Bardzo fajna książka. Z Anią znamy się właśnie ze Zgorzeleckiej Orkiestry Mandolinistów :) i byłam też na tym wyjeździe do Francji i też pamiętam ten deszcz...Jest to pierwsza książka Ani, która przeczytałam, ale na pewno nie ostatnia.

Bardzo fajna książka. Z Anią znamy się właśnie ze Zgorzeleckiej Orkiestry Mandolinistów :) i byłam też na tym wyjeździe do Francji i też pamiętam ten deszcz...Jest to pierwsza książka Ani, która przeczytałam, ale na pewno nie ostatnia.

Miałam kilka dni na upewnienie się, że zachwyt nad tą książką to nie tylko chwilowe uniesienie. Uśmiecham się sama do siebie, bo po raz kolejny powieść obyczajowa, w której ważnym wątkiem jest muzyka, tak mną zawładnęła. W tamtym roku był to „Wyśniony koncert” Anny Bałenkowskiej, a teraz to „Pociągi wciąż jeżdzą. Za Twoją melodią” Anny Purowskiej.

Z drugiej strony chyba nie powinnam się dziwić, bo chociaż nie poszłam w tym kierunku to od dziecka mam wrażenie, że czuję muzykę bardziej niż inni ludzie wokół mnie. ❤️

Świetna w tej książce była jej sama konstrukcja, która w sporej mierze opierała się na motywie książka w książce. Dzieje się to, gdy Nadia trafia na książkę w antykwariacie, która niezamierzenie staje się książką jej życia. Wspólnie z nią odkrywamy historię miłości Marie i Laurenta (imiona bohaterów nie są tak do końca oczywiste, ale o co chodzi musicie sami się dowiedzieć sięgając po książkę),która przenosi nas na południe Francji do malowniczego miasteczka Cordes-sur-Ciel. Nadia przygnieciona tym co ją spotkało w życiu i też chęcią odnalezienie samej siebie wyrusza w podróż śladami bohaterów książki. Czyż to już samo w sobie nie brzmi dobrze? Trochę jej zazdroszczę, że aż tak poczuła moc literatury.

Mogę jeszcze napisać, że to co się okazuje na miejscu, czyli w Cordes-sur-Ciel jest już wyjściem z motywu książki w książce, ale też nie do końca. Bardzo mi się spodobał ten zabieg, bo byłam już przygotowana na to, że mogę się zostać bez odpowiedzi, a tu jednak historia płynie dalej. Też na uznanie zasługuje ode mnie styl, którym posługuje się autorka. Jest taki płynny, subtelny i sprawia, że czuję się unoszącą w powietrzu magię danej chwili...

Do tego muzyka zespołu Roxette, która unosi się ze stron. Tu może polecieć zalecenie niczym z aptecznej ulotki, by przed użyciem książki koniecznie zadbać sobie o dobre głośniki do słuchania Roxette i nie przejmować się nerwowym wystukiwaniem nogami do rytmu, bo to nie jest zespół niespokojnych nóg. 😂

Miałam kilka dni na upewnienie się, że zachwyt nad tą książką to nie tylko chwilowe uniesienie. Uśmiecham się sama do siebie, bo po raz kolejny powieść obyczajowa, w której ważnym wątkiem jest muzyka, tak mną zawładnęła. W tamtym roku był to „Wyśniony koncert” Anny Bałenkowskiej, a teraz to „Pociągi wciąż jeżdzą. Za Twoją melodią” Anny Purowskiej.

Z drugiej strony chyba...

