Dopóki starczy sił "Joanna Nowak

Piękna okładka może sugerować cukierkowe wnętrze i nic bardziej mylnego.

Książka do bólu prawdziwa przepełniona emocjami zmuszająca do refleksji.
Autorka porusza w niej kilka bolesnych wątków...żałoba,samotne macierzyństwo,przemoc domową.

Jest też i jasna strona 🙂 miłość.

Książka wielowątkowa przy której nie można się nudzić.
Nie ukrywam że takie najbardziej lubię.

Pokazuje jak łatwo można się w życiu zgubić jak łatwo dać się zmanipulować .

Przemoc psychiczna i fizyczna sprawia że ofiara przestaje o siebie walczyć.
Katalizatorem do walki może okazać się obca osoba,wyciągnięta bezinteresownie dłoń. Dlatego nie odwracajmy wzroku gdy widzimy,że gdzieś dzieje się źle..nie udawajmy że nas to nie dotyczy bo być może nasza dłoń może być szansą dla kogoś na inne życie.

Każdy ma potrzebę kochać i być kochanym. Warto dać sobie szansę na nowe uczucie nowy początek.

To książka,która zostaje w pamięci właśnie dlatego że jest tak prawdziwa bo poruszane w niej historie toczą się wokół nas.

Polecam .
Miłego dnia

Dopóki starczy sił "Joanna Nowak

Piękna okładka może sugerować cukierkowe wnętrze i nic bardziej mylnego.

Książka do bólu prawdziwa przepełniona emocjami zmuszająca do refleksji.
Autorka porusza w niej kilka bolesnych wątków...żałoba,samotne macierzyństwo,przemoc domową.

Jest też i jasna strona 🙂 miłość.

Książka wielowątkowa przy której nie można się nudzić.
Nie...

Drugi tom o losach sióstr z ulicy Wiśniowej zdecydowanie bardziej mi się podobał. W tej części poznajemy Sarę – wolontariuszkę domu samotnej matki. Pewnego razu, w drodze wyjątku, pojawia się na dyżurze, gdzie do ośrodka trafia ofiara przemocy domowej – Kasia, wraz z dwoma córkami.

Wolontariat sprawił, że Sara otworzyła się na świat i ludzi. Jednak patrzenie na osoby pokrzywdzone przez los i otoczenie oraz wysłuchanie trudnych historii młodych dziewczyn wiązało się z tym, że po powrocie do domu, nie zawsze była w dobrym nastroju. Tym razem, żeby odreagować wybrała się do klubu z przyjaciółmi, gdzie poznała przystojnego policjanta – Oskara.

Wątek przemocy domowej nie jest jedynym z trudnych tematów poruszonych w tej powieści, jednak czytając, miałam poczucie, że wybrzmiewa on najgłośniej.

Ofiary przemocy domowej często ślepo wierzą w przemianę swojego partnera. Nierzadko odwołują również swoje zeznania, wciąż mając nadzieję, że tym razem będzie inaczej. Może tym razem mówi prawdę...? Może tym razem będzie dobrze...

„Poszkodowane boją się do nas zgłaszać. Martwią się o to, co pomyśli sąsiadka, co powiedzą ich bliscy... Przecież w naszej rodzinie nigdy nie było rozwodów, a poza tym chłop czasem musi przywołać kobietę do porządku, żeby chodziła jak w zegarku... Jednak najczęstszym powodem odwoływania zeznań jest presja ze strony partnera. Facet straszy, że bez niego kobieta sobie nie poradzi, że nikt jej nie uwierzy i, co najgorsze, grozi odebraniem dzieci”.

Dlatego, kiedy ofiara podejmuje decyzję o odejściu i rozpoczęciu życia „na nowo”, wymaga to od niej niebywałej odwagi. To nie oznacza, że nie czuje lęku czy nie ma obaw. Ten pierwy krok nie tylko jest najważniejszy, ale również najtrudniejszy.

Ciężko było mi czytać chwilami tę książkę, dlatego, że sama pochodzę z domu, w którym przemoc była na porządku dziennym. Mimo iż miałam świadomość, że jest to tylko fikcja, to nie znaczyło, że nie pojawiły się w mojej głowie wspomnienia bądź m.in. współczucie dla ofiar z książki.

Tym bardziej, że jak wspomniałam nie był to jedyny ważny wątek. Autorka porusza również temat żałoby, samotnego rodzicielstwa czy wewnętrznej walki między sercem a umysłem.

