"Unorthodox" była dużo łatwiejsza w odbiorze, emocjonalna i dość oczywista. "Exodus" refleksyjny, zagubiony, niejasny, ukazujący konsekwencje dokonanych wyborów. Autorka była w obu bardzo szczera, nie upiększa swojego zachowania czy samopoczucia. Pokazuje, że nie tylko jej nie jest łatwo. Także jej synowi, byłemu mężowi, mężczyznom spotkanym po drodze, a przede wszystkim migrantom, dla których ucieczka była koniecznością bardziej niż dla niej. Mozolnie szuka swojego miejsca na świecie i wreszcie je znajduje. Udowadniając, że tożsamość można tworzyć, a nie tylko biernie przyjmować od przodków.

"Unorthodox" była dużo łatwiejsza w odbiorze, emocjonalna i dość oczywista. "Exodus" refleksyjny, zagubiony, niejasny, ukazujący konsekwencje dokonanych wyborów. Autorka była w obu bardzo szczera, nie upiększa swojego zachowania czy samopoczucia. Pokazuje, że nie tylko jej nie jest łatwo. Także jej synowi, byłemu mężowi, mężczyznom spotkanym po drodze, a przede wszystkim...

W porównanie do pierwszej części, Unorthodox, dużo słabsza. Mniej historii, akcji z życia bohaterki, więcej przemyśleń, rozliczania się z przeszłością, poszukiwania swojego ja.

W porównanie do pierwszej części, Unorthodox, dużo słabsza. Mniej historii, akcji z życia bohaterki, więcej przemyśleń, rozliczania się z przeszłością, poszukiwania swojego ja.

Do książek o trudnej tematyce trzeba dojrzeć. Muszę przyznać, że pomimo tego, iż zasnęłam kilka razy na opisach wewnętrznych odczuć bohaterki, obie książki zrobiły na mnie wrażenie i na pewno ze mną zostaną.

W pierwszej części 'Unorthodox', autorka pochodząca ze wspólnoty chasydzkiej przybliża czytelnikowi swoje dzieciństwo, wewnętrzne rozdarcie i wątpliwości dotyczące wiary. Od najmłodszych lat musiała przestrzegać surowych reguł i posłusznie wykonywać polecenia wychowujących ją dziadków i rodziny. Po wyjściu za mąż i urodzeniu syna dojrzewa do decyzji o opuszczeniu wspólnoty.

Druga część 'Exodus' opowiada o jej drodze do wolności, wielu przeprowadzkach i poszukiwaniu odpowiedniego miejsca do życia dla 'wygnanej' Żydówki. Autorka odbywa podróż do Europy, gdzie śladami ukochanej babki i wydarzeń związanych z Holocaustem odtwarza rodzinne losy.

Książki poruszają ciężki temat zagłady Żydów, nienawiści i dyskryminacji. Przybliżają nam reguły panujące w ortodoksyjnej społeczności. Są to książki o poszukiwaniu własnej tożsamości i miejsca na świecie.

Do książek o trudnej tematyce trzeba dojrzeć. Muszę przyznać, że pomimo tego, iż zasnęłam kilka razy na opisach wewnętrznych odczuć bohaterki, obie książki zrobiły na mnie wrażenie i na pewno ze mną zostaną.

W pierwszej części 'Unorthodox', autorka pochodząca ze wspólnoty chasydzkiej przybliża czytelnikowi swoje dzieciństwo, wewnętrzne rozdarcie i wątpliwości dotyczące ...

"Exodus. Księga wyjścia" Deborah Feldman to kontynuacja powieści Unorthodox, opowiadająca o diametralnej zmianie. Autorka opisuje, jak żyjąc w ortodoksyjnej wspólnocie, postanowiła ją opuścić, by odszukać szczęście i poczucie tożsamości. Kobieta pragnie również innego, lepszego życia dla kilkuletniego syna. Ma świadomość, że pozostając we wspólnocie i żyjąc wśród nakazów i zakazów, może skazać dziecko na ból, którego sama doświadczyła.

Książka opisuje wędrówkę, można pokusić się o stwierdzenie, że wręcz tułaczkę. Od chwili opuszczenia społeczności chasydzkiej Deborah jest zdana tylko na siebie. Usiłuje ułożyć sobie życie w świecie, który jest diametralnie inny od tego, w którym dotychczas żyła. Spotyka się z wieloma przeciwnościami – różnicami kulturowymi, stereotypami, problemami finansowymi, ale również niechęcią czy nawet nienawiścią ze strony społeczności, którą opuściła. Wyrusza w podróż po Europie, gdzie odkrywa ślady przodków i wydarzeń z nimi związanych. Odwiedza Węgry, Szwecję i Niemcy, osiada w Berlinie, gdzie rozpoczyna upragnione nowe życie.

To podróż w sensie dosłownym, ale też duchowym. Autorka dzieli się z czytelnikiem przemyśleniami, rozterkami i wątpliwościami. W powieści znajdziemy również rozważania filozoficzne i religijne, które w pewien sposób dają poczucie bezpieczeństwa, siłę i determinację. Książka jest swego rodzaju pamiętnikiem, poprzez który Autorka przekazuje swoje emocje i rozlicza się z przeszłością.

