Iskra życia” to boleśnie realistyczna powieść, w której jej autor – Erich Maria Remarque kreśli grozę nazistowskiej rzeczywistości roku 1945 z dwóch perspektyw. Pierwsza to koszmar życia w obozie koncentracyjnym w Mellern, widziana oczami osadzonych w nim, walczących każdego dnia o przetrwanie, wygłodzonych więźniów. Druga obejmuje płaszczyznę chylącej się ku upadkowi III Rzeszy. Ta przedstawiona zostaje głównie z punktu widzenia jednego z komendantów obozu – Brunona Neubauera i jego żony Selmy.

Obraz fikcyjnego obozu koncentracyjnego przedstawiony został w sposób werystyczny. Bezwzględne zasady, wszechobecne okrucieństwo wespół z niegasnącą wolą przetrwania osadzonych w nim, odliczających dosłownie dni do wyzwolenia więźniów, przedstawicielem których będzie przede wszystkim noszący numer 509 – Fredrich Koller, jego przyjaciel Bucher czy najmłodszy – rezolutny Karel, opisane zostały w sposób wierny i rzeczowy, przy tym jednak głęboko poruszający. Remarque daleki jest od epatowania przemocą. W typowym dla siebie reporterskim, trzeźwym, nieskomplikowanym stylu kreśli obozowe realia, które koncentrują się przede wszystkim na celnym i sugestywnym odmalowaniu kondycji psychicznej bohaterów skłębionych w barakach za drutem kolczastym.

„Walka o skórkę chleba stała się ważniejsza niż cała reszta, podobnie jak zrozumienie, że nienawiść i wspomnienia mogą zniszczyć zagrożone jestestwo tak samo jak ból.”

To prawdziwie wielkie studium ludzkiej psychiki, jej kondycji oraz nieustraszonej woli przetrwania w obliczu trwającego latami zniewolenia, więzienia, głodu i faszystowskiego okrucieństwa. „Kto by chciał zginąć w ostatnim momencie?”, pada stwierdzenie jednego z więźniów. Tytułowa „iskra życia” nieustraszenie tli się w osadzonych, często dogorywających już li jedynie ludziach. Remarque wiernie oddaje ich stan, wskazując jak wielka jest ich wola przeżycia oraz jak dalece mocno zakorzeniona tkwi w nich choć wątła, ale jednakże nadzieja na ocalenie, podsycana chociażby szczerą miłością (za przykład niech posłuży postawa Buchera i Ruth Holland).

Niemiec rzuca jednocześnie światło nie tylko na hierarchiczność, bezwzględność i kaprysy nazistów, ale przede wszystkim na ich zaślepienie, fanatyzm oraz wyrachowanie. Ich przedstawicielem okaże się Bruno Neubauer, do końca wierzący w faszystowską siłę, której jest reprezentantem. Nie dopuści do głosu myśli, iż zbliżający się nieubłaganie front oraz bombardowanie Mellern jest wyraźnym i czytelnym sygnałem, iż III Rzesza upada. Swojej siły upatrywać będzie zarówno we władzy, jaką piastuje w obozie, ale też w możliwościach okazyjnego zakupu nieruchomości poza nim. To zaślepiony „pan życia i śmierci”. Trzeźwo w tej sytuacji zdaje się myśleć jedynie jego żona Selma, zdająca sobie doskonale sprawę z powagi sytuacji, próbująca przekonać męża do swoich racji i ucieczki przed alianckim frontem.

„Iskra życia”, choć powieść to zatrważająca, zaskakująco dobrze oddająca realizm zarówno życia więźniów w obozie, jak i życia ich oprawców poza ich murami, głównie w obliczu upadku świata, w który fanatycznie ci drudzy do końca wierzyli. Będący przedstawicielem straconego pokolenia Erich Maria Remarque doskonale zna kondycję ludzkiej psychiki w obliczu grozy wojny, co po raz wtóry udowadnia. To książka zarówno o tlącym się do końca człowieczeństwie jak i jego upadku. Autentyzm tej narracji porusza do głębi.

www.bookiecik.pl

Iskra życia” to boleśnie realistyczna powieść, w której jej autor – Erich Maria Remarque kreśli grozę nazistowskiej rzeczywistości roku 1945 z dwóch perspektyw. Pierwsza to koszmar życia w obozie koncentracyjnym w Mellern, widziana oczami osadzonych w nim, walczących każdego dnia o przetrwanie, wygłodzonych więźniów. Druga obejmuje płaszczyznę chylącej się ku upadkowi III...

Boję się, boję
Zobaczyłam za dużo
I wolniej niż inni
Zbieram się z podłogi
W miejscu stoję, stoję
I ruszyć mi trudno
Bo idąc, zbyt często
Patrzę pod moje nogi

Czarny pył KWIAT JABŁONI

Nadzieja umiera ostatnia....dzięki bogu nie zawsze...Nie masz jej , nie masz złudzeń , niczego już nie oczekujesz ...masz jeszcze brzuch otoczony ciałem ...a to ciało czuje chłód i zmęczenie więc instynktownie szuka żarcia , szuka ciepła , szuka ciszy...nadzieja jest najmniej potrzebną mu przeszkodą....trzeba jej unikać....
Zadudnią działa gdzieś od zachodu i przypomnisz sobie swoje imię...i wtedy będziesz znowu musiał umrzeć....a mogłeś tylko przestać być...

