Bardzo dobra na początek podrozy w średniowiecze. Wieki ciemne są rozświetlone i ta pozycja pomaga zobaczyć ten blask

Bardzo dobra na początek podrozy w średniowiecze. Wieki ciemne są rozświetlone i ta pozycja pomaga zobaczyć ten blask

Piękna książka pokazująca prawdę o Średniowieczu.
Odkłamująca powszechne opinie.
Fascynująca lektura - bardzo polecam.

Piękna książka pokazująca prawdę o Średniowieczu.
Odkłamująca powszechne opinie.
Fascynująca lektura - bardzo polecam.

Ta książka powinna nosić tytuł: „jak napisać tysiące słów, żeby nie powiedzieć niczego”. Ciągłe powtórzenia, parafrazy, przeidealizowanie modelu życia średniowiecznego w każdym aspekcie to tylko cząstka zarzutów, jakie można tej książce postawić. Choć teza jest słuszna i zasadnicza - czyli odczarowanie Średniowiecza jako epoki niesprawiedliwie i bezmyślnie przedstawianej jako ciemna i zacofana - to autorka nie jest w stanie jej w żaden sposób obronić. Abstrahując, że baza źródłowa jest niezwykle skąpa i dobrana wyłącznie pod jej widzimisię, to jeszcze zupełnie nie jest poddana jakiejkolwiek, choćby podstawowej, historycznej krytyce. Myślałem, że bycie uznanym specjalistą w danej dziedzinie, będąc tak naprawdę bardzo słabym merytorycznie, to znak wyłącznie naszych czasów. Ale myliłem się.

Ta książka powinna nosić tytuł: „jak napisać tysiące słów, żeby nie powiedzieć niczego”. Ciągłe powtórzenia, parafrazy, przeidealizowanie modelu życia średniowiecznego w każdym aspekcie to tylko cząstka zarzutów, jakie można tej książce postawić. Choć teza jest słuszna i zasadnicza - czyli odczarowanie Średniowiecza jako epoki niesprawiedliwie i bezmyślnie przedstawianej...

Fenomenalna pozycja, która odkłamuje epokę średniowiecza. Po pierwsze autorka zauważa, że utrwalony obraz tej epoki jako podziału na trzy stany jest po prostu niezgodny ze źródłami z tamtego okresu. Mediewistka przybliża nam realia, literaturę i organizację społeczeństwa w średniowieczu z doskonałą precyzją historyka. Książka została wydana w latach czterdziestych, kiedy to "cywilizowana Europa", która odeszła od wiary w Kościół Chrystusa, pogrążyła się w ludobójstwach, okultystycznych ideologiach i wojnach.

Fenomenalna pozycja, która odkłamuje epokę średniowiecza. Po pierwsze autorka zauważa, że utrwalony obraz tej epoki jako podziału na trzy stany jest po prostu niezgodny ze źródłami z tamtego okresu. Mediewistka przybliża nam realia, literaturę i organizację społeczeństwa w średniowieczu z doskonałą precyzją historyka. Książka została wydana w latach czterdziestych, kiedy to...

Bardzo potrzebna książka, prostująca wiele wciąż zastanych mitów o średniowieczu, które niestety pokutują w mediach. Napisana wprawdzie w latach 40, jednak wydana ponownie przez autorkę w latach 80, bez poprawek, a obecnie przetłumaczona przez romanistę, prof. Piotra Tylusa, który dodaje od siebie masę cennych przypisów.

W swoim charakterze jest to publikacja przede wszystkim popularnonaukowa, nie ma tutaj rozbudowanego aparatu, jest natomiast duży entuzjazm autorki i cenionej mediewistki, prof. Regine Pernoud do średniowiecza. Na niespełna 300 (na ostatnich 20 znajduje się mini-słowniczek terminów związanych ze średniowieczem) stronach porusza ona większość aspektów średniowiecznego społeczeństwa - od feudalizmu, po rolę Kościoła, naukę i życie codzienne na wsi i w miastach, ukazując, że obiegowa opinia tej epoce, jaką znamy z mediów i podręczników jest skąpana po prostu w "czarnej legendzie". Z książki możemy dowiedzieć się np. tego, że miasta średniowiecze niejednokrotnie były brukowane i posiadały kanalizację, było dużo publicznych toalet, ludzie się myli (!),a jeden z największych umysłów wczesnego średniowiecza, papież Sylwester II, nauczyciel Ottona III pasł w młodości świnie. Bardzo ciekawe są też kwestie związane ze średniowieczną literaturą - często pełną rubaszności i humoru, a nie jak nam się tylko wydaje - jedynie wzniosłą i hagiograficzną.

Jedyne, do czego bym się przyczepił to chyba wybitnie francuska perspektywa - można powiedzieć wręcz, że to nie tyle "blask średniowiecza", co bardziej "blask francuskiego średniowiecza", gdyż autorka bazuje w zasadzie niemal wyłącznie na przykładach francuskich, często odwołuje się również do późniejszej historii Francji, czy Francji jej współczesnej. Dlatego tak naprawdę książka ta nie powie nam nic o tym, jak np. średniowiecze wyglądało w Polsce. Czy było podobnie, a może inaczej? Można jednak zrozumieć takie podejście, o ile weźmie się pod uwagę "wykuwanie Europy", od Merowingów, po Karola Wielkiego, Cluny, cystersów i wreszcie gotyk.

Książka warta przeczytania, gdyż przede wszystkim jej walorem jest to, że potrafi średniowieczem zainteresować, ukazując zupełnie inny niż utarty obraz tej epoki i zmuszając do głębszych refleksji.

Bardzo potrzebna książka, prostująca wiele wciąż zastanych mitów o średniowieczu, które niestety pokutują w mediach. Napisana wprawdzie w latach 40, jednak wydana ponownie przez autorkę w latach 80, bez poprawek, a obecnie przetłumaczona przez romanistę, prof. Piotra Tylusa, który dodaje od siebie masę cennych przypisów.

W swoim charakterze jest to publikacja przede...