Nim zawisną

Zassała. Śledzę losy bohaterów i wraz z nimi przeżywam rozterki moralne. Bohaterowie nie są płascy. Mają swe słabości, mają też zalety. Nie żałuje iż sięgnęłam po nieznanego mi autora. Co dziwne jest bohaterów kilku i nie gubię wątków, czyli autor potrafi tak prowadzić opowieść by tego uniknąć. Bez dalszej zwłoki sięgam po kolejny tom serii. Polecam.

Zassała. Śledzę losy bohaterów i wraz z nimi przeżywam rozterki moralne. Bohaterowie nie są płascy. Mają swe słabości, mają też zalety. Nie żałuje iż sięgnęłam po nieznanego mi autora. Co dziwne jest bohaterów kilku i nie gubię wątków, czyli autor potrafi tak prowadzić opowieść by tego uniknąć. Bez dalszej zwłoki sięgam po kolejny tom serii. Polecam.

Gorszy niż pierwszy tom, ale wciąż bardzo dobry. Przygody Glokty i wojna na Północy, to bardzo dobre momenty tej powieści, ale w wyprawie Bayaza coś nie zagrało. A szkoda, bo zakończenie jest całkiem niezłe. Poza tym, Glokta jest tym dla Pierwszego Prawa, kim Tyrion dla Pieśni Lodu i Ognia. Więc jego gwiazda lśni najjaśniej u Abercrombiego. Zabieram się za trzeci tom.

Gorszy niż pierwszy tom, ale wciąż bardzo dobry. Przygody Glokty i wojna na Północy, to bardzo dobre momenty tej powieści, ale w wyprawie Bayaza coś nie zagrało. A szkoda, bo zakończenie jest całkiem niezłe. Poza tym, Glokta jest tym dla Pierwszego Prawa, kim Tyrion dla Pieśni Lodu i Ognia. Więc jego gwiazda lśni najjaśniej u Abercrombiego. Zabieram się za trzeci tom.

„Nim zawisną” jest kontynuacją trylogii Pierwsze Prawo. W tej części niektóre wątki rozpoczęte w „Ostrzu” mają swą kontynuację, a niektóre nie lub też zostały wstrzymane na jakiś czas. Glokcie udaje się pozyskać kolejnego praktyka, a w międzyczasie Długostopy z Zakonu Nawigatorów prowadzi w pewne miejsce grupę nietuzinkowych postaci z Logenem na czele. W trakcie tej wyprawy zaznajomi się z historią magów. W powieści występuje również West, który kroczy z kompanią różnych znamienitych postaci.

Drugi tom jest jak najbardziej bardzo dobrą książką. Rozwinięto tu historię Bayeka, Ferro dostała upgrade, Krwawa Dziewiątka też dostał od autora trochę pozytywnych wrażeń. Świetnie rozegrana została relacja między nimi. Autor ponownie zastosował tu kilka fajnych przesadni.
Na minus losy Westa, nie lubię go od pierwszej części i nie mogę się do niego przekonać. Również niepotrzebny był wątek z magister Eider. Nie wiem czy pojawi się w kolejnej części, ale jeśli tak, to Abercrombie mógł o niej coś napisać w tomie trzecim.

Poza tym książka jest przyjemną kontynuacją i polecam.

„Nim zawisną” jest kontynuacją trylogii Pierwsze Prawo. W tej części niektóre wątki rozpoczęte w „Ostrzu” mają swą kontynuację, a niektóre nie lub też zostały wstrzymane na jakiś czas. Glokcie udaje się pozyskać kolejnego praktyka, a w międzyczasie Długostopy z Zakonu Nawigatorów prowadzi w pewne miejsce grupę nietuzinkowych postaci z Logenem na czele. W trakcie tej wyprawy...

Drugi i, moim zdaniem, najlepszy tom trylogii Pierwszego Prawa. Wątki rozpoczęte w pierwszej części są kontynuowane, nadal też śledzimy te same postacie. Zasadniczo, dostajemy to samo, co w Samym Ostrzu, ale więcej i z wyższa intensywnością.

W Nim Zawisną śledzimy trzy zasadnicze wątki fabularne – wojnę na Północy, oblężenie Dagoski i wyprawę na Kraniec Świata. To rozwiązanie okazało się strzałem w dziesiątkę, ponieważ dzięki różnorodności akcji i lokacji, książka, mimo pewnych dłużyzn, nie nuży. Osobiście najbardziej wyczekiwałem na rozdziały z Gloktą, ale to nie znaczy, że przy lekturze pozostałych wątków bawiłem się źle.

Nim Zawisną zawiera pewne elementy, których brakowało w Samym Ostrzu. Miłośników klasycznego fantasy na pewno ucieszy większy nacisk położony na wykreowany przez autora świat, jego historię i kulturę. I chociaż elementy te nie są szczególnie oryginalne – na mroźnej Północy są barbarzyńcy, na gorącym Południu pustynne teokratyczne imperium, a do tego jeszcze obowiązkowe ruiny upadłego Starego Imperium na zachodzie, w którym w czasach dawno minionych wszystko było większe, dumniejsze i potężniejsze – są one wykreowane w sposób kompetentny. Odkrywanie bogactwa świata Pierwszego Prawa było dla mnie satysfakcjonujące i chętnie poczytałbym o tym jeszcze trochę.

