Książka nudna nie wciągła mnie w ogóle.... Po 120 stronach odpuściłam jej dalsze czytanie ...
Nie warto jest tyle świetnych książek więc moim zdaniem szkoda czasu.
Oczywiście to jest moje zdanie.

Książka nudna nie wciągła mnie w ogóle.... Po 120 stronach odpuściłam jej dalsze czytanie ...
Nie warto jest tyle świetnych książek więc moim zdaniem szkoda czasu.
Oczywiście to jest moje zdanie.

Zabita: Faina Baronowa, lat trzydzieści cztery. Księgowa w spółdzielni przemysłowej. Panna.
Jedna z ofiar w Leningradzie.
Towarzysz Zajcew zaczyna prowadzić śledztwo, lawirując między politycznymi pułapkami.
🇷🇺
Książka od pierwszych stron wprowadza nas w klimat stalinowskiej Rosji. Opisy partii, stanowisk, strach przed władzą, korupcja a nawet sam język pozwalają się wczuć. Śledztwo prowadzone jest przez zatwardziałego służbiste, wręcz stworzonego do swojej roli. Twardo i bezkompromisowo drąży cały wątek. Na przeszkodzie staje mu korupcja, sprzedajność a nawet wścibskość ludzka. Bardzo podobał mi się ten zwrot Towarzyszu obywatelu proszę się zatrzymać 😂 Co do akcji jest bardzo szczegółowo opisana, co może nudzić. Mnóstwo postaci o ciężkich do zapamiętania nazwiskach. Momentami przewracałam oczami i myślałam, no niech ten wątek się już skończy bo nic nie wnosi.
🇷🇺
Podsumowując: książka jest wyjątkowa, osadzona w bardzo ciekawych, już nieistniejących czasach. Ma niegasnący klimat i energię. Akcja toczy się dynamicznie , aczkolwiek ilość wątków i postaci pobocznych może przytłoczyć. Polecam osobom, które lubią kryminały z elementami historycznymi 🔥

Zabita: Faina Baronowa, lat trzydzieści cztery. Księgowa w spółdzielni przemysłowej. Panna.
Jedna z ofiar w Leningradzie.
Towarzysz Zajcew zaczyna prowadzić śledztwo, lawirując między politycznymi pułapkami.
🇷🇺
Książka od pierwszych stron wprowadza nas w klimat stalinowskiej Rosji. Opisy partii, stanowisk, strach przed władzą, korupcja a nawet sam język pozwalają się wczuć....

Klimat wciągający i ciekawie prowadzona wartka akcja. Za to duży plus. Ostatnie strony z finałem i rozwiązaniem zagadki nieco rozczarowują. Ale sięgam po drugą z trylogii.

Klimat wciągający i ciekawie prowadzona wartka akcja. Za to duży plus. Ostatnie strony z finałem i rozwiązaniem zagadki nieco rozczarowują. Ale sięgam po drugą z trylogii.

Dobra pozycja. Świetnie oddany klimat. Początkowo trudno było mi się w niej odnaleźć, ale im dalej tym bardziej się wyciągałam w prowadzoną historię. Jeśli ktoś lubi retro kryminały, osadzone w zimnej rzeczywistości to myślę, że polubi ta pozycję. Szczególnie polecam na jesienno-zimowe, szare wieczory.

Dobra pozycja. Świetnie oddany klimat. Początkowo trudno było mi się w niej odnaleźć, ale im dalej tym bardziej się wyciągałam w prowadzoną historię. Jeśli ktoś lubi retro kryminały, osadzone w zimnej rzeczywistości to myślę, że polubi ta pozycję. Szczególnie polecam na jesienno-zimowe, szare wieczory.

Kryminał "retro", akcja osadzona w porewolucyjnej Rosji, gdzie nikt nikomu nie ufa, panuje zamordyzm, nikt nie jest pewny jutra... Specyficzny...

Kryminał "retro", akcja osadzona w porewolucyjnej Rosji, gdzie nikt nikomu nie ufa, panuje zamordyzm, nikt nie jest pewny jutra... Specyficzny...

Historia osadzona w latach 30-tych w Związku Radzieckim, gdzie dochodzi do serii brutalnych morderstw.
Komisarz Zajcew jest zdeterminowany by rozwiązać zagadkę, łącząc pojawiające się nowe wskazówki i dostrzegając zbieżność z poprzednimi sprawami.
Ciekawie przedstawiony klimat codziennego życia, stosunki z sąsiadami, gdzie wszystko jest niepewne, liczą się układy, a nigdy nie wiadomo kiedy do drzwi zapuka OGPU, czyli towarzysze ze Zjednoczonego Państwowego Zarządu Politycznego.
Był to mój pierwszy kryminał retro, dość ciekawe doświadczenie, także ciekawa jestem kolejnych tomów.

