Mroczny thriller psychologiczny. Główna bohaterka Sadie przenosi się wraz z mężem i synami do odziedziczonego domu, po zmarłej siostrze Willego. W pakiecie dostaję opiekę nad nastoletnią córką zmarłej. Z pozoru to zwykła, kochająca się rodzina. Willy zajmuje się domem i opieką nad synami, jest troskliwy, wyrozumiały. Sadie zarabia pieniądze, pracując jako lekarka. Narracja prowadzona jest z trzech perspektyw, Sadie czyli żonę Willego, jego kochankę Camillę oraz sześcioletnią dziewczynkę Myszkę. Co łączy te trzy osoby dowiadujemy się w końcówce powieści. W końcówych rozdziałach narratorem jest też Willy i wszystko staje się jasne. Kto zabił sąsiadkę, kto jest tym złym, a kto dobrym. Fabuła mocno przekombinowana, ale trzyma w napięciu.

Mroczny thriller psychologiczny. Główna bohaterka Sadie przenosi się wraz z mężem i synami do odziedziczonego domu, po zmarłej siostrze Willego. W pakiecie dostaję opiekę nad nastoletnią córką zmarłej. Z pozoru to zwykła, kochająca się rodzina. Willy zajmuje się domem i opieką nad synami, jest troskliwy, wyrozumiały. Sadie zarabia pieniądze, pracując jako lekarka. Narracja...

Lektura "Tamtej kobiety" Mary Kubicy to był zupełny przypadek 😉 trochę spowodowany imieniem Sadie z wcześniej przeczytanej "Kobiety z niebieską gwiazdą". Na okładkę rzuciłam tylko okiem i uznałam, że będzie to jakiś dramat psychologiczny, na który szybko się zdecydowałam. Dramat był, choć teraz po przeczytaniu książki lepiej ją określić jako thriller psychologiczny połączony z kryminałem.

Rodzina Foustów przeprowadza się z Chicago do miasteczka w Maine. Dla małżonków Sadie i Willa oraz ich 14-letniego syna Ottona jest to szansa na zostawienie dotychczasowego życia i rozpoczęcie go na nowo.
Sadie nie jest zadowolona z przeprowadzki. Sąsiedzi i współpracownicy w lecznicy są wobec niej niechętni, żeby nie napisać wrodzy. Obawia się również zamknięcia przeprawy promowej łączącej miasteczko z kontynentem, gdy nadejdą mrozy. Ale głównym powodem jest Imogen, 16-letnia córka siostry Willa. Po samobójczej śmierci Alice, opieka nad nieletnią Imogen spada właśnie na małżeństwo Foustów. Sadie nie potrafi znaleźć wspólnego języka z dziewczyną, której zarówno wygląd, jak i język jest dla niej odpychający. Podejrzewa ją również za pozostawianie gróźb na zaszronionych szybach samochodu.
Momentem kulminacyjnym jest zamordowanie sąsiadki i śledztwo niebezpiecznie prowadzące do rodziny Foustów.
A to dopiero początek...

Nie lubię się bać ani na filmie, ani czytając książkę. Tu się to zdarzyło kilka razy, ale tak mnie "Tamta kobieta" wciągnęła, że nie potrafiłam się oderwać i w momentach obawy czy nawet strachu mówiłam sobie "Czytaj dalej, byle szybko przejść tę scenę". Zdumiał mnie też dysonans w doświadczaniu śnieżycy. Ta za rzeczywistym oknem wydawał się otulać rośliny w ogrodzie i uciszać dźwięki. Z kolei ta w książce nie dość, że sprawiła zamknięcie przeprawy promowej, to jeszcze powodowała narastanie czegoś złowróżbnego. Nie tylko nie rozjaśniała świata, ale wręcz powodowała nastanie mroku i to nie tylko z powodu zasypywania okien.

