Cyt.:
„Otwierają się w głębi miasta, żeby tak rzec, ulice podwójne, ulice sobowtóry, ulice kłamliwe i zwodne”.
Bruno Schulz, „Sklepy cynamonowe”

China Miéville, jeden z najbardziej znanych i uznanych współczesnych brytyjskich twórców fantastyki w 2009 roku wydał swoją powieść „Miasto i Miasto” uważaną przez krytyków za najlepszą w jego dotychczasowej twórczości. Powieść zdobyła chyba wszystkie możliwe nagrody przyznawane autorom tego gatunku: Nagrodę Hugo za najlepszą powieść, Nagrodę Locusa za najlepszą powieść fantasy, World Fantasy Award, nagrodę im. Arthura C. Clarka, nagrodę BSFA dla najlepszej powieści i kilka pomniejszych. I jest to o tyle zaskakujące, że elementów sf czy też fantasy można się w niej doszukać jedynie przy dość dużej dobrej woli. A mimo to lub raczej dlatego można uznać tę powieść za niezwykłą.

Miasta Beszel i Ul Quma, zagubione gdzieś na południowo – wschodnich rubieżach Europy istnieją fizycznie w tej samej przestrzeni, ich obszary przenikają się i uzupełniają nawzajem, lecz z przyczyn historycznych wzajemnie się ignorują. Inna jest architektura obu miast, inaczej brzmią języki, którymi posługują się mieszkańcy, inaczej się ubierają i jedzą. Niewidzialne granice oddzielają mieszkańców obu miast a najcięższym przestępstwem jest dostrzeganie ludzi, rzeczy czy obiektów „drugiego miasta”. Inspektor Tyador Borlú z Brygady Najpoważniejszych Zbrodni w Beszel próbuje wyjaśnić okoliczności morderstwa zagranicznej studentki Mahalii Geary, której zwłoki odnaleziono na przedmieściach miasta. Ujawnia pewne okoliczności, które wskazują, że ofiara była zamieszana w kulturowe i historyczne zaszłości pomiędzy oboma miastami. Śledztwo przenosi się do Ul Qumy i inspektor, w miarę zbierania dowodów odkrywa niezwykły spisek.

Autor we wstępie zaznacza, że inspirację czerpał z prozy m.in. Brunona Schultza /powieść rozpoczyna cytat ze „Sklepów cynamonowych”/, Franza Kafki i Raymonda Chandlera. I o ile wpływów dwóch pierwszych można odnaleźć w powieści nawet w nadmiarze o tyle tego ostatniego raczej trudno się doszukać.

Bo wątek kryminalny, który w zamyśle ma spajać powieść, w pewnym momencie staje się wręcz nieistotny. To wizja funkcjonowania obu miast, którą prezentuje autor, wzajemnego życia obu społeczeństw, poruszająca czy wręcz przytłaczająca swoim rozmachem sprawia, że jest on w zasadzie mało istotnym dodatkiem. Ta niezwykła, niemal karkołomna koncepcja autora o świecie, w którym patrzymy i nie widzimy, blokujemy bodźce, czy staramy się nie przekraczać niewidzialnych granic jest niezwykła. Pytanie tylko, czy tak odległa od świata w którym żyjemy.

Cyt.:
„Otwierają się w głębi miasta, żeby tak rzec, ulice podwójne, ulice sobowtóry, ulice kłamliwe i zwodne”.
Bruno Schulz, „Sklepy cynamonowe”

China Miéville, jeden z najbardziej znanych i uznanych współczesnych brytyjskich twórców fantastyki w 2009 roku wydał swoją powieść „Miasto i Miasto” uważaną przez krytyków za najlepszą w jego dotychczasowej twórczości. Powieść...

"I was hemmed in by people not in my city, walking slowly through areas crowded but not crowded in Besźel."

Zręcznie napisany kryminał osadzony w fascynującej, nietuzinkowej scenerii - mieście (i mieście) jak żadne inne. Specyficzność tego miejsca i psychiki jego mieszkańców są świetnie oddane - początkowo niezrozumiałe, sprawiające wrażenie, że mamy do czynienia z czymś nadprzyrodzonym.

Kolejne przełomy w śledztwie są coraz większe i odpowiednio dawkowane, a tempo w drugiej połowie jest wręcz zawrotne, choć samo zawiązanie historii nie powala. Dialogi są naturalistyczne, a postacie spełniają swoją rolę, ale nic ponad to.

Miałem problem ze zwizualizowaniem sobie geografii miasta i tego, jak obszerne są jego "przeploty" i wydaje mi się, że utrudniło mi to wyraźniejsze odczytanie socjologiczno-kulturowych aspektów książki. Oprócz tego bardzo często wspominana jest jedna konkretna rzecz, która z czasem zdążyła spowszechnieć i której ciągłe powtarzanie było niepotrzebne.

Czuję, że leży tu niewykorzystany potencjał, ale mimo to nie mogę wyjść z podziwu nad tym genialnym pomysłem.

[przywodzi na myśl 1984, Metro 2035 i Disco Elysium]

"I was hemmed in by people not in my city, walking slowly through areas crowded but not crowded in Besźel."

Zręcznie napisany kryminał osadzony w fascynującej, nietuzinkowej scenerii - mieście (i mieście) jak żadne inne. Specyficzność tego miejsca i psychiki jego mieszkańców są świetnie oddane - początkowo niezrozumiałe, sprawiające wrażenie, że mamy do czynienia z czymś...

Czytając opinie mam wrażenie, że ludzie odebrali to jako kryminał - to nie o tym jest ta książka, to nie jest kryminał raczej książka która ukazuje społeczności które żyją obok a jednak z dala od siebie. Wystarczy wyobrazić sobie że akcja ma miejsce w Jerozolimie gdzie muzułmanie , żydzi i chrześcijanie żyją obok ale w zasadzie udają że się nie widzą.

