Z przyjemnością sięgnęłam po drugi tom Wendyjskiej winnicy.

Losy głównej bohaterki Matyldy zostały w bardzo ciekawy sposób ukazane na tle historycznych przemian jakie zachodziły na ziemiach zachodnich a także w Polsce po zakończeniu II WŚ.

Miejscami byłam przerażona wydarzeniami opisanymi przez autorkę, czasem płakałam, a głównie współczułam bohaterom trudów codziennego życia.

Cieszę się, że mogłam poznać historię mojego rodzinnego miasta.

#czytamdlaprzyjemności #czytajmyrazem #wyzwanie2023cdp.

Z przyjemnością sięgnęłam po drugi tom Wendyjskiej winnicy.

Losy głównej bohaterki Matyldy zostały w bardzo ciekawy sposób ukazane na tle historycznych przemian jakie zachodziły na ziemiach zachodnich a także w Polsce po zakończeniu II WŚ.

Miejscami byłam przerażona wydarzeniami opisanymi przez autorkę, czasem płakałam, a głównie współczułam bohaterom trudów codziennego...

Druga część trylogii pisana tym samym lekkim charakterem, przenosi nas wraz z bohaterką Matyldą do Zielonej Góry. Od tej pory trylogia będzie skupiać się już głównie na Matyldzie i choć jej losy są ciekawe, i choć dojdzie kilka mniej rozbudowanych wątków nowych bohaterów, to mimo to mi osobiście nie do końca zrobienie z Matyldy głównej bohaterki podpasowalo. Został niedosyt obrżeznie opisanych losów pozostałych bohaterów, do których zdążyłam się przywiązać. Druga część toczy się już po wojnie, Zielona Góra jest lepiej opisana niż Chwalim i Kargowa, w przeciwieństwie do tych miejscowości opisywane w Zielonej Górze miejsca rozpoznawałam od zaraz bez większego problemu, z Chwalimiem i Kargową momentami musiałam mocniej się namyslic gdzie to jest, i nie zawsze miałam pewność, mimo że stamtąd pochodzę a w Zielonej Górze jedynie mieszkam. Bardzo mi się podobało że w powieść autorka wplotła kluczowe dla historii miasta wątki i miejsca takie jak winobranie, winnica czy szpital elzbietanek, i że nie żałowała sobie by potoczyć w nich wystarczająco dużo akcji, na tyle dużo by przedstawić je w pełnej okazałości na jaką przez te wszystkie lata sobie uczciwie zasłużyły. W tej części również dużo mocniej odczuć można nie do końca uczciwe konsekwencje niemieckich cywili. Jednak przede wszystkim w swoim tle historycznym powieść odsłania tragedię dokonywanych przez Rosjan gwaltow jaka spotkala wszystkie kobiety bez względu na pochodzenie, oraz powagę ich skutków. Dalsze losy Matyldy Neumann nie są przyjemne, lecz wciągające i ciekawe, moim zdaniem ta część jest najmocniejsza w odbiorze pod względem żalu i brutalności. Kończy się najlepiej ze wszystkich i przekonuje do sięgnięcia po trzecią.

Druga część trylogii pisana tym samym lekkim charakterem, przenosi nas wraz z bohaterką Matyldą do Zielonej Góry. Od tej pory trylogia będzie skupiać się już głównie na Matyldzie i choć jej losy są ciekawe, i choć dojdzie kilka mniej rozbudowanych wątków nowych bohaterów, to mimo to mi osobiście nie do końca zrobienie z Matyldy głównej bohaterki podpasowalo. Został niedosyt...

Może momentami zbyt brutalna i dosłowna, ale dobrze opisana historia powojennej Zielonej Góry. Czytało się lepiej niż pierwszy tom - chyba przyzwyczaiłam się już do stylu autorki. Losy Matyldy ciekawe i pełne zwrotów akcji. Bardzo jej współczułam.

Może momentami zbyt brutalna i dosłowna, ale dobrze opisana historia powojennej Zielonej Góry. Czytało się lepiej niż pierwszy tom - chyba przyzwyczaiłam się już do stylu autorki. Losy Matyldy ciekawe i pełne zwrotów akcji. Bardzo jej współczułam.

