Ciężki bagaż

Autor fajnie pisze.
Czuje się "człowieka" w kreowanych postaciach.
Fabuła jak fabuła, historia nie jest banalna. Dzięki stylowi jednak dużo zyskuje i chce się czytać.

Autor fajnie pisze.
Czuje się "człowieka" w kreowanych postaciach.
Fabuła jak fabuła, historia nie jest banalna. Dzięki stylowi jednak dużo zyskuje i chce się czytać.

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu kilkudziesięciu stron "Ciężkiego bagażu" pomyślałem, że mam do czynienia z powieścią napisaną przez grafomana. |W dziele Kadyny sporo było niepotrzebnych dialogów, banalnego sentymentalizmu, powtórzeń scen. Na szczęście przebrnąłem przez jego pierwszą połowę i odkryłem, że po około setnej stronie nabiera rumieńców. Do teraz nie wiem, czy warsztat autora w trakcie tworzenia "Ciężkiego bagażu" uległ poprawie, czy ja zaniżyłem swoje oczekiwania wobec niego, czy po prostu przestałem się go czepiać. W każdym razie druga połowa książki Kadyny wydaje mi się być napisana całkiem nieźle. Do tego dodam, że finał "Ciężkiego bagażu" mnie usatysfakcjonował. Wniosek z tego taki, że warto przeczytać dzieło Kadyny, mimo że nie jest znane. Każdy zasługuje na choć jedną szansę.

Po przeczytaniu kilkudziesięciu stron "Ciężkiego bagażu" pomyślałem, że mam do czynienia z powieścią napisaną przez grafomana. |W dziele Kadyny sporo było niepotrzebnych dialogów, banalnego sentymentalizmu, powtórzeń scen. Na szczęście przebrnąłem przez jego pierwszą połowę i odkryłem, że po około setnej stronie nabiera rumieńców. Do teraz nie wiem, czy warsztat autora w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Ciężki bagaż” Kadyna Bruno – to moje pierwsze spotkanie z autorem. Muszę przyznać, iż na początku rozpraszały i denerowowały mnie wstawki inną czcionką, jako myśli głównego bohatera. Po pewnym czasie przestałam zwracać na nie uwagę, skutecznie wciągnęła mnie fabuła. Nie jest to kryminał do którego jestem przyzwyczajona, jednak podobał mi się. Wiem, że co jakiś czas gusta czytelnicze się zmieniają i sama tego właśnie doświadczam. Fabuła niby prosta, język też zrozumiały, dobry i zły charakter i to coś, co mnie zaskoczyło. Odrobina psychologii czy magii – warto sprawdzić samemu. Książka jest prezentem świątecznym, ale nie tylko dlatego autor ma już swoje miejsce na zapchanej już półce u mnie. Musisz to przeczytać:

„Ciężki bagaż” Kadyna Bruno – to moje pierwsze spotkanie z autorem. Muszę przyznać, iż na początku rozpraszały i denerowowały mnie wstawki inną czcionką, jako myśli głównego bohatera. Po pewnym czasie przestałam zwracać na nie uwagę, skutecznie wciągnęła mnie fabuła. Nie jest to kryminał do którego jestem przyzwyczajona, jednak podobał mi się. Wiem, że co jakiś czas gusta...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Reorganizacja na poważnie

Bohaterem powieści jest Adam – były gangster, który nieźle sobie nagrabił u gangsterskiej braci, więc nie pozostało mu nic innego, jak usunąć się w cień i zacząć wszystko od nowa. Sprawa wcale nie jest jednak taka prosta, bohater chyba nie do końca przemyślał swoje działanie, bowiem w starym miejscu zostawił swoich przyjaciół i matkę, której żadną siłą nie może ściągnąć do siebie.

Mężczyzna nie może zaznać spokoju – w powietrzu wisi niebezpieczeństwo, na jego drodze staje dziwna dziewczyna, która wygaduje niestworzone historie, a w serce wyżera samotność i ogromna tęsknota za wyśnioną miłością. Jest jednak takie jedno miejsce, w którym Adam może choć przez chwilę odetchnąć, to opuszczona, schowana gdzieś w gęstwinie plaża, która daje mu moc do życia, koi zszargane nerwy, dostarcza pozytywnej energii. Niestety ten błogi stan nie trwa długo, mija momentalnie.