Boję się, boję
Zobaczyłam za dużo
I wolniej niż inni
Zbieram się z podłogi
W miejscu stoję, stoję
I ruszyć mi trudno
Bo idąc, zbyt często
Patrzę pod moje nogi

Czarny pył KWIAT JABŁONI

Nadzieja umiera ostatnia....dzięki bogu nie zawsze...Nie masz jej , nie masz złudzeń , niczego już nie oczekujesz ...masz jeszcze brzuch otoczony ciałem ...a to ciało czuje chłód i...

Arcydzieło.
Bolesne, lecz wciągające, przenoszące całkowicie w ten obozowy świat. Świetnie napisane od pierwszej do ostatniej strony.
Pod względem językowym - czyta się to wspaniale. Pod względem emocjonalnym czyta się strasznie. To nie jest książka, którą można zapomnieć.

Arcydzieło.
Bolesne, lecz wciągające, przenoszące całkowicie w ten obozowy świat. Świetnie napisane od pierwszej do ostatniej strony.
Pod względem językowym - czyta się to wspaniale. Pod względem emocjonalnym czyta się strasznie. To nie jest książka, którą można zapomnieć.

Erich Maria Remarque jest pisarzem, który w swej twórczości pochyla się nad historią, która w dziejach naszej ludzkości zapisała się czarnymi zgłoskami. Należał do pokolenia, któremu wojna zabrała młodość, marzenia, odarła z człowieczeństwa. Dlatego też dzięki twórczości pisarza poznajemy zło, jakie dyktowane było wojenną rzeczywistością. Co więcej, Jego dzieła po dojściu Hitlera do władzy zostały spalone, a on sam pozbawiony został niemieckiego obywatelstwa. Jednak bardzo dobrze się stało, że książki Remarque’a przetrwały i dziś możemy poznawać jego twórczość. Twórczość, która jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. I niezmiernie cieszy fakt, że „Iskra życia” doczekała się piątego już wydania. Wznowienie tej książki jest dla nas okazją poznania studium zła płynącego z obozowego życia w Mellern.
„Iskra życia”, to książka, która dobitnie ukazuje nam zło w najgorszej postaci. Brak człowieczeństwa, okrucieństwo mocno zarysowane są na kartach tej historii. Historii, w której jedyną zasadą jest brak jakichkolwiek zasad. Erich Maria Remarque rysuje portrety ludzkiej psychiki, pozbawionej człowieczeństwa zarówno ze strony prześladujących, jak i prześladowanych. Niestety granica między katem a ofiarą zatraca się w wojennej rzeczywistości, w której brak wszelkich hierarchii, moralnych wartości
Nie ukrywam, że lektura tej książki wstrząsnęła mną do żywego. Emocje, jakie towarzyszyły podczas czytania jeszcze długo nie znalazły swojego ujścia. Bo nie sposób przejść obojętnie wobec takiej tragedii, w której prześladowani sami stają się prześladującymi. Ich doświadczenia wojenne, obozowe wyprały w ich umysłach wszelkie zasady człowieczeństwa. Co sprawiło, że sami przekraczali granice ludzkich wartości.
To, co najbardziej trafia do naszej wyobraźni, wrażliwości, to fakt, że „Iskra życia” nie jest wymysłem autora, lecz obrazem prawdziwych wydarzeń, które plamią historię naszej ludzkości. Mam nadzieję, że dzięki tej książce, dziś ujrzymy iskierkę nadziei na to, że przeszłość nie znajdzie odzwierciedlenia w teraźniejszości czy też przyszłości. Niech lektura tej książki będzie dla nas przestrogą. Niech nauczy nas, abyśmy każdego dnia swą postawą dowiedli, że człowieczeństwo w dobrej postaci istnieje i jest w stanie pokonać wszelkie zło.
Jestem przekonany, że twórczość Remarque tak jak przetrwała przez lata, tak trwać będzie przez następne. Niech „Iskra życia” będzie dla Was głęboką lekturą, dającą refleksje, chwile zadumy. Dla mnie taka właśnie była i jestem przekonany, że wielu z Was będzie takiego samego zdania.
Książka „Iskra życia” ukazała się nakładem Domu Wydawniczego Rebis

Erich Maria Remarque jest pisarzem, który w swej twórczości pochyla się nad historią, która w dziejach naszej ludzkości zapisała się czarnymi zgłoskami. Należał do pokolenia, któremu wojna zabrała młodość, marzenia, odarła z człowieczeństwa. Dlatego też dzięki twórczości pisarza poznajemy zło, jakie dyktowane było wojenną rzeczywistością. Co więcej, Jego dzieła po dojściu...