Historia osadzona w latach 30-tych w Związku Radzieckim, gdzie dochodzi do serii brutalnych morderstw.
Komisarz Zajcew jest zdeterminowany by rozwiązać zagadkę, łącząc pojawiające się nowe wskazówki i dostrzegając zbieżność z poprzednimi sprawami.
Ciekawie przedstawiony klimat codziennego życia, stosunki z sąsiadami, gdzie wszystko jest niepewne, liczą się układy, a nigdy...

Niesamowity klimat - niepewność jutra, bieda, układy. Nikomu nie wolno ufać. Każdy na każdego patrzy jak na potencjalnego donosiciela, a gdy coś się dzieje - odwraca się wzrok. Czytelnik aż wdycha duszne leningradzkie powietrze i czuje ulgę, że nie żył w tamtym czasie i tamtym miejscu.
Śledczy Zajcew budzi sympatię, czyta się płynnie i bez większych zgrzytów. Fabuła wciąga. Prawdziwy kryminał retro.

Niesamowity klimat - niepewność jutra, bieda, układy. Nikomu nie wolno ufać. Każdy na każdego patrzy jak na potencjalnego donosiciela, a gdy coś się dzieje - odwraca się wzrok. Czytelnik aż wdycha duszne leningradzkie powietrze i czuje ulgę, że nie żył w tamtym czasie i tamtym miejscu.
Śledczy Zajcew budzi sympatię, czyta się płynnie i bez większych zgrzytów. Fabuła wciąga....

Moda na retro kryminały dotarła także i do Rosji. Julia Jakowlewa zanurza się w mroczne lata komunistycznego terroru doby stalinowskiej. Podpaść wszechwładnemu aparatowi bezpieczeństwa OGPU może każdy, nawet najbardziej oddany milicjant leningradzkiego wydziału kryminalnego - towarzysz Zajcew. Ratuje go jedynie to, że jest wybitnym specjalistą, który może rozwiązać ponurą zagadkę serii morderstw, w których ofiary są dziwnie stylizowane w artystyczne pozy. Zajcew zabiera się ostro do pracy i czuje, że rozwiązanie zagadki jest bardziej skomplikowane niż to się wydaje jego przełożonym. Na domiar złego dawni koledzy z milicji odsuwają się od niego podejrzewając, że OGPU nie wypuściło go z więzienia tak bezinteresownie.
To, co mi się w tej kryminalnej powieści podobało najbardziej, to realizm sytuacyjny. Te wszystkie opisy życia leningradczyków w latach 30-stych minionego wieku, mieszkania komunalne, walka o przetrwanie, zdobycie czegokolwiek, dewastacja społeczna i gospodarcza jaką przyniosła rewolucja komunistyczna w Rosji. Opisy nie wybielają ponurego czasu, ale pokazują też ludzkie tęsknoty za normalnością, za zaspokajaniem zwykłych potrzeb: przyzwoitości, miłości, życia kulturalnego. Akcja kryminalna, choć równie ciekawa i wciągająca jest tylko lejtmotywem dla powieści o codziennych zmaganiach się towarzysza Zajcewa z prozą komunistycznego życia w Sowieckiej Rosji. Dla mnie to wielki plus i ukłon szacunku dla twórczości pisarskiej Julii Jakowlewowej.

Moda na retro kryminały dotarła także i do Rosji. Julia Jakowlewa zanurza się w mroczne lata komunistycznego terroru doby stalinowskiej. Podpaść wszechwładnemu aparatowi bezpieczeństwa OGPU może każdy, nawet najbardziej oddany milicjant leningradzkiego wydziału kryminalnego - towarzysz Zajcew. Ratuje go jedynie to, że jest wybitnym specjalistą, który może rozwiązać ponurą...

Niezły klimat, bo i historycznie i politycznie powieść mocno osadzona. Jakowlewa przybliża system, który, delikatnie ujmując, do łatwych nie należał. Prawdziwie ale i absurdalnie, dla mnie to nowe bo nic dotychczas takiego nie czytałam.
Dodatkowo i krajoznawczo, specyfiką pierwszej części są muzea ale czytelnik spaceruje po całym Leningradzie, po jego uliczkach, mostach, klitkach, które mają być mieszkaniami. To myślę największe walory tej historii, choć dochodzenie samo w sobie też jest dopracowane. Skupione bardziej na śledztwie i na samym śledczym Zajcewie niż samych zbrodniach choć przyznać należy, że seryjny morderca, o tęgim umyśle, napracował się niebywale. Przykład fabuły, która choć akcją w fotel nie wciska, jest tak stopniowana, tak rozpisana, że "weszła" lekko i przyjemnie.

Niezły klimat, bo i historycznie i politycznie powieść mocno osadzona. Jakowlewa przybliża system, który, delikatnie ujmując, do łatwych nie należał. Prawdziwie ale i absurdalnie, dla mnie to nowe bo nic dotychczas takiego nie czytałam.
Dodatkowo i krajoznawczo, specyfiką pierwszej części są muzea ale czytelnik spaceruje po całym Leningradzie, po jego uliczkach, mostach,...