Czytamy, wciągamy się w tę opowieść i nie możemy doczekać się chwili, kiedy wreszcie dowiemy się, o co w tym wszystkim chodzi. Wiemy, że coś się święci, bo przecież u autora nie ma mowy o "normalnym" zakończeniu (już nie raz się o tym przekonałam), wszystkie tory prowadzą nas gdzieś na manowce, a my dajemy się wciągać w te gęste krzaczory dziwności.

No dobra, jeśli zatem jesteście ciekawi, jak rozwiąże się sytuacja z nieco nieogarniętą matką, dlaczego młoda dziewczyna udaje opóźnioną wieśniarę, a potem biega nago po lesie, jak wygląda ogień i skąd on się w ogóle bierze oraz czego można spodziewać się byłych znajomych i dokąd zaprowadzi naszego bohatera miłość – to koniecznie musicie sięgnąć po "Ciężki bagaż".

Poza tym obiecuję Wam wizytę w szpitalu psychiatrycznym i dawkę dość czarnego humoru. Aaa, i jeszcze spotkanie z jednym z bohaterów innej książki autora. Często po lekturze Metalowej Dolnej zastanawiałam się, jak wyglądałoby życie Tomasza, gdyby pociągnąć nieco tę opowieść. Już wiem. Warto tu jednak zaznaczyć, że wcale nie musicie znać tamtej historii, bowiem ta postać występuje tu tylko gościnnie.


Potem leci

Bardzo lubię prozę Bruna. Przekonuje mnie przede wszystkim jego świeże podejście do literatury. Miesza wątki tak, że czasem odnosimy wrażenie, że ktoś wcisnął nas do wagonika i puścił kolejkę w ruch, nie ostrzegając, że czeka nas wiele zawirowań, może nawet jakaś beczka po drodze, ale niestety pasów brak.

Historia jest wciągająca, bo taka tajemnicza i dziwna (w dobrym tego słowa znaczeniu), jednak czyta się ją dość opornie. Długo zastanawiałam się, od czego to zależy i w końcu doszłam do wniosku, że brak tym zdaniom gładkości. To jednak jeszcze nic... Na miejscu osoby, która robiła korektę, nie podpisałabym się pod tak niedbale poprawionym tekstem. Myślę, że albo robi się coś porządnie i bierze za to pieniądze, albo nie robi się tego wcale (no, chyba że hobbystycznie). Niestety w tekście znajdziecie wiele pozjadanych przecinków i, brrrr, tak banalny błąd ortograficzny, że aż boli. Na szczęście powieść jest na tyle ciekawa, że można przymknąć oko na pewne usterki i... potem leci.

Nie jest to najlepsza, moim zdaniem, książka Kadyny. Porównując ją do Wpływu, który pochłonął mnie całkowicie, tu mogę stwierdzić jedynie, że autor podtrzymywał skutecznie moją ciekawość. Niemal do samego końca utrzymał aurę tajemniczości i nie zdradził wszystkich sekretów. Na uwagę zasługuje również wątek miłosny – no, może nie o samą miłość tu chodzi, ale o tę rozdzierającą samotność, która trawi naszego bohatera.





Adam daje się lubić, chociaż trzeba przyznać, że niezłe z niego ziółko i to takie nadpalone nieco, bo ciągle musi zmagać się z przeciwnościami losu. Ogień sieje spustoszenie w jego wnętrzu, a my możemy się tylko przyglądać postępującemu rozkładowi. Ale, ale! Bohater wcale nie pozostaje bierny i właśnie te jego próby (wszelakie i różnorakie) osadzenia się w codzienności przykuwają naszą uwagę.

Gdzie zakwalifikować "Ciężki bagaż"? Na to pytanie niezwykle trudno odpowiedzieć, bo opowieść jest taką dobrze wyważoną mieszanką równości. Raz będzie to powieść o miłości, innym razem skłonimy się ku wątkom nadprzyrodzonym, by chwilę później wejść w nieco bardziej kryminalny klimacik.

Mnie książka się podobała, ponieważ – mimo wad – treść okazała się na tyle interesującą, by utrzymać moją uwagę do samego końca. Lubię być zaskakiwana, a powieść wielokrotnie wprawiła mnie w lekką konsternację.

Gotowi na taką mieszankę?

