Na przekór usilnym próbom rozpoczęcia nowego rozdziału w życiu, przeszłość Adama, kreuje kształt jego codzienności. Ciężar wyborów oraz moralnie wątpliwych decyzji ciągnie się za nim, uniemożliwiając odnalezienie przez niego upragnionego spokoju. Życie bawi się z nim w okrutną grę pozornie spełnionych pragnień, tylko po to by po chwili zapomnienia i szczęścia powalić go z powrotem na kolana. Miejsce, które nazywa domem, zostaje zburzone serią nieprzewidywalnych zdarzeń i na zawsze zmienia jego podejście do otaczającego go świata.
Autor zafundował nam bardzo dopieszczoną, pełną smaczków i na każdym kroku przemyślaną akcję powieści. Nie mogłam się od niej oderwać.
Bruno chylę czoła za ogrom pracy wsadzonej w wykreowanie fabuły, bogatych bohaterów i lekkości pióra. Twój warsztat pisarski umożliwił mi przeżycie niesamowitej przygody. Kolor ognia jest tematem bardzo bliski mojemu sercu, więc tym bardziej wielkie dzięki za niesamowite doznanie czytelnicze.

Na przekór usilnym próbom rozpoczęcia nowego rozdziału w życiu, przeszłość Adama, kreuje kształt jego codzienności. Ciężar wyborów oraz moralnie wątpliwych decyzji ciągnie się za nim, uniemożliwiając odnalezienie przez niego upragnionego spokoju. Życie bawi się z nim w okrutną grę pozornie spełnionych pragnień, tylko po to by po chwili zapomnienia i szczęścia powalić go z...

Pierwsze, na co zwróciłam uwagę podczas słuchania to sposób narracji, bardzo mi się podobał. Autor idealnie dostosował styl snucia opowieści do osobowości głównego bohatera. Te wszystkie wyszukane, acz powściagliwe wulgaryzmy, użyte zawsze w porę i uzasadnione, trochę wisielczy humor w bardzo amerykańskim stylu i luzacki sposób bycia bohatera i narratora w jednym sprawiły, ze słuchałam tej historii z prawdziwą przyjemnością i z ciekawością. Fabuła nie powalała zwrotami akcji, zagadki nie były arcy trudne, w tej powieści na czytelnika został zarzucony zupełnie inny haczyk. W pewnej chwili przyłapałam się na tym, że wsiąkłam w klimat, poczułam chłód wiejący od wody i gruby piasek pod stopami a także uczucie wyobcowania, samotności i straty. Ta powieść wnika w czytelnika, zastanawia.
Ale nie ma powieści bez treści i na tym polu poczułam niedosyt. Wszystko było świetnie do chwili kulminacji, w której oczekiwałam napięcia i ostatecznie poczucia satysfakcji. O ile napięcie się pojawiło, to zamiast satysfakcji poczułam niedosyt. Czegoś mi zabrakło, umotywowania, wyjaśnienia rozwiązania. Nie otrzymałam odpowiedzi na pytanie, które towarzyszylo mi przez większą część tej historii, zupełnie jakby ktoś wyrwał z ksiażki stronę, czy dwie.
Mimo tego, subiektywnego odczucia braku małego elementu, kropki nad "i" spędziłam z tą książką przemiły czas i polecam ją czytelnikom wrażliwym, lubiącym delektować się stylem autora i pięknym słowem.
Za wielki jej atut uważam również to, że kilkakrotnie doprowadziła mnie do spontanicznego wybuchu śmiechu.

Pierwsze, na co zwróciłam uwagę podczas słuchania to sposób narracji, bardzo mi się podobał. Autor idealnie dostosował styl snucia opowieści do osobowości głównego bohatera. Te wszystkie wyszukane, acz powściagliwe wulgaryzmy, użyte zawsze w porę i uzasadnione, trochę wisielczy humor w bardzo amerykańskim stylu i luzacki sposób bycia bohatera i narratora w jednym sprawiły,...

