Amelia jest Ziemianką. Została porwana ze swojej planety, a potężny wojownik Tytus Woodrok wybrał ją sobie na żonę. Wiele kobiet jej zazdrości, dlatego Amelia jest obiektem nienawiści Ona sama – lekko mówiąc – nie jest zachwycona swoją sytuacją. Trudno mówić o miłości w tym związku. Okazuje się, że dziewczyna nie może się czuć bezpieczna pomimo potęgi swojego męża. Ten ma sekret, który może pogrążyć ich wszystkich. Amelia zostaje wplątana w jego intrygi, a w efekcie para musi uciekać. Razem na dobre i złe – tak swobodnie pozwolę sobie przytoczyć słowa przysięgi małżeńskiej. Czy w przypadku tej pary ona obowiązuje?

Powieść „Klan wojowników” to romantyczne fantasy o charakterze „hate to love”, czyli „kto się czubi, ten się lubi”. Paulina Popiela wpadał w pułapkę, jaką są dla pisarzy i pisarek tego typu powieści. Żeby naturalnie doprowadzić bohaterów do miłości trzeba porządnie pokazać ich nienawiść. Amelia zapewnia, że nienawidzi swojego męża, ale, z drugiej strony, „(…) każda marzy o takim facecie, który ma w sobie mrok”[1] Chyba już się domyślacie, jak to wygląda. Nie lubię go, ale te seksowne oczy. Obleśny dziad z niego, ale drżę, kiedy na mnie patrzy. Mogłabym tak długo, ale nie to chodzi. Wybaczcie miłośnicy tego typu książek, ale u mnie takie pisane wywołuje przewracanie oczami.

Amelia też nie wydaje się nam silną, charakterną babką, która może zostać wojowniczką, a głupiutką nastolatką. No tak, ma siedemnaście lat, co wiele wyjaśnia. Jednak ja miałam wrażenie, że ona nie do końca ogarnia sytuację w jakiej się znalazła. Domyślam się, że autorka chciała dodać nieco luzu, humoru do swojej powieści i to nie była dobra decyzja, w mojej ocenie. Kiedy chcemy kreować okrutnych wojowników ma być strach, a nie „fun”.

Trochę żałuję, że zobowiązałam się napisać recenzje tej książki, bo trafiłam na literaturę, której nie lubię. Nie chcę podcinać Paulinie Popieli skrzydeł, jednak nie bardzo mam co w tym przypadku pochwalić, bo książka „Klan wojowników” nie podobała mi się. Ja powieści romantycznych czytam mało, bo zazwyczaj nie spełniają moich oczekiwań. Dużo od nich wymagam, a jako fankę naturalizmu drażni mi ich cukierkowość. Autorka próbuje rozwinąć akcję, ale wychodzi jej to średnio. Pani Paulino, proszę nie brać tej opinii do siebie. Proszę znaleźć swoją niszę czytelników i dla nich pisać.

[1] Paulina Popiela, "Klan wojowników", wyd. beYA, Gliwice 2023, s. 16.

Amelia jest Ziemianką. Została porwana ze swojej planety, a potężny wojownik Tytus Woodrok wybrał ją sobie na żonę. Wiele kobiet jej zazdrości, dlatego Amelia jest obiektem nienawiści Ona sama – lekko mówiąc – nie jest zachwycona swoją sytuacją. Trudno mówić o miłości w tym związku. Okazuje się, że dziewczyna nie może się czuć bezpieczna pomimo potęgi swojego męża. Ten ma...

DNF
Ktoś to w ogóle w wydawnictwie przeczytał?
To jakiś żart, że autorce nikt nie powiedział, że to co napisała jest złe i nie moża tego tak wydać. Kto tam pracuje, randomy z ulicy?
Żadnego beta reader, konsultacji, korekty?
Żałosne.

DNF
Ktoś to w ogóle w wydawnictwie przeczytał?
To jakiś żart, że autorce nikt nie powiedział, że to co napisała jest złe i nie moża tego tak wydać. Kto tam pracuje, randomy z ulicy?
Żadnego beta reader, konsultacji, korekty?
Żałosne.

Dziś na tapetę ląduje książka wydawnictwa BeYa. Młodzieżowe fantasy, które jest jednocześnie debiutem. Uwielbiam fantasy, nie ma znaczenia jaki rodzaj czy to młodzieżowe, czy urban, czy zupełna magia. Każda fantastyka to zupełnie inny świat, który dosłownie możemy interpretować na dowolny sposób. Kocham także debiuty bo autora nie znamy lub zdarzy się, że znamy z opowiadań w antologiach. Muszę przyznać, że fantastyka jest często niedoceniana, nisko oceniaona bo często czytelnicy zapominają, że to fanatyka. A co w niej takiego fajnego? To, że historia może być tak napisana, że nasza wyobraźnia tego nie ogarnie.