Reorganizacja na poważnie

Bohaterem powieści jest Adam – były gangster, który nieźle sobie nagrabił u gangsterskiej braci, więc nie pozostało mu nic innego, jak usunąć się w cień i zacząć wszystko od nowa. Sprawa wcale nie jest jednak taka prosta, bohater chyba nie do końca przemyślał swoje działanie, bowiem w starym miejscu zostawił swoich przyjaciół i matkę, której żadną...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trzecia powieść Bruno Kadyny jest kolejnym przykładem jak świetnym obserwatorem świata i innych ludzi wydaje się ten autor. Doskonale buduje złożone cechy charakterów swoich postaci, przez co bałbym się spotkania z nim oko w oko, podejrzewam, że umie czytać w myślach, stąd też jego niezwykły talent. Poważnie mówiąc, Pan Kadyna naprawdę zaskakuje tym jak doskonale potrafi skomplikować postać, która i tak będzie czytelnikowi bliska. „Ciężki Bagaż” jest doskonałym przykładem jak powinien funkcjonować związek czytelnik – bohater.

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/ciezki-bagaz-bruno-kadyna/

Trzecia powieść Bruno Kadyny jest kolejnym przykładem jak świetnym obserwatorem świata i innych ludzi wydaje się ten autor. Doskonale buduje złożone cechy charakterów swoich postaci, przez co bałbym się spotkania z nim oko w oko, podejrzewam, że umie czytać w myślach, stąd też jego niezwykły talent. Poważnie mówiąc, Pan Kadyna naprawdę zaskakuje tym jak doskonale potrafi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo chętnie sięgam po książki Autora. Z każdą kolejną zastanawiam się czego mogę spodziewać się tym razem. I muszę przyznać, iż za każdym razem jestem zaskoczona, pozytywnie.

Głównym bohaterem jest Adam, w przeszłości związany ze światem przestępstw. Dziś mieszka gdzieś indziej, uciekł od przeszłości okradając swoich kolegów, myśląc, że może zacząć wszystko od nowa. Ale karma zawsze wraca, a przed złem nie da się uciec.

Brudno Kadyna w swojej najnowszej powieści skupia się właśnie na nim. Poznajemy jego emocje, przemyślenia, a także myśli towarzyszące w danej chwili. I tutaj kreacja jest zadowalająca. W przypadku pozostałych postaci nie ma już tego zabiegu, niewiele się o nich dowiadujemy przez co wypadają gorzej niż główny bohater. To osoby zobojętniałe na otaczający ich świat.

Fabuła nie jest jakaś wyszukana, autor pisze prosto i otwarcie. Nie ma zbędnych opisów, nużących historii, czy zbędnych ozdobników. Jest jednak w tej powieści coś takiego, że nie można się od niej oderwać. Strach czyha tutaj na każdej ze stron, sprawiając, że sami zaczynamy szukać jego konkretnego źródła.

To, czego nie da się nie zauważyć to samotność przebijające przez karty powieści. Czuć ją niemalże w każdym momencie. Oglądamy świat osoby, która nie zawsze postępowała dobrze w życiu, jednak obecnie czuje się samotna, doskwiera jej brak obecności drugiej osoby. Adam to osoba, która niesie za sobą ciężki bagaż, myśląc, że być może uda mu się go pozbyć uciekając przed przeszłością. Jednak przed złem nie można uciec, gdyż ono zawsze się o nas upomni prędzej czy później.

Mamy tutaj też wgląd w osoby opętane, które zostają zamknięte w szpitalu psychiatrycznym. Ich zachowania niejednokrotnie są dziwne, niezrozumiałe, a my mamy prawo się takich osób obawiać. Często znaleźć jednoznaczną przyczynę dlaczego Ci ludzie się tutaj znajdują, co jest tego przyczyną.

W powieści pojawia się również wątek miłosny. Nasz bohater przez wiele lat żyje wyobrażeniem o swojej dawnej miłości i to pozwala mu jako tako funkcjonować. Po wielu latach spotka się z nią ponownie. Czy ich miłość okaże się tą prawdziwą?

„Miłość rozpiera mnie jak powietrze balon. No bo co to jest, jeśli nie miłość? Nie jestem szczeniakiem, któremu oczy damskim kroczem zarosły. Choć z drugiej strony, miłość do kogoś ulepionego z marzeń i rojeń, też nie brzmi zbyt dojrzale. Przyznaję, że czuję się jakoś dziwnie, nierealnie.”

