Niekoniecznie... pomysł był świetny, nawet zakończenie ok ale książka była rozlazła, czasem miałam ochotę przeskoczyć pewne sceny z nudów i frustracji. Książka składa się z dwóch wątków: kobiety pragnącej mieć dziecko oraz drugiej, która traci jedyną osobę z którą jest związana - mamę. Przeczytałam Local woman missing i The nicest couple i uważam, że były naprawdę fajne więc nie ma potrzeby całkowicie rezygnować z czytania prac Mary Kubica ale ta faktycznie no... nie wyszła.

Teraz spojlerowanie dla wszystkich którzy utknęli w połowie i zastanawiają się nad rzuceniem książki w kąt. Nie czytaj jeśli nie chcesz sobie popsuć "zabawy". Te wszystkie zaćmienia umysłu, bezsenność i błądzenie po śmierci matki głównej bohaterki są tylko snem, tak tym który w końcu pojawił się po tym jak wzięła tabletki w szpitalu. Następnego dnia Jessie budzi się i w pokoju zastaje mężczyznę - tego którego próbowała znaleźć w śnie, którego podejrzewała o bycie jej tatą. Tak naprawdę Erin był ex - mężem jej mamy, a mama była kobietą, która chciała zajść w ciążę. Ciekawe, ze lekarze nie zaproponowali parze dodatkowego rozwiązania (nawet in-vitro było dostępne, a inseminacja nasieniem dawcy już nie? przecież to standard, a Erin nie sądzę żeby był tym typem faceta, który z powodu własnego ego odmówiłby żonie takiego rozwiązania). Wracając, Eden pewnego dnia już po rozstaniu z mężem idzie do pubu gdzie celowo się upija, a następnie zostaje uwiedziona przez barmana i udaje się z nim do swojego samochodu. Mężczyzna przy okazji wiadomo czego zabiera jej torebkę - to wydaje mi się mega głupie i niepotrzebne, zwłaszcza, że przecież Eden mogłaby go oskarżyć o kradzież, wiedziała gdzie pracuje itd no ale ok. Zachodzi w ciążę i ukrywa ją przed mężem, sama wychowuje Jessie. Nie, Eden nie kradnie niczyjego dziecka, a brak dokumentów Jessie był tylko jednym z elementów snu. Jessie na koniec czyta dziennik swojej mamy i dowiaduje sie z niego całej historii. Eden w końcu faktycznie umiera, budząc się na 3 h ze śpiączki (farmakologicznej! więc nie ma opcji żeby się obudziła) rozmawia trochę z Jessie i z Erinem, który po śmierci byłej żony oferuje Jessie relację. Jessie spotyka chłopaka ze szpitala, który dał jej melatoninę i umawiają się na kawę.

Niekoniecznie... pomysł był świetny, nawet zakończenie ok ale książka była rozlazła, czasem miałam ochotę przeskoczyć pewne sceny z nudów i frustracji. Książka składa się z dwóch wątków: kobiety pragnącej mieć dziecko oraz drugiej, która traci jedyną osobę z którą jest związana - mamę. Przeczytałam Local woman missing i The nicest couple i uważam, że były naprawdę fajne...

W porównaniu do wcześniejszych książek autorki nieco się zawiodłam. Oczekiwałam większego zwrotu akcji i zaskoczenia na koniec, do czego zdążyła mnie przyzwyczaić autorka. Do tego książka rozgrywała się wokół jednego wątku - chęci posiadania dziecka, co po kilkuset stronach robiło się męczące. Niemniej jednak, całość czytało się szybko i mimo rozczarowującego zakończenia lektura była przyjemna.

W porównaniu do wcześniejszych książek autorki nieco się zawiodłam. Oczekiwałam większego zwrotu akcji i zaskoczenia na koniec, do czego zdążyła mnie przyzwyczaić autorka. Do tego książka rozgrywała się wokół jednego wątku - chęci posiadania dziecka, co po kilkuset stronach robiło się męczące. Niemniej jednak, całość czytało się szybko i mimo rozczarowującego zakończenia...