Karuzela uczuć

Książka trzymająca w napięciu, przynajmniej mnie...

Książka trzymająca w napięciu, przynajmniej mnie...

Pokaż mimo to

Nie wiem jak autorka to robi, ale mocno gra mi na uczuciach, obojętne po którą pozycje sięgałam. Emocje, myśli i relacja bohaterów wręcz uwierały mnie, wraz z bohaterami cierpiałam, przeżywałam z niecierpliwością każdy kolejny rozdział.

Relacja głównych bohaterów jest tak przepiękna a zarazem tragiczna, że nie byłam w stanie na dłużej się od niej oderwać. Jestem duża fanką toku myślenia głównego bohatera - Chrisa - a zarazem jego wartości w życiu.

Nie wiem jak autorka to robi, ale mocno gra mi na uczuciach, obojętne po którą pozycje sięgałam. Emocje, myśli i relacja bohaterów wręcz uwierały mnie, wraz z bohaterami cierpiałam, przeżywałam z niecierpliwością każdy kolejny rozdział.

Relacja głównych bohaterów jest tak przepiękna a zarazem tragiczna, że nie byłam w stanie na dłużej się od niej oderwać. Jestem duża...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moja nowa ulubiona książka Jodi Picoult, no dobra będzie w pierwszej trójce ulubionych razem z Iskrą Światła i Bez mojej zgody. Historia opisana tutaj jest bardzo głęboka i burzliwa, nic nie jest proste i dlatego to naprawdę życiowa książka.

Moja nowa ulubiona książka Jodi Picoult, no dobra będzie w pierwszej trójce ulubionych razem z Iskrą Światła i Bez mojej zgody. Historia opisana tutaj jest bardzo głęboka i burzliwa, nic nie jest proste i dlatego to naprawdę życiowa książka.

Pokaż mimo to

Wiecie za co kocham Picoult? Za tematykę, jaką porusza. Potrafi wodzić za nos, a to jakby nie patrzeć jest literatura raczej obyczajowa. Samobójstwo dziecka nigdy nie jest sprawą prostą, ale autorka prowadzi historię po mistrzowsku, gwarantując nam całą karuzelę uczuć.

Wiecie za co kocham Picoult? Za tematykę, jaką porusza. Potrafi wodzić za nos, a to jakby nie patrzeć jest literatura raczej obyczajowa. Samobójstwo dziecka nigdy nie jest sprawą prostą, ale autorka prowadzi historię po mistrzowsku, gwarantując nam całą karuzelę uczuć.

Pokaż mimo to

Książka dla mnie w pewnych aspektach niezrozumiała. Nie do końca rozumiałam na przykład to, dlaczego główna bohaterka chciała popełnić samobójstwo razem ze swoim chłopakiem. Dość niejasno i pokrętnie opisana została sytuacja bodajże ze stacji benzynowej, gdzie jako dziewczynka była molestowana przez obcego mężczyznę. Czy to wydarzenie nie dawało jej spokoju tak długo, że postanowiła odebrać sobie życie i jednocześnie pociągnąć za sobą jeszcze jedną osobę? Czy zdarzyło się coś jeszcze, czego się bezpośrednio nie dowiedzieliśmy?
Jestem w stanie zrozumieć to, że ludzie mają różną wrażliwość i coś, co dla jednej osoby będzie sprawą, z którą przejdzie do porządku dziennego, dla innej stanie się czymś, przez co zawali się jej świat. Tak jak rozumiem, że niektórzy boją się i wstydzą poprosić o pomoc.
I gdyby zostało to lepiej opisane w książce, też bym zrozumiała. Dostajemy natomiast powieść, która jest bardzo chaotyczna i niedopowiedziana.

Książka dla mnie w pewnych aspektach niezrozumiała. Nie do końca rozumiałam na przykład to, dlaczego główna bohaterka chciała popełnić samobójstwo razem ze swoim chłopakiem. Dość niejasno i pokrętnie opisana została sytuacja bodajże ze stacji benzynowej, gdzie jako dziewczynka była molestowana przez obcego mężczyznę. Czy to wydarzenie nie dawało jej spokoju tak długo, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zdecydowanie polecam. Niby banalna opowieść, ale rozwój wydarzeń i akcja są tak zaskakujące, że samemu wpada się w tytułową karuzelę uczuć.