Lektury Exodus. Księga wyjścia podjęłam się bez wcześniejszego przeczytania pierwszej części. Powieść "Unorthodox" zebrała wiele pozytywnych recenzji, jej temat był często poruszany w obserwowanych przeze mnie mediach. Dodatkowo została zekranizowana przez Netflix. Zachęcona tym sukcesem postanowiłam przeczytać jej kontynuację, jednak była ona lekko rozczarowująca. Książka nie wciągała na tyle, by pochłonąć ją od razu. Momentami miałam wrażenie, że Autorka powtarza to, co napisała wcześniej, lecz w odrobinę zmieniony sposób. Mimo to powieść z pewnością jest warta przeczytania. Skłania do refleksji o poszukiwaniu własnej drogi oraz odkrywaniu świata. Pokazuje nam, że nie ma trudności nie do pokonania i mimo wielu przeciwności każdy z nas może znaleźć siłę, by ułożyć życie na nowo.

"Exodus. Księga wyjścia" Deborah Feldman to kontynuacja powieści Unorthodox, opowiadająca o diametralnej zmianie. Autorka opisuje, jak żyjąc w ortodoksyjnej wspólnocie, postanowiła ją opuścić, by odszukać szczęście i poczucie tożsamości. Kobieta pragnie również innego, lepszego życia dla kilkuletniego syna. Ma świadomość, że pozostając we wspólnocie i żyjąc wśród nakazów i...

Druga część niezwykłej przygody Sarah Feldman i jej uzależniającej podróży ku wolności i niezależności. Książka to tak naprawdę dalszy opis jej zmagań ze światem po opuszczeniu chasydzkiej wspólnoty, a nie zbita historia. Warte jednak przeczytania.
Czytając niektóre fragmenty miałam wrażenie, że autorka nieco przesadza, że zbyt mocno szuka pewnych odpowiedzi. Jednak po przeczytaniu całości i głębszej analizie pokornie zmieniam zdanie – to, co komuś wydaje się błahą potrzebą, dla innych może być niezbędną koniecznością. Nawet nie wyobrażam sobie, co znaczy dźwigać ból pokoleniowy jak w przypadku Deborah, żyć w świecie, gdzie wspomnienia zagłady Żydów wciąż są tak żywe. I odejście z wspólnoty nie może znaczyć drastycznego odejścia od całego tego dziedzictwa, skoro jest to część jej samej.

Druga część niezwykłej przygody Sarah Feldman i jej uzależniającej podróży ku wolności i niezależności. Książka to tak naprawdę dalszy opis jej zmagań ze światem po opuszczeniu chasydzkiej wspólnoty, a nie zbita historia. Warte jednak przeczytania.
Czytając niektóre fragmenty miałam wrażenie, że autorka nieco przesadza, że zbyt mocno szuka pewnych odpowiedzi. Jednak po...

„ Babcia nieświadomie nauczyła mnie, że do tego, by być pełnowartościowym człowiekiem, nie trzeba mieć pewności co do pokrewieństwa czy potwierdzonego pochodzenia wystarczy tylko przekonanie.” (str.241)

Pierwsza część powieści bardzo mi się podobała, natomiast druga była wielkim rozczarowaniem. Męczyłam się czytając ją i tylko czekałam na to by ją zakończyć. Denerwowała mnie główna bohaterka, która sama nie wiedziała czego chce i przez większość książki prowadziła rozważania egzystencjalne, kim jest, a kim nie jest, czy jest osobą wierzącą czy nie. Ciągle nawiedzały ją stany lękowe mimo, iż jej dzieciństwo nie było tak tragiczne. Co prawda opuścili ją rodzice i wychowywali dziadkowe w religii chasydzkiej jednak mimo ograniczeń nie było tak źle.

Zdobyła się na odważną decyzję opuszczając społeczeństwo chasydzkie i rodzinę w poszukiwaniu prawdziwej tożsamości, uciekając do nowej rzeczywistości, by tam zrozumieć , że od przeszłości nie da się odciąć. Babcia zawsze była dla niej wzorem i ciągle ciepło ją wspominała.

Istniało wiele odmian Żydów, o przynależności do konkretnego odłamu decydował rodowód. Autorka należała do Satmarów, którzy chcieli wszystko utrzymać w rodzinie, a więc małżeństwa były blisko ze sobą spokrewnione. Jej zdaniem Chasydzi nie dążyli do szczęścia. Założyła więc, że odrzucając religię wybrała szczęście. Potrzebowała też siły woli i życia bez nakazów i zakazów i kontroli nad emocjami. Obecność syna dużo jej pomagała. Była młoda i sama w świecie do którego chciała należeć. Nie zdawała sobie sprawy jak odcisnął się na niej system wierzeń z dzieciństwa.