Bruno Kadyna z całą pewnością zadbał w swojej powieści o napięcie. Dawkuje nam je już od pierwszych stron. Początek jest owiany tajemnicą, przez co czytelnik tym bardziej pragnie jak najszybciej dowiedzieć się, co takiego zrobił nasz bohater. A zakończenie? Ja z całą pewnością takiego się nie spodziewałam.

Nie każdemu można ufać, nie każdy podaje się za tego kim jest, nie każdego należy oceniać na pierwszy rzut oka – to takie refleksje, które nasuwają mi się po przeczytaniu tej książki.

"Ciężki bagaż" to historia człowieka, który próbuje skryć się przed swoją przeszłością, jednak nie spodziewa się, że ona prędzej czy później go dosięgnie. Nie ma wytłumaczenia na wyrządzane zło, a taką osobę zawsze dosięgnie kara. Zachęcam do przeczytania.


czytaninka.blogspot.com

Bardzo chętnie sięgam po książki Autora. Z każdą kolejną zastanawiam się czego mogę spodziewać się tym razem. I muszę przyznać, iż za każdym razem jestem zaskoczona, pozytywnie.

Głównym bohaterem jest Adam, w przeszłości związany ze światem przestępstw. Dziś mieszka gdzieś indziej, uciekł od przeszłości okradając swoich kolegów, myśląc, że może zacząć wszystko od nowa....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Zacząć od początku, ale już bez głupoty popychającej w złym kierunku. Bez wojowniczości w sercu i durnego pragnienia potęgi. Zostać kimś innym, wykształconym, łagodnym facetem, jak marzyła mama. Wieść spokojne życie, założyć rodzinę. I żyć."


Jeśli macie ochotę na powieść zupełnie nieprzewidywalną, zaskakującą, niesztampową, to książka Bruna Kadyny "Ciężki bagaż" będzie idealna. Właściwie ciężko zaliczyć ją tylko do jednego gatunku. Skupienie uwagi na losach głównego bohatera bowiem odsłania pewne zaszyte w fabule warstwy alegorycznie ujętego tytułu. Ciężkim bagażem może być nie tylko przeszłość Adama, od której nieustannie próbuje się odciąć, ale też Kamila, której osoba i stan zdrowia mimowolnie zaczyna krążyć w myślach mężczyzny, co jednoznacznie wpływa na jego dalsze postępowanie, zachowanie, w konsekwencji prowadzącej do splotu wielowymiarowych wydarzeń. Obok tych specyficznych elementów układanki, Kadyna zabiera nas w podróż po gdyńskich zakątkach, pełnych urokliwych i tajemniczych zaułków, kreśli swoistą atmosferę, której ciężar jesteśmy w stanie wyczuć już od pierwszych wersów.

Okazuje się, że w życiu nie ma przypadków. Adam próbuje żyć od nowa, na nowy życiowy rachunek. Nie, wcale nie siłuje się z życiem. Jedyne, o co usilnie się stara to odeprzeć pokusę pojawienia się w dawnych miejscach i kontaktów z kolesiami z przeszłości. Autor genialnie skupił się na jego portrecie psychologicznym, nakreślił stany emocjonalne. Adam chce wymazać to, co było. Na jego drodze pojawia się tajemnicza Kamila, młoda dziewczyna z patologicznej rodziny. Adam czuje potrzebę niesienia pomocy. Jednak, czy będzie w stanie, kiedy ma problem z tym, by pomóc samemu sobie i kiedy zmory z przeszłości zaczynają materializować swój plan, według własnych zasad?


"Ciężki bagaż" to doskonała metafora biografii głównego bohatera oraz jego życiowej postawy. To świetnie nakreślona opowieść o pokonywaniu trudności, zmaganiu z samotnością, ale też potrzebie bliskości i tęsknota za zwykłością, czy normalnością rzeczywistości. Nieustannie zaskakujące zwroty akcji, jej niezwykła aktywność, przewrotność oraz sugestywność pozwala nam na uczestnictwo w ekspresywnych wątkach kryminalnych i obyczajowych, a nawet fantastycznych. Styl powieści zyskuje dzięki swej prostocie i bezpośredniości. Do mnie przemawia jej autentyczność i szczerość, bez usilnego wyretuszowania wszystkich zaszłości, czy próbę wybielenia życiorysów postaci.

