Po najmroczniejszej książce z serii ("Vox") bezpośrednio następuje chyba najbardziej optymistyczna. Wprawdzie krew leje się strumieniami, gdy kolejne frakcje ostrzą sobie zęby na wolną osadę Free Glades, ale konkluzja zawsze jest wyjątkowo pozytywna i utopijne miasto wygrywa z krwiożerczymi gdzierzbami i przymierzem chciwego przemysłowca z goblinami. Na uwagę zasługuje warstwa ekonomiczno-polityczna, znacznie bardziej rozwinięta i nieco subtelniejsza, niż się to zwykle zdarza w książkach dla dzieci. Ciekawe jest też to, że "Freeglader" jest w zasadzie książką bez głównego bohatera: Rook jest tylko jedną z wielu postaci, które próbują sobie ułożyć życie na nowo po ucieczce ze zniszczonego Podmiasta (a jego wątek znowu przegrywa ze znacznie bardziej dramatycznymi losami Xantha, nawróconego Strażnika Nocy, który wciąż spotyka się z nieufnością i nienawiścią za to, co robił w przeszłości). Poza tym w całkiem niezłych retrospekcjach dowiadujemy się, co od "Północy nad Sanctaphraksem" działo się w rodzie Verginixów i jaki ma to związek z założeniem Free Glades i Rookiem. Książka pozostaje jednak bardziej historią całej społeczności niż jednostek, co stanowi jednocześnie jej siłę (oryginalność) i słabość (może odrzucić czytelnika przyzwyczajonego do wyrazistego głównego bohatera).
Wady, które ciągną trochę w dół moją ocenę, dotyczą pewnych niezręczności fabularnych, takich jak amnezja Rooka i urwany wątek jego przyjaźni z Xanthem albo cała kwestia przeszłości Rooka, o której nikt mu wcześniej nie powiedział, chociaż okazje przecież były. Mimo wszystko lektura nadzwyczaj przyjemna i niegłupia, godne zwieńczenie trylogii osadzonej w Drugiej Erze Lotu.

Po najmroczniejszej książce z serii ("Vox") bezpośrednio następuje chyba najbardziej optymistyczna. Wprawdzie krew leje się strumieniami, gdy kolejne frakcje ostrzą sobie zęby na wolną osadę Free Glades, ale konkluzja zawsze jest wyjątkowo pozytywna i utopijne miasto wygrywa z krwiożerczymi gdzierzbami i przymierzem chciwego przemysłowca z goblinami. Na uwagę zasługuje...