Swoją drogą, uważam, że to właśnie przez te wątki, ta książka staje się jeszcze bardziej wartościowa. Nie przepadam za cukierkowo – mdłymi historiami i ta zdecydowanie do takich nie należy. Przy tej książce nie da się nudzić. Polecam :)

Drugi tom o losach sióstr z ulicy Wiśniowej zdecydowanie bardziej mi się podobał. W tej części poznajemy Sarę – wolontariuszkę domu samotnej matki. Pewnego razu, w drodze wyjątku, pojawia się na dyżurze, gdzie do ośrodka trafia ofiara przemocy domowej – Kasia, wraz z dwoma córkami.

Wolontariat sprawił, że Sara otworzyła się na świat i ludzi. Jednak patrzenie na osoby...

„Dopóki starczy sił” to kontynuacja serii „Siostry z ulicy Wiśniowej”, w której poznajemy Sarę. Dziewczyna jest wolontariuszką w domu samotnej matki, co niestety czasami odbija się na jej samopoczuciu. Wtedy musi odreagować, a metodą na to jest wieczorne wyjście z przyjaciółmi. Podczas jednego z takich wyjść poznaje Oskara, który jest policjantem. Czy Oskar okaże się tym, który złamie „klątwę” ciążącą na dziewczynie?
Joanna Nowak skupiła się w tej części na przemocy w rodzinie. I to na tyle mocno, że momentami odnosiłam wrażenie, że to właśnie ten wątek jest najważniejszy w książce.
Dość wyraźnie został również zaznaczony wątek dotyczący siostry Oskara, która po śmierci męża samotnie wychowuje córkę.
Pomimo tych kilku dość rozbudowanych wątków, książkę czyta się szybko i nie jest trudno się w niej odnaleźć. Autorka dostarcza czytelnikowi różnorakich emocji. Pokazuje, że zawsze warto zawalczyć o siebie, nie poddawać się i próbować dalej. Uzmysławia jak trudno wyrwać się spod wpływu manipulujących nami ludźmi i jak bardzo miłość potrafi zaślepić.
Książka porusza trudne, życiowe problemy, co skłania do refleksji i zastanowienia, czy w naszym otoczeniu nie ma kogoś, kto być może również potrzebuje pomocy. Czasami warto nie być krótkowzrocznym.

„Dopóki starczy sił” to kontynuacja serii „Siostry z ulicy Wiśniowej”, w której poznajemy Sarę. Dziewczyna jest wolontariuszką w domu samotnej matki, co niestety czasami odbija się na jej samopoczuciu. Wtedy musi odreagować, a metodą na to jest wieczorne wyjście z przyjaciółmi. Podczas jednego z takich wyjść poznaje Oskara, który jest policjantem. Czy Oskar okaże się tym,...