➡️Miękkie oprawy i przaśna grafika a'la socrealizm ale to w tym wypadku pasuje idealnie. Ponad 400 stron - pięknie 🙂
➡️Rosja czasów terroru. Rosja ogarnięta falą donosicielstwa, masowych aresztowań, biedy i rodzącego się w bólach komunizmu, psia jego mać. Leningrad. I seria morderstw i śledczy Zajcew, który chce coś z tym zrobić. Cała reszta ma to gdzieś. Wystarczą im aresztowania, OGPU, prześladowania zdrajców systemu i zsyłki. A śledczy ma przechlapane, bo ciągle musi lawirować między biurokratyczną machiną a machiną polityczną.
➡️Klimat - mroczny i ponury. Nie mógł być inny w tym raju na ziemi, stworzonym przez Lenina i ugruntowanym przez Stalina. O tak, przekonacie się, jakie to było wspaniałe życie w ostoi komunizmu, gdzie wszyscy mieli po równo i niemalże udało się wprowadzić wspólne żony. Jest naprawdę paskudnie, brudno i parszywie.
➡️Każdy może zostać wyczyszczony. Za wszystko. Za pochodzenie, za brak entuzjazmu, za zbyt mały wysiłek w służbie dla matuszki Rosji (radzieckiej oczywiście). Zajcewa też czyszczą. Tylko że jego nie ma z czego. Czysty jak łza, milicjant z proletariatu, legendarny śledczy. Ale czyścić czyszczą, tak być musi.
➡️"Mówią, że za czasów imperatora Mikołaja I żołnierze mieli obowiązek zachowywać nędzny i głupkowaty wygląd, żeby błyskotliwością nie wprowadzać swoich przełożonych w zakłopotanie."
Czy coś się zmieniło? Nic. Tylko Zajcew niekoniecznie podpada pod tą zasadę - wali prosto z mostu, jest niezwykle inteligentny a sumienie ma czyste. I dlatego ma przechlapane u przełożonych.
➡️A teraz dostał jeszcze kukułcze jajo z OGPU - nowego pracownika na zastępstwo. Po co? Braki kadrowe czy jednak sprawa głębsza, polityczna? "Dajcie mi człowieka, a paragraf się znajdzie". Jak sobie poradzi w tej sytuacji Zajcew? Prowadząc śledztwo, nie mając ludzi, nie mając środków, śledzony, czyszczony, na widelcu, sam będąc podejrzanym i poddanym ostracyzmowi.
➡️W tym wszystkim przemyka się wątek kryminalny, rozkręca się z wolna, jak walec, ale z czasem zaczyna miażdżyć wszystko na swojej drodze. Czyta się to bardzo dobrze, rzeczywistość tych paskudnych lat jest wyczuwalna na kilometr, klimat ciągłego zagrożenia z wielu stron, ba, z każdej strony wybija na każdej stronie.
➡️Świetna jest też warstwa obyczajowa. Życie w komunałkach, stosunki między sąsiadami, relacje przełożony - szef, codzienna, porewolucyjna rzeczywistość. O tak, takie książki to ja lubię👍
➡️Zaskakuje rozwój całej historii, w tym losów głównego bohatera. Chociaż, z drugiej strony, w tych mrocznych czasach nie można było być pewnym dnia ani godziny, kiedy do drzwi zapukają smutni i śmierdzący zgnilizną panowie, o pardon, towarzysze ze Zjednoczonego Państwowego Zarządu Politycznego - OGPU. Czyli mówiąc wprost - policji politycznej.
➡️Czyli tak: jest mroczno, jest brutalnie, jest bardzo prawdziwie. Znakomicie się czyta dialogi, naturalne, robotniczo-chłopskie, z przaśnym humorem i chłopską ironią, czasem gorzkie i smutne, innym razem prosto wesołe. Sprawa kryminalna to duży plus, autorka miała czas na 400 stronach dobrze to rozplanować i sprawić, abyśmy weszli w ten retro świat bez zgrzytów.
➡️Czarna Owca wydała świetną książkę, która akurat wpasowała się w pustą chwilowo u mnie niszę retro w dawnej Rosji. Nie miałem okazji czegoś takiego czytać i widzę, że to był bardzo dobry strzał. Moja ocena mocne 7,5/10 i z przyjemnością przeczytam kolejną część, która już czeka w szafie 🙂 A także trzeci tom tej trylogii 😊
"Jak już zbudujemy nasz komunizm, towarzysze - powiedział marzycielsko - to każdy robotnik będzie mógł sobie kupić takiego packarda w sklepie."
O tak, zbudowaliście zajebiście 😅

➡️Miękkie oprawy i przaśna grafika a'la socrealizm ale to w tym wypadku pasuje idealnie. Ponad 400 stron - pięknie 🙂
➡️Rosja czasów terroru. Rosja ogarnięta falą donosicielstwa, masowych aresztowań, biedy i rodzącego się w bólach komunizmu, psia jego mać. Leningrad. I seria morderstw i śledczy Zajcew, który chce coś z tym zrobić. Cała reszta ma to gdzieś. Wystarczą im...