Warto a nawet trzeba przeczytać. Zwłaszcza w dobie internetu, hejtu. Polecam!

Warto a nawet trzeba przeczytać. Zwłaszcza w dobie internetu, hejtu. Polecam!

Od samego poczatku Michał i Agata cóż to co się działo u nich w domu powodowało ze odkładałam książkę bo było to dla mnie za trudne. Bardzo dobrze autor wciela się w kobiety. Polecam

Od samego poczatku Michał i Agata cóż to co się działo u nich w domu powodowało ze odkładałam książkę bo było to dla mnie za trudne. Bardzo dobrze autor wciela się w kobiety. Polecam

8/10

Właśnie skończyłam czytać całą trylogię hejterską. Oczywiście pierwsza część najbardziej przypadła mi do gustu ale ta trzecia, na zakończenie rozwaliła system.

Część trzecia to perypetie życiowe bohaterów z wcześniejszych części. Ewa psychiatra, która ma więcej za uszami niż Czytelnikowi się zdaje. Jej przyjaciółka Anita, wydaje się bardzo nie ogarnięta życiowa, bardzo nie poradna. Emocjami oparta wyłącznie na Ewie. Oraz nasze „cudowne” małżeństwo Agatka i Michał, tak popieprzeni, że aż ciężko w to uwierzyć. Ale kochaj się nad wyraz. 😅

Bardzo dobrze czytało się losy i wybory życiowe już znanych z poprzednich części bohaterów. Dało to spójny obraz całej trylogii. Wszystko było ze sobą powiązane.

8/10

Właśnie skończyłam czytać całą trylogię hejterską. Oczywiście pierwsza część najbardziej przypadła mi do gustu ale ta trzecia, na zakończenie rozwaliła system.

Część trzecia to perypetie życiowe bohaterów z wcześniejszych części. Ewa psychiatra, która ma więcej za uszami niż Czytelnikowi się zdaje. Jej przyjaciółka Anita, wydaje się bardzo nie ogarnięta życiowa,...

Ostatnia czesc trylogii w mojej opinii jest chyba najlepsza.
Ze wzgledu na napiecie, a bardziej akcje - caly czas cos sie dzieje.
Jak w poprzedniej czesci przemoc psychiczna, tak tutaj uwazam watek z przemoca seksualna za nieco oderwany od rzeczywistosci. Jednak tak autor to napisal.
Nie wiem czy w zakonczeniu na sile watki sie schodza, ale zamyka to ten tryptyk, a kazdy sam moze sie zastanowic nad tym, co i jak sie stalo.
Powiedzialbym niezly kryminal na wieczor.

Ostatnia czesc trylogii w mojej opinii jest chyba najlepsza.
Ze wzgledu na napiecie, a bardziej akcje - caly czas cos sie dzieje.
Jak w poprzedniej czesci przemoc psychiczna, tak tutaj uwazam watek z przemoca seksualna za nieco oderwany od rzeczywistosci. Jednak tak autor to napisal.
Nie wiem czy w zakonczeniu na sile watki sie schodza, ale zamyka to ten tryptyk, a kazdy...

Jedynym plusem tej książki jest to, że cały czas coś się dzieje i przez fabułę się płynie.
Pierwszy raz miałam mdłości i jedzenie podchodziło mi do gardła podczas czytania niektórych scen. To co spotkało Agatę jest niepojęte. Ja wiem, że ludzi spotykają tragedię, ale jak na 1 człowieka to gruba przesada. Historia była totalnie odrealniona i tak bardzo nierzeczywista.
Przeżycia Martyny były takie sobie, jej część najmniej mnie ciekawiła.
Pod koniec - w moim odczuciu - autor na siłę chciał wszystko spiąć.
W ostatnim rozdziale mamy kwestię, która niby była do przemyślenia ale i tak wiadomo co dany bohater wybierze.

Po skończeniu zaczęłam opowiadać mężowi to co się tutaj działo. Nawet On parę razy się skrzywił i dziwił dlaczego w ogóle dalej czytałam. Chciałam wiedzieć jak cała trylogia się zakończy. Pierwszy tom podobał mi się najbardziej, drugi już był dość mocno odrealniony, a trzeci to totalne fantasy...

Jedynym plusem tej książki jest to, że cały czas coś się dzieje i przez fabułę się płynie.
Pierwszy raz miałam mdłości i jedzenie podchodziło mi do gardła podczas czytania niektórych scen. To co spotkało Agatę jest niepojęte. Ja wiem, że ludzi spotykają tragedię, ale jak na 1 człowieka to gruba przesada. Historia była totalnie odrealniona i tak bardzo...