Ten thriller jest naprawdę zgrabnie napisany. Niemal przez całą książkę prowadzony jest równolegle przez trzy osoby: nieśmiałą Sadie Foust, żonę Willa, przebojową Camillę, kochankę Willa oraz sześcioletnią Myszkę, która pod nieobecność kochanego ojca zostaje ze znęcającą się nad nią macochą. To zmusza czytelnika do zastanawiania się nad związkiem z morderstwem, ale nie tylko. I choć szybko i łatwo jest rozszyfrować te postaci (a przynajmniej dwie z nich),jak również dopatrzeć się związku z zabójstwem, to zakończenie zaskakuje. Dla takich nieoczywistości lubię czytać kryminały.

Muszę przyznać, że z zainteresowaniem czytałam o problemach rodziny Foustów, szczególnie Ottona i Imogen. Podobało mi się ich stopniowe otwieranie się i pokonywanie swoich kłopotów.
Jednak, co zdarza się niezwykle rzadko, nie polubiłam żadnego z bohaterów. Czytałam o nich, jakby stojąc z boku i bacznie obserwując. Żadna z postaci nie wzbudziła sympatii. Być może to powinno dać mi do myślenia w kontekście zakończenia, ale antypatia do każdego z nich była tak silna, że stało się to dla mnie ważniejsze w pewnym momencie niż poznanie zabójcy.

Jedno, co nie pasuje mi w książce to zawód Sadie. Mimo pewnego tłumaczenia czy fragmentu w książce, od samego początku wybrałabym jej inną profesję. Powód zostawię dla siebie, by nie ujawniać zanadto treści.

Lektura "Tamtej kobiety" Mary Kubicy to był zupełny przypadek 😉 trochę spowodowany imieniem Sadie z wcześniej przeczytanej "Kobiety z niebieską gwiazdą". Na okładkę rzuciłam tylko okiem i uznałam, że będzie to jakiś dramat psychologiczny, na który szybko się zdecydowałam. Dramat był, choć teraz po przeczytaniu książki lepiej ją określić jako thriller psychologiczny...

Dość ciekawa z ważnym wątkiem.

Dość ciekawa z ważnym wątkiem.

Czytając myślałam, że to mega przewidywalna i trochę dłużąca historia, że niczym mnie nie zaskoczy. Nic bardziej mylnego! Dajcie jej szanse, bo akcja rozkręca się pod koniec! I zakończenie zaskakuje! Polecam! :)

Czytając myślałam, że to mega przewidywalna i trochę dłużąca historia, że niczym mnie nie zaskoczy. Nic bardziej mylnego! Dajcie jej szanse, bo akcja rozkręca się pod koniec! I zakończenie zaskakuje! Polecam! :)

Początek i koniec dobry, reszta to lanie wody.

Początek i koniec dobry, reszta to lanie wody.

Intryga grubymi nićmi szyta - tak można w skrócie podsumować "Tamtą kobietę". Bestsellerowa powieść Mary Kubicy opiera się na dość przewrotnym twiście, który rozpada się jak domek z kart, gdy tylko człowiek chwilę pomyśli. To jednak niejedyny problem "Tamtej kobiety".

Ten zaczyna się już na etapie narracji. Przede wszystkim "Tamta kobieta" zawodzi pod względem jakości. Kubica nieustannie powtarza te same myśli, jedynie zmieniając składnie zdań. Tworzy wielostronicowe opisy wydarzeń, rozmów czy zachowań, które nie służą niczemu. Redaktor powinien zdecydowanie tu zadziałać, bo zapisywanie niemal całych dialogów momentami jest absurdalne (10 zdań poświęconych rozmowie, czy ktoś może się przysiąść? Serio? Scena nie służy niczemu, jedynie zapełnia strony). Podobnie z mową zależną, która tutaj dominuje w opisach - zupełnie jakby autorka nie nauczyła się innego sposobu przekazywania informacji czytelnikowi. To wszystko znacznie obniża jakość historii, szybko staje się monotonne i nudne.

Dodatkowo problemem są bohaterowie - nieważne, ile Kubica poświęca im uwagi, nieważne, czy chodzi o pierwszoplanowych czy pobocznych bohaterów, wszyscy są niedopracowani. Są nielogicznie zbudowani, nierzeczywiści i zbudowani na kliszach (człowiek aż zgrzyta zębami, gdy pojawia się Imogen).

