Pierwszy tom sagi podobał mi się, ale bardzo długo się rozkręcał. Mam wrażenie, że w tej części o wiele lepiej jest przeplatana ta bardziej angażująca fabuła ze spokojniejszym budowaniem świata i zależności. Ostatnie kilka procent książki było rewelacyjne. Ten rollecoster uczuć, emocji i frustracji. To w jaki sposób autorka bawi się nami jako czytelnikiem było aż sadystyczne. Niby w ocenie jedynie o oczko w górę, ale w całokształcie o wiele lepsze niż 1 tom wprowadzający do trylogii. Najbardziej podobają mi się momenty tego bardzo skrupulatnego budowania dalszych wydarzeń. Praktycznie każda rzecz później może mieć swoje konsekwencję. To jest coś co bardzo lubię u Sandersona i tak samo tutaj bardzo mi imponuje.

Pierwszy tom sagi podobał mi się, ale bardzo długo się rozkręcał. Mam wrażenie, że w tej części o wiele lepiej jest przeplatana ta bardziej angażująca fabuła ze spokojniejszym budowaniem świata i zależności. Ostatnie kilka procent książki było rewelacyjne. Ten rollecoster uczuć, emocji i frustracji. To w jaki sposób autorka bawi się nami jako czytelnikiem było aż...

W stolicy Kekonu nie milkną echa po śmierci Lana. Hilo, który przejął stanowisko filaru, musi pogodzić się z nową rzeczywistością i obowiązkami, chociaż te swoją atrakcyjnością nie dorównują zadaniom rogu. Porywczy młodszy brat musi się stać dyplomatą.

Na samym początku dzieje się kilka przełomowych rzeczy:
1. Umiera Płomień Kekonu, dziadek filaru i prognostyczki - Kaul Seningtun
2. Hilo odsyła Andena do Espenii
3. Nieznani sprawcy okradają z jadeitu zwłoki Lana
Wierzcie mi lub nie - śmierć jest tu najmniej istotną kwestią.

Ayt Madashi, filar klanu Góra wszelkimi dostępnymi sposobami próbuje wpłynąć na Shae, a kiedy te starania spełzłają na niczym, ucieka się do bardziej prymitywnych zagrań, próbując zdyskredytować prognostyczkę klanu Bez Szczytów w oczach zielonych kości i... własnego brata.
Wygnany Anden odnajduje się w nowej społeczności, gdzie również trafia na grupę posiadaczy jadeitu - ich zwyczaje i tradycje nie są tak ugruntowane, a charaktery żelazne jak u zielonych kości na Kekonie, jednak stanowią o ich tożsamości i korzeniach.
Shae toczy własną walkę, a jedynym i największym sprzymierzeńcem okazuje się być Wen, jej bratowa. Wyborów i wyzwań, które spotka na swojej drodze miała nigdy nie doświadczyć, kiedy uciekała przed przeznaczeniem do Espenii.

Niesamowita jest złożoność tego świata, momentami przytłacza detalami, czasami przygniata debatami na temat ekonomii i polityki, ale koniec końców zawsze opiera się o ludzi - jednostki dość i niedość silne, żeby osiągać swoje założenia.

Liczy się zieleń, honor i rodzina.

W stolicy Kekonu nie milkną echa po śmierci Lana. Hilo, który przejął stanowisko filaru, musi pogodzić się z nową rzeczywistością i obowiązkami, chociaż te swoją atrakcyjnością nie dorównują zadaniom rogu. Porywczy młodszy brat musi się stać dyplomatą.

Na samym początku dzieje się kilka przełomowych rzeczy:
1. Umiera Płomień Kekonu, dziadek filaru i prognostyczki - Kaul...

Tak samo dobra, jak pierwsza część. Chociaż oczekiwałam, że „zasłuży” na 5/5, jednak rozwijała się zbyt długo, a randomowe przeskoki czasowe czasem mnie wytrącały.
Jest to świetna, polityczno-fantastyczna pozycja, która dostarcza mnóstwo emocji, a jednocześnie nie przytłacza czytelnika i pozwala powoli odkrywać bohaterów, jak i wykreowany świat.