Adam prowadził gangsterskie życie, z którym postanowił skończyć. Nie jest jednak łatwo uciec z takiego środowiska, zwłaszcza, kiedy okradło się z dużej gotówki swojego szefa.

Adam postanawia zamieszkać w niewielkim Wązicku, gdzie próbuje zacząć od nowa, chociaż wie, że prędzej czy później, przeszłość go doścignie.

W sąsiedztwie ma jedynie parę przyjaciół, ale czy to wystarczy?
Kiedy trawi go tęsknota, ucieka do swojego miejsca na plaży. To tam wspomina swoją starą miłość.
Kiedy poznaje Kamilę, nastolatkę, która udaje kogoś, kim nie jest, jeszcze nie wie, że w jego życiu coś się zmieni...

Lubię w książkach autora to, że każda jest inna, choć w wyraźnym Kadynowskim stylu.
Cieszę się bardzo, że choć na chwilę, gościnnie, wprowadził do "Ciężkiego bagażu" bohatera swojej pierwszej książki.😊

W książce mamy trochę kryminału, powieści sensacyjnej, ale też z wątkiem miłosnym, psychologicznym, a nawet nadprzyrodzonym. Czuć napięcie, nadchodzące niebezpieczeństwo, emocje, samotność bohatera, czasem nawet bezradność. Zakończenie zaskakujące, nie sądzę, żeby ktokolwiek takowego się spodziewał.
Z pewnością jest to książka inna niż wszystkie. Zachęcam do przeczytania, oceńcie sami, czy podoba się wam taki miks.
Ja szczerze polecam.

Adam prowadził gangsterskie życie, z którym postanowił skończyć. Nie jest jednak łatwo uciec z takiego środowiska, zwłaszcza, kiedy okradło się z dużej gotówki swojego szefa.

Adam postanawia zamieszkać w niewielkim Wązicku, gdzie próbuje zacząć od nowa, chociaż wie, że prędzej czy później, przeszłość go doścignie.

W sąsiedztwie ma jedynie parę przyjaciół, ale czy to...

Bohaterem jest Adam były gangster, który nieźle sobie nagrabił u byłych kumpli.
Nie mając zbytnio wyboru usuwa się w cień i chce zacząć wszystko od nowa.
Jednak na starych śmieciach pozostał znaczący problem. Jego matka, która za żadne skarby nie chce przenieść się do niego. Adam nie może spokojnie funkcjonować, bo wisi nad nim niebezpieczeństwo. Wtedy poznaje młodą, dziwną dziewczynę, która w dodatku gada od rzeczy. Ale czy faktycznie tak jest?
Naszego bohatera trapi tęsknota do dawnej miłości, wypala dziurę. Wtedy ucieka w miejsce nikomu nie znane, samotnię w głębi zarośli. To plaża.
Adam musi podjąć wyzwanie i stawić czoło przeszłości i konsekwencją, które są tego efektem.
Resztę musicie doczytać sami, bo nie o streszczenie mi chodzi, ale o zarys tego co Was czeka sięgając po lekturę.

Czytając książkę miałam ciągle przejawiającą się wizję samotności, ile człowiek jest w stanie znieść. Możemy mieć wszystko, ale samotność potrafi zabić.
Książka jest napisana prostym, jasnym w przekazie językiem. Bez zbędnych ozdobników i zapychaczy w postaci przesadnych opisów. Podoba mi się to, bo skoro jest plaża to potrafimy sobie resztę jej wygladu wyobrazić. To nie znaczy, że nie lubię opisów w książkach. Najzwyczajniej w świecie w tej książce byłby to zbędny zamysł. Cała uwaga skupiona jest na głównym bohaterze, poprzez pierwszoosobową narrację, jego myśli, stan emocjonalny. To mi się bardzo podobało, jak jeden facet może zawładnąć ciekawością czytelnika i przykuć uwagę.