Wreszcie - samo śledztwo (a raczej śledztwa) są poprowadzone w sposób absurdalny. Policjanci nie wykonują wszystkich zadań, jakie mieli, pomijają najprostsze czynności, ale z poziomu narracji całość traktowana jest jakby byli oni największymi profesjonalistami. Gdy czyta się opisy zbrodni, od razu można wytknąć błędy i tropy, które powinny policjantów doprowadzić do sprawcy. No ale wtedy całość zakończyłaby się po 20 stronach i nie byłoby książki i twistu.

Mary Kubica niestety nie dowozi. O ile zagadkę szytą grubymi nićmi i kiepski twist mogłabym wybaczyć, o tyle jakości pisania już nie. Z lepszym redaktorem, który porządnie pociąłby tekst, mogłaby z tego być niezła (choć wciąż głupia) powieść. A tak mamy wyrób książkopodobny.

Intryga grubymi nićmi szyta - tak można w skrócie podsumować "Tamtą kobietę". Bestsellerowa powieść Mary Kubicy opiera się na dość przewrotnym twiście, który rozpada się jak domek z kart, gdy tylko człowiek chwilę pomyśli. To jednak niejedyny problem "Tamtej kobiety".

Ten zaczyna się już na etapie narracji. Przede wszystkim "Tamta kobieta" zawodzi pod względem jakości....

Sadie i Will mają za sobą szereg zawirowań życiowych. Słowem małżeństwo po przejściach. Kiedy dowiadują się, że siostra Willa popełniła samobójstwo i to właśnie jemu w spadku zostawiła dom na wyspie w stanie Maine, a wraz z domem nastoletnią, siostrzenicę Imogen, którą ma się zaopiekować, małżonkowie dochodzą do wniosku, że jest to dla nich szansa. Postanawiają wraz z synami opuścić Chicago i rozpocząć nowe życie na wyspie Maine. Początek wcale nie jawi się jednak w kolorowych barwach. Dom jest stary i wymaga solidnego remontu, a Imogen jest zbuntowaną szesnastolatką. Do tego nowi przybysze wcale nie są witani przez sąsiadów z otwartymi ramionami, zwłaszcza że w niedługim czasie, w dziwnych okolicznościach zostaje zamordowana sąsiadka państwa Faust. Kto mógł chcieć jej śmierci? Kto jest zabójcą? Każdy mieszkaniec staje się podejrzanym. Sadie rozpoczyna własne śledztwo, które odkrywa szereg tajemnic. Za wszelką cenę chce dotrzeć do prawdy, tylko nie wie jeszcze jak wysoką cenę przyjdzie jej za to zapłacić.

"Tamta kobieta" to naprawdę dobry i trzymający w napięciu thriller. Przemyślana, ciekawa i zaskakująca fabuła to zdecydowany plus tej powieści. Duszna, mroczna i bardzo niepokojąca atmosfera oraz mnóstwo zwrotów akcji sprawia, że czyta się ją z niesłabnącym zainteresowaniem. Niebanalna historia z wieloma łamigłówkami przedstawiona z perspektywy trzech osób. To jest to, co lubię. Z niecierpliwością czekam na ekranizację.

Sadie i Will mają za sobą szereg zawirowań życiowych. Słowem małżeństwo po przejściach. Kiedy dowiadują się, że siostra Willa popełniła samobójstwo i to właśnie jemu w spadku zostawiła dom na wyspie w stanie Maine, a wraz z domem nastoletnią, siostrzenicę Imogen, którą ma się zaopiekować, małżonkowie dochodzą do wniosku, że jest to dla nich szansa. Postanawiają wraz z...

Zawiła opowieść o rodzinie Pani doktor. Thiler psychologiczny

Zawiła opowieść o rodzinie Pani doktor. Thiler psychologiczny

Książka bardzo fajna , trzymająca w napięciu . Mnie się bardzo podobała .