Jeśli wypuścisz jedną miłość, na stratę drugiej nie możesz sobie pozwolić.
Kiedy przeczytałam tom pierwszy Już nie ucieknę, wiedziałam, że muszę poznać pozostałe siostry. W tej części poznajemy drugą z trojaczek i przyznam szczerze, że ta siostra chyba bardziej przypadła mi do gustu i polubiłam ją znacznie mocniej od jej poprzedniczki.
W tej części autorka porusza trudny i bolesny dla wielu kobiet temat toksycznej miłości i przemocy w rodzinie. To jest temat, który chyba zawsze bardzo emocjonalnie działa na czytelnika, a kiedy jednymi z postaci są dzieci, to… wiadomo ☹
Główna bohaterka jest młodą kobietą o bardzo empatycznej osobowości, która często najpierw działa potem myśli. Jej odwaga w niektórych sprawach bywa bardzo heroiczna i może być również bardzo bolesna dla niej.
Autorka powoli buduje napięcie przedstawiając czytelnikom podejście do pewnej sprawy, do której podchodzi zwykły człowiek, zwykła kobieta, odbierająca tę sprawę bardzo uczuciowo i do której podchodzi policjant, którego emocje być może są na tym samym poziomie, ale ograniczają go w działaniu przepisy prawa, często tak absurdalne, że nie wiadomo jak zadziałać.
Przemoc stosowana w rodzinie, a szczególnie przemoc, na którą patrzą lub której doświadczają dzieci, zawsze powoduje w człowieku odruch niesienia pomocy z jednej strony i nienawiści do oprawcy z drugiej strony. Niestety wiele kobiet przebywających w takich toksycznych związkach, zwłaszcza takich, które nie znają innego życia, bo ich matki i babki doświadczały przemocy z pokolenia na pokolenie, nie potrafi wyrwać się z takiego związku.
Subtelnie przedstawione dwa romanse, jeden zapoczątkowany dość odważnym i spontanicznym zdarzeniem a drugi przypadkowym spotkaniem, dodają fabule pewnego rodzaju smaczków, są jakby „przyprawami” dodanymi do głównego wątku fabuły odnoszącego się do dramatu pewnej młodej kobiety i jej córek jak również do dramatu jaki rozegrał się w życiu innej kobiety.
Czasami po jakimś związku, który skończył się dla jednej ze stron tragicznie, trudno jest uwierzyć w kolejną miłość. I często tak się zdarza, że serce walczy z rozumem i nie potrafią się ze sobą dogadać. Kiedy umiera ukochana osoba, chociaż fizycznie jej już nie ma, to cały czas pozostaje w sercu.
Moim zdaniem świetnie wykreowane osobowościowo postacie głównych bohaterów są pewnego rodzaju dopełnieniem fabuły, a ja muszę przyznać, że bardzo ich polubiłam.
To książka pełna ciepła i nadziei mimo bolesnego wątku przemocy jaki został w niej przedstawiony i poruszony. To książka o uczuciach, które czasami potrzebują bardzo dużo czasu, aby osiągnąć swój cel, a czasami poddają się iskrze, która zabłyśnie niespodziewanie.
POLECAM tę lekturę nie tylko paniom, intrygująca fabuła, w którą wplecione zostały wątki romantyczne z pewnością przyciągnie również panów, wszak jednym z głównych bohaterów jest policjant.

Jeśli wypuścisz jedną miłość, na stratę drugiej nie możesz sobie pozwolić.
Kiedy przeczytałam tom pierwszy Już nie ucieknę, wiedziałam, że muszę poznać pozostałe siostry. W tej części poznajemy drugą z trojaczek i przyznam szczerze, że ta siostra chyba bardziej przypadła mi do gustu i polubiłam ją znacznie mocniej od jej poprzedniczki.
W tej części autorka porusza trudny i...

„Przemoc, zarówno psychiczna jak i fizyczna, jest niewybaczalna, zwłaszcza jeżeli używa się jej przeciwko komuś słabszemu.”

W poprzedniej części poznaliśmy historię Ady, teraz przenosimy się do trudnego świata Sary. Sara spełnia się zawodowo, w wolnym czasie pracuje jako wolontariuszka w domu samotnej matki. Kobieta zbyt mocno, emocjonalnie angażuje się, nie potrafi inaczej. Zło jakiego doświadczyły podopieczne ośrodka przeraża, a bezsilność i niemoc bardzo bolą. Poznaje Kasię – młodą matkę dwóch córek - ofiarę przemocy domowej. Sara próbuje jej pomóc, jednak kobieta zaślepiona miłością do swego oprawcy jest głucha na wszelkie argumenty. Aby odreagować nadmiar stresu, Sara umawia się ze znajomymi, poznaje Oskara – policjanta, z którym od razu łapie dobry kontakt. Dają się ponieść chwili i lądują w łóżku. Kolejny dzień przynosi zniesmaczenie swoim zachowaniem, ale trudno jej wymazać Oskara z pamięci. Jej życie już niebawem przewróci się do góry nogami.

Z przyjemnością i ciekawością przeniosłam się to świata stworzonego przez Autorkę. Obok historii Sary i jej relacji z Oskarem, śledzimy losy Kasi i losy siostry Oskara. Narracja toczy się z kilku perspektyw, mamy możliwość szerszego, wnikliwego spojrzenia na rozwój wydarzeń. Ciekawie, realnie ukazani bohaterowie, to ludzie jakich mijamy w naszej codzienności, pełni wad i zalet. Dobre i złe osobowości, samo życie.

Zaczynając czytać, kompletnie nie spodziewałam się tego, że dostanę tak bardzo bolesną, realną, życiową opowieść. Samotność, strata bliskiej osoby, żałoba, samotne macierzyństwo. Poszukiwanie swojej drugiej połówki, frustrujące naciski rodziny, wewnętrzna walka z samym sobą. Niedopowiedzenia, brak szczerych rozmów, ucieczka. Przerażający obraz kobiet, których codzienność naznaczona jest fizyczną i psychiczna przemocą. Przekonanie o własnej niemocy, niezaradności, całkowite uzależnienie od oprawcy. Ile potrzeba wewnętrznej siły i samozaparcia, aby uciec od tyrana? Czy potrafimy odpowiednio zareagować?

