Rewelacyjna!!!BIEGANIE I POZNAŃ i nutka kryminału polecam

Rewelacyjna!!!BIEGANIE I POZNAŃ i nutka kryminału polecam

Nieczęsto zdarza się żeby książka była napisana tak dobrze pod względem warsztatowym. Ani jednego zbędnego zdania, słowa, kropki czy przecinka, żadnego megalomaństwa - wszystko tu czemuś służy i jest po coś. Do tego prosty, przejrzysty styl, krótkie, dynamiczne zdania, lapidarne rozdziały. Mimo przeskoków czasowych doskonale orientujemy się w fabule, nie ma mowy żeby coś nam umknęło, żebyśmy się pogubili. Całość - chapeau bas!

Choć to kryminał to mocno pachnie literaturą obyczajową, thrillerem psychologicznym a nawet dramatem (ta wielogatunkowość to dodatkowy atut książki). Fabuła nie koncentruje się na śledztwie, ale na głównych bohaterach - policjancie prowadzącym sprawę i mordercy. Oglądamy ich z różnych perspektyw i w różnym czasie - mamy tu i teraz, a za moment chłoniemy kadry z przeszłości. Obaj jednakowo przyciągają uwagę - pierwszorzędnie wykreowani, niejednoznaczni, z rozbudowanym rysem psychologicznym (Stephen King tak "buduje" swoich bohaterów- zawsze zapięci na ostatni guzik, perfekcyjnie oszlifowani),myślami i sumieniem, w które chętnie zaglądamy. Łączy ich zainteresowanie historią, bieganie, kiepskie dzieciństwo, średnio poukładane życie osobiste i jakieś nieuchwytne "coś", co wyłapujemy szóstym zmysłem, ale nie potrafimy do końca ubrać w słowa. Odstają wyraźnie od reszty i choć wybrali tak różne drogi, to przecież łączy ich bieg, i ten dosłowny w maratonie, w którym obaj uczestniczą, i ten w życiu - za kimś, za czymś, a może zwyczajnie za sobą samym...

Przyznaję szczerze, że nie spodziewałam się tak dobrej lektury, ale czytało się świetnie - można powiedzieć, że dosłownie samo i biegiem...

Nieczęsto zdarza się żeby książka była napisana tak dobrze pod względem warsztatowym. Ani jednego zbędnego zdania, słowa, kropki czy przecinka, żadnego megalomaństwa - wszystko tu czemuś służy i jest po coś. Do tego prosty, przejrzysty styl, krótkie, dynamiczne zdania, lapidarne rozdziały. Mimo przeskoków czasowych doskonale orientujemy się w fabule, nie ma mowy żeby coś...

Wykańczająca jak maraton, ale finisz równie satysfakcjonujący! Czytając miałem chwile zwątpienia, momentami nie podobała mi się narracja i retrospekcje bohaterów, ale mimo to wciągałem się i brnąłem dalej, zupełnie jak podczas długiego biegu. Jeśli takie było zamierzenie autora, to udało się w 100%

Wykańczająca jak maraton, ale finisz równie satysfakcjonujący! Czytając miałem chwile zwątpienia, momentami nie podobała mi się narracja i retrospekcje bohaterów, ale mimo to wciągałem się i brnąłem dalej, zupełnie jak podczas długiego biegu. Jeśli takie było zamierzenie autora, to udało się w 100%

Książka troszkę nierówna, ale warta grzechu - napisać coś krótkiego i przy tym ciekawego, a to podobno debiut, to jest już naprawdę sztuka! Mi bardziej przypadła do gustu część o Kamilu choć mniej obszerna, ale to klimat tej o Marcinie, o jego dzieciństwie, kobietach wzbudza w czytelniku niepokój adekwatny do mianowania tej powieści thrillerem psychologicznym. Kryminału tu naprawdę nie wiele, jak i pracy policyjnej, trup, jeden, dwa, cztery. Nostalgia za latami młodości, Polska lat 90 i milenijnych w pigułce - to wszystko składa się na bardzo zgrabną całość, polecam Czekam na kolejną książkę autora!

Książka troszkę nierówna, ale warta grzechu - napisać coś krótkiego i przy tym ciekawego, a to podobno debiut, to jest już naprawdę sztuka! Mi bardziej przypadła do gustu część o Kamilu choć mniej obszerna, ale to klimat tej o Marcinie, o jego dzieciństwie, kobietach wzbudza w czytelniku niepokój adekwatny do mianowania tej powieści thrillerem psychologicznym. Kryminału tu...

