Na "Zielonej 13" spędziłam naprawdę dobry czas. Wydawało mi się na początku, że opisanie tego, co dzieje się między sąsiadami, w zwykłej kamienicy, nie może być czymś ciekawym czy okraszonym ciepłem i humorem. A jednak się pomyliłam. Agata Bizuk zgromadziła tu całą galerię postaci, jakie na codzień możemy spotkać w najbliższym sąsiedztwie. Mnie do serca najbardziej przypadła pani Stasia, która wprawdzie pojawia się tylko na początku i szybko umiera (z przyczyn naturalnych, nie ma tu żadnej sensacji), ale to co po sobie pozostawiła zaznaczy się mocno na życiu niejednej z sąsiadujących osób. I to w całkiem nieprzewidziany sposób.
Nie brakuje w powieści humoru, bo jak tu się nie śmiać z Krzysztofa, który chcąc rozróżnić swoje cztery identyczne nowonarodzone córeczki wiąże na rączce każdej z nich kokardkę w innym kolorze i ... Co było dalej warto przeczytać.
To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Agaty Bizuk, ale po pobycie w kamienicy na "Zielonej 13" na pewno nie ostatnie.

Na "Zielonej 13" spędziłam naprawdę dobry czas. Wydawało mi się na początku, że opisanie tego, co dzieje się między sąsiadami, w zwykłej kamienicy, nie może być czymś ciekawym czy okraszonym ciepłem i humorem. A jednak się pomyliłam. Agata Bizuk zgromadziła tu całą galerię postaci, jakie na codzień możemy spotkać w najbliższym sąsiedztwie. Mnie do serca najbardziej...