Poruszająca, życiowa, autentyczna opowieść o trudnej walce z przeciwnościami losu, przemocy domowej, potrzebie kochania i bycia kochanym. Niesie ogromne skrajne emocje. Już z niecierpliwość czekam na kolejny tom. Serdecznie polecam.

https://tatiaszaaleksiej.pl/dopoki-starczy-sil/

„Przemoc, zarówno psychiczna jak i fizyczna, jest niewybaczalna, zwłaszcza jeżeli używa się jej przeciwko komuś słabszemu.”

W poprzedniej części poznaliśmy historię Ady, teraz przenosimy się do trudnego świata Sary. Sara spełnia się zawodowo, w wolnym czasie pracuje jako wolontariuszka w domu samotnej matki. Kobieta zbyt mocno, emocjonalnie angażuje się, nie potrafi...

Widzicie piękną wiosenną okładkę, a na niej uśmiechniętą dziewczynę. Co myślicie? Kolejna obyczajówka, łatwa lekka i przyjemna. Zaczynacie czytać i szybko okazuje się, że owszem obyczajówka ale tematyka tak naprawdę cięższego kalibru, która zmusza do myślenia, wzbudza emocje i porusza serce...
"Dopóki starczy sił" autorstwa @joanna_nowak_autor to druga część serii o trojaczkach, noszącej tytuł "Siostry z ulicy Wisniowej ". Tym razem główną bohaterką jest druga z dziewczyn, czyli Sara, będąca wolontariuszką w domu samotnej matki. Szybko się przekonuje, że nie jest to łatwe zajęcie dla kogoś kto bardzo emocjonalnie podchodzi do powierzonych obowiązków. Tym samym Sara angażuje się w pomoc Kasi i jej córeczkom które uciekają przed przemocą zaznaną z rąk partnera Kasi.
Jednak w tej powieści tak naprawdę możemy znaleźć trzy główne wątki, bowiem oprócz historii Katarzyny możemy śledzić rozwój znajomości i relacji Sary z policjantem Oskarem, a także losy siostry Oskara. Ta z kolei jest młodą wdową wychowującą córkę.Kobieta jest przekonana o tym, że twraz już nic jej się dobrego od życia nie należy.
Nie chcę już więcej zdradzać z fabuły tej książki, bo lepiej gdybyście same sięgnęły po lekturę. Mogę jednak z całą odpowiedzialnością polecić tę serię. Pierwszy tom bardzo mi się podobał i czekałam na dalsze losy sióstr. I to co otrzymałam w drugiej części utwierdziło mnie w przekonaniu że było warto. Wydaje mi się nawet, że drugi tom jest wręcz ciekawszy i bardziej wciąga niż pierwszy. Dużo się tu dzieje, autorka wypełniła każdą stronę akcją bez czasu na nudę. Kilka wątków wzajemnie się przenikających nadaje książce fajnego tempa. Dodatkowo problemy poruszone przez Joannę Nowak są niesamowicie autentyczne, życiowe i poruszające wrażliwą stronę czytelnika.
Teraz nie pozostaje nic innego jak tylko czekać na tom trzeci... byle nie za długo.

Widzicie piękną wiosenną okładkę, a na niej uśmiechniętą dziewczynę. Co myślicie? Kolejna obyczajówka, łatwa lekka i przyjemna. Zaczynacie czytać i szybko okazuje się, że owszem obyczajówka ale tematyka tak naprawdę cięższego kalibru, która zmusza do myślenia, wzbudza emocje i porusza serce...
"Dopóki starczy sił" autorstwa @joanna_nowak_autor to druga część serii o...

Sara jest wolontariuszką w domu samotnej matki, w którym pomaga krzywdzonym kobietom i dzieciom, po ciężkim dniu postanawia wyjść z przyjaciółmi na miasto. Tak poznaje Oskara, który jest policjantem.
Sara ponownie wpada na Oskara, jednak w mniej romantycznych okolicznościach. Jak wolontariat wpłynie na życie Sary? Czy bohaterowie dadzą sobie szansę na szczęście?