Bohaterem jest Adam były gangster, który nieźle sobie nagrabił u byłych kumpli.
Nie mając zbytnio wyboru usuwa się w cień i chce zacząć wszystko od nowa.
Jednak na starych śmieciach pozostał znaczący problem. Jego matka, która za żadne skarby nie chce przenieść się do niego. Adam nie może spokojnie funkcjonować, bo wisi nad nim niebezpieczeństwo. Wtedy poznaje młodą, dziwną...

Kolejna książka Bruna i kolejne zaskoczenie ,oczywiście pozytywne .
Lubię książki tego autora ,bo każda jest inna ,każda zaskakująco dobra i wciągająca i jakże inna od poprzedniej.

Tym razem głównym bohaterem książki jest Adam ,e bandyta, były ochroniarz ,który ukradł pieniądze swoim pracodawcom ,czym bardzo się naraził. Ucieka i próbuje zacząć od nowa ,ale czy mu się to uda ? Kogo spotka na swojej drodze ,czy uda mu się wrócić na właściwą drogę ,wiedząc jak ciężki bagaż wciąż za sobą ciągnie ?

Polecam ,bo naprawdę warto .

Kolejna książka Bruna i kolejne zaskoczenie ,oczywiście pozytywne .
Lubię książki tego autora ,bo każda jest inna ,każda zaskakująco dobra i wciągająca i jakże inna od poprzedniej.

Tym razem głównym bohaterem książki jest Adam ,e bandyta, były ochroniarz ,który ukradł pieniądze swoim pracodawcom ,czym bardzo się naraził. Ucieka i próbuje zacząć od nowa ,ale czy mu się to...

Bruno Kadyna jawi mi się jako taki Himilsbach, czyli ma pewien urok, choć wszyscy wiemy, że to naturszczyk, więc nie może zagrać Hamleta.
Historyjka prosta i banalna, jakie jest zazwyczaj życie, więc może to być plus, przy tej narracji i stylu pisania. Jest trochę śmieszno-mocnych tekstów, jest prawdziwość zachowań występujących postaci i gdy już tylko czekałem na fajny finał, to ... - oczekiwałem czegoś innego, bardziej realnego. Popsuło mi to całość i obniżyło ocenę.
Słuchało się tego bardzo dobrze, a czytał doświadczony Roch Siemianowski.

Bruno Kadyna jawi mi się jako taki Himilsbach, czyli ma pewien urok, choć wszyscy wiemy, że to naturszczyk, więc nie może zagrać Hamleta.
Historyjka prosta i banalna, jakie jest zazwyczaj życie, więc może to być plus, przy tej narracji i stylu pisania. Jest trochę śmieszno-mocnych tekstów, jest prawdziwość zachowań występujących postaci i gdy już tylko czekałem na fajny...

Autor fajnie pisze.
Czuje się "człowieka" w kreowanych postaciach.
Fabuła jak fabuła, historia nie jest banalna. Dzięki stylowi jednak dużo zyskuje i chce się czytać.

Autor fajnie pisze.
Czuje się "człowieka" w kreowanych postaciach.
Fabuła jak fabuła, historia nie jest banalna. Dzięki stylowi jednak dużo zyskuje i chce się czytać.

Po przeczytaniu kilkudziesięciu stron "Ciężkiego bagażu" pomyślałem, że mam do czynienia z powieścią napisaną przez grafomana. |W dziele Kadyny sporo było niepotrzebnych dialogów, banalnego sentymentalizmu, powtórzeń scen. Na szczęście przebrnąłem przez jego pierwszą połowę i odkryłem, że po około setnej stronie nabiera rumieńców. Do teraz nie wiem, czy warsztat autora w trakcie tworzenia "Ciężkiego bagażu" uległ poprawie, czy ja zaniżyłem swoje oczekiwania wobec niego, czy po prostu przestałem się go czepiać. W każdym razie druga połowa książki Kadyny wydaje mi się być napisana całkiem nieźle. Do tego dodam, że finał "Ciężkiego bagażu" mnie usatysfakcjonował. Wniosek z tego taki, że warto przeczytać dzieło Kadyny, mimo że nie jest znane. Każdy zasługuje na choć jedną szansę.