Tak samo dobra, jak pierwsza część. Chociaż oczekiwałam, że „zasłuży” na 5/5, jednak rozwijała się zbyt długo, a randomowe przeskoki czasowe czasem mnie wytrącały.
Jest to świetna, polityczno-fantastyczna pozycja, która dostarcza mnóstwo emocji, a jednocześnie nie przytłacza czytelnika i pozwala powoli odkrywać bohaterów, jak i wykreowany świat.

Jeśli Miasto Jadeitu wam się podobało to Wojną o Jadeit będziecie zachwyceni - sequel idealny, doskonale wyważony i odpowiednio rozbudowujący świat.
Tak jak w poprzednim tomie, prym wiodą bohaterowie - to niesamowite jak pełnokrwiste i wiarygodne postacie udało się wykreować autorce.
Dobrze, że przede mną tom trzeci, bo mój apetyt na jadeit tylko wzrósł.

Jeśli Miasto Jadeitu wam się podobało to Wojną o Jadeit będziecie zachwyceni - sequel idealny, doskonale wyważony i odpowiednio rozbudowujący świat.
Tak jak w poprzednim tomie, prym wiodą bohaterowie - to niesamowite jak pełnokrwiste i wiarygodne postacie udało się wykreować autorce.
Dobrze, że przede mną tom trzeci, bo mój apetyt na jadeit tylko wzrósł.

Wasza ulubiona seria do tej pory to...? Do mojej topki trafiła Saga o Zielonych Kościach autorstwa Fondy Lee i dziś przychodzę do Was z recenzją kolejnego tomu.

Wyspa Kekon sprawuje monopol na rynku jadeitem na całym świecie. Dwa wielkie klany Zielonych Kości walczą tam o władzę i kontrolę. Poza jej granicami inne państwa rozpoczynają konflikty zbrojne. Wszyscy tak na prawdę chcą tylko jednego - bioenergetycznego jadeitu. To dzięki niemu można osiągnąć bogactwo i wygraną w toczącej się wojnie. Natomiast na samej wyspie klan Bez Szczytów za wszelką cenę chce zadbać o losy członków jego rodziny zawierając coraz to dalsze sojusze. Ile będzie ich kosztować ta niekończąca się wojna?

W tym tomie autorka postanowiła rozszerzyć trochę uniwersum pokazując życie ludzi poza Kekonem. Fantastycznie kreuje inne kultury demonstrując ich odmienność. Zwraca uwagę na to, że nie każdy Kekończyk wyznaje te same zasady, zwłaszcza jeśli wychował się poza wyspą.

Po lekturze tego tomu mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że bohaterowie stworzeni przez Fondę Lee żyją własnym życiem. Szanują kulturę w jakiej się wychowali, a honor jest dla nich rzeczą świętą. Jakiś autor powiedział kiedyś, że moment w którym wie, iż bohaterowie są osobnymi od niego bytami to moment, w którym zaczynają się z nim kłócić. Dokładnie tak mogę nazwać moją relację z bohaterami Sagi o Zielonych Kościach i bardzo chętnie bym się z nimi pokłóciła!

Fonda Lee w drugim tomie sagi wzbudziła we mnie szereg absolutnie skrajnych emocji. Począwszy od radości, ciepła i troski, kończąc na przerażeniu, niepewności i rozpaczy. Naprawdę niebywałe jest to jak bardzo przejmowały mnie losy bohaterów. Dawno nie czułam tak wiele na raz i już teraz wiem, że rozstanie się z nimi w kolejnym tomie będzie dla mnie ciosem prosto w serce.

Wasza ulubiona seria do tej pory to...? Do mojej topki trafiła Saga o Zielonych Kościach autorstwa Fondy Lee i dziś przychodzę do Was z recenzją kolejnego tomu.

Wyspa Kekon sprawuje monopol na rynku jadeitem na całym świecie. Dwa wielkie klany Zielonych Kości walczą tam o władzę i kontrolę. Poza jej granicami inne państwa rozpoczynają konflikty zbrojne. Wszyscy tak na...

Swietna saga gangsterska. Bardzo dobrze wykreowany swiat. Fajni bohaterowie. Polecam z całego serca.