Bardzo dobra pozycja. Jest to pierwsza książka Marcela Moss po jaką sięgnęłam i jak się okazało, należy ona do ostatniego tomu. Jest ona napisana w taki sposob, że naprawdę trudno się od niej oderwać. Z każdym następnym rozdziałem bylam coraz bardziej ciekawa tego co się wydarzy za chwile. Trzyma w napięciu do ostatniej strony.
Jedynym dla mnie minusem było to, że czasami niektóre sceny były tak brutalne, że nie dało się czytać. Oprócz tego słowa, których używali główni bohaterowie wobec siebie podczas konfliktów były bardzo wulgarne, czasem przesadzone. Rozumiem, ze autor chciał podkreślić klimat panujący w thrillerze natomiast uważam, że czasem było za mocno. Dla osób o słabych nerwach może być ciężko momentami. Poza tym naprawdę polecam i myślę, że napewno będę chciała przeczytać inne części.

Bardzo dobra pozycja. Jest to pierwsza książka Marcela Moss po jaką sięgnęłam i jak się okazało, należy ona do ostatniego tomu. Jest ona napisana w taki sposob, że naprawdę trudno się od niej oderwać. Z każdym następnym rozdziałem bylam coraz bardziej ciekawa tego co się wydarzy za chwile. Trzyma w napięciu do ostatniej strony.
Jedynym dla mnie minusem było to, że...

Świetne domknięcie trylogii. Bardzo.dobrze się czyta zresztą jak pozostale 2 części.
To bardzo mocna pozycja (przemoc fizyczna i psychiczna, wykorzystywanie seksualne),bardzo realne.opisy, nie dla.osob nadwrażliwych

Świetne domknięcie trylogii. Bardzo.dobrze się czyta zresztą jak pozostale 2 części.
To bardzo mocna pozycja (przemoc fizyczna i psychiczna, wykorzystywanie seksualne),bardzo realne.opisy, nie dla.osob nadwrażliwych

Swoją przygodę z bookstagramem rozpoczęłam pierwszą częścią trylogii hejterskiej Marcela Mossa. Do dziś pamiętam, że przeczytałam ją w dwa dni, a treść wbiła mnie w fotel. Pierwszy raz spotkałam się z takim okrucieństwem w książce. Myślę, że dziś wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni, że książki Mossa właśnie takie są. A może się mylę? :)
Pamiętam, że po przeczytaniu pierwszej części bardzo byłam ciekawa, dlaczego Agata w tak nieludzki sposób traktuje swojego męża. Znęca się nad nim nie tylko psychicznie, ale też fizycznie. W tej części autor w 100% zaspokoił moją ciekawość. Poznajemy ciężką przeszłość Agaty, która już jako dziecko nie miała zdrowej relacji z mężczyznami. Molestowanie, znęcanie, wykorzystywanie...To wszystko odcisnęło piętno na jej psychice. W “Nie krzycz” role się odwracają i to Anita staje się więźniem swojego męża, Michała. Ich relacja jest niezwykle toksyczna…
Poznajemy też nową bohaterkę, Anitę. Kobieta ledwo wiąże koniec z końcem, dlatego podejmuje się pracy jako anonimowa hejterka. Kusi ją atrakcyjne wynagrodzenie, jednak wkrótce jej życie zamienia się w koszmar, a demony przeszłości dają o sobie znać.
Moim zdaniem “Nie krzycz” to najmocniejsza część trylogii hejterskiej. Liczne opisy brutalnych tortur mrożą krew w żyłach. Pojawia się też postać Ewy, która odegrała ważną rolę w drugiej części. Losy wszystkich bohaterów wzajemnie się przeplatają i ostatecznie łączą w spójną całość. Widać, że autor bardzo dobrze przemyślał fabułę całej trylogii.
Całość trylogii warta jest uwagi, ale polecam czytać ciągiem, bo ja po czterech latach od pierwszej części, musiałam sobie nieco przypomnieć :)

Swoją przygodę z bookstagramem rozpoczęłam pierwszą częścią trylogii hejterskiej Marcela Mossa. Do dziś pamiętam, że przeczytałam ją w dwa dni, a treść wbiła mnie w fotel. Pierwszy raz spotkałam się z takim okrucieństwem w książce. Myślę, że dziś wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni, że książki Mossa właśnie takie są. A może się mylę? :)
Pamiętam, że po przeczytaniu pierwszej...

To ostatnia część Hejterskiej Trylogii...
Tradycyjnie Marcel rozwala system 🤯🤯🤯
Nie przypuszczałam że tak potoczy i zakończy się ta historia... nieźle pojechałeś 😁😁😁
Nie ukrywam, że żałuję że ta historia się zakończyła 🤪
Czekam z niecierpliwością na kolejne książki autora 🖤🖤🖤

Autor porusza tematy, które są bardzo na czasie i nie można przejść obok nich obojętnie... zostają długo w pamięci...

