Kontynuacja przygód pary Amerykanów, która przeniosła się w czasie do średniowiecznej Anglii i jej kolorowej ferajny, napisana dokładnie 24 lata po kultowym Smoku i Jeżym, niestety nie utrzymuje jej formy. W Anglii upłynął niepełny rok, a Jim wraz z jego przyjaciółmi: średniowiecznym rycerzem Brianem, wybornym łucznikiem Daffydem i kapryśnym wilkiem Araghiem wplątują się w wyprawę wojenną do Francji w celu uratowania młodego księcia angielskiego z rąk nikczemnego maga klasy AAA, Marvinne'a. Historia zostaje rozpisana na dwa tomy, gdzie cały pierwszy to długie rozstawianie ekspozycji dla późniejszych wydarzeń niczym pionków na polu szachowym przed kluczowym uderzeniem we francuskiego króla w bitwie. Niestety tom drugi, rokujący tak wiele przygód, pozostawia nas ze sporym rozczarowaniem i niedosytem akcji. Większość rozwiązań jest wymuszonych, na wskroś ułatwionych w celu szybkiego zakończenia najciekawszych wątków. W intrydze, która stara się wznieść na poziom górnolotnego średniowiecznego fantasy odczuwa się tylko niskiej jakości kpinę i szablonowość pomysłów. Owszem Dickson rozszerza swoje uniwersum o nowe kreatury jak szkockie Silkie, Pierwotnice będące przekładnią Rusałek czy królestwo umarłych nawiązujące do starożytnego Egiptu i prozy Howarda, jednak to tylko próby pokolorowania zarysu szkicu czegoś większego. Tam gdzie powinien królować rozmach, jak w "wielkiej bitwie" rządzi kameralność i rozgadanie, co ciekawe odcinające się od lekkości i hołdu Anglii z pierwszej części. Broni się tylko ostatni pojedynek rycerski, bo czary to intensywniejsze potrafią tworzyć nastolatki z Hoghwartu. Szkoda potencjału, i co ciekawe to dopiero początek sagi.

Kontynuacja przygód pary Amerykanów, która przeniosła się w czasie do średniowiecznej Anglii i jej kolorowej ferajny, napisana dokładnie 24 lata po kultowym Smoku i Jeżym, niestety nie utrzymuje jej formy. W Anglii upłynął niepełny rok, a Jim wraz z jego przyjaciółmi: średniowiecznym rycerzem Brianem, wybornym łucznikiem Daffydem i kapryśnym wilkiem Araghiem wplątują się w...

Pan Dickson ma bardzo lekki język, dlatego jego książki czyta się lekko i przyjemnie. Odrobinkę z humorem, bardzo fajna opowieść o mężczyźnie XX wieku, który trafił do średniowiecza przyprawionego nutką fantastyczną. Były momenty, że książka się dłużyła, czy na przykład niektóre momenty były przegadane, ale ogólnie nie jest tak źle.

Pan Dickson ma bardzo lekki język, dlatego jego książki czyta się lekko i przyjemnie. Odrobinkę z humorem, bardzo fajna opowieść o mężczyźnie XX wieku, który trafił do średniowiecza przyprawionego nutką fantastyczną. Były momenty, że książka się dłużyła, czy na przykład niektóre momenty były przegadane, ale ogólnie nie jest tak źle.

"Przed wyruszeniem w drogę należy zebrać drużynę" - takie skojarzenie nasunęło mi się 24.01.2013 po przeczytaniu pierwszego tomu "Smoczego rycerza". Wszak przed Jamesem i jego oddanymi przyjaciółmi staje trudne zadanie odbicia królewskiego syna.
Dziś [25.01] jestem w połowie drugiego tomu - i bawię się świetnie.
26.01 - nie mogę pokonać uczucia niedosytu. Jedyne lekarstwo - następny tom.

"Przed wyruszeniem w drogę należy zebrać drużynę" - takie skojarzenie nasunęło mi się 24.01.2013 po przeczytaniu pierwszego tomu "Smoczego rycerza". Wszak przed Jamesem i jego oddanymi przyjaciółmi staje trudne zadanie odbicia królewskiego syna.
Dziś [25.01] jestem w połowie drugiego tomu - i bawię się świetnie.
26.01 - nie mogę pokonać uczucia niedosytu. Jedyne lekarstwo -...

Gdybym była nieco młodsza, czytając ją, z pewnością bardziej by mi się podobała. Postacie troszkę stereotypowe, ale głównego bohatera polubiłam bardzo. Typowa przygodowa historia w fantastycznym świecie.
Świetna dla młodszych wielbicieli fantastyki ;)

Gdybym była nieco młodsza, czytając ją, z pewnością bardziej by mi się podobała. Postacie troszkę stereotypowe, ale głównego bohatera polubiłam bardzo. Typowa przygodowa historia w fantastycznym świecie.
Świetna dla młodszych wielbicieli fantastyki ;)

Bardzo przyjemna, potrafiąca wciągnąć, jednak dla starszego czytelnika może być nieco zbyt prosta.

Bardzo przyjemna, potrafiąca wciągnąć, jednak dla starszego czytelnika może być nieco zbyt prosta.

Przednia zabawa, zabawne i błyskotliwe dialogi, smok, fantasy - coś, co uwielbiam!:-)

Przednia zabawa, zabawne i błyskotliwe dialogi, smok, fantasy - coś, co uwielbiam!:-)

Lektura bardzo lekka i przyjemna, napisana z humorem. Dobrze się czyta przygody Jerzego, ciekawe podejście do magii oraz społeczności smoków. Polecam i podejrzewam, że dla młodszych czytelników byłaby jeszcze lepsza :)

Lektura bardzo lekka i przyjemna, napisana z humorem. Dobrze się czyta przygody Jerzego, ciekawe podejście do magii oraz społeczności smoków. Polecam i podejrzewam, że dla młodszych czytelników byłaby jeszcze lepsza :)

Chyba najciekawszy tom z serii, szczególnie relacje feudalne między panem a podwładnymi bardzo interesujące, widać że autor miał wiedzę historyczną

Chyba najciekawszy tom z serii, szczególnie relacje feudalne między panem a podwładnymi bardzo interesujące, widać że autor miał wiedzę historyczną