Druga część trylogii dorównuje pierwszej. Życie Matyldy jest świetnym podkładem do pokazania powojennego życia.

Druga część trylogii dorównuje pierwszej. Życie Matyldy jest świetnym podkładem do pokazania powojennego życia.

Bardzo wciągająca część. Tym razem akcja toczy się krótko po wyzwoleniu Polski.
Rządzą Sowieci i ich sługusy. Panuje bieda, brak żywności, mieszkań i pracy.
Bardzo wzruszył mnie los Matyldy i innych kobiet, którym przyszło żyć
w tych okrutnych czasach.

Bardzo wciągająca część. Tym razem akcja toczy się krótko po wyzwoleniu Polski.
Rządzą Sowieci i ich sługusy. Panuje bieda, brak żywności, mieszkań i pracy.
Bardzo wzruszył mnie los Matyldy i innych kobiet, którym przyszło żyć
w tych okrutnych czasach.

Dalsze losy Matyldy, córki Marty, która po śmierci matki musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Czując się Niemką, nie chce jednak zostawiać rodzinnej wioski ani ukochanej ciotki i decyduje się ukryć przed przymusowym przesiedleniem. Wkroczenie Armii Czerwonej zapoczątkuje koszmar, który będzie ją prześladował latami. Poza historią Matyldy, która w tej części toczy się głównie w Zielonej Górze, opisane są również losy mieszkanców Chwalimia, znanych z poprzedniej części. Poznajemy również nowych bohaterów, przesiedlonych na Ziemie Odzyskane z Kresów oraz początki państwowości po wojnie pod butem komunistów.

Dalsze losy Matyldy, córki Marty, która po śmierci matki musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Czując się Niemką, nie chce jednak zostawiać rodzinnej wioski ani ukochanej ciotki i decyduje się ukryć przed przymusowym przesiedleniem. Wkroczenie Armii Czerwonej zapoczątkuje koszmar, który będzie ją prześladował latami. Poza historią Matyldy, która w tej części toczy się...

Drugą cześć przeczytałam bardzo szybko. Autorka opowiada o historii Zielonej Góry, która po wojnie przypadła Polsce i nie szczędzi czytelnikowi szczegółów, choć czasem ich selekcja by się przydała. Na tle tej chaotycznej wędrówki ludów (przesiedlonych i wypędzonych) śledzimy losy Matyldy i innych nowych bohaterów. Dramat ludzi, żyjących w tych nieludzkich czasach, wzrusza i daje do myślenia. Ta książka nie usprawiedliwia nikogo, bo „zwycięzca zawsze wypędza pokonanego”, ale jest jeszcze jednym głosem, dobitnie mówiącym, że wojna i „pranie mózgu” (niezależnie od partii) to jedno wielkie zło.
P.S. Po przeczytaniu tej części można stać się niezmierzonym znawcą produkowanych wówczas win.

Drugą cześć przeczytałam bardzo szybko. Autorka opowiada o historii Zielonej Góry, która po wojnie przypadła Polsce i nie szczędzi czytelnikowi szczegółów, choć czasem ich selekcja by się przydała. Na tle tej chaotycznej wędrówki ludów (przesiedlonych i wypędzonych) śledzimy losy Matyldy i innych nowych bohaterów. Dramat ludzi, żyjących w tych nieludzkich czasach, wzrusza...

W mojej ocenie tom ten jest nawet lepszy od części poprzedniej. Porusza temat kontrowersyjny, często pomijany w powojennej rzeczywistości...temat Niemców, którzy po wojnie znaleźli się w granicach Polski. Bardzo wciągnęły mnie losy Tili i jestem ciekawa co wydarzy się w kolejnej części. Polecam!!!

W mojej ocenie tom ten jest nawet lepszy od części poprzedniej. Porusza temat kontrowersyjny, często pomijany w powojennej rzeczywistości...temat Niemców, którzy po wojnie znaleźli się w granicach Polski. Bardzo wciągnęły mnie losy Tili i jestem ciekawa co wydarzy się w kolejnej części. Polecam!!!

