Listy do Duszki

Historia czyta się jednym tchem. Opowieść jest co prawda smutna, bo opowiada o stracie i wielu wojennych rozdarciach jakie dochodziło na tle rasowym. Ale końcówka jest pełna pozytywnych odczuć i dobrze, że chociaż tak się skończyła. Polecam

Historia czyta się jednym tchem. Opowieść jest co prawda smutna, bo opowiada o stracie i wielu wojennych rozdarciach jakie dochodziło na tle rasowym. Ale końcówka jest pełna pozytywnych odczuć i dobrze, że chociaż tak się skończyła. Polecam

Pokaż mimo to

To moja pierwsza książka tej autorki. Jest to opowieść o nieszczęśliwej miłości dwojga młodych ludzi. Wojna wywarła znaczący wpływ na przebieg wydarzeń. Znajdziemy tutaj piękną miłość, ale także kłamstwo, tajemnice i okropne przeżycia wojenne.Książka wzrusza i daje do myślenia. Warto przeczytać.

To moja pierwsza książka tej autorki. Jest to opowieść o nieszczęśliwej miłości dwojga młodych ludzi. Wojna wywarła znaczący wpływ na przebieg wydarzeń. Znajdziemy tutaj piękną miłość, ale także kłamstwo, tajemnice i okropne przeżycia wojenne.Książka wzrusza i daje do myślenia. Warto przeczytać.

Pokaż mimo to

To cudowna, ale i bardzo smutna historia miłości Stefanii (córki Polaka i Żydówki) i Heinricha (syna niemieckiego lekarza), która zaczęła się krótko przed wybuchem II wojny światowej w Wolnym Mieście Gdańsk. Autorka napisała ją na podstawie wspomnień swoich starszych podopiecznych. Opisana historia chwyta za serce. Książka napisana jest bardzo ładnym językiem, a opisy Gdańska i okolic są tak sugestywne, że czytając ją miałam wrażenie jakbym spacerowała ulicami miasta nad Motławą i zwiedzała okolice Długiego Targu, Żurawia, fontanny Neptuna, licznych bram miejskich… Choć nie jest to - ze względu na tematykę - prosta, lekka i łatwa lektura, to czyta się ją z ogromną przyjemnością. Bardzo polecam.

To cudowna, ale i bardzo smutna historia miłości Stefanii (córki Polaka i Żydówki) i Heinricha (syna niemieckiego lekarza), która zaczęła się krótko przed wybuchem II wojny światowej w Wolnym Mieście Gdańsk. Autorka napisała ją na podstawie wspomnień swoich starszych podopiecznych. Opisana historia chwyta za serce. Książka napisana jest bardzo ładnym językiem, a opisy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Łzy w oczach to chyba najlepsza recenzja. Czyta się jednym tchem, bez możliwości oderwania się. Polecam, nic ująć nic dodać.

Łzy w oczach to chyba najlepsza recenzja. Czyta się jednym tchem, bez możliwości oderwania się. Polecam, nic ująć nic dodać.

Pokaż mimo to

“Listy do Duszki” najpierw przyciągnęły mnie tytułem, potem zwróciłam uwagę na okładkę, a dopiero na samym końcu zainteresowałam się treścią.

Ewa Formella pracuje jako opiekunka osób starszych i niepełnosprawnych. Już z tego powodu stała mi się bardzo bliska. Wykonując ten zawód, trzeba mieć silną psychikę i wiele empatii. Jest to praca wyczerpująca zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. W zamian dostajemy poczucie, że być może przyczyniliśmy się chociaż trochę to poprawy życia naszych podopiecznych, czasami nie dostajemy kompletnie nic, a czasami pojawiają się historie, takie jak ta opisana przez Ewę Formellę w „Listach do Duszki”. To pierwsza część z czterech, które autorka postanowiła napisać na podstawie wspomnień jej podopiecznych.

Rzecz dzieje się w latach 1937-1938 w Wolnym Mieście Gdańsku. Stefania i Heinrich. Różni ich wszystko a łączy miłość, która nie ma racji bytu. Ona Polka z żydowskimi korzeniami, on Niemiec, w dodatku z uprzywilejowanej rodziny. To nie może skończyć się happy endem. Ich związek zaowocował nowym życiem, które również musi pozostać tajemnicą, nie wie o tym nawet sam Heinrich. Stefania zostaje poinformowana, że jej dziecko zmarło zaraz po porodzie. Młodzi zostali rozdzieleni przez wojenną zawieruchę i knowania rodzin, mają się już nigdy nie spotkać.

To nie jest ckliwa wojenna opowiastka. To historia, która się wydarzyła. To historia czyjegoś życia. Jest w niej SZCZEROŚĆ, a to sprawia, że czytelnik współodczuwa emocje bohaterów, co z kolei czyni, że takie książki chce się czytać.

Bardzo dziękuję Pani Ewo za te emocje. Sięgnę z pewnością po kolejne historie.

