Przyjemna pozycja. W mojej opinii to taka Książka, którą po jakimś czasie można przeczytać ponownie.

Przyjemna pozycja. W mojej opinii to taka Książka, którą po jakimś czasie można przeczytać ponownie.

No tak w sumie nic specjalnego dupy nie urywa. Książka przeciętna ale momentami w miarę ciekawa, po prostu krótko mówiąc średnia.

No tak w sumie nic specjalnego dupy nie urywa. Książka przeciętna ale momentami w miarę ciekawa, po prostu krótko mówiąc średnia.

Powrót do twórczości Kristen Callihan to jak odwiedziny u dawno niewidzianego znajomego. W sposób jaki autorka tworzy same historie i bohaterów, po prostu trafia do mnie. To nie są relacje oparte tylko i wyłącznie na bliskości, ale daje się tym postaciom poznać, wyjaśnić nieporozumienia i dać szansę na coś więcej.

W “Ukochanym wrogu” mamy dwójkę wrogów, którzy ze sobą dorastali i ponownie po latach spotkali. Można się spodziewać, że po dziesięcioletniej rozłące Delilah i Macon będą potrzebowali chwili, aby poznać siebie na nowo, ale nie… od razu zaczęli sobie dogryzać. Pomimo tego czasu, w którym się nie widzieli, bardzo szybko weszli w etap dogryzania sobie. Jednak pod tym zachowaniem można było dostrzec także coś więcej - strach, troskę, przywiązanie. Czuć, że bohaterowie dorośli, że ich szczeniackie zachowanie to tylko pewien rodzaj tarczy ochronnej. Bo czy tak łatwo jest zapomnieć lata wrogości i upokorzeń? Szczególnie gdy za jednym nieporozumieniem kryje się znacznie więcej?

Nie sądzę i bohaterowie także to wiedzieli. W momencie, gdy chcieli spróbować czegoś więcej te lęki i poczucie niedowartościowania wzięły górę. Jednak Delilah i Macon z tym sobie poradzili. Jak? Zwykłą rozmową. Rozmową, której w innych książkach jest brak i bohaterowie w nich cierpią tygodniami. Kupił mnie sposób, w jaki Macon nie odpuszczał. Postanowił zawalczyć o siebie, o Delilah, o ich wspólną przyszłość. Liczył się z tym, że może odnieść porażkę, ale podjął ryzyko. Delilah też po początkowym strachu zaczęła walczyć. I ja taką relację kupuje!

Jeśli jesteście fanami historii romansów slow burn, gdzie budowanie zaufania jest stawiane na pierwszym miejscu, a bohaterowie od samego początku do końca myślą i podejmują zdrowo rozsądkowe decyzje, to musicie sięgnąć po “Ukochanego wroga”.

Powrót do twórczości Kristen Callihan to jak odwiedziny u dawno niewidzianego znajomego. W sposób jaki autorka tworzy same historie i bohaterów, po prostu trafia do mnie. To nie są relacje oparte tylko i wyłącznie na bliskości, ale daje się tym postaciom poznać, wyjaśnić nieporozumienia i dać szansę na coś więcej.

W “Ukochanym wrogu” mamy dwójkę wrogów, którzy ze sobą...

Pierwsze skojarzenie z tą książki to to, że strasznie się ciągnęła. Za każdym razem musiałam się zmuszać, żeby do niej wrócić. Czyta się ją szybko, ale ta historia nie wciągnęła mnie. Pamiętam pierwszy moment kiedy powiedziałam nieee. To ten, kiedy bohaterowie spotykają się po 10 latach, a bohaterka wyobraża sobie ...coś co w ogóle było dla mnie takim zgrzytem, że miałam ochotę zrobić DNF. W sumie w tej książce jest dużo przerysowanych zachowań. Nie czułam chemii między postaciami, sztucznie rozdmuchane problemy, ale najgorsze były dialogi, które ciągnęły się niemiłosiernie i były ...nudne. Nie kupiła mnie ta historia, ale rozumiem że może się podobać.

