczy, ponieważ czuję presję zapamiętania wszystkiego, gdyż wydaje mi się, że przytoczone wydarzenia będą ważne dla późniejszej historii. Jednak w tym roku mam zdecydowanie szczęście sięgania po dobrze napisane biografie - jedna z nich to "Kurczab. Szpej, szpada i tajemnice".

Moje pierwsze spotkanie z książką było oczywiście spotkaniem wizualnym. Bardzo podoba mi się staranne wydanie tej pozycji - okładka z wypukłymi literami, świetna kolorystyka, miły w dotyku papier oraz góry przy każdym numerze strony zdecydowanie nadają eleganckiego charakteru tej książce. Te wszystkie wizualne elementy sprawiły, że miałam ochotę zanurzyć się w tej książce zaraz do jej wyjęciu z paczki i były zapowiedzią dobrej pozycji.

Nie pomyliłam się - tekst jest również dobry. Bardzo ciekawie poprowadzona narracja. Widać profesjonalizm autorów i szacunek do opisywanej postaci - mnóstwo przeprowadzonych rozmów z otoczeniem Kurczaba, zgromadzenie faktów oraz pamiątek. Ponadto wprowadzenie dialogów oraz zamknięcie historii w rozdziałach pomagały w czytaniu i sprawiały, że opisywane wydarzenia nabierały kolorów.

Nie jestem fanem tematyki wysokogórskiej, ponieważ nie rozumiem narażania swojego życia dla zdobycia szczytu i obawiam się, że gdyby nie uprzejmość Wydawnictwa Agora, które umożliwiło mi przeczytanie tej pozycji, sama nie sięgnęłabym po tę książkę, a byłoby to duży błąd.

Nie jestem koneserem biografii. Mnogość faktów i dat mnie męczy, ponieważ czuję presję zapamiętania wszystkiego, gdyż wydaje mi się, że przytoczone wydarzenia będą ważne dla późniejszej historii. Jednak w tym roku mam zdecydowanie szczęście sięgania po dobrze napisane biografie - jedna z nich to "Kurczab. Szpej, szpada i tajemnice".

Moje pierwsze spotkanie z książką było...

Książkę „Kurczab, szpej, szpada i tajemnice. Niezwykłe życia Janusza Kurczaba” otrzymałam w konkursie. Bardzo się z tego cieszę, bo sama pewnie bym jej nie kupiła. Bohater był nie tylko wspinaczem i alpinistą, ale również szermierzem, podróżnikiem i fascynatem wielu różnych dziedzin. Mimo obszernego wątku biograficznego, pozostają pewne tajemnice, których już pewnie nikt nie odkryje... Jednak nie jest to jedynie historia jednej postaci - mamy tu całą opowieść o środowisku górskim i wielu wspaniałych osobach z otoczenia Janusza Kurczaba. Idealna lektura na długie wieczory.

Książkę „Kurczab, szpej, szpada i tajemnice. Niezwykłe życia Janusza Kurczaba” otrzymałam w konkursie. Bardzo się z tego cieszę, bo sama pewnie bym jej nie kupiła. Bohater był nie tylko wspinaczem i alpinistą, ale również szermierzem, podróżnikiem i fascynatem wielu różnych dziedzin. Mimo obszernego wątku biograficznego, pozostają pewne tajemnice, których już pewnie nikt...

Człowiek gór.

Nie był tak znamy jak chociażby Jerzy Kukuczka, choć wysokogórskich zasług ma na swoim koncie równie dużo. Dlaczego więc tak niewiele wiemy o Januszu Kurczabie? To dobre pytanie. Spróbuje na nie odpowiedzieć Wojciech Fusak wraz z Jerzym Porębskim, a uczynią to na łamach książki pt. "Kurczab. Szpej, szpada i tajemnice. Niezwykłe życie Janusza Kurczaba".

Wspomnienia, wypowiedzi kolegów, fakty, anegdoty, szczypta historii... W tej książce znajdziecie wszystko to, co chcielibyście wiedzieć na temat wspinaczki wysokogórskiej. Znajdziecie tutaj jednak o wiele więcej, niż sądziliście, albowiem historia życia Janusza Kurczaba to także - tak po prostu - nie tylko kawał historii polskich gór, ale także historia bardzo ciekawego człowieka.

Człowieka, z którym los bawił się niewątpliwie w sposób okrutny. Stworzył go Polakiem i obdarzył seksualnością, która nie ułatwiała życia. W dzieciństwie, które przypadło na najokrutniejszą z wojen, zabrał mu ojca i okaleczył dłoń pozbawiając kluczowego palca tak potrzebnego wspinaczowi.

Janusz Kurczab - wspinacz, instruktor i trener alpinizmu, narciarz, wybitny szermierz (olimpijczyk i 17-krotny mistrz Polski w szpadzie). Autor nowych dróg w Tatrach i Alpach, odkrywca, zdobywca, najwybitniejszy – obok Zawady – kierownik narodowych ekspedycji w góry najwyższe. Dziennikarz, redaktor naczelny „Taternika”, pisma ze stuletnią tradycją, autor górskich książek reportażowych i monografii. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, nagrodzony Super Kolosem za całokształt działań górskich oraz innymi prestiżowymi nagrodami.

A jednak coś sprawiło, że Janusz Kurczab nie jest wymieniany jednym tchem ze wspinaczami złotej ery polskiego himalaizmu, jak Jerzy Kukuczka, Wanda Rutkiewicz, Krzysztof Wielicki, Andrzej Heinrich, Leszek Cichy, Wojciech Kurtyka czy ciut młodszy Artur Hajzer. Wszyscy oni byli jego kolegami, z wieloma się wspinał, kilku uczył wspinaczki.