Po przeczytaniu kilkudziesięciu stron "Ciężkiego bagażu" pomyślałem, że mam do czynienia z powieścią napisaną przez grafomana. |W dziele Kadyny sporo było niepotrzebnych dialogów, banalnego sentymentalizmu, powtórzeń scen. Na szczęście przebrnąłem przez jego pierwszą połowę i odkryłem, że po około setnej stronie nabiera rumieńców. Do teraz nie wiem, czy warsztat autora w...

„Ciężki bagaż” Kadyna Bruno – to moje pierwsze spotkanie z autorem. Muszę przyznać, iż na początku rozpraszały i denerowowały mnie wstawki inną czcionką, jako myśli głównego bohatera. Po pewnym czasie przestałam zwracać na nie uwagę, skutecznie wciągnęła mnie fabuła. Nie jest to kryminał do którego jestem przyzwyczajona, jednak podobał mi się. Wiem, że co jakiś czas gusta czytelnicze się zmieniają i sama tego właśnie doświadczam. Fabuła niby prosta, język też zrozumiały, dobry i zły charakter i to coś, co mnie zaskoczyło. Odrobina psychologii czy magii – warto sprawdzić samemu. Książka jest prezentem świątecznym, ale nie tylko dlatego autor ma już swoje miejsce na zapchanej już półce u mnie. Musisz to przeczytać:

„Ciężki bagaż” Kadyna Bruno – to moje pierwsze spotkanie z autorem. Muszę przyznać, iż na początku rozpraszały i denerowowały mnie wstawki inną czcionką, jako myśli głównego bohatera. Po pewnym czasie przestałam zwracać na nie uwagę, skutecznie wciągnęła mnie fabuła. Nie jest to kryminał do którego jestem przyzwyczajona, jednak podobał mi się. Wiem, że co jakiś czas gusta...

Reorganizacja na poważnie

Bohaterem powieści jest Adam – były gangster, który nieźle sobie nagrabił u gangsterskiej braci, więc nie pozostało mu nic innego, jak usunąć się w cień i zacząć wszystko od nowa. Sprawa wcale nie jest jednak taka prosta, bohater chyba nie do końca przemyślał swoje działanie, bowiem w starym miejscu zostawił swoich przyjaciół i matkę, której żadną siłą nie może ściągnąć do siebie.

Mężczyzna nie może zaznać spokoju – w powietrzu wisi niebezpieczeństwo, na jego drodze staje dziwna dziewczyna, która wygaduje niestworzone historie, a w serce wyżera samotność i ogromna tęsknota za wyśnioną miłością. Jest jednak takie jedno miejsce, w którym Adam może choć przez chwilę odetchnąć, to opuszczona, schowana gdzieś w gęstwinie plaża, która daje mu moc do życia, koi zszargane nerwy, dostarcza pozytywnej energii. Niestety ten błogi stan nie trwa długo, mija momentalnie.

Czytamy, wciągamy się w tę opowieść i nie możemy doczekać się chwili, kiedy wreszcie dowiemy się, o co w tym wszystkim chodzi. Wiemy, że coś się święci, bo przecież u autora nie ma mowy o "normalnym" zakończeniu (już nie raz się o tym przekonałam),wszystkie tory prowadzą nas gdzieś na manowce, a my dajemy się wciągać w te gęste krzaczory dziwności.

No dobra, jeśli zatem jesteście ciekawi, jak rozwiąże się sytuacja z nieco nieogarniętą matką, dlaczego młoda dziewczyna udaje opóźnioną wieśniarę, a potem biega nago po lesie, jak wygląda ogień i skąd on się w ogóle bierze oraz czego można spodziewać się byłych znajomych i dokąd zaprowadzi naszego bohatera miłość – to koniecznie musicie sięgnąć po "Ciężki bagaż".

