Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czyż cała historia literatury nie jest historią wielkiego plagiatu?

Pomyślałem, że świat, w którym można jeszcze do późnych godzin nocnych spierać się o literaturę, nie jest całkiem stracony.

Nigdy nie próbuj opowiadać, o czym jest wielka książka. Lub, jeżeli już to robisz, udziel jedynej możliwej odpowiedzi: o niczym. Wielka książka zawsze mówi wyłącznie o niczym, a mimo to jest w niej wszystko.

Na początku jest melancholia, melancholia bycia człowiekiem.

Literatura jest grą polegającą na przywłaszczeniu.

Po każdym odejściu pozostaje obecność. Być może nawet prawdziwa obecność istot i rzeczy zaczyna się dopiero po ich zniknięciu.

Przypadek jest tylko przeznaczeniem, którego nie znamy, przeznaczeniem, którego pismo jest dla nas niewidoczne.

Ale szukanie literatury to zawsze pogoń za iluzją. Szukanie literatury to szukanie gówna.

By być oryginalnym, nie będąc zarazem, tak bowiem mogłaby brzmieć definicja literatury, a nawet całej sztuki.

A może bycie wielkim pisarzem nie jest niczym więcej niż sztuką maskowania zapożyczeń i odniesień.

Źródłem mojego pisania są lektury.

Uważasz się za pisarza. I człowiek w tobie umiera.