Opowieść w tej książce jest tak plastyczna, jak poezja. Obrazy, które autor maluje są piękne jak kolorowe pióropusze pawia. W tych wycinkach, wspomnieniach – każdy z nas odnajdzie cząstkę siebie. I jeśli to odnalezienie nas samych zmusi nas do refleksji, to uważam, że to będzie największy sukces autora. Ta książka powinna znaleźć się w kanonie lektur dla młodzieży, powinna znaleźć się na Twojej półce Drogi Czytelniku, powinna trafić w ręce jak najszerszego grona odbiorców. Zasługuje na to!

Pełna recenzja książki dostępna jest na stronie:
https://moznaprzeczytac.pl/aby-dzwiek-lutni-rodzil-drzewa-kamil-czyz/

Opowieść w tej książce jest tak plastyczna, jak poezja. Obrazy, które autor maluje są piękne jak kolorowe pióropusze pawia. W tych wycinkach, wspomnieniach – każdy z nas odnajdzie cząstkę siebie. I jeśli to odnalezienie nas samych zmusi nas do refleksji, to uważam, że to będzie największy sukces autora. Ta książka powinna znaleźć się w kanonie lektur dla młodzieży, powinna...

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłam książkę Aby dźwięk lutni rodził drzewa pomyślałam, że jej tytuł jest bardzo poetycki. Spodobało mi się w nim połączenie przyrody z muzyką i to właśnie tytuł sprawił, że sięgnęłam po tę publikację. Przyznam, że nazwisko autora było mi zupełnie obce, w sieci również nie mogłam znaleźć praktycznie żadnych informacji o nim. Dopiero z krótkiej notki na skrzydełku okładki dowiedziałam się, że Kamil Czyż jest poetą, którego wiersze ukazywały się w zagranicznej prasie.

Aby dźwięk lutni rodził drzewa to poetycka powieść o dziejach jednej rodziny poprzeplatana wieloma dygresjami. Każdy z nas jest jednostką, którą ukształtowały wcześniejsze doświadczenia, relacje i przeżycia. Wywodzimy się z korzeni, z pokoleń, które sprawiają, że jesteśmy tacy, jacy jesteśmy. Wpływają na nas geny, rodzina, tradycja, fascynacje i traumy. To wszystko sprawia, że odbieramy świat w wyjątkowy, unikatowy sposób. Nikt inny nie będzie odbierał świata dokładnie tak jak my, bo nikt inny nie ma takich samych doświadczeń. Jednym z czynników, które mają na nas wpływ, są nasi przodkowie np. nasze babcie i dziadkowie. I to właśnie znajdziemy w książce – jest ona pełna historii członków rodziny oraz przygód samego narratora. Nie są one poukładane chronologicznie, a wymieszane czasowo i poprzeplatane filozoficznymi refleksjami autora, często odnoszącymi się do świata sztuki. Przemyślenia Czyża nawiązują do literatury (cytuje m.in. filozofa Ludwiga Wittgensteina) i malarstwa (np. Michelangel Merisi da Caravaggio i jego portret Alofa de Wignacourta, Theodorr Gericault i jego obraz Tratwa Meduzy, Barnett Newman i obraz Onement. Autor przedstawia nam między innymi historię powstania wspólnego portretu George Sand i Chopina – dzieła francuskiego malarza Eugene’a Delacroix. Przyznam, że te dygresje ze świata sztuki były dla mnie bardzo ciekawe. W czasie lektury robiłam przerwy, aby przyjrzeć się opisywanym przez autora obrazom i porównać z interpretacją autora (...)

https://papierowybluszcz.wordpress.com/2023/02/15/aby-dzwiek-lutni-rodzil-drzewa-kamil-czyz/

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłam książkę Aby dźwięk lutni rodził drzewa pomyślałam, że jej tytuł jest bardzo poetycki. Spodobało mi się w nim połączenie przyrody z muzyką i to właśnie tytuł sprawił, że sięgnęłam po tę publikację. Przyznam, że nazwisko autora było mi zupełnie obce, w sieci również nie mogłam znaleźć praktycznie żadnych informacji o nim. Dopiero z krótkiej...

“Aby dźwięk lutni rodził drzewa” Kamil Czyż

Czy czasami wydaje wam się, że wszystko po co sięgacie jest powszechne i trudno znaleźć wam coś wyróżniającego się swoją treścią i formą? Ja ostatnio miałem taki stan, z którego wyciągnęła mnie książka właśnie ta książka. Jest to naprawdę coś innego, intrygującego, zmuszającego do zastanowienia się nad własnym życiem, analizą przeszłości i myślach o przyszłości.

Już po samym tytule książki możemy spodziewać się, że może to być coś wyjątkowego. Gdy poczytamy trochę o Kamilu Czyżu, dowiemy się, że jest autorem poezji w języku polskim i angielskim, a jego wiersze ukazały się w Stanach Zjednoczonych i Australii. To pozwoliło mi wyobrazić sobie czego mogę oczekiwać od tej książki. I dokładnie to dostałem, a mianowicie piękną i poetycką opowieść.

“Aby dźwięk lutni rodził drzewa” to opowieść o ludziach, rodzinie, pokoleniach, o wydarzeniach z przeszłości, które kształtują nas i wpływają na naszą przyszłość. Książka zabiera nas w magiczną podróż pomiędzy wycinkami czasu i miejsc z dziejów jednej rodziny. Każdy rozdział przedstawia losy bohaterów tej książki, niekoniecznie w kolejności chronologicznej. Na początku takie skoki w czasie, miejscach i postaciach mogą wprawić nas w stan zagubienia, ale tak naprawdę z każdą kolejną stroną obraz członków rodziny klaruje nam się coraz bardziej.

W zagmatwanych losach bohaterów każdy może odnaleźć cząstkę siebie. Mimo, że każdy z nas jest inny, to tak naprawdę często mierzymy się z takimi samymi problemami i popełniamy te same błędy. To naprawdę piękne, kiedy możemy się utożsamiać z czytaną przez siebie historią. Niekiedy przypominając sobie dobre chwile, a niekiedy ponownie przeżywać przykre wydarzenia z przeszłości.

To co najbardziej mnie zachwyciło, to poetycki styl autora. Przez książkę się po prostu płynie. To cudowna uczta literacka, która zaskakuje nas coraz bardziej z każdą przeczytaną stroną. Z czystym sumieniem mogę polecić tę książkę, szczególnie osobom, które szukają czegoś przyjemnego i niespiesznego.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

“Aby dźwięk lutni rodził drzewa” Kamil Czyż

Czy czasami wydaje wam się, że wszystko po co sięgacie jest powszechne i trudno znaleźć wam coś wyróżniającego się swoją treścią i formą? Ja ostatnio miałem taki stan, z którego wyciągnęła mnie książka właśnie ta książka. Jest to naprawdę coś innego, intrygującego, zmuszającego do zastanowienia się nad własnym życiem, analizą...