“Listy do Duszki” najpierw przyciągnęły mnie tytułem, potem zwróciłam uwagę na okładkę, a dopiero na samym końcu zainteresowałam się treścią.

Ewa Formella pracuje jako opiekunka osób starszych i niepełnosprawnych. Już z tego powodu stała mi się bardzo bliska. Wykonując ten zawód, trzeba mieć silną psychikę i wiele empatii. Jest to praca wyczerpująca zarówno fizycznie, jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po świetnej Kołysance do Łani postanowiłam poznać pozostałe książki Pani Ewy i tym oto sposobem w moje ręce wpadły Listy do Duszki.Na szczęście na czytniku już mam kolejną z serii Szkatułka wspomnień. i powiem Wam, że to co tej pory przeczytałam oczarowało mnie i żałuję niezmiernie, że została mi tylko jedna. Cóż będę wyglądać w zapowiedziach wydawniczych kolejnych książek autorki, bo to moim zdaniem genialna literatura. Ja uwielbiam w książkach połączenie współczesności z przeszłością, a już jak tą przeszłością okazują się czasy II Wojny światowej to nie potrzebuję do szczęścia nic więcej.

"Wolne Miasto Gdańsk lata 1937- 1938. Stefania i Heinrich zakochują się w sobie prawie od pierwszego spotkania. Niewinna miłość tych dwojga niestety musi pozostać w tajemnicy, ponieważ Stefania jest córką Polaka i Żydówki a Heinrich jest Niemcem, synem wpływowego w mieście człowieka. Młodych niestety rozdziela zbliżająca się wielkimi krokami wojna. Ostatnie spotkanie zakochanych kończy się ciążą, o której Heinrich nic nie wie. Od momentu wyjazdu Heinricha na ćwiczenia wojskowe do Niemiec, dziewczyna nie ma od swojego ukochanego wieści, boi się zaczerpnąć jakiejkolwiek informacji od jego rodziców, chociaż mieszkają po drugiej stronie ulicy...

Książka napisana na podstawie wspomnień."

Tyle wydawca, a co ja sądzę o Listach do Duszki.

Od pierwszego zdania widziałam, że to będzie to co tygryski lubią najbardziej, a w miarę przewracania stron moja ciekawość i jednocześnie wściekłość rosła

Autorka zabiera nas do mojego ukochanego Gdańska, gdzie jedna z pierwszoplanowych bohaterek traci nieoczekiwanie pracę. Joanna, bo tak ma na imię, dostaje propozycję opieki nad starszą panią i chociaż początkowo podchodzi do tego sceptycznie, ale że na bezrybiu i rak ryba, postanawia spróbować.Czas jednak pokazuje, że z każdym kolejnym dniem Pani Stefania jest bliższa jej sercu, a już wspomnienia jej z czasów młodości sprawiają, że może jej słuchać bez końca. To z opowieści Stefanii dowiadujemy się o jej związku z Heinrichem, ciąży i w końcu o narodzinach i przedwczesnej śmierci córeczki. To opowieść Stefanii sprawia, że poruszona do głębi kobieta postanawia odszukać Heinricha.

Równocześnie w Kolonii poznajemy starszego pana: ojca i dziadka, który do końca życia kochał Duszkę. To do niej pisał listy, które nigdy nie trafiły do adresata, nigdy nie zostały wysłane i stanowiły niezwykły związek z ukochaną. Kim jest mężczyzna z Kolonii? I jakich sensacyjnych odkryć dokona Joanna wraz z wnuczką Pani Stefanii? Tego dowiecie się sięgając po Listy do Duszki, które skradły moje serce i sprawiły, że wzruszenie ściskało mi gardło, a chusteczki były w użyciu jak przy największym przeziębieniu.

To lektura, która sprawi, że zapomnicie o całym świecie. Świat bohaterów pochłonie Was bez reszty, a historia na długo zapadnie w Waszych sercach. Polecam Wam gorąco i jestem przekonana, że nie będziecie żałować. Ja natychmiast zabieram się za Muzykę dla Ilse i muszę przyznać, że początek zapowiada się obiecująco.

Po świetnej Kołysance do Łani postanowiłam poznać pozostałe książki Pani Ewy i tym oto sposobem w moje ręce wpadły Listy do Duszki.Na szczęście na czytniku już mam kolejną z serii Szkatułka wspomnień. i powiem Wam, że to co tej pory przeczytałam oczarowało mnie i żałuję niezmiernie, że została mi tylko jedna. Cóż będę wyglądać w zapowiedziach wydawniczych kolejnych książek...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię, gdy autor umiejętnie splata przeszłość z teraźniejszością. Umiejętnie, to znaczy bez patetycznych uniesień i przejaskrawiania wydarzeń. W tej powieści bardzo mi się podobało właśnie splątanie w fabule tego, co było ze współczesnymi zdarzeniami. Historia Stefanii, jej życie, trudne wojenne losy, opis zachowań ludzi obok niej, jakże różnych zachowań... daje ciekawy obraz fragmentu historii Polski i Polaków, Niemców i obywateli Wolnego Miasta Gdańska, relacji między ludźmi, żyjącymi w trudnych i tragicznych czasach.
Warto przeczytać