Amelia to Ziemniaka, dokładnie Polka, która zostaje porwana i przeniesiona na inną planetę. Tam wszystko jest zupełnie inne. Ziemianie są traktowani jako osoby drugiego gatunku, choć trzeba przyznać, ze dobrze traktowane. Amelia zostaje zauważona na targu przez Tytusa. Kiedy zostaje jego małżonką nikt nie potrafi zrozumieć, czemu wybrał ją, a nie kogoś z wyższych sfer. Kiedy Amelia zostaje zmuszona przez Tytusa do ucieczki, razem z nim przezywa kilka niebezpiecznych przygód. Konsekwencją tego jest to, że zamiast jeszcze bardziej znienawidzić męża, zakochuje się w nim. Amelia ma jedną wadę a właściwie dwie. Dużo gada i ma tendencje do wpadania w kłopoty. Czy ta niesforna nastolatka wyjdzie cało z kłopotów? Czy ona i Tytus wypełnią swoje zadanie?

Tytus to młodzieniec, który należy do Klanu Wojowników. Kiedy na żonę wybiera zwykłą Ziemiankę, w dodatku szalona i nieprzewidywalną nikt nie potrafi tego zrozumieć. In sam do końca nie potrafi tego wyjaśnić. Kiedy wydarzenia zmuszają go do opuszczenia domu i wybrania się wraz z Amelią w niebezpieczną podróż nie sądził, że jego żona ma w sobie tyle siły a jej pomysły zmienią losy Imperium. Co ukrywa przed żoną Tytus? Kim tak naprawdę jest młodzieniec?

Muszę przyznać, że książka mocno zaskakuje. Fabuła napisana, że świetnie się przy niej bawiłam. Sama historia nie należy do wybitnych. To niejako opowieść , która opowiada Amelia swoim dzieciom. I tu cały urok tej książki. Poznajemy ją oczyma Amelii, która ma 17 lat i zostaje porwana. Nie byłoby w tym nic fajnego, gdyby nie to, że jednocześnie odczuwa ulgę co strach. Wszystko się zmienia , gdy trafia jako małżonka Wojownika. Jego matka pokochał ją jak własną córkę. W przezabawny sposób autorka opisuje perypetię Amelii i Tytusa. Ubawiła mnie ta cała ich podróż. Postacie są fajnie opisane. Amelia to specyficzna osoba, która za każdym razem wywoływała uśmiech na mojej twarzy. Ta historia jest tak banalna i tak napisana, że ja bym powiedziała, że to komedia fantastyczna. Nie spotkałam się jeszcze z podobna historia, dlatego i przygody tej dwójki i ich przepychanki, i te momenty, które były tak zabawne, że aż niewiarygodnie dobrze napisane, że całkiem odsunęły w cień to, co w tej książce jest minusem. A tych było sporo. Pierwszym to akcja, która pędziła i zmieniała się tak, ze często można było się pogubić. Oprócz tego nie zawsze akcja była spójna, a niektóre momenty nie do końca jasne. Dodatkowo zachowanie głównych bohaterów nie zawsze było zrozumiałe. Amelia nie raz zachowywała się nieracjonalnie, uwielbiał irytować innych i wpadać w kłopoty przez własne słowa. A jej pomysły? No cóż, bywały mocno nierozsądne.

Jak dla mnie to bardzo fajna młodzieżówka. Właśnie mi takiej brakowało bo na naszym rynku pełno jest książek młodzieżowych, gdzie fabuła zdecydowanie jest bardziej 18+. Do tego jest to bardzo zabawna książka, z masą totalnie zadziwiających pomysłów, które pojawiają się w głowie Amelii. Lekturę czyta się wyjątkowo szybko, i pomimo luk w wydarzeniach, wątek jako taki jest utrzymany. Do tego fantastyka, która jak dla mnie tu robi jako tło. Lubicie ciekawe i nieszablonowe książki? Nie boicie się sięgnąć po debiuty? To ta książka jest dla was. Polecam

Dziś na tapetę ląduje książka wydawnictwa BeYa. Młodzieżowe fantasy, które jest jednocześnie debiutem. Uwielbiam fantasy, nie ma znaczenia jaki rodzaj czy to młodzieżowe, czy urban, czy zupełna magia. Każda fantastyka to zupełnie inny świat, który dosłownie możemy interpretować na dowolny sposób. Kocham także debiuty bo autora nie znamy lub zdarzy się, że znamy z opowiadań...