Swietna saga gangsterska. Bardzo dobrze wykreowany swiat. Fajni bohaterowie. Polecam z całego serca.

Nawet lepsza od pierwszej części. Ponownie jak w tamtej w newralgicznym momencie nieciekawy zabieg narracyjny, który psuje efekt. Poza tym świetnie rozwijane postacie w tej sadze rodzinnej.

Nawet lepsza od pierwszej części. Ponownie jak w tamtej w newralgicznym momencie nieciekawy zabieg narracyjny, który psuje efekt. Poza tym świetnie rozwijane postacie w tej sadze rodzinnej.

Pochłonęłam tę książkę w 6 dni, co w moim przypadku jest rekordowo dobrym czasem.

Zdecydowanie nie jest to tom przejściowy i choć jest dość gruby to nic mi się nie dłużyło. Bardzo mi się podoba jak autorka stopniowo prezentuje nam cały świat, bo pierwsza część skupia się głównie na Kekonie, a w drugiej mieliśmy okazję poznać znacznie większą część tego świata.
Sposób budowania relacji między bohaterami jest na mistrzowskim poziomie i choć bohaterowie coraz częściej podejmują wątpliwe moralnie decyzje, to wciąż doskonale rozumiemy ich motywacje w realiach tego świata. W atmosferze dawało się wyczuć napięcie tek gęste, że nożem je było można kroić, plottwisty waliły po twarzy z samego środka rozdziałów tam gdzie się ich kompletnie nie spodziewałam, no i w paru miejscach było płakane 😭

Pochłonęłam tę książkę w 6 dni, co w moim przypadku jest rekordowo dobrym czasem.

Zdecydowanie nie jest to tom przejściowy i choć jest dość gruby to nic mi się nie dłużyło. Bardzo mi się podoba jak autorka stopniowo prezentuje nam cały świat, bo pierwsza część skupia się głównie na Kekonie, a w drugiej mieliśmy okazję poznać znacznie większą część tego świata.
Sposób...

W mniej więcej połowie książki obawiałem się, typowego środkowego tomu tzn. mało odpowiedzi, więcej pytań na które odpowiedzi dostaniemy dopiero w tomie 3.

Weźmy chociażby wątek Andena, który przez w zasadzie większość emigracji nie robi nic istotnego dla fabuły, a jego rola jest marginalna. Miałem silne wrażenie, że książkę można by odchudzić gdzieś między 50 a 75 stron.

Wszystko to zmieniło się gdzieś w 3/4 książki. Nagle okazuje się, że wszystkiego historię zaczynają splatać się bliżej końca i mało jest tu rzeczy nieistotnych dla fabuły.

Jak wydawało mi się, że mamy tu do czynienia z książką gorszą, ale dalej dobrą, od części pierwszej, tak ostatnie +/- 200 stron sprawiło, że mogę spokojnie powiedzieć, że jest równie dobra, co pierwowzór.

W mniej więcej połowie książki obawiałem się, typowego środkowego tomu tzn. mało odpowiedzi, więcej pytań na które odpowiedzi dostaniemy dopiero w tomie 3.

Weźmy chociażby wątek Andena, który przez w zasadzie większość emigracji nie robi nic istotnego dla fabuły, a jego rola jest marginalna. Miałem silne wrażenie, że książkę można by odchudzić gdzieś między 50 a 75...

O ile pierwszy tom wciągną mnie bez opamiętania i pochłoną w całości, tak drugi przemęczyłam do 3/4 i odpuściłam. Nie pasowały mi też w tej książce wątki homoseksualne. Tak jakby na siłę, wymuszone, naciągane.
Moze dam mu drugą szansę, jednak przy takiej stercie jeszcze nie przeczytanych książek, nie wiem czy zdążę.

O ile pierwszy tom wciągną mnie bez opamiętania i pochłoną w całości, tak drugi przemęczyłam do 3/4 i odpuściłam. Nie pasowały mi też w tej książce wątki homoseksualne. Tak jakby na siłę, wymuszone, naciągane.
Moze dam mu drugą szansę, jednak przy takiej stercie jeszcze nie przeczytanych książek, nie wiem czy zdążę.