Miała wiele momentów zwątpienia. Nie wiedziała co wypełni pustą przestrzeń po odrzuceniu religii. Po ukończeniu studiów ogarnęło ją poczucie całkowitego zagubienia. Dokuczała jej samotność i brak środków finansowych. Wiele razy zwracała się do Boga i wielokrotnie od niego odwracała. Ciągle poszukiwała swojego miejsca na ziemi. Jej życie było sinusoidą. Z jednej strony pojawiał się strach przed porażką i przygnębieniem. Z drugiej strony radość i euforia, kiedy pojawiał się ratunek przed upadkiem. Była gotowa do poświęceń i cierpienia, byle zapewnić przeżycie i utrzymanie siebie i syna.

Po wydaniu książki stała się osobą medialną, a sława oznaczała utratę wolności. Jej książka stała się bestsellerem a sprzedaż rozeszła się jak ciepłe bułeczki. Jednak jej społeczność nie zapomniała o niej. Zaczęła dostawać od nich groźby, namawiano do samobójstwa.

Z ruchliwego Manhattanu przeprowadziła się na prowincję, co dobrze zrobiło zarówno jej jak i jej synowi. Ciągle wątpiła w siebie, miała nocne koszmary i stany lękowe. Nie doceniała swojej wartości, a przyczyn doszukiwała się w przeszłości i wpływowi sekty chasydzkiej.

Zaczęła też podróżować do Europy, gdzie z żydowskich dzielnicach odnajdywała cząstkę swojej tożsamości, a więź emocjonalna z tym kontynentem coraz bardziej się zacieśniała. Była to w końcu ojczyzna jej przodków. Długo nie potrafiła się odnaleźć. W końcu znalazła swoje miejsce na ziemi, mimo iż zdawała sobie sprawę, że bycie Żydówką w sercu Niemiec może być niebezpieczne. Musiała zaczynać wszystko od nowa. Pomogli jej ludzie, których przyjaźń wpłynęła na to, że poczuła się bezpieczna. Tam odnalazła wewnętrzny spokój i miłość. Zaczęła żyć teraźniejszością a nie przeszłością. Starając się o obywatelstwo niemieckie przypadkowo odkrywa rodzinną tajemnicę.

„ Babcia nieświadomie nauczyła mnie, że do tego, by być pełnowartościowym człowiekiem, nie trzeba mieć pewności co do pokrewieństwa czy potwierdzonego pochodzenia wystarczy tylko przekonanie.” (str.241)

Pierwsza część powieści bardzo mi się podobała, natomiast druga była wielkim rozczarowaniem. Męczyłam się czytając ją i tylko czekałam na to by ją zakończyć. Denerwowała...

Książka jest interesującym uzupełnieniem losów Debhory. Jednak w pewnym momencie bohaterka staje się dla mnie irytująca. W pierwszej części bardziej walczyła o swoje, tu widać jej pewne przyzwyczajenia, które nie pozwalają jej się zmienić.
Całą historię czyta się dobrze i jest bardzo wciągająca.

Książka jest interesującym uzupełnieniem losów Debhory. Jednak w pewnym momencie bohaterka staje się dla mnie irytująca. W pierwszej części bardziej walczyła o swoje, tu widać jej pewne przyzwyczajenia, które nie pozwalają jej się zmienić.
Całą historię czyta się dobrze i jest bardzo wciągająca.

Exodus to tytuł drugiej książki autorki bestsellera „Unorthodox”.
Jakie wrażenie zrobiła na mnie kontynuacja jej biografii?
Zapraszam do zapoznania się z moją opinią…
https://taka-jest-agata.blogspot.com/2022/07/deborah-feldman-exodus-ksiega-wyjscia.html

Exodus to tytuł drugiej książki autorki bestsellera „Unorthodox”.
Jakie wrażenie zrobiła na mnie kontynuacja jej biografii?
Zapraszam do zapoznania się z moją opinią…
https://taka-jest-agata.blogspot.com/2022/07/deborah-feldman-exodus-ksiega-wyjscia.html

Oczarowana książką "Unordthodox"i serialem pod tym samym tytułem nie mogłam obejść obojętnie nie przeczytawszy II części.Wiadomo nie jest to już ta sama piękna opowieść o życiu Deborah w zamkniętej żydowskiej społeczności,a jej dalsze losy po odejściu.Książka jest dość ciekawa opisuje jak Deborah radzi sobie w nowej odsłonie,jak zwiedza świat ,jak podąża śladami jej kochanej babci,jednak mnie bardziej fascynuje życie ortodoksów i ta część podobała mi się mniej.

Oczarowana książką "Unordthodox"i serialem pod tym samym tytułem nie mogłam obejść obojętnie nie przeczytawszy II części.Wiadomo nie jest to już ta sama piękna opowieść o życiu Deborah w zamkniętej żydowskiej społeczności,a jej dalsze losy po odejściu.Książka jest dość ciekawa opisuje jak Deborah radzi sobie w nowej odsłonie,jak zwiedza świat ,jak podąża śladami jej...

I część bardzo mi się podobała , druga już na początku mnie zmęczyła i nie dałam rady czytać .

I część bardzo mi się podobała , druga już na początku mnie zmęczyła i nie dałam rady czytać .