Poskładałam puzzle związane z wendyjską winnicą. Lata 1945-1947 na terenach tzw. ziem odzyskanych. Zielona Góra, Chwalim i kilka okolicznych miejscowości. Matylda mieszkająca w Zielonej Górze i pracująca w jednej z winnic. Janka z mężem i usynowionym Stasiem jako jedyna pozostała na gospodarstwie w Chwalimiu. Stefan, Polak przywieziony na roboty w czasie wojny, za przyzwoleniem Matyldy objął gospodarstwo Marty. W Zielonej Górze kilku bohaterów, którzy pamiętają czasy przedwojenne, ale również zachłystują się nowym ustrojem politycznym jakim jest komunizm. Lucyna, Wanda, Jan, Kazimierz, to teraz nowe towarzystwo autochtonki Matyldy. Kawał trudnej powojennej historii powplatanej w ludzkie losy. Podoba i się, że autorka nie nobilituje głównej bohaterki...ma ona swoje słabości. Inne postacie są także wyraziste i ciekawe. Od tej części także ciężko było mi się oderwać. To książka z grupy takich, na temat których można by podejmować wiele dyskusji politycznych, społecznych, światopoglądowych. Za nieco słabszą uważam część trzecią, jednak jako całość to jedna z lepszych sag jakie czytałam. Polecam.

Poskładałam puzzle związane z wendyjską winnicą. Lata 1945-1947 na terenach tzw. ziem odzyskanych. Zielona Góra, Chwalim i kilka okolicznych miejscowości. Matylda mieszkająca w Zielonej Górze i pracująca w jednej z winnic. Janka z mężem i usynowionym Stasiem jako jedyna pozostała na gospodarstwie w Chwalimiu. Stefan, Polak przywieziony na roboty w czasie wojny, za...

Dokładnie rok temu przeczytałem pierwszą część Wendyjskiej winnicy (Cierpkie grona). Czas tutaj nie gra większej roli ponieważ autora tak zgrabnie prowadzi akcję powieści, że w trakcie czytania przypomniałem sobie wszystkie wydarzenia ze szczegółami. Wróciłem myślami do tej pasjonującej książki, do bohaterów, z którymi rozstałem się wraz z nadejściem Armii Czerwonej. Z ciekawością zatopiłem się w powieści opowiadającej o życiu mieszkańców na pograniczu polsko-niemieckim w latach 1945-1947
Główna bohaterka traci najbliższą osobę, opuszcza rodzinną wieś i dociera do Grünbergu (który staje się Zieloną Górą). Matylda próbuje żyć w nowej rzeczywistości, w której nie ma miejsca dla takich dziewczyn jak ona. Trwa operacja przesiedlenia, w której ludność niemiecka zostaje przesiedlona na tereny na zachód. Jak odnaleźć się w tym nowym otoczeniu, jak ukryć swoją tożsamość, zamazać w sobie niemieckie wspomnienia i ukryć tęsknotę do pieśni, legend. Czy to w ogóle jest możliwe w czasie, w którym dokonywano zemsty za doznane krzywdy od Niemców.
Szczera to opowieść i bardzo bolesna, mająca w sobie wiele mądrości, wiedzy historycznej. Jak na sagę przystało widać tutaj zmieniające się pokolenie, obyczaje i specyfikację powojennego życia w rodzącym się komunizmie. Piękna powieść o samotności, inności, kobiecości. Jest w tej książce coś, co kazało mi odłożyć ja na chwilę i przetrawić to, co przeczytałem. Lubię tworzyć sobie w głowie obraz z życia bohaterów, łatwiej mi wtedy zrozumieć to, w jakiej sytuacji się znaleźli, z jakimi problemami muszą się borykać. Jak ja postąpiłbym na ich miejscu. Pewnie też starałbym się wszystko przetrwać, by zachować życie. Może błądziłbym jak Matylda szukając swojej tożsamości, miłości i zrozumienia.

Dokładnie rok temu przeczytałem pierwszą część Wendyjskiej winnicy (Cierpkie grona). Czas tutaj nie gra większej roli ponieważ autora tak zgrabnie prowadzi akcję powieści, że w trakcie czytania przypomniałem sobie wszystkie wydarzenia ze szczegółami. Wróciłem myślami do tej pasjonującej książki, do bohaterów, z którymi rozstałem się wraz z nadejściem Armii Czerwonej. Z...