Drugim interesującym aspektem tego tomu jest rozwój bohaterów, szczególnie widoczny w przypadku Jezala i Ferro. Zwłaszcza Ferrro, która na tle innych postaci wypada dość płasko, bardzo tego potrzebowała – teraz w końcu dostajemy od niej coś więcej niż tylko „wszystkiego nienawidzę, wszystko mnie wpienia, zemsta, zemsta, zemsta”.

W sumie, moja ocena Nim Zawisną mogłaby być jeszcze wyższa… ale nie będzie, a to z dwóch powodów. Po pierwsze, autor zastosował 2-3 rozwiązania fabularne, z czego jedno bardzo istotne, którym co prawda obiektywnie trudno cokolwiek zarzucić, ale dla mnie okazały się rozczarowujące. Druga moja uwaga krytyczna jest już wybitnie niesprawiedliwa i z góry za nią przepraszam, ale ta kwestia miała wpływ na mój odbiór książki. Otóż, w przypadku Nim Zawisną nie udało mi się dostać tego samego wydania, co w przypadku tomu pierwszego i trzeciego (miękka okładka z zachlapanymi krwią pergaminami i ozdobną czcionką). Zamiast tego nabyłem wydanie z facetem z mieczem na okładce, które niestety jest nie tylko brzydsze, ale ma również mniej czytelny układ tekstu. Poza tym, pomiędzy tomem pierwszym a drugim zmienił się tłumacz i chwilę mi zajęło, zanim się do tej zmiany (moim zdaniem jednak delikatnie niekorzystnej, ale to kwestia gustu) przyzwyczaiłem.

Drugi i, moim zdaniem, najlepszy tom trylogii Pierwszego Prawa. Wątki rozpoczęte w pierwszej części są kontynuowane, nadal też śledzimy te same postacie. Zasadniczo, dostajemy to samo, co w Samym Ostrzu, ale więcej i z wyższa intensywnością.

W Nim Zawisną śledzimy trzy zasadnicze wątki fabularne – wojnę na Północy, oblężenie Dagoski i wyprawę na Kraniec Świata. To...

Cały cykl jest cudowny. Świetnie zarysowani bohaterowie, którzy w żadnym calu nie są czarno biali. Marzy mi się kontynuacja tego cyklu.

Cały cykl jest cudowny. Świetnie zarysowani bohaterowie, którzy w żadnym calu nie są czarno biali. Marzy mi się kontynuacja tego cyklu.

Rewelacja

Rewelacja

Abercrombie trzyma poziom, wątkiem Glokty zwłaszcza. Bardzo naturalnie wychodzi mu character development. Wątek na północy momentami mnie nie wciągał, jednak jako całokształt wypadł naprawdę zacnie. Polubiłem praktycznie wszystkie postacie, a to serio wyczyn.

Abercrombie trzyma poziom, wątkiem Glokty zwłaszcza. Bardzo naturalnie wychodzi mu character development. Wątek na północy momentami mnie nie wciągał, jednak jako całokształt wypadł naprawdę zacnie. Polubiłem praktycznie wszystkie postacie, a to serio wyczyn.

Trzyma poziom pierwszej części i zostawia nadzieję na kolejny tom. Fajnie opowiedziana historia z bardzo wyrazistymi i ciekawymi bohaterami. Autor ma sar do plastycznego tworzenia klimatu w który to wciąga nieświadomego czytelnika tak aby zapomniał, że dookoła stnieje inny realny świat. Gdyby jeszcze autor zwiększył dynamikę akcji to śmiało dałbym 10 gwiazdek.

Trzyma poziom pierwszej części i zostawia nadzieję na kolejny tom. Fajnie opowiedziana historia z bardzo wyrazistymi i ciekawymi bohaterami. Autor ma sar do plastycznego tworzenia klimatu w który to wciąga nieświadomego czytelnika tak aby zapomniał, że dookoła stnieje inny realny świat. Gdyby jeszcze autor zwiększył dynamikę akcji to śmiało dałbym 10 gwiazdek.

Hmm... dobra kontynuacja, ale czasami nużyła, na pewno znajdą się i tacy, którzy będą narzekać na brak akcji. Opowieść nadal stoi bohaterami, ale niestety mimo iż całość mi się podoba, czegoś mi tu brakuję. Fabuła jakoś nie ruszyła do przodu. Nasłuchałem się naprawdę pochlebnych recenzji i zachwytów, a jednak ja jakoś nie mam efektu WOW. Mimo wszystko, jest to dobra książka fantasy i z przyjemniścią przeczytam trzeci tom. Mam nadzieję, że będzie lepszy.

Hmm... dobra kontynuacja, ale czasami nużyła, na pewno znajdą się i tacy, którzy będą narzekać na brak akcji. Opowieść nadal stoi bohaterami, ale niestety mimo iż całość mi się podoba, czegoś mi tu brakuję. Fabuła jakoś nie ruszyła do przodu. Nasłuchałem się naprawdę pochlebnych recenzji i zachwytów, a jednak ja jakoś nie mam efektu WOW. Mimo wszystko, jest to dobra...

Gdyby nie historia Glokty, nie doczytałabym do końca. Choć język autora się rozwija, po miesiącu od rpzeczytania - nie pamiętam co w tej książce było.

Gdyby nie historia Glokty, nie doczytałabym do końca. Choć język autora się rozwija, po miesiącu od rpzeczytania - nie pamiętam co w tej książce było.