Muszę przyznać, autor nie owija w bawełnę. Akcję Powodzi rozpoczyna od pierwszej strony. Nie bawi się w żmudne budowanie postaci i opisywanie świata przedstawionego żeby w końcu zacząć opowiadać. Wiadomo od razu, kto i czym będzie się zajmować. Przyznam szczerze, że mi się to podobało, ostatnio byłem znudzony powolnym zanurzaniem się w książkach, a tu miła odmiana.
Z innych plusów, „dodatnich”  wymienię nawiązania do jednej z moich ulubionych książek z dzieciństwa/wczesnej młodości – mam na myśli. Złoto Gór Czarnych – Alfreda i Krystyny Szklarskich. Chyba każdy chłopak bawił się w Indian i kowbojów. Cóż, ja się bawiłem. Lubiłem czytać o nich książki i to, że główny bohater też tak ma sprawiło, że był mi bliższy. Swoją droga bohater jest nietypowy. Zawodowy żołnierz to domena amerykańskich książek sensacyjnych. Nadwiślańskie kryminały proponują nam raczej zapijaczonych prawników i innych skrzywdzonych przez los „niepolicjatów”.
Nie znaczy, że postać Krissa (imię naszego żołnierza) jest wolna od wad i uzależnień, ale wady nie są motorem napędowym akcji.
Wg mnie ten kryminał reprezentuje nurt niezależny, czytając go miałem takie samo odczucie jak w czasie oglądania filmów spoza tzw. „mainstreamu” – całość jest jakby kameralna, mniej nachalna
i oczywista, ale nadal, przyjemna.
Łyżką dziegciu niech będzie to, że momentami autor tak chciał zaskoczyć czytelnika, że ja się gubiłem. Na szczęście kawałek dalej wszystko się wyjaśniało, ale nie obyło się bez konsternacji.
Ogólnie polecam. Szybko się czyta.

Muszę przyznać, autor nie owija w bawełnę. Akcję Powodzi rozpoczyna od pierwszej strony. Nie bawi się w żmudne budowanie postaci i opisywanie świata przedstawionego żeby w końcu zacząć opowiadać. Wiadomo od razu, kto i czym będzie się zajmować. Przyznam szczerze, że mi się to podobało, ostatnio byłem znudzony powolnym zanurzaniem się w książkach, a tu miła odmiana.
Z...