Zdecydowanie polecam. Niby banalna opowieść, ale rozwój wydarzeń i akcja są tak zaskakujące, że samemu wpada się w tytułową karuzelę uczuć.

Pokaż mimo to

Książek Jodie Picoult czytałam już kilka i zawsze oczekuję od nich czegoś emocjonującego, tajemniczego i z nieoczywistym zakończeniem. Tu jednak miałam wrażenie że ksiązka była niepotrzebnie rozciągnięta na tyle stron i częsci. Praktycznie od pierwszych stron domyśliłam sie zakończenia,nie porwały mnie postaci ani fabuła. Sporo wątków niepotrzebnych i nie wpływających na fabułę. Podobały mi się rozdziały o Chrisie i Emily, ich relacji i wspomnieniach. To w miarę budowało ksiązkę. Niestety po przeczytaniu kilku ksiązek autorki liczyłam na cos więcej. Fajna do przeczytania ale nie było takiego "ach" jak zwykle mam przy jej ksiązkach.

Książek Jodie Picoult czytałam już kilka i zawsze oczekuję od nich czegoś emocjonującego, tajemniczego i z nieoczywistym zakończeniem. Tu jednak miałam wrażenie że ksiązka była niepotrzebnie rozciągnięta na tyle stron i częsci. Praktycznie od pierwszych stron domyśliłam sie zakończenia,nie porwały mnie postaci ani fabuła. Sporo wątków niepotrzebnych i nie wpływających na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Karuzela uczuć" to kolejna dobra lektura pióra Jodi Picoult. Historia dwóch nastolatków, pary, którą poznajemy od dnia ich narodzin, a którzy w wieku niespełna 18 lat chcieli popełnić samobójstwo. Dziewczyna ginie, chłopak przeżywa i zostaje oskarżony morderstwo. Jak było naprawdę? Co kierowało tym dwojgiem młodych ludzi?
Jodi Picoult jak zwykle roztacza przed nami skomplikowany świat relacji rodzinnych i społecznych, portret dwóch różnych rodzin i czynniki, ktore je uksztaltowały.
Autorka jak nikt inny potrafi opisać emocje, rozterki swoich bohaterów, trudne wybory, dramatyczne sytuacje w sposób tak wciągający, że nie można się oderwać od lektury. Napięcie, dynamimiczna akcja i skomplikowani bohaterowie - to wszystko znajdziemy w "Karuzeli uczuć".
Świetna książka. Zachęcam, ale fanów chyba nie muszę...

"Karuzela uczuć" to kolejna dobra lektura pióra Jodi Picoult. Historia dwóch nastolatków, pary, którą poznajemy od dnia ich narodzin, a którzy w wieku niespełna 18 lat chcieli popełnić samobójstwo. Dziewczyna ginie, chłopak przeżywa i zostaje oskarżony morderstwo. Jak było naprawdę? Co kierowało tym dwojgiem młodych ludzi?
Jodi Picoult jak zwykle roztacza przed nami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie często dzielę się opiniami o książkach. Kiedy już to robię to dzieje się to pod wpływem emocji jakie dane dzieło we mnie wywołuje. A "karuzela uczuć" ma ich tyle, że człowiekowi kręci się w głowie jak po przejażdżce najlepszym rollercoasterem. Tym co znają twórczość Jodi Picoult to jedno powyższe zdanie wystarczy żeby sięgnąć po tą książkę a tym, którzy wychodzą tej autorce po raz pierwszy naprzeciw obiecuję, że nie pożałują. Na pewno nie jest to historia łatwa. Tak jak mówi nam opis poznajemy dwie rodziny, które są ze sobą niezwykle zżyte. Z czasem na pierwszy plan wysuwają nam się dwie osoby: Emily i Chris. Tą dwójkę łączy uczucie, które nadaje miłości nową definicję. Na pozór piękna o jakiej nie jeden z nas marzy. Jednak kiedy się w to zagłębiamy okazuje się, że niezwykle trudną. Z każdą kolejną stroną przekonujemy się, że kiedy kochamy tak bardzo, że stajemy się niemal jednością potrafimy ranić ze zdwojoną siłą. Nie tylko zadajemy ból drugiej osobie swoimi słowami, czynami, ale dodatkowo oddajemy ten ból, który siedzi w nas. A Emily miała tego bólu zbyt wiele nawet jak na dwie osoby. Przez co doprowadziło to ją i Chrisa do tej decydującej nocy, wokół której skupia się opowieść. Myślę, że nie ma osoby, której ta pozycja nie wciągnie w swój świat. A dodatkowo polecałabym ją mocno każdemu rodzicowi, ponieważ zapominają oni czasem jak ich myślenie zmieniło się od momentu kiedy mieli naście lat. Nie dostrzegają w swoich dzieciach czy bagatelizują to co x lat temu dla nich samych miałoby zupełnie inny wymiar. Myślę, że finał tej książki mógłby być zgoła inny gdyby te dwie rodziny zamiast ślepo wierzyć, że ich dzieci wybrały już wspólna ścieżkę, która sami mogą kroczyć byli obok nich pozwalając im na porażki i nie zasłaniając im nowych możliwości.