Pierwsze skojarzenie z tą książki to to, że strasznie się ciągnęła. Za każdym razem musiałam się zmuszać, żeby do niej wrócić. Czyta się ją szybko, ale ta historia nie wciągnęła mnie. Pamiętam pierwszy moment kiedy powiedziałam nieee. To ten, kiedy bohaterowie spotykają się po 10 latach, a bohaterka wyobraża sobie ...coś co w ogóle było dla mnie takim zgrzytem, że miałam...

Serio super książka, czyta się ja tak łatwo i przyjemnie polecam!

Serio super książka, czyta się ja tak łatwo i przyjemnie polecam!

Jakaś taka bez szału. Nie wiem czy w polskim oryginale Macon też przezywa ją Ziemniakiem, czy tylko tak miałam to przetłumaczone w pdfie, ale rozwaliło mi to mózg do tego stopnia, że potrafiłam śmiać się tylko z tego. Poza tym nic specjalnego, historia mnie nie porwała.

Jakaś taka bez szału. Nie wiem czy w polskim oryginale Macon też przezywa ją Ziemniakiem, czy tylko tak miałam to przetłumaczone w pdfie, ale rozwaliło mi to mózg do tego stopnia, że potrafiłam śmiać się tylko z tego. Poza tym nic specjalnego, historia mnie nie porwała.

Enemies to lovers? Czy może być coś piękniejszego?

Nie jest to pierwsza książka autorstwa Kristen Callihan, z którą mam styczność, ale z każdą kolejną zakochuję się w jej twórczości na nowo. Autorka ma tak przyjemny styl pisania i między żartami i na pozór prostej historii potrafi wpleść bardzo ważne tematy, które na koniec skłaniają nas do przemyśleń.

W tej książce było podobnie i nawet na moment nie mogłam się od niej oderwać. Ciężko doszukiwać się czegoś, co mi się nie podobało, pomijając rzecz jasna siostrę Dee, którą wytargałabym za włosy, ale poza tym? Duża dawka humoru, poruszony temat doskwierającej samotności, braku miłości i mnóstwo jedzenia!

Od początku czuć chemię między bohaterami i ich wzajemne przyciąganie było niemal namacalne. Kibicowałam im z całych sił. Jak w każdej książce musi pojawić się moment kryzysowy, ale tutaj przeprowadzony był sensownie. Oboje potrzebowali czasu do namysłu i potrafili szczerze ze sobą porozmawiać o tym co zaszło. Nie sposób znaleźć podobne książki, bo zazwyczaj pojawia się taka afera, której nie da się naprawić kilkoma rozdziałami. Tutaj wystarczyło kilka słów.

Dee i Macon zasługują na wszystko co najlepsze i gwarantuję wam, że nie zanudzicie się przy tej książce. Przygotujcie się na nagłe wybuchy śmiechu, ale miejcie przy sobie parę chusteczek, bo są również momenty, które chwycą was za serce.

Z czystą przyjemnością muszę dać 10/10!

Enemies to lovers? Czy może być coś piękniejszego?

Nie jest to pierwsza książka autorstwa Kristen Callihan, z którą mam styczność, ale z każdą kolejną zakochuję się w jej twórczości na nowo. Autorka ma tak przyjemny styl pisania i między żartami i na pozór prostej historii potrafi wpleść bardzo ważne tematy, które na koniec skłaniają nas do przemyśleń.

W tej książce było...

Taka nie wymagająca lektura. Nie ma tam akcji, nie ma zaskoczenia, nie ma w sumie nic ciekawego oprócz kilku zabawnych sytuacji.

Taka nie wymagająca lektura. Nie ma tam akcji, nie ma zaskoczenia, nie ma w sumie nic ciekawego oprócz kilku zabawnych sytuacji.

