Piękna historia o odwadze. Niesamowicie wciąga!

Postacie są niezwykle prawdziwe, z krwi i kości. Główna bohaterka, mimo że "pyskata", to nie jest przesadzona. Wiemy z czego wynikają jej zachowania i widzimy jak pod wpływem doświadczeń zmienia się, dorasta.

Zakończenie mnie troszkę zawiodło. Sam nie wiem czemu, ale zamykając ksiązkę czułem niedosyt. Nie zmienia to faktu, że z przyjemnością siegnę po kolejne części serii.

Piękna historia o odwadze. Niesamowicie wciąga!

Postacie są niezwykle prawdziwe, z krwi i kości. Główna bohaterka, mimo że "pyskata", to nie jest przesadzona. Wiemy z czego wynikają jej zachowania i widzimy jak pod wpływem doświadczeń zmienia się, dorasta.

Zakończenie mnie troszkę zawiodło. Sam nie wiem czemu, ale zamykając ksiązkę czułem niedosyt. Nie zmienia to faktu,...

Ktoś już lepiej ocenił

Ktoś już lepiej ocenił

Lubię takiego Sandersona, historia ciekawa i złożona, relacje między postaciami głębokie, czuć emocje i klimat, świetnie mi się czytało, żałowałem tylko jednego - strasznie szybko uciekały kartki. Włączył się mi się ogromny apetyt na poznanie dalszej historii.

Lubię takiego Sandersona, historia ciekawa i złożona, relacje między postaciami głębokie, czuć emocje i klimat, świetnie mi się czytało, żałowałem tylko jednego - strasznie szybko uciekały kartki. Włączył się mi się ogromny apetyt na poznanie dalszej historii.

Ciekawe postacie - historia wciąga

Ciekawe postacie - historia wciąga

,,Do gwiazd" nie jest dziełem wybitnym. Jest to dobra książka z dość ciekawymi bohaterami, co nie powinno dziwić, zważywszy na to, kto jest jej autorem. Brandon Sanderson przyzwyczaił do pisania długich i przemyślanych powieści fantasy, jednakże w mieszance gatunku literatury młodzieżowej z sf chyba nie odnajduje się najlepiej.
Pierwsze co wyraźnie rzuca mi się w oczy to podobieństwo do ,, Gry Endera", gdzie główny bohater również uczęszcza do szkoły w świecie, w którym planetę najeżdżają obcy. Obecność pokładowej SI na statku głównej bohaterki przywołuje z kolei na myśl serię Expeditionary Force. Tam również pomaga ona załodze dzięki wiedzy wykraczającej poza ludzkie rozumienie ( być może akurat ten wątek nie jest zaczerpnięty z tej serii, gdyż jest on dość popularny w tego typu literaturze). Niemniej fabułą książki nie wyróżnia się na tle innych, podobnych powieści, do czego autor przyzwyczaił, zwłaszcza cyklem Archiwum burzowego światła.
Dużym plusem są bohaterowie. Sanderson od zawsze umiał rozpisać ciekawe postaci, często żonglując różnymi punktami widzenia. Jednak w tym przypadku mamy do czynienia tylko z jedną, główną bohaterką. Spensa idealnie wpisuje się w trend silnych, niezależnych protagonistek i stanowi mocny punkt historii. Mnie natomiast bardziej fascynują tajemnice związane z bohaterami drugoplanowymi. Cobb, Jorgen, a szczególnie Żelazna Dama są postaciami intrygującymi i czekam na rozwój ich relacji z główną bohaterką.
Po pierwszym tomie nie jestem w stanie wiele powiedzieć o głównej intrydze sagi. Wzbudza to jednocześnie moją fascynację, bo czyta się to szybko i przyjemnie, jak i frustrację, gdyż oczekiwałem więcej odpowiedzi. Na pewno jednak sięgnę po następny tom.

,,Do gwiazd" nie jest dziełem wybitnym. Jest to dobra książka z dość ciekawymi bohaterami, co nie powinno dziwić, zważywszy na to, kto jest jej autorem. Brandon Sanderson przyzwyczaił do pisania długich i przemyślanych powieści fantasy, jednakże w mieszance gatunku literatury młodzieżowej z sf chyba nie odnajduje się najlepiej.
Pierwsze co wyraźnie rzuca mi się w oczy to...

I takie książki chcę czytać.

Główna bohaterka nie jest najlepsza we wszystkim, popełnia błędy, nie jest też cudem urody 11/10, ma cel w życiu (racjonalny) i chcę go zrealizować.

W moim odczuciu obecnie w literaturze nastąpił wyraźny przesyt bohaterami typu "Mary Sue". Postać Spensy stara się uciec od tego stereotypu i dzięki czemu czytając czułem powiew świeżości.