Nie często dzielę się opiniami o książkach. Kiedy już to robię to dzieje się to pod wpływem emocji jakie dane dzieło we mnie wywołuje. A "karuzela uczuć" ma ich tyle, że człowiekowi kręci się w głowie jak po przejażdżce najlepszym rollercoasterem. Tym co znają twórczość Jodi Picoult to jedno powyższe zdanie wystarczy żeby sięgnąć po tą książkę a tym, którzy wychodzą tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dwie typowe amerykańskie rodziny z przedmieścia. Mieszkają po sąsiedzku i są tak zaprzyjaźnione, że niemal ze sobą zrośnięte. Patrząc na wspólne szczęśliwe dorastanie swych dzieci, Chrisa i Emily, ich rodzice naturalnie już po cichu planowali, gdzie w przyszłości urządzą im wesele.

Jednak tę radosną symbiozę ucina niezrozumiała tragedia. Randka nastolatków kończy się śmiercią Emily od strzału w głowę. Chris utrzymuje, że jego dziewczyna popełniła samobójstwo, że właściwie mieli zrobić to razem. Dlaczego więc on żyje? Czy to było samobójstwo, czy jednak zabójstwo?

Sąsiedzi przestają się wspaniale rozumieć, kończy się przyjaźń, zaczyna nienawiść, w której celuje matka Emily. Sypią się też oskarżenia, a Chris ma wszelkie szanse spędzić resztę życia w więzieniu za zamordowanie dziewczyny, którą, jak twierdzi, kochał ponad wszystko.

Dlaczego dwójka dzieciaków z pięknymi planami na przyszłość, bardzo w sobie zakochanych, mających świetnych rodziców, miałaby chcieć ze sobą skończyć?
A dlaczego właściwie nie?

Powiem tak: jest moc. I przeczytałam tę książkę przysłowiowym jednym tchem. Jest w niej dramat przez duże D, bardzo ludzki, miażdżący, dający do myślenia i przyprawiający chwilami o skołowanie - bo "A może jednak?..."
Z tej tragedii, niczym z przewróconej matrioszki, wysypują się z czasem kolejne jej elementy, ale właściwie do samego końca towarzyszyła mi duża doza niepewności co do tego, kto tu właściwie zawinił, a dramatyczny proces sądowy Chrisa i to, co się dzieje poza nim, dostarczają w tej kwestii pełen pakiet emocji.

"Karuzela uczuć" to przejmująca, niejednoznaczna historia. Rodzicielska miłość, niestety, bywa czasem ślepa; a siła więzi z drugim człowiekiem - słabsza od traumy, która z czasem zamienia się w demona przeszłości.
Wciągnęłam się w losy bohaterów, a mój (całkiem spory) apetyt na solidną obyczajówkę podszytą mocną tragedią, został z tą książką w pełni zaspokojony. I bardzo się cieszę, że dało się tu uniknąć taniej, łzawej sieczki z wzajemnym obściskiwaniem się i zapewnianiem, jak to wszyscy się kochają i że wszystko będzie dobrze.

Dwie typowe amerykańskie rodziny z przedmieścia. Mieszkają po sąsiedzku i są tak zaprzyjaźnione, że niemal ze sobą zrośnięte. Patrząc na wspólne szczęśliwe dorastanie swych dzieci, Chrisa i Emily, ich rodzice naturalnie już po cichu planowali, gdzie w przyszłości urządzą im wesele.

Jednak tę radosną symbiozę ucina niezrozumiała tragedia. Randka nastolatków kończy się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to