Szczerze polecam!

https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2019/01/zrzucic-z-siebie-ciezki-bagaz-bruno.html?fbclid=IwAR3ZrMQx-RjVIL8KEndz3YfUvFiX9cJUqfhJvrP7LPHKnHHz06UiVzW49Nw

"Zacząć od początku, ale już bez głupoty popychającej w złym kierunku. Bez wojowniczości w sercu i durnego pragnienia potęgi. Zostać kimś innym, wykształconym, łagodnym facetem, jak marzyła mama. Wieść spokojne życie, założyć rodzinę. I żyć."


Jeśli macie ochotę na powieść zupełnie nieprzewidywalną, zaskakującą, niesztampową, to książka Bruna Kadyny "Ciężki bagaż"...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Samotność. O niej w lekturze najwięcej. Przedziera się przez niewypowiedziane słowa, milczący telefon czy zgaszone światła. Autor poprzez postać głównego bohatera pokazuje czytelnikowi, jakie piętno może ona odcisnąć na życiu człowieka. Jak trudno ją wyplenić nawet wtedy, gdy bardzo się tego pragnie.

„Ciężki bagaż” intryguje od pierwszych stron. Wydawać by się mogło, że jest wielogatunkową powieścią, łączącą ze sobą elementy fantastyki, grozy, thrillera, a nawet romansu. Zlepek tych fragmentów tworzy specyficzny, momentami melancholijny, klimat.

Fabuła powieści nie należy do skomplikowanych – cechuje się prostotą. Książka napisana jest w przystępny, pozbawiony zbędnych ozdobników sposób, jednak czasami brakuje w nim pisarskiego pazura. Narracja, choć ciekawa, zbudowana została w głównej mierze na niepozbawionych wad dialogach. Wydają się wyuczonymi, sztucznymi kwestiami, którym bohaterzy nie nadają wiarygodności. Natomiast opisy otoczenia i zdarzeń ograniczają się zaledwie do kilku zdań.

Bruno Kadyna skupia się na osobie głównego bohatera, zapominając nieco o pozostałych postaciach, przez co wypadają one blado w porównaniu z protagonistą. Są mało wyraziste i pozbawione emocji. Brakuje im także zacięcia. Pomimo przejawów dobroci i cech pozytywnych, są ociężali, a czasem pozbawieni pewności siebie i zobojętnieni. Czego nie można powiedzieć o protagoniście. To właśnie jego czytelnik poznaje najlepiej. Dzieje się tak za sprawą pierwszoosobowej narracji, przedstawiającej myśli, stan emocjonalny i przemyślenia mężczyzny. Zapis jego myśli jest dobrym zabiegiem, ponieważ dzięki niemu można przyjrzeć się dylematom postaci, zastanowić nad tym, co czytelnik zrobiłby na jego miejscu. Bohater za wszelką cenę chce dążyć do poznania prawdy, skonfrontować się z własnymi decyzjami, przemyśleć, którą drogę obrać, aż wreszcie odciąć się od przeszłości i zacząć normalne życie. Choć nie do końca zostało powiedziane, co ukształtowało bohatera, to czytelnik może się tego domyślić.

Autor książki nie podaje gotowych rozwiązań. Czytelnik ma wrażenie, że lekka linia narracyjna jest tylko przykrywką do czegoś tkwiącego głęboko, zakorzenionego w fabule. Nie ma tu jednej, prostej ścieżki interpretacyjnej, nie wszystko jest oczywiste. Ta historia ukazuje ludzką perfidię, chęć wzbogacenia się, nawet kosztem życia innych. Jednakże pomiędzy przewrotnością i niezbyt pozytywnym wydźwiękiem fabuły, można odnaleźć opowieść o wyjątkowej więzi ludzi z naturą i poświęceniu. Czytelnik zostaje skonfrontowany z magicznymi mocami, które nie sposób okiełznać. A może to tylko pozory? Uchylona zasłona fantazji pozwala puścić wodze wyobraźni i podążać znanymi sobie drogami.

Samotność. O niej w lekturze najwięcej. Przedziera się przez niewypowiedziane słowa, milczący telefon czy zgaszone światła. Autor poprzez postać głównego bohatera pokazuje czytelnikowi, jakie piętno może ona odcisnąć na życiu człowieka. Jak trudno ją wyplenić nawet wtedy, gdy bardzo się tego pragnie.

„Ciężki bagaż” intryguje od pierwszych stron. Wydawać by się mogło, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to