Samotny, pozbawiony zrozumienia ze strony wychowującej matki chłopak przeżywa swoje pierwsze miłości oraz spotkania z używkami. Jedno z takich spotkań kończy się tragicznie. Odciska to piętno na nim oraz wszystkich obecnych podczas wydarzenia. Michał, Denis, Zbychu, Piotr i Marcin, odpowiedzialni za straszny, niewybaczalny czyn radzą sobie z tym, każdy na swoj sposób. Ktoś odcina się od przeszłości, innego zżerają wyrzuty sumienia, a jeden odkrywa, że zabijanie nadaje sens jego monotonnemu, nieudanemu życiu.
Wszystko to zostaje podane czytelnikowi prostym językiem, opowiadaniem pełnych retrospekcji i zastanawiania się, co by było gdyby.Przemyślenia bohatera są czasem naprawdę trafne, a nawiązania do dawnych czasów i Pegazusa kupiło mnie :)
Problem mam z wątkiem Kamila, który tropił mordercę. Uwazam ten wątek za zbędny. Dla mnie nic nie wniósł do fabuły, a postać Kamila była mi w zasadzie obojętna. Równocześnie chciałabym uprzedzić, żeby ktoś nie zrobił tego błędu, co ja... nie sugerujcie się tyłem książki. Nie dostaniecie kryminału. Owszem, w tle dzieją się morderstwa, ale nie jest to najważniejsza oś książki, a wręcz mam wrażenie, że nie ma zbytnio znaczenia.
Muszę jednak przyznać, że chciałabym przeczytać inną książkę autora, ponieważ fantastycznie nakreśla portrety psychologiczne bohaterów i coś czuję, że kiedyś wystawię o wiele więcej gwiazdek temu autorowi. Póki co zostaję przy 6 gwiazdkach ;)

Samotny, pozbawiony zrozumienia ze strony wychowującej matki chłopak przeżywa swoje pierwsze miłości oraz spotkania z używkami. Jedno z takich spotkań kończy się tragicznie. Odciska to piętno na nim oraz wszystkich obecnych podczas wydarzenia. Michał, Denis, Zbychu, Piotr i Marcin, odpowiedzialni za straszny, niewybaczalny czyn radzą sobie z tym, każdy na swoj sposób. Ktoś...

Bieg uwalnia myśli, obnaża słabości, odkrywa drzemiące w nas pragnienia, ujawnia głęboko skrywane tajemnice i spuszcza ze smyczy nasze wewnętrzne demony.

Główny bohater - Kamil bierze udział w maratonie. Czy morderczy wysiłek przyniesie mu odpowiedź na pytania, przyniesie ukojenie. I wybaczenie? "Biegacz" to bardzo dobry debiut. Ale z drobnymi mankamentami. Chaos narracyjny można poczytać jako zabieg celowy mający na celu "przyciemnienie obrazu" i wyostrzenie zmysłu orientacji czytelnika - dla mnie akurat na plus, ale nie każdemu podpasuje tak zakręcona akcja i perspektywa. Z kolei zdecydowanie na minus pozostaje zagęszczenie kur*w. Wulgaryzmy nadają powieści autentyczności, ale zbyt częste - irytują. W tym przypadku dialogi byłyby bardziej naturalne, gdyby przekleństw było ciut mniej. Nie do końca przekonuje mnie nadmiar użycia krótkich zdań. Równoważniki zdań idealnie komponują się z dynamiką maratonu, dylematami wewnętrznymi bohaterów, ale było ich zbyt wiele w charakterystyce innych elementów fabuły.

Na szczególne uznanie zasługuje z kolei niejednoznaczność, fenomenalny klimat, świetna kreacja postaci i brudna, oblepiająca czytelnika głębia tej historii.

Z uwagą będę śledzić literackie poczynania autora 👍 gratuluję 👌 bardzo dobry debiut 😊

Bieg uwalnia myśli, obnaża słabości, odkrywa drzemiące w nas pragnienia, ujawnia głęboko skrywane tajemnice i spuszcza ze smyczy nasze wewnętrzne demony.

Główny bohater - Kamil bierze udział w maratonie. Czy morderczy wysiłek przyniesie mu odpowiedź na pytania, przyniesie ukojenie. I wybaczenie? "Biegacz" to bardzo dobry debiut. Ale z drobnymi mankamentami. Chaos...