Ponieważ to jest książka młodzieżowa (może dla tej starszej) to zabawa jest przednia. Pomimo pewnych uproszczeń i nieścisłości to jednak plusy przesłaniają minusy.

I takie książki chcę czytać.

Główna bohaterka nie jest najlepsza we wszystkim, popełnia błędy, nie jest też cudem urody 11/10, ma cel w życiu (racjonalny) i chcę go zrealizować.

W moim odczuciu obecnie w literaturze nastąpił wyraźny przesyt bohaterami typu "Mary Sue". Postać Spensy stara się uciec od tego stereotypu i dzięki czemu czytając czułem powiew świeżości....

Każdego kto spodziewał się nowego Cosmete spotka rozczarowanie ale nie nastawionych na nic konkretnego - lekka, młodzieżowa przygodówka z potencjałem na ciąg dalszy

Każdego kto spodziewał się nowego Cosmete spotka rozczarowanie ale nie nastawionych na nic konkretnego - lekka, młodzieżowa przygodówka z potencjałem na ciąg dalszy

18% Opowieść o rozkapryszonej dziewczynce, która nie przyjmuje do wiadomości, iż nie jest najlepsza. Pomimo iż ma opanowaną jedynie teorię.

18% Opowieść o rozkapryszonej dziewczynce, która nie przyjmuje do wiadomości, iż nie jest najlepsza. Pomimo iż ma opanowaną jedynie teorię.

Wow! Ale to było dobre! Szybko się rozkręca i wciąga! Autor stworzył świetną historię. Po przeczytaniu pierwszego tomu chce się więcej i właśnie takie książki lubię najbardziej.

Wow! Ale to było dobre! Szybko się rozkręca i wciąga! Autor stworzył świetną historię. Po przeczytaniu pierwszego tomu chce się więcej i właśnie takie książki lubię najbardziej.

Jakie to było dobre!
Akcja powieści rozgrywa się na planecie, na którą ludzkość trafiła wskutek katastrofy statku kosmicznego. Od tego czasu muszą się ukrywać, gdyż planeta, na której wylądowali, jest stale atakowana przez obce istoty - Krelli. Aby uchronić się przed niebezpieczeństwem, ludzie zamieszkują w jaskiniach, które stanowią typowy przykład klasowego podziału społeczeństwa. Powstaje także armia, w której piloci myśliwców od lat niestrudzenie odpierają ataki pozaziemskich istot.
Główną bohaterką jest Spensa, która marzy o zostaniu pilotem i zabijaniu Krelli, podobnie jak jej otoczony niesławą ojciec. Życie Spensy nie należy do najłatwiejszych. Jej rodzina jest wykluczona ze społeczeństwa, po tchórzliwym czynie jej ojca, który -wedle podań - katapultował się podczas bitwy o bazę wojskową. Dziewczyna mierzy się nie tylko z problemem ubóstwa, ale także z prześladowaniami ze strony innych mieszkańców jaskiń i przekonaniem, że podania o śmierci jej ojca nie mogą być prawdziwe. Zamierza udowodnić całemu światu, że nie jest tchórzem i obroni planetę przed atakiem najeźdźców.
Jeśli myślicie, że dużo się tu dzieje, to macie rację! Powyższy opis stanowi zaledwie zalążek tej niesamowitej opowieści o przyjaźni, walce z własnymi demonami, życiu w cieniu rodziców i sile wiary we własne możliwości. Postaci wykreowane przez Sandersona są barwne, zróżnicowane i doprawdy zabawne, o czym może świadczyć fakt, że po raz pierwszy od lat dziecinnych, kiedy to grałam w Syberię, szczerze przywiązałam się do maszyny. Jest to pierwsza książka, w której podczas lektury ostatecznej bitwy śmiałam się głośno (i żeby nie było niejasności - piszę to jako ogromny komplement, bo zwykle długie opisy walk mnie nużą). Powieść ta dostarczyła mi wiele radości i sporo wzruszeń. Nie jest to dzieło, które kiedyś będzie omawiane w szkołach, ale stanowi świetną rozrywkę i przybliża nas go gwiazd. Wspaniała lektura!

Jakie to było dobre!
Akcja powieści rozgrywa się na planecie, na którą ludzkość trafiła wskutek katastrofy statku kosmicznego. Od tego czasu muszą się ukrywać, gdyż planeta, na której wylądowali, jest stale atakowana przez obce istoty - Krelli. Aby uchronić się przed niebezpieczeństwem, ludzie zamieszkują w jaskiniach, które stanowią typowy przykład klasowego podziału...