Jakiś czas temu czytałam pierwszy tom sagi #siostryzulicywiśniowej "Już nie ucieknę" i książka bardzo mi się podobała. Bardzo czekałam na historię kolejnej z trojaczek - Sary i w moim odczuciu ta książka była jeszcze lepsza niż jej poprzedniczka! Tak naprawdę na kartach tej powieści mamy zarysowane trzy historie: Sary, która jest wolontariuszką w domu samotnej matki i Oskara, który jest policjantem. Kasi, która wraz ze swoimi córeczkami jest ofiarą przemocy domowej oraz Alicji, siostry Oskara, która jest wdową i wychowuje samotnie córkę Marikę.
To kolejna bardzo życiowa powieść autorki, która po prostu skradła mi serce. Pani Joanna postawiła na pełnokrwistych bohaterów, którzy każdego dnia zmagają się z problemami dnia codziennego, z którymi wielu z nas z pewnością mogłoby się utożsamić.
Autorka w "Dopóki starczy sił" porusza wiele ważnych tematów: przemoc fizyczna i psychiczna, manipulacja, żałoba, dostarczając tym samym czytelnikowi wielu emocji. Ta historia pokazuje, że nie należy przechodzić obojętnie obok krzywdy drugiej osoby, a spróbować pomoc, choćby słowa, które mamy zamiar wypowiedzieć miały być bolesne, należy postępować zgodnie z własnym sumieniem.
"Dopóki starczy sił" to opowieść o przeznaczeniu, drugich szansach i ogromnej sile miłości.
Nie mogę się już doczekać historii Jagny, bo bardzo intryguje mnie ostatnia z sióstr Janowskich. Moja ocena to 9/10.

Sara jest wolontariuszką w domu samotnej matki, w którym pomaga krzywdzonym kobietom i dzieciom, po ciężkim dniu postanawia wyjść z przyjaciółmi na miasto. Tak poznaje Oskara, który jest policjantem.
Sara ponownie wpada na Oskara, jednak w mniej romantycznych okolicznościach. Jak wolontariat wpłynie na życie Sary? Czy bohaterowie dadzą sobie szansę na szczęście?

Jakiś...

"Dopóki starczy sił" to druga część przygód sióstr z ulicy Wiśniowej.
"Jeśli wypuścisz jedną miłość, na stratę drugiej nie możesz sobie pozwolić".
Sara jest wolontariuszką w domu samotnej matki. Los innych kobiet nie jest jej obojętny. Szczególnie poruszyła ją historia Kasi, kobiety bitej i zastraszanej przez partnera. Sara podczas wieczornego wyjścia poznaje policjanta Oskara. Spędzają razem noc po czym ich drogi się rozchodzą, ale nie na długo.
Poznamy również historię Alicji, która po stracie męża boi się ponownie zakochać.
Piękna opowieść o tym, jak ważna w życiu jest miłość i wparcie osób, którym nasz los nie jest obojętny.
Ta historia uczy empatii i z pewnością długo zagości w naszym sercu.

"Dopóki starczy sił" to druga część przygód sióstr z ulicy Wiśniowej.
"Jeśli wypuścisz jedną miłość, na stratę drugiej nie możesz sobie pozwolić".
Sara jest wolontariuszką w domu samotnej matki. Los innych kobiet nie jest jej obojętny. Szczególnie poruszyła ją historia Kasi, kobiety bitej i zastraszanej przez partnera. Sara podczas wieczornego wyjścia poznaje policjanta...

"Dopóki starczy sił" to drugi tom cyklu o siostrach z ulicy Wiśniowej. Na pewno pamiętacie Adę z "Już nie ucieknę". Teraz, szczęśliwa w związku z Adamem, szykuje się do ślubu, podczas gdy serca jej starszych sióstr - o ile można tak powiedzieć o trojaczkach - nadal poszukują swoich wybranków.

W drugiej części sagi poznajemy Sarę, która, zupełnie nietypowo jak na siebie, decyduje się na jednonocną przygodę z Oskarem. Mężczyzna ją zauroczył, lecz następnego ranka po upojnej nocy kobieta jest zagubiona w uczuciach. Sama nie wie co ma o tym myśleć. Czy da się zakochać tak szybko i czy powinna łączyć przyszłość z ledwie poznanym policjantem?

Jagna namawia Sarę na wolontariat w domu samotnej matki. Tam kobieta poznaje Kasię i jej dwie córeczki. Matka Ewy i Zuzi pozostaje w związku z Darkiem, który gdy wypije wyładowuje swoją złość na partnerce. Ta jednak, zamiast podjąć jedyną sensowną decyzję, trwa przy nim. Próbuje odejść lecz ciągle wraca.