Czytając opinie mam wrażenie, że ludzie odebrali to jako kryminał - to nie o tym jest ta książka, to nie jest kryminał raczej książka która ukazuje społeczności które żyją obok a jednak z dala od siebie. Wystarczy wyobrazić sobie że akcja ma miejsce w Jerozolimie gdzie muzułmanie , żydzi i chrześcijanie żyją obok ale w zasadzie udają że się nie widzą.

Mam wrażenie, że autor za bardzo skupił się na budowaniu świata, a za mało na samej fabule i postaciach. Przez to książka jest po prostu nudna... Niestety to kolejna pozycja z nagrodą Hugo, na której się mocno zawiodłem. Moim zdaniem mocno przereklamowany, bardzo przeciętny kryminał z ciekawym pomysłem na uniwersum dwóch zrośniętych, ale zarazem podzielonych miast.

Mam wrażenie, że autor za bardzo skupił się na budowaniu świata, a za mało na samej fabule i postaciach. Przez to książka jest po prostu nudna... Niestety to kolejna pozycja z nagrodą Hugo, na której się mocno zawiodłem. Moim zdaniem mocno przereklamowany, bardzo przeciętny kryminał z ciekawym pomysłem na uniwersum dwóch zrośniętych, ale zarazem podzielonych miast.

Czytałem po angielsku.
Jak często u Mielville'a - intrygujący początek, świetne pomysły i przedstawienie świata, a koniec jakiś taki średni.

Czytałem po angielsku.
Jak często u Mielville'a - intrygujący początek, świetne pomysły i przedstawienie świata, a koniec jakiś taki średni.

Interesująca wizja świata rozdwojonego, na granicy jawy i snu.

Interesująca wizja świata rozdwojonego, na granicy jawy i snu.

Nie zawsze może podobał mi się styl, a i dialogi - bywało - raziły sztucznością (to akurat małe mankamenty),ale intryga i świat pierwsza klasa.

Nie zawsze może podobał mi się styl, a i dialogi - bywało - raziły sztucznością (to akurat małe mankamenty),ale intryga i świat pierwsza klasa.

Zaskakująco przeciętna i przeciętnie zaskakująca.
Miéville wykreował interesujące miejsce akcji, ale tak bardzo skupił się na światotwórstwie, że zepchnął akcję na drugi, może nawet trzeci plan. "Miasto i miasto" to połączenie słabego kryminału z nienachalną rozprawką dotyczącą arbitralności reguł społecznych, mocy tabu i plastyczności ludzkiej percepcji. Ot, różni, umiarkowanie interesujący śledczy, pod przewodnictwem protagonisty będącego przy okazji narratorem, snują się po tytułowych miastach, supełek po supełku rozwiązując tajemnicę morderstwa. Ani to specjalnie porywające, ani natchnione, ani nawet w pełni wykorzystujące oryginalność świata przedstawionego. Co gorsza, zagadka, która ciekawiła mnie najbardziej: jak i dlaczego powstały miasto i miasto (metropolie, nie książką),pozostała bez rozwiązania.
Powieść warta polecenia fanom subtelnej fantastyki socjologicznej i interesujących miejsc, szczególnie tym, którzy przedkładają soczysty opis i zawiesisty klimat nad opowiadaną historię.

Zaskakująco przeciętna i przeciętnie zaskakująca.
Miéville wykreował interesujące miejsce akcji, ale tak bardzo skupił się na światotwórstwie, że zepchnął akcję na drugi, może nawet trzeci plan. "Miasto i miasto" to połączenie słabego kryminału z nienachalną rozprawką dotyczącą arbitralności reguł społecznych, mocy tabu i plastyczności ludzkiej percepcji. Ot, różni,...

Książka o tym, w jak kompletne bzdury ludzie są w stanie wierzyć bez zastrzeżeń, jeśli tylko wystarczająco głęboko wbije im się je do głowy. I o tym, że sami w tym wbijaniu bzdur do własnych głów uczestniczą. Fabuła jakaś jest, przeciętna, ale ujdzie. Ważne jest coś innego - refleksja, że kłamstwo pozostanie prawdą tylko tak długo, jak długo ludzie będą w nie wierzyć. Smutne to, czy optymistyczne? Nie wiem.

Książka o tym, w jak kompletne bzdury ludzie są w stanie wierzyć bez zastrzeżeń, jeśli tylko wystarczająco głęboko wbije im się je do głowy. I o tym, że sami w tym wbijaniu bzdur do własnych głów uczestniczą. Fabuła jakaś jest, przeciętna, ale ujdzie. Ważne jest coś innego - refleksja, że kłamstwo pozostanie prawdą tylko tak długo, jak długo ludzie będą w nie wierzyć....

8 gwiazdek dla jednak średniej jakości kryminału to za dużo. Sama końcówka to 8, ale jednak książka składa się ze 100% treści a nie tylko z 25%. 6 gwiazdek to najbardziej wyważona ocena. China ma potencjał, ma wyobraźnię, ale może innym razem będę się zachwycać tymi cechami bardziej. Niemniej, dobrze się czytało i polecam dzieło wszystkim, którzy chcą zasmakować crime fiction w niecodziennym sosie.

8 gwiazdek dla jednak średniej jakości kryminału to za dużo. Sama końcówka to 8, ale jednak książka składa się ze 100% treści a nie tylko z 25%. 6 gwiazdek to najbardziej wyważona ocena. China ma potencjał, ma wyobraźnię, ale może innym razem będę się zachwycać tymi cechami bardziej. Niemniej, dobrze się czytało i polecam dzieło wszystkim, którzy chcą zasmakować crime...