Uwielbiam powieści, które dzieją się w dwóch czasach, o poszukiwaniu, o podróży w głąb siebie. Jak wiecie jestem fanką Sagi Siedem Sióstr, a ta historia bardzo mi je przypomniała, mimo, że ze sobą mają niewiele wspólnego, jednak Purowska stworzyła w niej taki nastrój i aurę niemalże jak Riley. Porwała moje serce i nadała mu rytm toczącego się opowiadania. Była to dla mnie ogromną przyjemność poznać bohaterów, których los nie oszczedzał. Akcja powieści toczy się dwubiegunowo i najbardziej podobał mi się w niej moment, gdy obie akcje łączą się w teraźniejszości. Historia, która pokrzepia i daje nadzieję. Nie warto stać w miejscu, czas leczy rany, a pociągi wciąż jeżdzą..
Aha! Zapomnialabym! Jeżeli uwielbiacie Roxette to tym bardziej musicie po nią sięgnąć!

Uwielbiam powieści, które dzieją się w dwóch czasach, o poszukiwaniu, o podróży w głąb siebie. Jak wiecie jestem fanką Sagi Siedem Sióstr, a ta historia bardzo mi je przypomniała, mimo, że ze sobą mają niewiele wspólnego, jednak Purowska stworzyła w niej taki nastrój i aurę niemalże jak Riley. Porwała moje serce i nadała mu rytm toczącego się opowiadania. Była to dla mnie...

Ale ta książka była świetna. Dopiero się za nią wzięłam, mimo iż dostałam ją już jakiś czas temu.
Znajdziemy tu historię w historii. Zaczyna się jedna i w pewnym momencie zostajemy wciągnięci w drugą.
Jest mowa również o książkach w książce. Taki zabieg też bardzo lubię. Mało tego możemy rozkoszować się też piosenkami Roxette, którą nie wiem jak Wy, ale ja uwielbiam.
Jednak do sedna. Książka nie jest lekka, bo w pewnych momentach łamie serce, jest tu sporo cierpienia, wzruszeń, jednak do czytelnika przemawia delikatność płynąca z każdej strony. Nie możemy się jej oprzeć. Wprowadza nas do świata Nadii, która cierpi po rozstaniu i nie może sobie z tym poradzić, ale także do świata Marie i Laurenta. Ukazuje malowniczą, średniowieczną miejscowość położoną na wzgórzu we Francji, gdzie historia powyższej dwójki gra pierwsze skrzypce.
,,Pociągi wciąż jeżdżą. Za twoją melodią." Anny Purowskiej to niesamowita opowieść delikatna jak płatki śniegu. Mamy wrażenie, że większy ruch może wszystko zniszczyć. Nawet strony przekładamy delikatnie, coraz bardziej wczuwając się w historię. Całość okraszona muzyką, która płynie zarówno w sercach bohaterów, jak i też w naszych. Rozkoszowałam się każdym słowem. Ta historia to przede wszystkim obraz podążania za tym, co mówi serce. Mimo przeszkód, które stają na naszej drodze, podążamy za melodią naszego życia.
Polecam, bo warto.

Ale ta książka była świetna. Dopiero się za nią wzięłam, mimo iż dostałam ją już jakiś czas temu.
Znajdziemy tu historię w historii. Zaczyna się jedna i w pewnym momencie zostajemy wciągnięci w drugą.
Jest mowa również o książkach w książce. Taki zabieg też bardzo lubię. Mało tego możemy rozkoszować się też piosenkami Roxette, którą nie wiem jak Wy, ale ja uwielbiam.
Jednak...

Sięgnęłam po tą książkę ze względu na okładkę, ponoć nie ocenia się książki po niej, ale... Mnie najpierw zachwyciła ona. Piękna, pełna emocji opowieść o miłości i rozstaniu. Tej historii nie da się zapomnieć. Polecam

Sięgnęłam po tą książkę ze względu na okładkę, ponoć nie ocenia się książki po niej, ale... Mnie najpierw zachwyciła ona. Piękna, pełna emocji opowieść o miłości i rozstaniu. Tej historii nie da się zapomnieć. Polecam