Poza tym obiecuję Wam wizytę w szpitalu psychiatrycznym i dawkę dość czarnego humoru. Aaa, i jeszcze spotkanie z jednym z bohaterów innej książki autora. Często po lekturze Metalowej Dolnej zastanawiałam się, jak wyglądałoby życie Tomasza, gdyby pociągnąć nieco tę opowieść. Już wiem. Warto tu jednak zaznaczyć, że wcale nie musicie znać tamtej historii, bowiem ta postać występuje tu tylko gościnnie.


Potem leci

Bardzo lubię prozę Bruna. Przekonuje mnie przede wszystkim jego świeże podejście do literatury. Miesza wątki tak, że czasem odnosimy wrażenie, że ktoś wcisnął nas do wagonika i puścił kolejkę w ruch, nie ostrzegając, że czeka nas wiele zawirowań, może nawet jakaś beczka po drodze, ale niestety pasów brak.

Historia jest wciągająca, bo taka tajemnicza i dziwna (w dobrym tego słowa znaczeniu),jednak czyta się ją dość opornie. Długo zastanawiałam się, od czego to zależy i w końcu doszłam do wniosku, że brak tym zdaniom gładkości. To jednak jeszcze nic... Na miejscu osoby, która robiła korektę, nie podpisałabym się pod tak niedbale poprawionym tekstem. Myślę, że albo robi się coś porządnie i bierze za to pieniądze, albo nie robi się tego wcale (no, chyba że hobbystycznie). Niestety w tekście znajdziecie wiele pozjadanych przecinków i, brrrr, tak banalny błąd ortograficzny, że aż boli. Na szczęście powieść jest na tyle ciekawa, że można przymknąć oko na pewne usterki i... potem leci.

Nie jest to najlepsza, moim zdaniem, książka Kadyny. Porównując ją do Wpływu, który pochłonął mnie całkowicie, tu mogę stwierdzić jedynie, że autor podtrzymywał skutecznie moją ciekawość. Niemal do samego końca utrzymał aurę tajemniczości i nie zdradził wszystkich sekretów. Na uwagę zasługuje również wątek miłosny – no, może nie o samą miłość tu chodzi, ale o tę rozdzierającą samotność, która trawi naszego bohatera.





Adam daje się lubić, chociaż trzeba przyznać, że niezłe z niego ziółko i to takie nadpalone nieco, bo ciągle musi zmagać się z przeciwnościami losu. Ogień sieje spustoszenie w jego wnętrzu, a my możemy się tylko przyglądać postępującemu rozkładowi. Ale, ale! Bohater wcale nie pozostaje bierny i właśnie te jego próby (wszelakie i różnorakie) osadzenia się w codzienności przykuwają naszą uwagę.

Gdzie zakwalifikować "Ciężki bagaż"? Na to pytanie niezwykle trudno odpowiedzieć, bo opowieść jest taką dobrze wyważoną mieszanką równości. Raz będzie to powieść o miłości, innym razem skłonimy się ku wątkom nadprzyrodzonym, by chwilę później wejść w nieco bardziej kryminalny klimacik.

Mnie książka się podobała, ponieważ – mimo wad – treść okazała się na tyle interesującą, by utrzymać moją uwagę do samego końca. Lubię być zaskakiwana, a powieść wielokrotnie wprawiła mnie w lekką konsternację.

Gotowi na taką mieszankę?

Reorganizacja na poważnie

Bohaterem powieści jest Adam – były gangster, który nieźle sobie nagrabił u gangsterskiej braci, więc nie pozostało mu nic innego, jak usunąć się w cień i zacząć wszystko od nowa. Sprawa wcale nie jest jednak taka prosta, bohater chyba nie do końca przemyślał swoje działanie, bowiem w starym miejscu zostawił swoich przyjaciół i matkę, której żadną...