Nim zawisną

W mojej opini książka trzyma poziom pierwszej części. Pewnie przemiana Jezala dokonała się trochę za szybko, ale to nie jest duży problem. Pojawiają się ciekawe postacie drugoplanowe, zwłaszcza w wątku Glokty. Do tego bohaterowie, którzy dotąd byli drugoplanowi wychodzą na pierwszy plan: West, Trójdrzewiec i reszta bandy. Kto miał (bo nie koniecznie powinien) umrzeć, ten umarł. Fabuła nadal jest słodko gorzka co stanowi duży atut. Największy zarzut, zgrzyt?
Chyba (spodziewany?) romans?

W mojej opini książka trzyma poziom pierwszej części. Pewnie przemiana Jezala dokonała się trochę za szybko, ale to nie jest duży problem. Pojawiają się ciekawe postacie drugoplanowe, zwłaszcza w wątku Glokty. Do tego bohaterowie, którzy dotąd byli drugoplanowi wychodzą na pierwszy plan: West, Trójdrzewiec i reszta bandy. Kto miał (bo nie koniecznie powinien) umrzeć, ten...

Więc.

"Nim zawisną", czyli kontynuacja "Ostrza". Nasza drużyna w końcu wyrusza na skraj świata po tajemnicze Nasienie, Sand dan Glokta dowodzi obroną miasta Dagoska podczas oblężenia, a Collem West i drużyna Logena toczą wojnę z Bethodem na północy.

Przyznam, że nie oceniam tej książki tak wysoko, jak poprzedniej. O ile "Ostrze" było przyjemną niespodzianką po roku przerwy, o tyle sequel dał mi tylko nieco lepsze wrażenie niż wcześniej.

Z plusów mamy tak - dekonstrukcję wielkiej wyprawy a la Tolkien; nasi bohaterowie nie mogą przestać się kłócić i dopiero gdzieś w połowie zaczynają przechodzić rozwój postaci. Dodatkowo w końcu rozwija się akcja rozpoczęta w pierwszej części. Plus styl napisania i kolejne świetne cytaty.

A z minusów... Mam wrażenie, że rozwój postaci Luthara jest przyśpieszony i nieco wymuszony, chociaż na szczęście pokazał też swoją użyteczność. Quai wpadł w irytujące zachowanie OOC (out of character) - na bank jest podmieńcem/impostorem. Logen po jednej nocy z Ferro zaczął ją uprzedmiotawiać, nie wspominając już o niezręcznej i nieco żenującej scenie seksu.

Utwierdzam się w moim przekonaniu, że Logen ma autyzm.

Jeśli spodobała wam się ta recenzja, zasubskrybujcie mój kanał na YouTube: https://youtube.com/@crimsonmoon8649?si=He7ZY_OmNMKFOHgI

Więc.

"Nim zawisną", czyli kontynuacja "Ostrza". Nasza drużyna w końcu wyrusza na skraj świata po tajemnicze Nasienie, Sand dan Glokta dowodzi obroną miasta Dagoska podczas oblężenia, a Collem West i drużyna Logena toczą wojnę z Bethodem na północy.

Przyznam, że nie oceniam tej książki tak wysoko, jak poprzedniej. O ile "Ostrze" było przyjemną niespodzianką po roku...

Mam wiele dobrych wspomnień z tą książką. Mogę polecić każdemu, kto lubi fantasy.

Mam wiele dobrych wspomnień z tą książką. Mogę polecić każdemu, kto lubi fantasy.

Druga część trylogii jest dla mnie trochę lepsza od pierwszej, ale tylko trochę.
Głównie za sprawą tego, że jest zdecydowanie więcej akcji, chociaż dalej widać, że do końca jeszcze daleko. W sumie zdecydowanie najgorzej wypadł wątek podróży grupy bohaterów i to głównie z powodu ich niezniszczalności. Strasznie to irytowało, że bez względu na ilość i jakość przeciwników bohaterowie sobie radzili i to głównie tylko 2 walczyła. Do tego tego wątku było chyba najwięcej i doprowadził do wiadomo czego. Jedynymi ciekawymi momentami tego wątku były opowieści o dawnych dziejach, no i może interakcje Ferro i Logena.
Wątki Westa i Glokty zdecydowanie ciekawsze i nieco realniejsze. Szczególnie dobrze to wyglądało na północy z Westem i Wilczarzem. Natomiast Glokta dalej strasznie irytował swoim marudzeniem i snuciem czarnych scenariuszy. No i niezrozumiałe zachowanie w jednym momencie.
Ogólnie nieco lepsza cześć zachęcająca do sięgnięcia po zakończenie.

Druga część trylogii jest dla mnie trochę lepsza od pierwszej, ale tylko trochę.
Głównie za sprawą tego, że jest zdecydowanie więcej akcji, chociaż dalej widać, że do końca jeszcze daleko. W sumie zdecydowanie najgorzej wypadł wątek podróży grupy bohaterów i to głównie z powodu ich niezniszczalności. Strasznie to irytowało, że bez względu na ilość i jakość przeciwników...

Strasznie nudna. Do środka było ciekawie, potem wszystko się dłużyło. Postacie są, a jak zginą to nie ma co się martwić, pojawią się następne. Nie ma co się przywiązywać do wielu z nich. Końcówka trochę nas pobudza i zachęca do przeczytania kolejnego tomu. Mianowicie dzięki bitwie pod koniec i zakończonej już wyprawie Bayaza, mamy kolejną furtkę i historię, która rozwinie się dalej. Druga część jest jednak niesamowicie nudna i bardzo przewidywalna. Jest też parę niedomówień i dobrze by było je wyjaśnić, m.in. sprawa z książętami Unii. Nie polecam tej części, po raz trzeci mówiąc krótko, jest nudna. Miejscami można usnąć. Ale jest potrzebna, łączy pierwszą i trzecią część. Lepiej przeczytać, żeby wiedzieć co działo się między tomami.