"Pociągi wciąż jeżdżą. Za twoją melodią" to książka w książce, gdzie na równoległych torach jadą dwie różne historie. Historia Nadii, która próbuje nauczyć się nowego życia po rozstaniu z chłopakiem. Z mojej perspektywy czytającego, nie było mi łatwo zrozumieć jej zachowanie i postępowanie. Jednak nie oceniałam jej. Jej wysoka wrażliwość na istniejącą sytuację pokazała, jak bardzo nieprzewidywalne jest nasze zachowanie i decyzje.
Kiedy w antykwariacie zauważa pewną książkę, już wie, że zrobi wszystko, aby ją przeczytać. I tak oto poznajemy drugą historię, która porywa i wciąga Nadię, do tego stopnia, że postanawia wyjechać do Francji i zobaczyć z bliska miejsca, które są opisane na kartach książki. Zaangażowała się mocno w relację bohaterów. Wszystko zaczyna się jej kotłować i mieszać, co jest prawdą a co fikcją.

Otuliłam się ciepłem i delikatnością, jaka wypływała ze stron książki. Czytając ją, czułam, że dotykam delikatnej porcelany, która mocno przyciśnięta, rozkruszy się w drobny mak. Kołysały mnie słowa wypowiadane przez bohaterów. Są wrażliwi, pogubieni w życiu codziennym, ale bardzo dążą do swojego celu.

Nie ma w tej książce przesady, nadmiaru niepotrzebnych zdań. Wszystko jest wysublimowane i do tego okraszone subtelnymi piosenkami zespołu Roxette, które unoszą się znad kart książki. Tym sprytnym manewrem Anna Purowska wywołała moje wspomnienia, tym samym dając przyzwolenie na utulenie i ukochanie książki. Bardzo Wam ją polecam, pozwólcie sobie na chwilę wytchnienia, uniesienia na obłokach i zatracenia w tej finezyjnej opowieści.

"Pociągi wciąż jeżdżą. Za twoją melodią" to książka w książce, gdzie na równoległych torach jadą dwie różne historie. Historia Nadii, która próbuje nauczyć się nowego życia po rozstaniu z chłopakiem. Z mojej perspektywy czytającego, nie było mi łatwo zrozumieć jej zachowanie i postępowanie. Jednak nie oceniałam jej. Jej wysoka wrażliwość na istniejącą sytuację pokazała, jak...

Jak sie przebrnie przez poczatek to da sie czytac. Za duzo magii za malo realnosci jak dla mnie.

Jak sie przebrnie przez poczatek to da sie czytac. Za duzo magii za malo realnosci jak dla mnie.

Świetna, wciągająca powieść. Idealna na długie jesienne wieczory. Autorka stworzyła ciekawy obraz bohaterów oraz ich losów. W opisach pięknych widoków południowej Francji przebijają się fascynujące historie. To również opowieść o rozstaniu, które mimo cierpienia stwarza nowe możliwości.

Świetna, wciągająca powieść. Idealna na długie jesienne wieczory. Autorka stworzyła ciekawy obraz bohaterów oraz ich losów. W opisach pięknych widoków południowej Francji przebijają się fascynujące historie. To również opowieść o rozstaniu, które mimo cierpienia stwarza nowe możliwości.

Świetna! Na pewno będę często do niej wracał. Polecam tym, którzy lubią, kiedy emocje aż się wylewają z powieści!

Świetna! Na pewno będę często do niej wracał. Polecam tym, którzy lubią, kiedy emocje aż się wylewają z powieści!

Anna Purowska oczarowała mnie już inną swoją książką pt. "Szepty ze snów", dlatego sięgając po tę pozycję, miałem pewność, że nie będę żałował. Autorka tworzy ze słów przepiękne kompozycje, które długo rezonują w pamięci. Polecam "Pociągi wciąż jeżdżą. Za twoją melodią" nie tylko do... pociągu! :)

Anna Purowska oczarowała mnie już inną swoją książką pt. "Szepty ze snów", dlatego sięgając po tę pozycję, miałem pewność, że nie będę żałował. Autorka tworzy ze słów przepiękne kompozycje, które długo rezonują w pamięci. Polecam "Pociągi wciąż jeżdżą. Za twoją melodią" nie tylko do... pociągu! :)