Uwaga! To nie jest książka dla wrażliwych i przewrażliwionych! Poziom szczerości, szczypta sarkazmu i dużo ruchu w postaci biegania, mogą doprowadzić do zawału serca. Przed czytaniem skonsultuj się z lekarzem, proponuje kardiologa i psychiatrę. .
W Poznaniu zginęło 5 kobiet. Każda z nich trzyma w dłoniach kawałek czerwonego materiału, wszystkie mają cygański typ urody. Kim jest morderca nazywany diabłem? Tego próbuje dowiedzieć się Kamil nasz policjant.
My tego też się dowiadujemy, nawet dość szybko. Bo w tej książce nie chodzi o zagadkę kryminalną. Autor przedstawia nam mordercę jako zwykłego Kowalskiego, takiego obok którego siedzisz w tramwaju i wcale się nie domyślasz, że ten ktoś czerpie przyjemność z zabijania. Zobaczymy, że niewiele różni ściganego od ścigającego...
.
Odbędziemy wycieczki w czasie. Będą lata szkolne, czas dorosłości przed i po morderstwach i będzie też czas maratonu. W maratonie biegnie Kamil i biegnie tam ktoś jeszcze... .
Podoba mi się styl autora. Zdania krótkie, zwięzłe. Nie ma owijania w bawełnę i zbędnych opisów. Jest szczerze i dosadnie. .
Przyznaję, że na początku książki miałam momenty, w których kiwałam z dezaprobatą głową i myślałam, że autor przesadził. Nasi bohaterowie mają dość wredne usposobienie. Ale im dalej w las, tym bardziej się w tym klimacie odnajdowałam. Bawiły mnie żarty, choć może to nie były żarty 🤔😳 .
Żeby zrozumieć o czym napisałam, to trzeba książkę przeczytać. Polecam tylko odważnym 😎 .
Bardzo udany debiut, choć debiutem tutaj nie czuć. Brawo 👏 .
www.instagram.com/zaczytanamamusia

Uwaga! To nie jest książka dla wrażliwych i przewrażliwionych! Poziom szczerości, szczypta sarkazmu i dużo ruchu w postaci biegania, mogą doprowadzić do zawału serca. Przed czytaniem skonsultuj się z lekarzem, proponuje kardiologa i psychiatrę. .
W Poznaniu zginęło 5 kobiet. Każda z nich trzyma w dłoniach kawałek czerwonego materiału, wszystkie mają cygański typ urody. Kim...

Książka pozytywnie mnie zaskoczyła. Mroczna, niejednoznaczna, wymagająca i narracyjnie przemyślana. Bardzo udany debiut. Polecam.

Książka pozytywnie mnie zaskoczyła. Mroczna, niejednoznaczna, wymagająca i narracyjnie przemyślana. Bardzo udany debiut. Polecam.

Wzruszyłem się przy fragmencie o Komandosach, naprawdę. To także moje dorastanie... Jak dowiedziałem się, że przestają je produkować, czułem się, jakby mi zmarł ktoś bliski...

A sama książka to taki tam spoko kryminał (choć mało kryminalny),do przeczytania na szybko gdy jest taka potrzeba. Ciekawy pod względem zabiegów narracyjnych.

Wzruszyłem się przy fragmencie o Komandosach, naprawdę. To także moje dorastanie... Jak dowiedziałem się, że przestają je produkować, czułem się, jakby mi zmarł ktoś bliski...

A sama książka to taki tam spoko kryminał (choć mało kryminalny),do przeczytania na szybko gdy jest taka potrzeba. Ciekawy pod względem zabiegów narracyjnych.

W jeden dzień przebrnęłam przez życie seryjnego mordercy i kilka epizodów policjanta. Czuję się usatysfakcjonowana i wycieńczona psychicznie. Maraton bohatera był równocześnie moim maratonem. A szarą, melancholijną i brudną aurę, przypominającą bezśnieżny styczeń, zapamiętam na długo.

W jeden dzień przebrnęłam przez życie seryjnego mordercy i kilka epizodów policjanta. Czuję się usatysfakcjonowana i wycieńczona psychicznie. Maraton bohatera był równocześnie moim maratonem. A szarą, melancholijną i brudną aurę, przypominającą bezśnieżny styczeń, zapamiętam na długo.