Dlaczego najwybitniejszy obok Andrzeja Zawady lider narodowych wypraw w góry najwyższe nie jest nawet w połowie tak popularny jak kierownik przełomowej zimowej wyprawy na Everest? Odpowiedzi na te pytania szukają autorzy książki Wojciech Fusek i Jerzy Porębski, duet doskonale znany miłośnikom górskiej literatury, odpowiedzialny za takie publikacje jak „Lekarze w górach”, „Polskie Himalaje”, czy „GOPR. Na każde wezwanie”.

Dzięki lekturze poznamy wiele odpowiedzi na mogące nurtować czytelnika pytania. Jak zorganizować wysokogórską wyprawę wspinaczkową? Jak wygląda codzienne życie w wysokich górach, gdzie warunki często wymuszają na człowieku sięganie do absolutnych rezerw własnej wytrzymałości?Wojciech Fusek i Jerzy Porębski dzięki biografii Kurczaba dają czytelnikom poczucie obcowania ze światem wysokich gór twarzą w twarz.

Wydawnictwo Agora - dziękuję.

#jerzykurczab #szpejszpadaitajemnice #wojciechfusek #jerzyporębski #agora #wydawnictwoagora #cosnapolce #góry #dobraksiążka #czytamksiążki #bookstagram #bookstagrampolska #recommendedbooks

Człowiek gór.

Nie był tak znamy jak chociażby Jerzy Kukuczka, choć wysokogórskich zasług ma na swoim koncie równie dużo. Dlaczego więc tak niewiele wiemy o Januszu Kurczabie? To dobre pytanie. Spróbuje na nie odpowiedzieć Wojciech Fusak wraz z Jerzym Porębskim, a uczynią to na łamach książki pt. "Kurczab. Szpej, szpada i tajemnice. Niezwykłe życie Janusza...

Przyznaję, że podeszłam do tej biografii z lekką obawą. Wynikała ona z tego, że skoro Janusz Kurczab nie jest dobrze znany szerszej publice to może nie ma tyle materiału, by wypełnić o nim książkę i pomiędzy będzie dużo fragmentów, które będą takim zapychaczem. Jak ja się myliłam...

To jeden z tych przykładów, gdzie podtytuł książki, czyli „Niezwykłe życie Janusza Kurczaba” wcale nie jest przesadzony, bo tak naprawdę to życie wyglądało. To jest dobry przykład na to, że nie zawsze o ludziach wielkich mówi się szerokiej publice, bo dokonują rzeczy, które w mediach nie będą miały siły przebicia. Jano (pseudonim Kurczaba) nie zdobywał ośmiotysięczników, ale zajmował się m.in. wytyczaniem nowych dróg w Tatrach, Alpach czy Dolomitach, pisaniem górskich książek i przewodników. Nie o wysokość chodziło, a poziom trudności, który niosła ze sobą dana górska ściana.

W środowisku wspinaczy był bardzo znany i działał w nim prężnie jako wielokrotny i wieloletni członek komisji sportowych PZA, redaktor naczelny „Taternika” czy członek kapituły przyznającej wspinaczkowe nagrody. Z resztą przez 77 lat swojego życia pełnił tyle funkcji i zrobił tak wiele, że to o czym piszę to tylko wierzchołek jego dokonań. Alegorycznie do tego czym się zajmował mogę napisać, że góra jego dokonań jest tak imponująca jak najwyższy szczyt świata. 🏔️

Do tego, że był świetnym wspinaczem dochodzi jeszcze bycie świetnym szpadzistą w latach 60. Łączył te dwie dziedziny sportu, które mają w sobie wspólną cechę zręczności i przewidywania kilku kroków do przodu. Jako szpadzista trafił nawet na olimpiadę, a wcześniej zdobył niejedną nagrodę. Autorzy mieli możliwość bazować na masie materiałów i dzienników pozostawionych przez samego Janusza Kurczaba.

Podejrzewam, że ten materiał mógłby zająć jeszcze więcej stron, bo już przy 480 stronach opisanie osiągnięć Jano jest tak bardzo treściwie wypakowane. Ile ja sama tematów pominęłam, by zmieścić się w jakiś literowych ramach i dać wam możliwość w osobistym poznaniu książki to ja już wiem.

Czułam czytając tę książkę jakbym była obok co jest zasługą autorów i samego Kurczaba. Też na zakończenie mam takie poczucie, że o tylu rzeczach nie wspomniałam, bo jeszcze ważny jest fakt seksualności Jano, który mógł sprawić, że w tamtych latach było mu ciężko w różnych względach. Czy o znanych nazwiskach himalaistów i himalaistek, których Kurczab miał okazję przyuczać do obcowania w górach. Fascynujący człowiek, inspirująca historia i świetne jej wykonanie.

Jeżeli lubicie książki o takiej tematyce to spotkanie z Jano już tylko możliwe na kartach książki, obowiązkowe.

Przyznaję, że podeszłam do tej biografii z lekką obawą. Wynikała ona z tego, że skoro Janusz Kurczab nie jest dobrze znany szerszej publice to może nie ma tyle materiału, by wypełnić o nim książkę i pomiędzy będzie dużo fragmentów, które będą takim zapychaczem. Jak ja się myliłam...

To jeden z tych przykładów, gdzie podtytuł książki, czyli „Niezwykłe życie Janusza...