"Iskra życia" E. M. Remarque`a to przejmujące studium życia w obozie koncentracyjnym w Mellern. Czytając oczami wyobraźni widzimy głodujących, odartych z godności więźniów przebywających tam od kilkunastu lat. Niewyobrażalnie nieludzko traktowanych przez Niemców. Mimo tego z ogromną determinacją trzymających się życia. Nieustannie liczących na wyzwolenie.
W nadarzającym momencie ostatkiem sił podejmują próbę walki.
Prześladowani latami sami stają się prześladowcami.
Fabuła powieści "Iskra życia" wywołuje obrażenia. Przeczytałam bardzo dużo książek, w których akcja toczy się w obozach koncentracjyjnych. Żadna z nich nie wywołała u mnie tak niewyobrażalnie skrajnych emocji. Przy żadnej tak nie cierpiałam.
Polecam audiobooka. Doskonale czyta Roch Siemianowski. Aktorska interpretacja.
"Iskra życia" E. M. Remarque to literackie arcydzieło. Warto przeczytać!

"Iskra życia" E. M. Remarque`a to przejmujące studium życia w obozie koncentracyjnym w Mellern. Czytając oczami wyobraźni widzimy głodujących, odartych z godności więźniów przebywających tam od kilkunastu lat. Niewyobrażalnie nieludzko traktowanych przez Niemców. Mimo tego z ogromną determinacją trzymających się życia. Nieustannie liczących na wyzwolenie.
W nadarzającym...

Tak realistycznie i dzień po dniu , ale bez zbędnego patosu i walącej po oczach nadmiernej brutalności ,że człowiek zapomina o tym, że przecież to wszystko prawda i to się przecież zdarzyło....
i takie potem ocknięcie się- jeeeeezuuuuu.....

Tak realistycznie i dzień po dniu , ale bez zbędnego patosu i walącej po oczach nadmiernej brutalności ,że człowiek zapomina o tym, że przecież to wszystko prawda i to się przecież zdarzyło....
i takie potem ocknięcie się- jeeeeezuuuuu.....

Jak wstrętną istotą jest człowiek? Jak niewiele trzeba żeby wyzwolić w nim niewyobrażalne okrucieństwo i radość z cierpienia innych? Jak wiele potrafi wytrzymać człowiek nie tracąc odrobiny godności i iskry życia?

Jak wstrętną istotą jest człowiek? Jak niewiele trzeba żeby wyzwolić w nim niewyobrażalne okrucieństwo i radość z cierpienia innych? Jak wiele potrafi wytrzymać człowiek nie tracąc odrobiny godności i iskry życia?

Remarque miał swoisty dar do pisania o trudnych sprawach. Często książki fabularyzowane, nawet oparte na prawdziwych wydarzeniach, których akcja dzieje się w obozie koncentracyjnym, są owiane dziwnym patosem, który mi, jako czytelnikowi, wydaje się przerysowany. U Remarque tego nie ma. Czy to w "Iskrze życia" czy w "Na zachodzie bez zmian" on wyzbywa się tej sztucznej podniosłości, co sprawia, że lektury jego książek są ogromnie przejmujące. Właśnie dzięki temu realizmowi i prostocie można poczuć, jakby się siedziało obok bohaterów i wraz z nimi przeżywało te wydarzenia.

Co bardzo polubiłam w twórczości Remarqua, że w przeciwności do wielu innych pisarzy, nie zakłada, że czytelnik jest głupi i niczego się nie domyśli, więc trzeba mu wszystko powiedzieć dosadnie. Autor nie pisze, że widok zmarłych jest smutny i tragiczny - on mówi tylko, że ci zmarli tam są. Opisze, jak umarli, ale nie mówi mi, co mam czuć.

Remarque miał swoisty dar do pisania o trudnych sprawach. Często książki fabularyzowane, nawet oparte na prawdziwych wydarzeniach, których akcja dzieje się w obozie koncentracyjnym, są owiane dziwnym patosem, który mi, jako czytelnikowi, wydaje się przerysowany. U Remarque tego nie ma. Czy to w "Iskrze życia" czy w "Na zachodzie bez zmian" on wyzbywa się tej sztucznej...

kolejna ksiazka Remarque'a i kolejne wielkie przezycie.Opowiesc o przetrwaniu,czlowieczenstwie,nadziei.Trzeba to przeczytac,jak chyba kazda ksiazke tego pisarza

kolejna ksiazka Remarque'a i kolejne wielkie przezycie.Opowiesc o przetrwaniu,czlowieczenstwie,nadziei.Trzeba to przeczytac,jak chyba kazda ksiazke tego pisarza

Moim zdaniem najlepsza książka tego autora. Bardzo poruszająca .. długo pozostanie w pamięci.

Moim zdaniem najlepsza książka tego autora. Bardzo poruszająca .. długo pozostanie w pamięci.