rozwińzwiń

Najskrytsza pamięć ludzi

Okładka książki Najskrytsza pamięć ludzi Mohamed Mbougar Sarr
Okładka książki Najskrytsza pamięć ludzi
Mohamed Mbougar Sarr Wydawnictwo: Wydawnictwo Cyranka literatura piękna
433 str. 7 godz. 13 min.
Kategoria:
literatura piękna
Tytuł oryginału:
La plus secrète mémoire des hommes
Wydawnictwo:
Wydawnictwo Cyranka
Data wydania:
2022-09-26
Data 1. wyd. pol.:
2022-09-26
Data 1. wydania:
2021-08-17
Liczba stron:
433
Czas czytania
7 godz. 13 min.
Język:
polski
Tłumacz:
Jacek Giszczak
Tagi:
książka podróż filozofia
Inne
Średnia ocen

7,9 7,9 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
7,9 / 10
181 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
705
82

Na półkach: , , , ,

Taki francuski Paulo Coelho. Mnóstwo tandetnych metafor i porównań. Sceny erotyczne tak żenujące, że wstyd mi było czytać w komunikacji publicznej, bo jeszcze ktoś zajrzałby mi przez ramię i to zobaczył. Główny bohater, pewnie zupełnie przypadkowo przypominający autora książki, jedzie po białej Francji jak po łysej kobyle. Druga połowa książki lepsza od pierwszej, bo akcja z głównego bohatera przeniosła się na retrospekcje innej bohaterki. Tylko to pomogło mi dobrnąć do końca tego wątpliwej jakości dzieła. Jak coś takiego mogło otrzymać nagrodę Goncourtów? Nie wiem.
Na plus ciekawe zabiegi narracyjne i dużo nawiązań do literatury europejskiej i afrykańskiej. Widać, że autor książki jest oczytany i umie żonglować nawiązaniami. Szkoda, że nie mógł się powstrzymać przed egzaltacją i wulgarnością.

Taki francuski Paulo Coelho. Mnóstwo tandetnych metafor i porównań. Sceny erotyczne tak żenujące, że wstyd mi było czytać w komunikacji publicznej, bo jeszcze ktoś zajrzałby mi przez ramię i to zobaczył. Główny bohater, pewnie zupełnie przypadkowo przypominający autora książki, jedzie po białej Francji jak po łysej kobyle. Druga połowa książki lepsza od pierwszej, bo akcja...

więcej Pokaż mimo to

avatar
141
29

Na półkach:

Nie mogłem się oderwać. Styl i treść mnie połknęły. Czułem, że stykam się z prawdziwą literaturą piękną. Ja, jako czytelnik wszedłem w ten nieludzki labirynt.

Nie mogłem się oderwać. Styl i treść mnie połknęły. Czułem, że stykam się z prawdziwą literaturą piękną. Ja, jako czytelnik wszedłem w ten nieludzki labirynt.

Pokaż mimo to

avatar
470
198

Na półkach: , ,

Co za wspaniała książka! Opowieść wybitnie łącząca uniwersalność i lokalność. Pasjonującą fabułę i meta rozważania na temat pisarstwa i roli pisarza. Autoironię i patos. Pełna rozmachu, szkatułkowa opowieść uwodzi, a jednocześnie pisana jest chirurgicznie precyzyjnym i doskonałym językiem. Ostatnie zdanie brzmi: "pisać, czy nie pisac?". Jeśli tak, to odpowiedź jest tylko jedna.

Co za wspaniała książka! Opowieść wybitnie łącząca uniwersalność i lokalność. Pasjonującą fabułę i meta rozważania na temat pisarstwa i roli pisarza. Autoironię i patos. Pełna rozmachu, szkatułkowa opowieść uwodzi, a jednocześnie pisana jest chirurgicznie precyzyjnym i doskonałym językiem. Ostatnie zdanie brzmi: "pisać, czy nie pisac?". Jeśli tak, to odpowiedź jest tylko...

więcej Pokaż mimo to

avatar
114
21

Na półkach:

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Bardzo egzaltowana, pełna pompatycznych fraz, dość w gruncie rzeczy pretensjonalna opowieść o poszukiwaniach zaginionego pisarza, nazywanego "czarnym Rimbaud'em". Roberto Bolaño zrobił to zdecydowanie lepiej, tak w "Dzikich detektywach", jak i "2666" ("Finalmusik" Justo Navarro, choć pominięta i nieznana, też lepsza). Na plus na pewno egzotyka, perspektywa "innego" i niektóre nawiązania literackie, jednak większość z nich na poziomie licealisty raczej niż mistrza metafikcji. Biorąc pod uwagę Nagrodę Goncourtów i liczne nominacje do innych nagród literackich, spore rozczarowanie.

