Ostateczny argument

Na armatach Króla Słońce, czyli Ludwika XIV widnieje napis „Ostateczny argument królów”. Analogiczną nazwę nosi ostatnia część trylogii „Pierwsze Prawo”, jest to najdłuższa, ale i najbardziej zwariowana w pozytywnym sensie książka z tych trzech części.
Opowiada nam o losach bohaterów, których znamy z poprzednich części, lecz losy które ich spotkały nie śniły się nawet filozofom. Co śmieszniejsze, wprowadzono epizodyczną postać, która ma hopla na punkcie księżyca. Tradycyjnie mamy tu mnóstwo zabawnych momentów.
Tak jak tytuł wskazuje, jest to część bitewna i w niej rozgrywają się ostateczne porachunki wszystkich ze wszystkimi, a to jak autor poprowadził kilka wątków to mistrzostwo świata. Budował w niektórych momencie napięcie i dawał do zrozumienia jedno, by stało się drugie. Książka do końca trzyma w napięciu, widzę sporo narzekań na zakończenie, ale wyraźnie widać, że Abercrombie ustanowił kompozycję otwartą, ażeby sięgnąć po kolejne tomy z uniwersum, które na pewno zaplanował w chwili pisania tej książki. Sam czuję się głodny na „Zemsta smakuje na zimno”, która już czeka na mojej półce.

Na armatach Króla Słońce, czyli Ludwika XIV widnieje napis „Ostateczny argument królów”. Analogiczną nazwę nosi ostatnia część trylogii „Pierwsze Prawo”, jest to najdłuższa, ale i najbardziej zwariowana w pozytywnym sensie książka z tych trzech części.
Opowiada nam o losach bohaterów, których znamy z poprzednich części, lecz losy które ich spotkały nie śniły się nawet...

Wow.
Ostatnimi czasy rzadko sie zdarza czytac cos co zostalo przemyslane od poczatku do konca. Widac ze autor piszac pierwszy tom juz wiedzial mniej widecej bedzie w trzecim.
Na pewno przeczytam to jeszcze co najmniej raz.

Wow.
Ostatnimi czasy rzadko sie zdarza czytac cos co zostalo przemyslane od poczatku do konca. Widac ze autor piszac pierwszy tom juz wiedzial mniej widecej bedzie w trzecim.
Na pewno przeczytam to jeszcze co najmniej raz.

Siedzę od kilku minut i zastanawiam się jak zachęcić czytelników do zapoznania się z tą serią bez opowiadania treści. Moim "ulubieńcem" został Glokta za wewnętrzne dialogi. Zresztą nie tylko on jest postacią wielowymiarową. Autor ma dar do tworzenia tychże. Nie wybiela swoich bohaterów. Oni mają wady, ba oni się głównie z nich składają a mimo to z zapartym tchem im kibicujemy. Autor znany jest jako ten ,którego czytają głównie mężczyźni. Jestem z pewnością kobietą, a bez wątpienia będę sięgała po kolejne serie tegoż Autora.

Siedzę od kilku minut i zastanawiam się jak zachęcić czytelników do zapoznania się z tą serią bez opowiadania treści. Moim "ulubieńcem" został Glokta za wewnętrzne dialogi. Zresztą nie tylko on jest postacią wielowymiarową. Autor ma dar do tworzenia tychże. Nie wybiela swoich bohaterów. Oni mają wady, ba oni się głównie z nich składają a mimo to z zapartym tchem im...

Świetne zwieńczenie bardzo dobrej trylogii. Wszystkie wątki spięte i sprawnie wyjaśnione. Widać, że Abercrombie zaplanował wszystkie posunięcia lata przed napisaniem "Ostrza". I to się chwali. Dzięki temu wyszła typowo fanowska książka. Od fana dla fanów. Na pewno się z autorem jeszcze spotkamy. W końcu dobrego fantasy nigdy za mało.

Świetne zwieńczenie bardzo dobrej trylogii. Wszystkie wątki spięte i sprawnie wyjaśnione. Widać, że Abercrombie zaplanował wszystkie posunięcia lata przed napisaniem "Ostrza". I to się chwali. Dzięki temu wyszła typowo fanowska książka. Od fana dla fanów. Na pewno się z autorem jeszcze spotkamy. W końcu dobrego fantasy nigdy za mało.

Bardzo solidne zwieńczenie, choć zarazem najsłabsza część trylogii Pierwszego Prawa.