Męczyłam się, wywracałam oczami i miałam ochotę wyrzucić tę książkę i o niej zapomnieć.

Zapowiadało się naprawdę dobre romantasy. Główna bohaterka zostaje porwana z Ziemi na inną planetę i tam sprzedana potężnemu wojownikowi Tytusowi Woodrokowi by zostać jego żoną.

Miał być motyw hate to love. Miała być silna bohaterka, ucieczka i spisek. A dostałam rozterki nastolatki, która myśli jedno a robi zupełnie coś innego. Książka, która przeczy logice. Gdzie nic nie ma sensu, akcja pędzi na łeb na szyję a ja miałam problem się połapać o co chodzi..

I szczerze.. nie wiem czy tylko ja mam problem z tą książką czy ona naprawdę nie ma sensu.

Książka była debiutem autorki i według mnie niestety bardzo nieudanym. Szkoda bo miałam naprawdę duży potencjał. A wydaje mi się że połowa książki gdzieś po drodze zniknęła.

Nie będę się więcej rozpisywała. Ta książka po prostu nie była dla mnie. Pewnie gdyby nie współpraca to wcale bym o niej nie napisała.

Męczyłam się, wywracałam oczami i miałam ochotę wyrzucić tę książkę i o niej zapomnieć.

Zapowiadało się naprawdę dobre romantasy. Główna bohaterka zostaje porwana z Ziemi na inną planetę i tam sprzedana potężnemu wojownikowi Tytusowi Woodrokowi by zostać jego żoną.

Miał być motyw hate to love. Miała być silna bohaterka, ucieczka i spisek. A dostałam rozterki nastolatki,...

[współpraca barterowa}
Zapowiadała się świetna młodzieżówka z wątkami fantastycznymi, a no cóż...
Książka opowiada o siedemnastoletniej Amelii, która zostaje porwana ze zwykłego świata na inną planetę. To właśnie tam wychodzi za mąż za Tytusa Woodroka, który wywraca jej życie do góry nogami.
Dlaczego, dlaczego i jeszcze raz dlaczego? Naprawdę nie pamiętam kiedy tak bardzo irytowała mnie jakakolwiek powieść. Począwszy od tego, że główna bohaterka nie miała żadnego charakteru i zachowywała się strasznie infantylnie. Kończąc na tym, że od połowy książki nie potrafiłam znieść Tytusa, który zachowywał się paskudnie. Każda (dla bohaterów) poważna kłótnia była dla mnie wręcz śmieszna i nie potrafiłam znieść tego, iż główna bohaterka obrażała się po czym dosłownie dwie minuty później błagała o przebaczenie. W dodatku, gdy od jakichś dwustu stron obserwowałam nieuzasadnioną nienawiść głównej bohaterki do Ofelii dostawałam palpitacji serca. Może i wszystko brzmi odrobinę zabawnie, ale mogłabym przysiąc, że ja podczas lektury byłam tak znużona, że miałam okazję wyrzucić tę książkę przez okno.
Niestety jest to jedynie ułamek wątków oraz rzeczy, których nie potrafiłam znieść. Jedynym maleńkim plusem było to, iż momentami się lekko zaśmiałam. Z tych właśnie powodów nie mogę wam polecić tej lektury chyba, że chcecie sobie zszargać nerwy.

[współpraca barterowa}
Zapowiadała się świetna młodzieżówka z wątkami fantastycznymi, a no cóż...
Książka opowiada o siedemnastoletniej Amelii, która zostaje porwana ze zwykłego świata na inną planetę. To właśnie tam wychodzi za mąż za Tytusa Woodroka, który wywraca jej życie do góry nogami.
Dlaczego, dlaczego i jeszcze raz dlaczego? Naprawdę nie pamiętam kiedy tak bardzo...

Amelia Woodrock jest ziemianką, która musi się stać wojowniczką, 17 letnia dziewczyna jest już mężatką. Bycie ziemianinem w świecie Nonadrów jest bardzo ciężkie, ponieważ każdy ocenia cię od góry do dołu. Każda dziewczyna, która marzyła by być z jej drugą połówką, teraz obgadują dziewczynę w każdej chwili jak się natrafi okazja. Amelia nie ma jak poradzić na wybór jej męża, wielki wojownik Tytus Woodrock wybrał sobie ja za żonę z nieznanych powodów.