Po prostu sztos 🙉🙉🙉

Cała Trylogia Hejterska jest jak dla mnie genialna 💣💣💣
Ci którzy jeszcze nie czytali muszą jak najszybciej to nadrobić 📚

To ostatnia część Hejterskiej Trylogii...
Tradycyjnie Marcel rozwala system 🤯🤯🤯
Nie przypuszczałam że tak potoczy i zakończy się ta historia... nieźle pojechałeś 😁😁😁
Nie ukrywam, że żałuję że ta historia się zakończyła 🤪
Czekam z niecierpliwością na kolejne książki autora 🖤🖤🖤

Autor porusza tematy, które są bardzo na czasie i nie można przejść obok nich obojętnie... zostają...

Dzisiaj trochę o tym, jakie wrażenia wywarła na mnie ostatnia część trylogii hejterskiej Marcela Mossa. Po przeczytaniu drugiej części czułam niedosyt wrażeń i od razu sięgnęłam po kolejną część. Byłam ciekawa czy autor zostawił sobie taki wentylek bezpieczeństwa na pociągnięcie tej historii dalej. Zaczynałam bowiem czytać tę historię z myślami, ile wątków można tu jeszcze stworzyć. A dobrnęłam do ostatniej strony z myślą “jak dobrze, że to się skończyło”.

“Nie krzycz” to ciąg dalszy historii Michała i Agaty - mężczyzny, który od wielu miesięcy jest ofiarą przemocy swojej żony, czyli wracamy do pierwszego tomu. I w tej książce z kreacją Agaty mam duży problem. Książki są moją ogromną pasją od dzieciństwa. Sięgam po naprawdę różne gatunki. Nie boję się wulgaryzmów, przemocy, erotyki. Ale to co autor zrobił Agacie wywołało we mnie zbyt dużo emocji. Czytając jej historię miałam dosłownie odruch wymiotny. Wykreowana postać doświadczała okrucieństwa od pierwszych lat życia. Najpierw ze strony ojca, potem ze strony matki i jej konkubenta, aby następnie zostać obarczoną niesprawiedliwym zastępczym uczuciem ciotki i wuja po śmierci ich córki. Aby uwolnić się wyprowadza się z domu i trafia w towarzystwo starszych mężczyzn, pada ofiarą oszustwa i zostaje zmuszona do bycia prostytutką. Naznaczone zostaje nie tylko jej psychika, ale i ciało. Ta historia jest tak nierzeczywista, że wg mnie aż trudno się ją czyta. We mnie wzbudziła ona negatywne uczucia. Zastanawiałam się czy tylko we mnie i poszukałam opinii na temat tej części - nie jestem odosobniona. Nie tylko ja doszłam do wniosku, że autora nieco za bardzo poniosło.

W dalszej części książki poznajemy bliżej Anitę, mniej ważną bohaterkę drugiego tomu, która teraz gra jedną z głównych ról. I tu tak naprawdę mierzymy się z ogromną ilością hejtu, ponieważ Anita stojąc nad przepaścią problemów finansowych zatrudnia się w firmie przyjmującej zlecenia mające na celu zniszczyć m.in. celebrytów czy polityków. Niewiarygodne jest to jak bezproblemowo przychodzi jej obrzucanie nieznanych sobie ludzi błotem, tylko po to, aby dostać za to sporą ilość pieniędzy i awansować na wyższy szczebel. Anita jest przyjaciółką Ewy, psychoterapeutki tak dobrze nam już znanej z poprzednich części, która kryje w sobie mnóstwo tajemnic, do których rozwikłania powoli brnie policja. Dzięki Ewie ta historia się kończy. I zaczynając tę książkę nie wiedziałam, że to napiszę, ale jestem jej za to wdzięczna.

Trudne to dla mnie doświadczenie, bo po dwóch naprawdę dobrych częściach ta jest jednak najsłabsza. Często mówi się o kontynuacjach filmów, że pierwsza część jest dobra, druga też, a im dalej tym… sami wiecie. I mam poczucie, że z trylogią hejterską jest dokładnie tak samo.

Dzisiaj trochę o tym, jakie wrażenia wywarła na mnie ostatnia część trylogii hejterskiej Marcela Mossa. Po przeczytaniu drugiej części czułam niedosyt wrażeń i od razu sięgnęłam po kolejną część. Byłam ciekawa czy autor zostawił sobie taki wentylek bezpieczeństwa na pociągnięcie tej historii dalej. Zaczynałam bowiem czytać tę historię z myślami, ile wątków można tu jeszcze...