Sara bardzo angażuje się w pomoc Kasi. To pośrednio dzięki niej ponownie ma szansę spotkać Oskara. Mężczyzna odwzajemnia jej fascynację. Jak dalej potoczy się ta relacja zależy tylko od nich.

Jednocześnie poznajemy młodo owdowiałą siostrę Oskara, Alicję, z córką Mariką. I ona zyska szansę na powrót do życia po stracie, kiedy los postawi na jej drodze nowego sąsiada.

Przypadkowe spotkania i szczęśliwe trafy plączą ścieżki bohaterów. A może nie ma przypadków? Czy kolejnej z sióstr uda się przełamać rodzinną klątwę, rzuconą przed laty przez matkę trojaczek? (tak się odmienia w przypadku dziewczynek?

Drugi tom podobał mi się zdecydowanie bardziej niż pierwszy. Widać, że autorka rozwija swój warsztat. Jej powieści są bardzo życiowe, wbrew sielskiej wiosennej okładce, nie jest jedynie różowo i cukierkowo.

Poukładani bohaterowie dają się lubić a ich rozterki są w pełni zrozumiałe. Poznajmy całe tło obyczajowe, które ich ukształtowało: ich historie rodzinne, pasje i ambicje.

"Dopóki starczy sił" to drugi tom cyklu o siostrach z ulicy Wiśniowej. Na pewno pamiętacie Adę z "Już nie ucieknę". Teraz, szczęśliwa w związku z Adamem, szykuje się do ślubu, podczas gdy serca jej starszych sióstr - o ile można tak powiedzieć o trojaczkach - nadal poszukują swoich wybranków.

W drugiej części sagi poznajemy Sarę, która, zupełnie nietypowo jak na siebie,...

Druga część serii "Siostry z ulicy Wiśniowej" nosi tytuł: "Dopóki starczy sił" i opowiada o losach kolejnej z sióstr Janowskich. W pierwszym tomie prym wiodła Ada. Tym razem przyglądamy się życiu Sary.

Trojaczki - Ada, Jagna i Sara, nie mają szczęścia w miłości. Kiedy ich matkę porzucił, dla młodszej, ojciec, Maria bardzo chciała oszczędzić córkom rozczarowań i przykazała im, by nie szukały szczęścia u boku mężczyzn. Dobra wróżba matki, chcącej chronić swoje ukochane córki, przerodziła się jednak w klątwę, którą jako pierwsza zdjęła Ada.

Sara jest wolonturiuszką w Domu Samotnej Matki. Pewnego dnia do DSM-u trafia Kasia z dwoma córkami: Zuzią i Ewą. Okazuje się, że Kasia to ofiara przemocy domowej. Jej sprawę prowadzi Oskar, policjant, z którym Sara przespała się po jednej z imprez. Znajomość głównej bohaterki i Lipińskiego miała być tylko przelotna, a raczej na jedną noc, jednak zrządzenie losu doprowadza do ich ponownego spotkania. Kobieta coraz bardziej myśli o przystojnym stróżu prawa i ma ochotę na bliższą relację. Czy uda im się stworzyć związek, czy jednak klątwa wygra z miłością?

W powieści ukazany jest także wątek siostry Oskara- Alicji i jej dziesięcioletniej córki. Obie muszą radzić sobie z targającymi je uczuciami: straty i zaufania.

"Dopóki starczy sił" to rewelacyjna powieść o miłości, przeznaczeniu i wsparciu. Autorka, w każdym tomie, porusza inny, bardzo ważny temat. W pierwszej części była to pomoc zwierzętom, w drugiej samotnym, maltretowanym kobietom. Uświadamia, że ludzki odruch na krzywdę innych jest bardzo ważny i należy działać, a nie przyglądać się z boku. Ponadto książka jest wciągająca, ciekawa i napisana naprawdę dobrym i lekkim stylem. Całość dopełnia piękna, wiosenna okładka.

Druga część serii "Siostry z ulicy Wiśniowej" nosi tytuł: "Dopóki starczy sił" i opowiada o losach kolejnej z sióstr Janowskich. W pierwszym tomie prym wiodła Ada. Tym razem przyglądamy się życiu Sary.

Trojaczki - Ada, Jagna i Sara, nie mają szczęścia w miłości. Kiedy ich matkę porzucił, dla młodszej, ojciec, Maria bardzo chciała oszczędzić córkom rozczarowań i przykazała...