Dziewczyna ma jedno, jednak najważniejsze poparcie od swojej teściowej. Nikt nie ma planów wchodzić pomiędzy konflikty z Tytusem, ponieważ może on doprowadzić do okrutnych czynów. Lecz nadchodzi czas, kiedy mężczyzna tez jest zagrożony. Jego tajemnice o których tylko on wie mogą trafić do uszu niewłaściwych osób i po tym jak oni się dowiedzą już nikt nie będzie miał tak wielkiego do niego szacunku.

Ucieczka dla Tytusa i Amelii jest niebywale niezbędna. Podczas ich podróży można poczytać o tym jak wiele niespodziewanych akcji się dzieje, jak i bardzo niebezpiecznych. Ich relacja nigdy nie była taką jaka jest u wieku małżeństw. Czy to znaczy, że dzięki tej podróży zmieni się ich nastawienie do siebie? W końcu ich relacja będzie mogła mieć w sobie ciepło i prawdziwą miłość?

Przeniesienie się do książki gdzie główna bohaterką jest moja imienniczka, było cudowne. Czułam się w wielu momentach jakbym czytała o sobie w fantastycznym śnie! Podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji, w większości czasu miałam poczucie niepewności, przez to co się stanie dalej, czasem też śmiałam się jak głupia do literek na papierze!

Amelia Woodrock jest ziemianką, która musi się stać wojowniczką, 17 letnia dziewczyna jest już mężatką. Bycie ziemianinem w świecie Nonadrów jest bardzo ciężkie, ponieważ każdy ocenia cię od góry do dołu. Każda dziewczyna, która marzyła by być z jej drugą połówką, teraz obgadują dziewczynę w każdej chwili jak się natrafi okazja. Amelia nie ma jak poradzić na wybór jej męża,...

Dziś o kolejnym debiucie. "Klan Wojowników", który stworzyła Paulina Popiela, to książka niepozbawiona wad, 🤷‍♀️ ale w ostatecznym rozrachunku całkiem niezła. 😊 Zapraszam na recenzję❗️📚

Amalia to siedemnastoletnia Ziemianka. W świecie Nondarów normalnie uważana byłaby za gorszą, 😔 ale za sprawą Tytusa Woodroka, który wybrał ją sobie na żonę, jest inaczej. Tytus to bowiem potężny przywódca wpływowego Klanu Wojowników. 💪 Gdy okazuje się, że pozycja wodza jest zagrożona, małżonkowie muszą uciekać. 😯 Na ich drodze pojawiają się jednak przeszkody, którym muszą stawić czoła. 😲 Czy para, która małżeństwem jest tylko z nazwy, bo na co dzień wręcz się nie znosi, 😖 będzie potrafiła współpracować, aby przeżyć❓️🤔 A może trudne doświadczenia spowodują, że między Amalią i Tytusem zrodzi się prawdziwe uczucie❓️💕

"Klan Wojowników" to młodzieżowe fantasy, które potrafi zaskoczyć koncepcją. 😮 Autorka posłużyła się w tej historii kilkoma stylami, sprytnie łącząc współczesność z zamierzchłymi czasami, dodając do tego wątek fantastyczny. Duży plus za niebanalny pomysł!

Akcja powieści jest naprawdę dynamiczna. Dzieje się tu wiele, a kolejne wydarzenia następują po sobie w bardzo szybkim tempie. 🤯 I to chyba największy minus tej książki. Czasami nie byłam w stanie połapać się, o co chodzi. 🤷‍♀️ Niekiedy brakowało czegoś, co wyjaśniłoby daną sytuację. Takie luki w wydarzeniach nieco psuły mi odbiór książki. 🫤 Relację między Amalią i Tytusem raczej oceniam na plus, chociaż insynuacje mężczyzny kierowane do swojej młodziutkiej żony często bywały niesmaczne. 🤢 Podobała mi się za to przemiana głównej bohaterki. 👍

Podsumowując, "Klan Wojowników" to książka, przy której dobrze spędziłam czas. ⏰️ Uważam, że jest warta uwagi, szczególnie, że to debiut autorki. Ale najlepiej bedzie, jak sprawdzicie i ocenicie sami❗️😊

Dziś o kolejnym debiucie. "Klan Wojowników", który stworzyła Paulina Popiela, to książka niepozbawiona wad, 🤷‍♀️ ale w ostatecznym rozrachunku całkiem niezła. 😊 Zapraszam na recenzję❗️📚

Amalia to siedemnastoletnia Ziemianka. W świecie Nondarów normalnie uważana byłaby za gorszą, 😔 ale za sprawą Tytusa Woodroka, który wybrał ją sobie na żonę, jest inaczej. Tytus to bowiem...

