Amityville Horror

Tym razem daję znać o to tej pięknie wydanej pozycji
W te długie zimne wieczory dałam się pochłonąć bez reszty historii nawiedzonego domu za jaki uchodzi #amityvillehouse
Cała historia ma swój początek, gdy to młody człowiek Ronald DeFeo morduje w noc listopadową całą swoją familie. Po latach wprowadza się tam nowa rodzina Lutz. Różne rzeczy dzieją się w tym domu i więcej Wam nie opiszę bo nie byłoby ciekawe, ale osobiście uważam, że warto przeczytać, gdyż autor postarał się, aby czytelnik mógł przejść do tej historii całkowicie sobą i mógł zobaczyć oczyma wyobraźni co tam się działo. Ja tak miałam, ta historia wzmaga poczucie leku, rozbudza wyobraźnię na tyle, że, gdy odkładałam książkę i szłam do innego pomieszczenia czułam lęk gdyż wyobrażałam sobie, że jak się odwrócę to ujrzę cień, który przemyka i poczuję jego chłód na twarzy brrr... Serio czytanie tej historii było mega przeżyciem i dodam, że czytałam wieczorami więc ta pora powodowała podwójnie uczucie lęku i niepewności. Bardzo byłam ciekawa tej książki, gdyż kilka dobrych lat temu oglądałam film o tym tytule i chciałam się przekonać jak to jest czytając te wydarzenia na papierze. Sama okładka zaczyna wzbudzać niepewność, mało tego w książce autor zamieścił plan całego domu a żeby tego jeszcze było mało to do całej tej historii dołożono przerażające zdjęcia, które w moim odczuciu w zupełności oddają klimat grozy, strachu, bałam się w pewnych momentach, ale to było tak wciągające, że nie chciałam przerywać i żeby nie sen, który mnie dopadł to tę książkę skończyłabym w jeden dzień. Te opisy tych istot pojawiających się znikąd 😱 Czyta się bardzo szybko, napisana jest w prosty i rzeczowy sposób. Ja traktowałam Amityvillehorror jako powieść grozy i nie brałam po uwagę tego iż niektórzy uważają to za literaturę faktu. Mi czytało się rewelacyjnie, książka oddała klimat taki jak w horrorach i jestem usatysfakcjonowana i bardzo ją polecam. Lubisz się bać, czuć się nie pewnie, pragniesz poczuć ciarki na skórze i włosy jeżące na głowie to sięgnij po #amityvillehorror
Świetne przeżycie.

Tym razem daję znać o to tej pięknie wydanej pozycji
W te długie zimne wieczory dałam się pochłonąć bez reszty historii nawiedzonego domu za jaki uchodzi #amityvillehouse
Cała historia ma swój początek, gdy to młody człowiek Ronald DeFeo morduje w noc listopadową całą swoją familie. Po latach wprowadza się tam nowa rodzina Lutz. Różne rzeczy dzieją się w tym domu i więcej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Horror z Amityville to historia, która z pewnością każdemu obiła się o uszy i może niekoniecznie za sprawą książki a serii filmów pod tym samym tytułem.

Co tu dużo mówić - książka jest ciekawa i solidnie skonstruowana, momentami nawet przeszedł mnie dreszcz przerażenia, ale jednak jakby nie było współczesny odbiorca ma nieco inne oczekiwania wobec literatury grozy i tak też miałam w przypadku tej książki. Pomimo, że czytało się szybko to dało się zauważyć pewne wady, które miały niemały wpływ na tę historię. Widać, że autor bardziej skupił się na przedstawieniu zjawiskach paranormalnych niż na kreowaniu charakterów postaci. Niemniej jednak ma też swoje zalety i potrafi wywołać u czytelnika niepokój przez swój mroczny klimat i duszną atmosferę.

Amityville horror to książka przede wszystkim skierowana do fanów horrorów, którzy z przyjemnością oddają się lekturze o nawiedzonych domach i paranormalnych zjawiskach, które nie zawsze da się wyjaśnić.

Horror z Amityville to historia, która z pewnością każdemu obiła się o uszy i może niekoniecznie za sprawą książki a serii filmów pod tym samym tytułem.