Książka bardzo fajna , trzymająca w napięciu . Mnie się bardzo podobała .

Świetna książka , która od samego początku mnie wciągnęła. W książce poznajemy małżeństwo(Will i Sadie) , którzy wprowadzają się do nowego domu z dwójką synów. I jak się okazuję dostali ten dom w spadku po siostrze Willa , która popełniła samobójstwo. A wraz z nimi ma tam mieszkać nastoletnia córka zmarłej(Imogen) , która traktuję ich chłodno. A kilka tygodni później ktoś morduję ich sąsiadkę. I z czasem Sadie dowiaduję się , że świadkowie widzieli ją jak kłóci się z ofiarą przed jej śmiercią mimo , że Sadie twierdzi , że jej nie poznała. A także dowiadujemy się , że starszy syn bohaterów był prześladowany w poprzedniej szkolę i w końcu przyniósł tam nóż , a jak został złapany twierdził , że mówił Sadie , że się nad nim znęcają i to ona zaproponowała by wziął nóż , ale kobieta nic z tego nie rozumiała i zaprzeczyła i teraz stosunki między matką , a synem się ochłodziły. Mamy też rozdziały z perspektywy kobiety(Camile) , która miała romans z Willem i nienawidziła Sadie. Są również rozdziały z perspektywy małej dziewczynki , którą tata nazywał – Myszka. I w pewnej chwili w jej życiu pojawiła się nowa kobieta taty i dziewczynka jej nienawidziła i nazywała fałszywą mamą i kobieta była dla niej podła , a także znęcała się nad nią. A w pewnym momencie Imogen mówi bohaterce , że pomogła mamie popełnić samobójstwa , bo ta ją o to błagała i nawet pozwala przytulić się Sadie. Jednak szybko ją odpycha. I w końcu wychodzi na jaw , że Camile i myszka to tak naprawdę Sadie(rozdwojenie jaźni) i choroba pojawiła się w dzieciństwie , gdy macocha się nad nią znęcała. I szybko wychodzi również na jaw , że Will wiedział o chorobie żony i wykorzystał to namawiając „Camile” była zabiła sąsiadkę , a także jego studentkę jakiś czas wcześniej. A zrobił to , bo studentka oskarżała go o molestowanie , a sąsiadka była siostrą dziewczyny , którą Will zamordował wiele lat temu , bo go rzuciła i teraz sąsiadka groziła , że opowie o siostrze Sadie. Wychodzi też na jaw , że Will ukradł pieniądze z funduszu powierniczego Imogen. I , gdy na koniec Sadie łączy kropki mężczyzna postanawia ją zabić i w ostatniej chwili ratuję ją Imogen , a Sadie zabija Willa. A następnie mamy przeskok czasowy i okazuję się wina za morderstwo spadło na Willa , a Sadie z synami i Imogen podróżują po świecie i wszyscy uczęszczają na terapię. Tak jak pisałem wcześniej książka jest świetna , ale to zakończenie trochę słabe , bo można się spokojnie domyślić , że bohaterka ma rozdwojenie jaźni. Choć to , że Will wykorzystał ją do morderstw to mnie trochę zaskoczyło , bo sądziłem , że sam zabił. Choć jedno morderstwo popełnił. I poniósł za wszystko karę. I w sumie też przewidywalne było to , że Imogen ocaliła Sadie. Jak tylko zacząłem podejrzewać męża to od razu wyobraziłem sobie, że na koniec będzie chciał zabić żonę i Imogen ją ocali mimo , że wcześniej miały konflikt. Pomijając tą przewidywalność książka jest naprawdę wciągająca

Świetna książka , która od samego początku mnie wciągnęła. W książce poznajemy małżeństwo(Will i Sadie) , którzy wprowadzają się do nowego domu z dwójką synów. I jak się okazuję dostali ten dom w spadku po siostrze Willa , która popełniła samobójstwo. A wraz z nimi ma tam mieszkać nastoletnia córka zmarłej(Imogen) , która traktuję ich chłodno. A kilka tygodni później ktoś...