Lubię, gdy autor umiejętnie splata przeszłość z teraźniejszością. Umiejętnie, to znaczy bez patetycznych uniesień i przejaskrawiania wydarzeń. W tej powieści bardzo mi się podobało właśnie splątanie w fabule tego, co było ze współczesnymi zdarzeniami. Historia Stefanii, jej życie, trudne wojenne losy, opis zachowań ludzi obok niej, jakże różnych zachowań... daje ciekawy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zacznę od minusów:
1. Niezbyt składne łączenie wątków, chaos fabularny i niespójny początek.
2. Nieumiejętnie wprowadzone informacje o zabytkach Gdańska, potęgujące w czytelniku odczucie sztuczności - zwłaszcza w dialogach.
3. Bohaterzy nieustannie płaczą. Niemal na każdej kartce powieści ktoś wyciera oczy ręką lub chusteczką. Wiem, że historia jest wzruszająca, ale umiar byłby wskazany. Cierpienie można wyrazić nie tylko płaczem, a autorka jakby o tym zapomniała i kazała wszystkim wylewać hektolitry łez.

Plusy:
1. Interesująca historia ubogiej dziewczyny o żydowskich korzeniach, która przed wojną zakochała się w synu niemieckiego lekarza. „Listy do Duszki” powstały na podstawie jej autentycznych wspomnień.
2. Gdańsk jako miejsce akcji nie jest częstym zjawiskiem i dlatego tak pożądanym. Zwłaszcza przedwojenny i powojenny Danzing zaciekawił mnie najbardziej.
3. Przepięknie napisane listy Heinricha świadczące o wielkiej miłości i oddaniu.

Książka mi się podobała, ale nie wywarła na mnie takiego wrażenia jak na innych czytelnikach. Przyczyny upatruję w słabym warsztacie pisarskim Ewy Formelli.

Zacznę od minusów:
1. Niezbyt składne łączenie wątków, chaos fabularny i niespójny początek.
2. Nieumiejętnie wprowadzone informacje o zabytkach Gdańska, potęgujące w czytelniku odczucie sztuczności - zwłaszcza w dialogach.
3. Bohaterzy nieustannie płaczą. Niemal na każdej kartce powieści ktoś wyciera oczy ręką lub chusteczką. Wiem, że historia jest wzruszająca, ale umiar...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeżeli ktoś jeszcze nie czytał tej książki to niech jak najszybciej nadrabia zaległość.
,,Listy do Duszki" czytałam ponad rok temu i trochę mam wyrzuty sumienia, że dopiero teraz piszę tą recenzję, ponieważ jest to coś naprawdę nietuzinkowego i wartego upubliczniania.

Prawdziwa i bardzo wzruszająca opowieść przedstawiająca losy młodych ludzi, których drogi rozdziela wybuch II wojny światowej. Przedwojenne Wolne Miasto Gdańsk, którego opisy pozwalały przenieść się w czasie. To właśnie tutaj mają początek losy młodziutkiej Stefanii, pół Polki, pół Żydówki i Heinricha, syna niemieckiego lekarza. Zakazane uczucie między nimi przeradza się w miłość, której owocem staję się dziecko. Niestety Heinrich rusza na wojnę a wśród wojennej zawieruchy nasilają się kłamstwa jego rodziny, która komplikując życie pary ukrywa prawdę i rozdziela drogi Stefanii i Heinricha.
Akcja książki skacze między latami co utrzymuje nas w niewiedzy co do zakończenia, które chwyta za serce

Zaopatrzcie się w chusteczki podczas lektury. ,,Listy do Duszki" wzbudzą wiele emocji, skłonią do refleksji, przemyśleń nt tego jak wojna potrafiła bezpowrotnie zmienić ludzkie życie. Historia oparta na prawdziwych wydarzeń co autorka podkreśla na początku książki.

Jeżeli ktoś jeszcze nie czytał tej książki to niech jak najszybciej nadrabia zaległość.
,,Listy do Duszki" czytałam ponad rok temu i trochę mam wyrzuty sumienia, że dopiero teraz piszę tą recenzję, ponieważ jest to coś naprawdę nietuzinkowego i wartego upubliczniania.

Prawdziwa i bardzo wzruszająca opowieść przedstawiająca losy młodych ludzi, których drogi rozdziela...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka warta przeczytania. Powieść opowiada o losach młodych ludzi, których rozdzieliła wojna. Kłamstwa rodziny komplikują życie nie tylko tej pary, ale również ich dziecka. Polecam.

Książka warta przeczytania. Powieść opowiada o losach młodych ludzi, których rozdzieliła wojna. Kłamstwa rodziny komplikują życie nie tylko tej pary, ale również ich dziecka. Polecam.

Pokaż mimo to