Co tu dużo mówić - książka jest ciekawa i solidnie skonstruowana, momentami nawet przeszedł mnie dreszcz przerażenia, ale jednak jakby nie było współczesny odbiorca ma nieco inne oczekiwania wobec literatury grozy i tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tym razem sytuacja inniejsza niż z "Obcym", film powstał na podstawie powieści, zresztą w posłowiu gość z wydawnictwa przytacza całą niemalże historię pokręconej franczyzy "Amityville".
Nie oglądałem filmu, z filmów o nawiedzonych domostwach widziałem "Poltergeista", "Lśnienie" i "Dom na nawiedzonym wzgórzu", książek pewnie też by kilka się znalazło, w zasadzie połowa kultury grozy opiera się na motywie nawiedzenia różnych miejsc, więc trzeba się mocno postarać, by z kanwy wydobyć coś świeżego. Jay Anson postarał się średnio, chociaż pomysł wyjściowy reportażu nie był taki zły, zawiodło wykonanie.
Co na plus:
- czyta się szybko i sprawnie, łyknąłem w dwa najdłuższe wieczory w roku, akcja toczy się na przełomie grudnia i stycznia, więc pasowało,
- historia wciąga, pomimo że to już przecież byyyyło,
- creepy ilustracja okładkowa, twarda obwoluta, estetyczne wydanie,
Co na minus:
- spojler na samym początku książki, zwiastujący przeżycie protagonistów,
- strachy na lachy, co wynika poniekąd ze spojlera,
- cały motyw księdza, który jest wzorcowym zapychaczem niezbyt obszernej powieści,
- forma reportażu w wykonaniu tego autora nie sprawdza się,
- największym minusem jest zaś maniera autora urywania akcji w momencie kulminacyjnym sceny, na zasadzie "Kathy spojrzała w okno i zamarła ze zgrozy, gdyż ujrzała w oknie rozjarzone ślepia", cięcie!, kolejny dzień, Kathy je z rodzinką śniadanko, ni ch...., o co autorowi chodziło, po entym takim manewrze strachu czułem tyle, co podczas oglądania Bolka i Lolka.
Nie odradzam, nie polecam, rynek horroru od lat klepie biedę, dobrych straszaków w ostatniej dekadzie jak na lekarstwo, "Midsommar" był świetny, książkowej, dobrze smakującej grozy dawno nie uświadczyłem, chyba "Ruiny" wieki temu.

Tym razem sytuacja inniejsza niż z "Obcym", film powstał na podstawie powieści, zresztą w posłowiu gość z wydawnictwa przytacza całą niemalże historię pokręconej franczyzy "Amityville".
Nie oglądałem filmu, z filmów o nawiedzonych domostwach widziałem "Poltergeista", "Lśnienie" i "Dom na nawiedzonym wzgórzu", książek pewnie też by kilka się znalazło, w zasadzie połowa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Całkiem ciekawa pozycja, przypominająca bardziej reportaż niż powieść grozy. Czegoś mi w niej brakowało, takiego wyjaśnienia i zakończenia historii, ale mimo wszystko na jakiś ponury, jesienny wieczór pozycja idealna.

Całkiem ciekawa pozycja, przypominająca bardziej reportaż niż powieść grozy. Czegoś mi w niej brakowało, takiego wyjaśnienia i zakończenia historii, ale mimo wszystko na jakiś ponury, jesienny wieczór pozycja idealna.

Pokaż mimo to

Bardziej to reportaż niżeli powieść. Reportaż oparty o zeznania osób, którym zależało na nagłośnieniu całej sprawy i czerpaniu z niej korzyści.
Z całej książki najlepiej wypada posłowie Bartosza Czartoryskiego, krótko zwięźle i na temat.
Wydanie jest ładne ale jakoś nie pasują mi takie rysunkowe wstawki tutaj, mam na myśli te krzyże do góry nogami, muchy itp. Bardzo to tak wygląda "kreskówkowo" i nie współgra z całością. Wolałbym chyba oryginalne zdjęcia przedstawiające dom czy osoby występujące.
Na plus faktyczne rozrysowane plany domu.

