Poeta, prozaik oraz malarz okresu Młodej Polski. Twórca poezji patriotycznej i utworów inspirowanych symbolizmem, impresjonizmem i parnasizmem. Autor powieści i opowiadań utrzymanych w stylistyce fantasy i poetyckiej fantazji.
Był synem Emeryka i Józefiny (panieńskie nazwisko: Szretter). Urodził się w Mińsku, gdzie ukończył gimnazjum ogólnokształcące. Studiował malarstwo w Paryżu. Około 1911 r. wrócił do Mińska, gdzie w latach 1918-1920 był redaktorem Gońca Mińskiego. W latach 1920-1944 mieszkał w Warszawie. Po powstaniu warszawskim został przymusowo ewakuowany, po czym zaginął bez wieści. Jego utwory tłumaczone były na język francuski.
Twórczość Adamowicza dzieli się na dwa odrębne nurty. Pierwszy skupia się na tematyce erotycznej o nekrofilskim, lekko satanicznym odcieniu. Wiersze te wywodziły się z kręgu inspiracji twórczością Edgara Allana Poego oraz typowych młodopolskich zainteresowań wszelkiego rodzaju skrajnościami, zboczeniami i zwyrodnieniami umysłu ludzkiego. Skrajnie pojmowana, niszczycielska i chorobliwa żądza zaspokojenia seksualnego jest u Adamowicza tożsama z bergsonowskim élan vital, mimo iż poczucie sił życiowych czerpie w bliskości śmierci. Poezję tę cechuje wyjątkowa wrażliwość na detale obrazu i wrażeń, synestezja i subtelność języka, daleka od przybyszewszczyzny czy wielosłowia.
Drugi nurt poezji Adamowicza wliczał się (obok poezji Tadeusza Micińskiego i Antoniego Langego) do nurtu kontynuującego i poddającego rozważaniom filozofię genezyjską Juliusza Słowackiego. Adamowski był przy tym zwolennikiem relatywizmu historiozoficznego, jednocześnie (swoją wizją narodu oraz wrażliwością na krzywdę i spodlenie społeczne) zbliżając się raczej w stronę pozytywizmu niż Młodej Polski.
Prócz tego krytycy dopatrywali się w poezji Adamowicza kręgów inspiracji poezją Charlesa Baudelaire'a oraz Charlesa Leconte de Lisle'a.
*
Autor powieści fantasy W starym dworze (1909, wt Wojna z duchami 1924) - staroświecka i urokliwa historia o dziewczynce-sierocie wychowywanej przez duchy - i Nieśmiertelne głupstwo (1912) oraz "sf" pt. Tryumf żółtych (1927, także jako Triumf żółtych) - pastiszowej historii o Polsce opanowanej przez Chińczyków (tzw. opowieść o Żółtym Niebezpieczeństwie),który ostatecznie okazuje się opisem snu. Wydał dwa zbiory opowiadań: Tajemnica Długiego i Krótkiego Życia (zb 1911, 6) i Wesoły Marszałek (zb 1922, 4),częściowo powtórkowy (dwa nowe utwory),wszystkie niedawno zebrane w zestawie Tajemnica długiego i krótkiego życia (zb 2013, 8).