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Bardzo egzaltowana, pełna pompatycznych fraz, dość w gruncie rzeczy pretensjonalna opowieść o poszukiwaniach zaginionego pisarza, nazywanego "czarnym Rimbaud'em". Roberto Bolaño zrobił to zdecydowanie lepiej, tak w "Dzikich detektywach", jak i "2666" ("Finalmusik" Justo Navarro, choć pominięta i nieznana, też lepsza). Na plus na pewno...

więcej Pokaż mimo to

avatar
599
596

Na półkach: , ,

Dobra ale nie fascynująca. Trudna powieść, wymagająca, trzeba czytać ze zrozumieniem. Pojawiają się słynne nazwiska w tym Witolda Gombrowicza. W poszukiwaniu wieści o słynnym niegdyś autorze T.C. Elimanem j jego powieści "Nieludzki labirynt" przemierzamy duży obszar naszego globu ale czy ta podróż pomoże rozwikłać tajemnicę Elimana?. Podróż ową odbywa Diégane Latyr Faye, młody senegalski pisarz, zafascynowany pięknem w/w książki po której publikacji ślad zaginął.

Dobra ale nie fascynująca. Trudna powieść, wymagająca, trzeba czytać ze zrozumieniem. Pojawiają się słynne nazwiska w tym Witolda Gombrowicza. W poszukiwaniu wieści o słynnym niegdyś autorze T.C. Elimanem j jego powieści "Nieludzki labirynt" przemierzamy duży obszar naszego globu ale czy ta podróż pomoże rozwikłać tajemnicę Elimana?. Podróż ową odbywa Diégane Latyr Faye,...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1748
875

Na półkach:

"Opowieści o Pajęczej Matce mnie wyczerpały. Amsterdam pozbawił mnie sił. Czeka mnie droga samotności".

Bohater książki fascynuje się pisarzem, który tworzył w latach 30. XX wieku. Nazywano go "czarnoskórym Rimbaude'm, a tak naprawdę nazywał się Elimane, a jego opus magnum nazywało się "Nieludzki labirynt".

Nasz bohater, Diegan Latyr Faye nawiązuje znajomość z senegalską pisarką, Sigą D., zwaną tutaj "Pajęczą Matką" i razem zagłębiają się w tajemniczy świat, biografię, w odkrywanie "Nieludzkiego labiryntu", książki - tajemnicy, która trawi wyobraźnię i jest przedmiotem pożądania Faye'a.

W książce pojawia się także polski pierwiastek, współlokator Diegana, Stanislas, pieczołowicie i pracowicie pracował nad nową wersją gombrowiczowskiej powieści "Ferdydurke".

Lubię zabiegi Autorów mające na celu utrudnienie czytelnikowi życia, stąd też mój zachwyt nad odliczaniem wstecznym, czyli sytuacją w której każda kolejna strona mówi o zdarzeniu czy zjawisku, które miało miejsce wcześniej, kolejne zdarzenia mają coraz wcześniejsze daty, a mimo to intryga idzie naprzód, wspaniały, dające wielkie możliwości jest ten właśnie zabieg narracyjny.

O czym więc jest tak książka? O niewdzięczności wobec rodziców (rzadko odwiedza ich bohater, wcale się nimi nie interesując); o życiu wygnańca - jego radzeniu, bądź nieradzeniu sobie z separacją geograficzną, oddaleniem przestrzennym, samotnością; a także o " (...) tym, co zawadza, jest kolor skóry pisarza. To jego rasa jest przyczyną skandalu".

Gęsta, mocna, klucząca i umykająca czytelnikowi książka. Doskonała przygoda literacka.

"Opowieści o Pajęczej Matce mnie wyczerpały. Amsterdam pozbawił mnie sił. Czeka mnie droga samotności".