Bardziej to reportaż niżeli powieść. Reportaż oparty o zeznania osób, którym zależało na nagłośnieniu całej sprawy i czerpaniu z niej korzyści.
Z całej książki najlepiej wypada posłowie Bartosza Czartoryskiego, krótko zwięźle i na temat.
Wydanie jest ładne ale jakoś nie pasują mi takie rysunkowe wstawki tutaj, mam na myśli te krzyże do góry nogami, muchy itp. Bardzo to tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Około godziny trzeciej nad ranem trzynastego listopada 1974 roku w domu przy Ocean Avenue 112 w Amityville dwudziestotrzyletni Ronald DeFeo Jr. z zimną krwią zamordował swoją rodzinę. Mężczyzna twierdził, że do tego czynu namówiły go głosy, które rzekomo od dłuższego czasu słyszał w swojej głowie.
Rok po owej tragedii do cieszącego się złą sławą budynku wprowadziło się młode małżeństwo Kathy i George Lutz wraz z dziećmi . Skuszeni perspektywą nabycia domu marzeń za okazjonalną cenę, postanowili puścić w niepamięć horror jaki nie tak dawno widziały te mury i pełni pozytywnej energii zaczęli uwijać własne gniazdko.
Niestety po upływie dwudziestu ośmiu dni od przeprowadzki, terroryzowani przez zjawiska paranormalne w popłochu opuścili posiadłość by już nigdy do niej nie powrócić.
Bezsilność bohaterów wobec manifestacji sił piekielnych jest niemal namacalna. Czytelnik z zapartym tchem towarzyszy im w tej nierównej walce, mając nadzieję, że pokonają nieprzyjaciela Boga. Śledząc losy małej Missy i jej niewidzialnego towarzysza czułam się nie swojo i dreszcz nieraz przebiegł mi wzdłuż kręgosłupa. Jodie nie był tylko wytworem jej wyobraźni, nieszkodliwym wymysłem samotnego dziecka, był niebezpiecznym bytem czyhającym na jej życie, pragnącym posiąść we władanie jej duszę oraz zapanować nad pozostałymi członkami rodziny.
Historia opisana przez Ansona podobno oparta jest na prawdziwych zdarzeniach. Nie jestem na tyle kompetentną osobą by móc stwierdzić czy Lutzowie to kłamcy, czy ofiary demonicznych mocy. Mogę jedynie jako jednostka wyrazić własne zdanie na ten temat. Uważam, że wydarzenia zawarte w " Amityville horror" są tak nieprawdopodobne, że nie jestem w stanie uwierzyć w ich autentyczność. Mój sceptycyzm i niewiara mogą brać się z tego, iż nigdy nie doświadczyłam niczego podobnego na własnej skórze, niemniej jednak książki o demonach, opętaniach i nawiedzeniach budzą we mnie strach.
"Amityville horror" Joya Ansona traktowałam jako zwykłą powieść grozy i nie brałam podczas lektury pod uwagę tego, że wielu ludzi uważa ją za fakty przelane na papier. Autor przedstawił relacje Georga i Kathy w formie dziennika i reportażu. W surowy i beznamiętny sposób opisał każdy z dwudziestu ośmiu dni spędzonych przez młode małżeństwo w przeklętej posiadłości. Zrezygnował ze zbędnych zapychaczy, dzięki temu pomiędzy strony nie wkrada się nuda i brnie się przez rozdziały w mgnieniu oka.
Dom przy Ocean Avenue 112 na zawsze zagościł w popkulturze. Pisano o nim książki, nakręcano filmy oraz dokumenty i okrzyknięto jednym z najbardziej rozpoznawalnych nawiedzonych miejsc na świecie.
Jego progi przekroczyło wielu badaczy zjawisk parapsycholocznych, między innymi słynne małżeństwo świeckich demonologów Ed i Lorraine Warrenowie.
Jestem ciekawa czy czytaliście "Amityville horror" a może oglądaliście adaptacje filmową z 1979 roku, lub reamake z 2005 z boskim Ryanem Reynoldsem w roli głównej?