Zacząć chyba trzeba od tego, że Abercrombie trzyma swój wysoki poziom. W dużej mierze dostajemy trzeci raz to samo. Jednakże Ostateczny argument królów jest pozbawiony świeżości tomu pierwszego i różnorodności tomu drugiego, przez co w pewnym momencie zaczyna nieco nużyć. Poza tym, drobne kłopoty występujące tu i tam na przestrzeni całej trylogii kumulują się i wpływają negatywnie na odbiór powieści. Przewidywalność fabuły, niezniszczalność Logena, iście hollywoodzka pogarda, którą autor przejawia dla koncepcji zbroi (serio, metalowego pancerza nie da się przeciąć mieczem) – wszystko to zbiera się w jednym tomie i zaczyna drażnić.

Kolejnym problemem, który uwidacznia się w Ostatecznym argumencie jest to, że autor nie za bardzo umie opisywać bitwy. Owszem, stosuje chytre wybiegi, dzięki którym czytelnikowi wydaje się, że wydarzenia rozgrywające się podczas bitwy zostały opisane, ale w istocie to nic innego, jak zręczna iluzja. Wieńczące trylogię walki, choć są spektakularne, nie przyniosły mi oczekiwanej satysfakcji.

Najważniejszy element cyklu Pierwszego Prawa, czyli bohaterowie, ma się cały czas bardzo dobrze. Co prawda mam wrażenie, że cała praca włożona w poprzedniej części w postać Ferro poszła do kosza, ale za to coraz bardziej błyszczy Bayaz. Każdy nowy strzępek informacji ujawniany przez autora o przeszłości i zamiarach maga zmusza nas do ponownego zastanowienia się nad tym, czy aby na pewno trzymamy kciuki za właściwą stronę. No, ale w tym w końcu tkwi siła Pierwszego Prawa – tu nie ma dobrych i złych, są tylko postacie, których perspektywę znamy i postacie, których perspektywy nie znamy.

Ogólnie, całą trylogię uważam za godną polecenia. Podczas lektury bawiłem się bardzo dobrze, a postać inkwizytora Glokty z pewnością na długo zapadnie mi w pamięć. Zwykle nie przepadam za długimi, wielotomowymi seriami, ale kolejną powieść z uniwersum Pierwszego Prawa mam już zamówioną.

Bardzo solidne zwieńczenie, choć zarazem najsłabsza część trylogii Pierwszego Prawa.

Zacząć chyba trzeba od tego, że Abercrombie trzyma swój wysoki poziom. W dużej mierze dostajemy trzeci raz to samo. Jednakże Ostateczny argument królów jest pozbawiony świeżości tomu pierwszego i różnorodności tomu drugiego, przez co w pewnym momencie zaczyna nieco nużyć. Poza tym, drobne...

Cały cykl jest cudowny. Świetnie zarysowani bohaterowie, którzy w żadnym calu nie są czarno biali. Marzy mi się kontynuacja tego cyklu.

Cały cykl jest cudowny. Świetnie zarysowani bohaterowie, którzy w żadnym calu nie są czarno biali. Marzy mi się kontynuacja tego cyklu.

Zakończenie trylogii jest wybitne, będzie mi tego brakowało, na pewno kiedyś wrócę. Wiele przemyśleń zostanie ze mną na długo. Ostateczny argument na to, że Abercrombie to autor nowej ery.

Zakończenie trylogii jest wybitne, będzie mi tego brakowało, na pewno kiedyś wrócę. Wiele przemyśleń zostanie ze mną na długo. Ostateczny argument na to, że Abercrombie to autor nowej ery.

Jakże się pomyliłem. To miala być łatwa szmirka, a dostałem kolejna świnkę morską.

Jakże się pomyliłem. To miala być łatwa szmirka, a dostałem kolejna świnkę morską.

Wspaniała siązka tak jak i pierwszs dwie części. Piękne opisy, narracja i świat stworzony przez autora. Wiem, ze przydaloby sie wiecej dynamiki, ale ja polubilem ten styl i klimat. Jeżeli lubicie fantasy to warto sięgnąć po tę trylogię ;)

Wspaniała siązka tak jak i pierwszs dwie części. Piękne opisy, narracja i świat stworzony przez autora. Wiem, ze przydaloby sie wiecej dynamiki, ale ja polubilem ten styl i klimat. Jeżeli lubicie fantasy to warto sięgnąć po tę trylogię ;)

Jedna z lepszych serii fantasy, jaką miałam przyjemność przeczytać. Polecam!

Jedna z lepszych serii fantasy, jaką miałam przyjemność przeczytać. Polecam!