Strasznie nudna. Do środka było ciekawie, potem wszystko się dłużyło. Postacie są, a jak zginą to nie ma co się martwić, pojawią się następne. Nie ma co się przywiązywać do wielu z nich. Końcówka trochę nas pobudza i zachęca do przeczytania kolejnego tomu. Mianowicie dzięki bitwie pod koniec i zakończonej już wyprawie Bayaza, mamy kolejną furtkę i historię, która rozwinie...

Świetne. Podobało mi się. Coraz więcej akcji i sytuacja się zagęszcza. Mamy jedną regułę występującą przed każdą potyczką: gdy walka jest już tuż tuż, naszym bohaterom zawsze, niezmiennie, koniecznie – chce się siusiać.
A wrogowie grają znaczonymi kartami.
Pojawiają się nadzwyczaj ciekawe relacje damsko-męskie i chciałoby się im kibicować, bywa nieźle, choć czasem nadchodzi smutny koniec.
Świetny jak zawsze Mistrz Filip Kosior.
Polecam.

Świetne. Podobało mi się. Coraz więcej akcji i sytuacja się zagęszcza. Mamy jedną regułę występującą przed każdą potyczką: gdy walka jest już tuż tuż, naszym bohaterom zawsze, niezmiennie, koniecznie – chce się siusiać.
A wrogowie grają znaczonymi kartami.
Pojawiają się nadzwyczaj ciekawe relacje damsko-męskie i chciałoby się im kibicować, bywa nieźle, choć czasem...

Drugi tom konfliktu między Północnymi a Unią. A także między Unią a ghurkulską armią. Sam środek wojny, w której ważą się losy świata. A zarazem i ludzi. Wyprawa Wielkiego Maga ma za zadanie uratować Unię, przynosząc magiczny przedmiot. A ponieważ wędrówka jest długa i niebezpieczna, to dowiemy się wiele zarówno o ludziach w niej uczestniczących, jak i historii świata przedstawionego w powieści. Jak to zwykle bywa w powieściach pana Abercrombiego – dużo się dzieje, akcja jest pełna nieprzewidzianych zwrotów, a bohaterowie wyraziści i do bólu prawdziwy. Cóż, nie pozostaje mi nic innego niż poszukać trzeciego tomu, a wam polecić sięgniecie po pierwszy. Bez tego bardzo ciężko będzie się wam zorientować w zawiłościach akcji. Zachęcam.

Drugi tom konfliktu między Północnymi a Unią. A także między Unią a ghurkulską armią. Sam środek wojny, w której ważą się losy świata. A zarazem i ludzi. Wyprawa Wielkiego Maga ma za zadanie uratować Unię, przynosząc magiczny przedmiot. A ponieważ wędrówka jest długa i niebezpieczna, to dowiemy się wiele zarówno o ludziach w niej uczestniczących, jak i historii świata...

Skończyłem właśnie Ostateczny Argument i myślę, że jednak Nim Zawisną pozostanie moją ulubioną książką z tej trylogii. Głównie ze względu na fantastyczny motyw podróży jaki tutaj obserwujemy pewnej nietypowej, nie pasującej do siebie zgrai :)

Skończyłem właśnie Ostateczny Argument i myślę, że jednak Nim Zawisną pozostanie moją ulubioną książką z tej trylogii. Głównie ze względu na fantastyczny motyw podróży jaki tutaj obserwujemy pewnej nietypowej, nie pasującej do siebie zgrai :)

Drugi tom podoba mi się prawie tak samo jak pierwszy. Prawie, bo jednak trochę mniej "nowości" i fabuła płynie nieco bardziej przewidywalnie. Ale i tak bohaterowie ciekawi, dialogi potoczyste, a całość połyka się błyskawicznie. Świetny cykl i na pewno trzeci tom zaraz złapię.

Drugi tom podoba mi się prawie tak samo jak pierwszy. Prawie, bo jednak trochę mniej "nowości" i fabuła płynie nieco bardziej przewidywalnie. Ale i tak bohaterowie ciekawi, dialogi potoczyste, a całość połyka się błyskawicznie. Świetny cykl i na pewno trzeci tom zaraz złapię.

Seria "Pierwsze prawo" to fantastyka, w której próżno szukać jakichkolwiek specjalnie odkrywczych motywów. Autor raczej sięga swobodnie bo znane kanoniczne schematy, czerpiąc garściami od klasyków takich jak Tolkien, Le Guin, czy nawet J.K.Rowling. Przy czym niespecjalnie się z tym kryje, co powoduje, że historia jest ciekawa i naprawdę dobra w odbiorze.

Największą zaletą tej serii jest jednak lekkość pióra i łatwość oraz szybkość pochłaniania kolejnych stron. To powieść stanowiąca dobry przerywnik dla "cięższych" pozycji, a jednocześnie bardzo ciekawa, angażująca i zmuszająca do śledzenia losów protagonistów z wypiekami na twarzy.

Osobny plus należy się tu Panu Filipowi Kosior za wspaniałą interpretację powieści w formie audiobooka. Słuchanie tego lektora jak zwykle było najwyższą przyjemnością.

Seria "Pierwsze prawo" to fantastyka, w której próżno szukać jakichkolwiek specjalnie odkrywczych motywów. Autor raczej sięga swobodnie bo znane kanoniczne schematy, czerpiąc garściami od klasyków takich jak Tolkien, Le Guin, czy nawet J.K.Rowling. Przy czym niespecjalnie się z tym kryje, co powoduje, że historia jest ciekawa i naprawdę dobra w odbiorze.

Największą zaletą...