Trafiacie czasami na książki, które wydają się być fajną i lekką rozrywką, a okazują się czymś zupełnie innym? Tak miałam ostatnio w przypadku książki “Klan Wojowników” Pauliny Popieli.

Książka ta opowiada o siedemnastoletniej Amelii, która jest Ziemianką. Ziemianki porywane są ze swoich domów do świata Nondarów. Dziewczyna zostaje wybrana przez jednego z najpotężniejszych z nich - Tytusa Woodrocka, przywódcy tytułowego Klanu Wojowników, aby zostać jego żoną. Amelia jako, że jest TYLKO Ziemianką nie jest szanowana i lubiana przez absolutnie nikogo.

Zaczynając lekturę miałam nadzieję na lekkie fantasy. Dostałam niestety zlepek zupełnie losowych zdarzeń i absurdalnych zachowań bohaterów. Fabuła była w miarę spójna, jednak do samego końca nie rozumiem dlaczego postaci robiły to co robiły. Książka była pełna sprzeczności, których nie mogę ze soba pogodzić. Po pierwsze - relacja Amelii i Tytusa - raz się nienawidzili, później jednak kochali. Po drugie - bohaterowie mówili jedno, robili drugie, a ich zachowania nie miały często większego sensu. Dodatkowo z jednej strony Amelia zachowywała się niesłychanie dziecinnie jak na swoje siedemnaście lat, a rzekomo była żoną i chciała zostać matką.

Plusem było to, że w książce dużo się działo, a przez krótkie rozdziały i mnogość dialogów bardzo szybko się ją czytało. Podobały mi się również zabiegi związane z manipulacją czasem i chronologią wydarzeń jakie wplatała autorka. Jednak fabuła jak dla mnie była zupełnie nierzeczywista, bohaterowie bardzo mnie irytowali i przez cały czas miałam wrażenie, że autorka bardzo pobłażliwie traktuje temat przemocy małżeńskiej, czy to psychicznej czy fizycznej. Niestety książka ta zupełnie nie wpadła w moje gusta, ale jak wiadomo, nie wszystko musi się wszystkim podobać.

Trafiacie czasami na książki, które wydają się być fajną i lekką rozrywką, a okazują się czymś zupełnie innym? Tak miałam ostatnio w przypadku książki “Klan Wojowników” Pauliny Popieli.

Książka ta opowiada o siedemnastoletniej Amelii, która jest Ziemianką. Ziemianki porywane są ze swoich domów do świata Nondarów. Dziewczyna zostaje wybrana przez jednego z najpotężniejszych...

{współpraca barterowa}
Książka była napisana bardzo lekkim i przyjemnym językiem. Czytało mi się ją wybitnie płynnie, a zwracanie się do czytelników dawało miłe odczucie wobec historii. Nie była niczym wybitnym czy zaskakującym, taka w sam raz na podróż czy wieczór.

{współpraca barterowa}
Książka była napisana bardzo lekkim i przyjemnym językiem. Czytało mi się ją wybitnie płynnie, a zwracanie się do czytelników dawało miłe odczucie wobec historii. Nie była niczym wybitnym czy zaskakującym, taka w sam raz na podróż czy wieczór.

Jeśli szukacie lekkiej książki na wieczór to zdecydowanie jest to idealna historia. Wciągająca, posiadająca dużo zwrotów akcji z widocznym charakterem kobiecym. Główna bohaterka ma dobrze wykreowany charakter, umie postawić na swoim lecz jej zachowania są często dziecinne. W powieści pojawia się również wątek romantyczny, bohaterowie maja bardzo chaotyczna relacja i pojawię się ona nagle. Pomimo tego że nie sięgam często po fantastykę, książkę tą czytało mi się bardzo szybko. Sam styl pisania był łatwy do rozumienia choć pojawiały się luki w fabule. Nie przeszkadzało to jednak w ogólnym zrozumieniu historii.

Jeśli szukacie lekkiej książki na wieczór to zdecydowanie jest to idealna historia. Wciągająca, posiadająca dużo zwrotów akcji z widocznym charakterem kobiecym. Główna bohaterka ma dobrze wykreowany charakter, umie postawić na swoim lecz jej zachowania są często dziecinne. W powieści pojawia się również wątek romantyczny, bohaterowie maja bardzo chaotyczna relacja i pojawię...