Bohater książki fascynuje się pisarzem, który tworzył w latach 30. XX wieku. Nazywano go "czarnoskórym Rimbaude'm, a tak naprawdę nazywał się Elimane, a jego opus magnum nazywało się "Nieludzki labirynt".

Nasz bohater, Diegan Latyr Faye nawiązuje znajomość z senegalską...

więcej Pokaż mimo to

avatar
108
39

Na półkach:

trudna, wymagająca nieustannej uwagi, zmieniająca kierunki i narreacje... rewelacyjna!

trudna, wymagająca nieustannej uwagi, zmieniająca kierunki i narreacje... rewelacyjna!

Pokaż mimo to

avatar
525
322

Na półkach:

"Nic, co ludzkie, nie jest wyjątkowe. Z czasem wszystko staje się przerażająco zwyczajne. To ślepy zaułek; ale właśnie w tym ślepym zaułku literatura ma szansę się urodzić" pisze w pewnym momencie Sarr i to są słowa, które idealne pasują do tego powieści. Powieści gęstej językowo, stylistycznie, tematyczne i twórczo. Powieści, która jest drogą do literatury (zmaganiem się autora z twórczością) i drogą po ludzkim życiu, życiu które nieodzownie składa się z miłości, rozpaczy, zdrad i zmaganiem się z własnym pochodzeniem.
Literatura najwyższej próby.

"Nic, co ludzkie, nie jest wyjątkowe. Z czasem wszystko staje się przerażająco zwyczajne. To ślepy zaułek; ale właśnie w tym ślepym zaułku literatura ma szansę się urodzić" pisze w pewnym momencie Sarr i to są słowa, które idealne pasują do tego powieści. Powieści gęstej językowo, stylistycznie, tematyczne i twórczo. Powieści, która jest drogą do literatury (zmaganiem się...

więcej Pokaż mimo to

avatar
369
176

Na półkach: ,

Mogłabym pokochać tę książkę, gdyby nie pierwsze sto stron. Razi z nich, z jednej strony, egzaltacja w narracji i dialogach, gdy bohaterowie dyskutują o literaturze, a z drugiej - wulgarne opisy seksu i prymitywizm bohaterów. Jestem w stanie zaakceptować różne postacie w literaturze, nawet takie, z którymi w prawdziwym życiu nie chciałabym mieć nigdy do czynienia. Ale prymitywizmu nie jestem w stanie zdzierżyć. A tu mieliśmy do czynienia z ohydnym prymitywizmem bohaterów. Na szczęście dalej jest lepiej. Kiedy Siga D. zaczyna snuć opowieść o swojej rodzinie i o Elimanie, książka wkracza na wyższy poziom. I od tej pory czyta się dobrze, bo "Najskrytsza pamięć ludzi" już nie razi, a zaczyna zaciekawiać. Szkoda, naprawdę szkoda, tych pierwszych stu stron. Inaczej dałabym nie 8, ale 9, może nawet 10 gwiazdek. Niemniej, polecam zacisnąć zęby na początku i zapoznać się z tą lekturą. W ostatecznym rozrachunku wypada ona pozytywnie.

Mogłabym pokochać tę książkę, gdyby nie pierwsze sto stron. Razi z nich, z jednej strony, egzaltacja w narracji i dialogach, gdy bohaterowie dyskutują o literaturze, a z drugiej - wulgarne opisy seksu i prymitywizm bohaterów. Jestem w stanie zaakceptować różne postacie w literaturze, nawet takie, z którymi w prawdziwym życiu nie chciałabym mieć nigdy do czynienia. Ale...

więcej Pokaż mimo to

avatar
17
11

Na półkach:

Wciągająca, zawiła, ale bardzo łatwo się czyta
Serdecznie polecam 😊

Wciągająca, zawiła, ale bardzo łatwo się czyta
Serdecznie polecam 😊

Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    435
  • Przeczytane
    204
  • Posiadam
    34
  • 2023
    19
  • Teraz czytam
    13
  • Literatura piękna
    10
  • Legimi
    6
  • Ebook
    6
  • 2022
    6
  • Literatura francuska
    5

Cytaty

Więcej
Mohamed Mbougar Sarr Najskrytsza pamięć ludzi Zobacz więcej
Mohamed Mbougar Sarr Najskrytsza pamięć ludzi Zobacz więcej
Mohamed Mbougar Sarr Najskrytsza pamięć ludzi Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także