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Kristen Callihan i na tyle udane, że chętnie sięgnę po kolejnej książki tej autorki.

Macon Saint to bogaty, seksowny aktor, który ma mnóstwo fanek w tym i psychofanek. Poznajemy go w momencie rekonwalescencji po wypadku. Porusza się na wózku inwalidzkim i potrzebuje pomocy w każdej najdrobniejszej czynności.

Oczywiście denerwuje go ta sytuacja i nie potrafi sobie poradzić ze swoją bezsilnością. Jednak jego fizyczny stan nie jest wielkim problemem to stan psychiczny wymaga większej uwagi. Tak naprawdę Macon jest samotny i potrzebuje kogoś kto zapełni tę uczuciową pustkę. Niestety może tego dokonać tylko jedna kobieta, która zawsze potrafiła go przejrzeć na wskroś.

Delilah Baker jest szefową kuchni świetnie prosperującej firmy cateringowej. Od najmłodszych lat znam Macona i go nienawidzi - to on był sprawcą jej upokorzenia w czasach szkolnych. Ponadto był chłopakiem jej siostry Samanthy i z tego powodu spędzał dużo czasu w jej domu.

Macon to wróg Delilah, mimo że minęło tyle lat oni nadal żyją wspomnieniami. Jednak oboje są dorosłymi ludźmi i się zmienili. Los da im szansę na naprawienie błędów z przeszłości. Co się stanie, gdy ta dwójka zacznie spędzać ze sobą więc czasu? Czy nadal będą pałać do siebie nienawiścią?

Samantha Baker jest siostrą Dee poza tym, że wychowały się w jednym domu nic je nie łączy. To Sam była rodzoną córką Bakerów, a Delilah tą adoptowaną, mimo to kocha siostrę i całe życie wyciąga ją z tarapatów.

Sam jest niedojrzała i cały czas pakuje się w kłopoty. Tym razem ukradła Maconowi zegarek, który jest jego pamiątką po zmarłej matce i uciekła. Jedyna osoba, która może ją odnaleźć to siostra.

Te wydarzenia wywróciły do góry nogami życie zarówno Macona jak i Delilah. Jednak nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Sytuacja ta będzie okazją dla tej dwójki by naprawić błędy z przeszłości.

Książka bardzo mi się podobała, lubię powieści z motywem hate-love, bo są bardzo interesujące i nie można się z nimi nudzić. Po przeczytaniu tej książki wiem, że muszę sięgnąć po inne książki autorki, bo ta była bardzo dobra (zabawna, ale i chwilami wzruszająca).

Polecam przeczytanie tej pozycji, a na koniec zostawiam jeszcze cytat, żeby lepiej Was zachęcić. “Sama przecież powiedziałaś, że nieważne jak byłbym przystojny, i tak każdy zauważy moje paskudne wnętrze. Moja nikczemna dusza nigdy nie zazna ukojenia.”

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Kristen Callihan i na tyle udane, że chętnie sięgnę po kolejnej książki tej autorki.

Macon Saint to bogaty, seksowny aktor, który ma mnóstwo fanek w tym i psychofanek. Poznajemy go w momencie rekonwalescencji po wypadku. Porusza się na wózku inwalidzkim i potrzebuje pomocy w każdej najdrobniejszej czynności.

Oczywiście...

Powieść o poznawaniu się na nowo z ciętym humorem i przepychankami słownymi. Często się śmiałam. Świetnie pokazany rozwój relacji od czystej zatwardziałej wieloletniej nienawiści, przez niechęć, aż po przyjaźń, zaufanie do miłości. Polecam.

Powieść o poznawaniu się na nowo z ciętym humorem i przepychankami słownymi. Często się śmiałam. Świetnie pokazany rozwój relacji od czystej zatwardziałej wieloletniej nienawiści, przez niechęć, aż po przyjaźń, zaufanie do miłości. Polecam.