Około godziny trzeciej nad ranem trzynastego listopada 1974 roku w domu przy Ocean Avenue 112 w Amityville dwudziestotrzyletni Ronald DeFeo Jr. z zimną krwią zamordował swoją rodzinę. Mężczyzna twierdził, że do tego czynu namówiły go głosy, które rzekomo od dłuższego czasu słyszał w swojej głowie.
Rok po owej tragedii do cieszącego się złą sławą budynku wprowadziło się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szczegółowa opowieść o zdarzeniach, które miały miejsce na terenie posiadłości przy Ocean Avenue w Amityville zamieszkałej przez rodzinę Lutzów. Pełna strachu, zaduchu i zagadek w które nie każdy wierzy, lecz każdy się boi.
Książkę polecam czytać nocą przy małym świetle wtedy jest łatwiej wczuć się w historię. Pisana bardzo płynnymi językiem dzięki czemu nie mamy trudności by brnąć przez kolejne strony powieści.
Książka wydana jest przepięknie, a posłowie dodane od wydawcy polskiego rozjaśnia wszystkie nieścisłości, które można znaleźć podczas lektury, dlatego bardzo polecam je przeczytać 😊
Dla zgłębienia tematu i zaspokojenia swojej ciekawości bardzo polecam przeczytanie tej pozycji 😊

Szczegółowa opowieść o zdarzeniach, które miały miejsce na terenie posiadłości przy Ocean Avenue w Amityville zamieszkałej przez rodzinę Lutzów. Pełna strachu, zaduchu i zagadek w które nie każdy wierzy, lecz każdy się boi.
Książkę polecam czytać nocą przy małym świetle wtedy jest łatwiej wczuć się w historię. Pisana bardzo płynnymi językiem dzięki czemu nie mamy trudności...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Spodziewałam się powieści fabularyzowanej,a dostałam coś podobnego do reportażu i to nie do końca pozwoliło mi wciągnąć się w tę historię. Obiecałam sobie, że tej książki nie będę czytać w dzień tylko w nocy, żeby bardziej odczuć klimat jaki panuje i już od samego początku czułam napięcie i dreszczyk grozy, aż w niektórych momentach musiałam odłożyć czytanie ,bo sama się zastanawiałam czy przypadkiem mój dom nie jest nawiedzony, początek tej książki naprawdę bardzo mnie zaskoczył swoim klimatem. Ale czym dłużej czytałam i czym bliżej byłam końca to książka zaczynała mnie trochę nużyć, brakowało mi zwrotów akcji, w których wstrzymywałabym oddech, a gdy coś się już zaczynało dziać to rozdział się kończył i całe napięcie, które mogło się wytworzyć znikało. To może być dobra książka dla osób, które bardzo boją się horrorów, bo nie wprowadza takiego strasznego napięcia, które nie pozwalałoby spać w nocy, ale równocześnie ma momenty, które budzą strach i grozę, ale zdecydowanie nie była dla mnie, zabrakło mi w niej napięcia od początku do końca.

Spodziewałam się powieści fabularyzowanej,a dostałam coś podobnego do reportażu i to nie do końca pozwoliło mi wciągnąć się w tę historię. Obiecałam sobie, że tej książki nie będę czytać w dzień tylko w nocy, żeby bardziej odczuć klimat jaki panuje i już od samego początku czułam napięcie i dreszczyk grozy, aż w niektórych momentach musiałam odłożyć czytanie ,bo sama się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka dobra na zbliżające się Halloween jeżeli ktoś lubi się trochę przestraszyć:) Nawet wciągająca historia, akurat na jedną nieprzespaną noc.

Książka dobra na zbliżające się Halloween jeżeli ktoś lubi się trochę przestraszyć:) Nawet wciągająca historia, akurat na jedną nieprzespaną noc.

Pokaż mimo to

Nieczęsto zdarza mi się nie wiedzieć jak ocenić książkę. Choć nie była nudna, nie była też za ciekawa (szczególnie fragmenty z księdzem, można je olać totalnie). W domu ciągle coś się działo, ale zamiast grozy czułam sceptyzm. Nie zliczę razy ile przewróciłam oczami na koleją tajemniczą siłę w domu, za dużo tego było i brzmiało jak wymysły. A podobno to działo się naprawdę. No ja śmiem wątpić...

Nieczęsto zdarza mi się nie wiedzieć jak ocenić książkę. Choć nie była nudna, nie była też za ciekawa (szczególnie fragmenty z księdzem, można je olać totalnie). W domu ciągle coś się działo, ale zamiast grozy czułam sceptyzm. Nie zliczę razy ile przewróciłam oczami na koleją tajemniczą siłę w domu, za dużo tego było i brzmiało jak wymysły. A podobno to działo się naprawdę....

więcej

mniej

Pokaż mimo to