Najsłabsza z trylogii, potencjał z tomu pierwszego (stos korowy, powłoki) czuć subiektywnie, że jest zmarnowany.
5/10
Dla mnie to była czasami męczarnia przez nieumiejętne rozwleczenie akcji.

Najsłabsza z trylogii, potencjał z tomu pierwszego (stos korowy, powłoki) czuć subiektywnie, że jest zmarnowany.
5/10
Dla mnie to była czasami męczarnia przez nieumiejętne rozwleczenie akcji.

W ostatniej części Morgan troszkę spuścił z tonu, na rzecz budowania napięcia i dawkowania emocji czytelnikowi. Nie jest to jednak złe, ale inne niż poprzednie części.

Ostatecznie końcówka mnie nie zachwyciła, ale mimo to jest to kawał dobrej książki.

W ostatniej części Morgan troszkę spuścił z tonu, na rzecz budowania napięcia i dawkowania emocji czytelnikowi. Nie jest to jednak złe, ale inne niż poprzednie części.

Ostatecznie końcówka mnie nie zachwyciła, ale mimo to jest to kawał dobrej książki.

Zbyt chaotyczna, zbyt przegadana, a do tego to mętne moralizotorstwo...
Nie jest to książka zła, ale hm - trudno czytalna ;)

Zbyt chaotyczna, zbyt przegadana, a do tego to mętne moralizotorstwo...
Nie jest to książka zła, ale hm - trudno czytalna ;)

ytanie o tożsamość i sens życia w warunkach, gdy śmierć nie jest już straszna, a ciało jest tylko narzędziem. Jakie są konsekwencje psychiczne i moralne takiego stanu rzeczy, jakie są granice ludzkiej natury i wolności?
Morgan tworzy wiarygodny i fascynujący świat, w którym technologia zmieniła ludzkość i społeczeństwo, ale nie rozwiązała podstawowych problemów, takich jak nierówność społeczna, przemoc, korupcja czy alienacja.

ytanie o tożsamość i sens życia w warunkach, gdy śmierć nie jest już straszna, a ciało jest tylko narzędziem. Jakie są konsekwencje psychiczne i moralne takiego stanu rzeczy, jakie są granice ludzkiej natury i wolności?
Morgan tworzy wiarygodny i fascynujący świat, w którym technologia zmieniła ludzkość i społeczeństwo, ale nie rozwiązała podstawowych problemów, takich jak...

Nie zgadzam się z opiniami, że ta część była najsłabsza.

Fakt, że podczas czytania nie raz zastanawiałam się, czemu w drugim tomie dostaliśmy opowieść, której finał musiał mieć potężny wpływ na całe uniwersum, a tymczasem tu mamy powrót do wydarzeń dziejących się tylko na jednej planecie.
Ale autor miał wszystko starannie zaplanowane. Wydarzenia z tego tomu w końcu nadgoniły, a następnie zgrabną klamrą została zamknięta cała seria.

Poza tym książka jest po prostu świetnie napisana, czyta się ją jednym tchem.

Jedyny minus - że to już koniec, zdążyłam się naprawdę zżyć z Takiem i całym tym wspaniałym, pełnym detali światem.

Nie zgadzam się z opiniami, że ta część była najsłabsza.

Fakt, że podczas czytania nie raz zastanawiałam się, czemu w drugim tomie dostaliśmy opowieść, której finał musiał mieć potężny wpływ na całe uniwersum, a tymczasem tu mamy powrót do wydarzeń dziejących się tylko na jednej planecie.
Ale autor miał wszystko starannie zaplanowane. Wydarzenia z tego tomu w końcu...

Najsłabsza część cyklu Takeshi Kovacs. Trochę mnie rozczarowała. Przekombinowana narracja, trochę na siłę szukanie sposobu zakończenia cyklu. Wniosek po trzech tomach: pierwszy tom rewelacja, pozostałe można pominąć.

Najsłabsza część cyklu Takeshi Kovacs. Trochę mnie rozczarowała. Przekombinowana narracja, trochę na siłę szukanie sposobu zakończenia cyklu. Wniosek po trzech tomach: pierwszy tom rewelacja, pozostałe można pominąć.

Ta część podobała mi się najmniej. Przeraźliwie nudne życie gangsterów, piratów itp., dopiero po połowie się rozkręca. Ciekawa wizja ludzkości. Ni to trochę "matrix", ni to "człowiek demolka, ni to "6-ty dzień"... SF i trochę rozważań o człowieczeństwie, duszy i problemach społecznych. Swoją drogą zdanie Kovacsa na temat społeczeństwa obywatelskiego zbieżne z moim. Za to jest jedna gwiazdka więcej.

Ta część podobała mi się najmniej. Przeraźliwie nudne życie gangsterów, piratów itp., dopiero po połowie się rozkręca. Ciekawa wizja ludzkości. Ni to trochę "matrix", ni to "człowiek demolka, ni to "6-ty dzień"... SF i trochę rozważań o człowieczeństwie, duszy i problemach społecznych. Swoją drogą zdanie Kovacsa na temat społeczeństwa obywatelskiego zbieżne z moim. Za to...

Ocena to takie 6, może 6 i pół. Niby dużo lepsze niż część druga ale jednak nie zaskakuje tak jak tom pierwszy. W tej części dowiemy się dużo więcej o przeszłości Takeshiego, wyjaśni się kilka wątków, jednak samo zakończenie pozostawia niedosyt i ogólnie mam bardzo mieszane odczucia do całej serii. W zasadzie to ta trylogia śmiało mogłaby się skończyć na części pierwszej.

Ocena to takie 6, może 6 i pół. Niby dużo lepsze niż część druga ale jednak nie zaskakuje tak jak tom pierwszy. W tej części dowiemy się dużo więcej o przeszłości Takeshiego, wyjaśni się kilka wątków, jednak samo zakończenie pozostawia niedosyt i ogólnie mam bardzo mieszane odczucia do całej serii. W zasadzie to ta trylogia śmiało mogłaby się skończyć na części pierwszej.

Zakończenie cyklu. Spodziewałem się czegoś lepszego, tymczasem poznajemy dogłębniej Kovacza. Może i jest to ciekawe i nietuzinkowe jednak nie na 3 tom wieńczący cykl. Sama intryga bardzo nie równa, szarpana i momentami przytłaczająco niezrozumiała. Książka trochę męczyła i od połowy szczerze nie miałem pojęcia dokąd zmierza akacja. Kilka razy przeskakiwaliśmy motywy, zaczynaliśmy coś nowego bez słowa wyjaśnienia dlaczego tak. Na koniec dopiero zebrano to w kupę ale i tak odczuwam niedosyt. Przedziwnie się to wszystko potoczyło i brakuje mi domknięcia historii. Średniak choć czyta się dobrze.

Zakończenie cyklu. Spodziewałem się czegoś lepszego, tymczasem poznajemy dogłębniej Kovacza. Może i jest to ciekawe i nietuzinkowe jednak nie na 3 tom wieńczący cykl. Sama intryga bardzo nie równa, szarpana i momentami przytłaczająco niezrozumiała. Książka trochę męczyła i od połowy szczerze nie miałem pojęcia dokąd zmierza akacja. Kilka razy przeskakiwaliśmy motywy,...

Trzecie spotkanie z Takeshi Kovacs'em nie zawodzi. Choć świat i bohater ten sam to jednak różna od poprzednich części. Kovacs więcej zdradza nam o sobie Na tle wydarzeń śledzimy jego przemianę, choć niespecjalnie jest ona atrakcyjna. W poprzedniej części dało się odczuć jego zmęczenie profesją. W tej walczy ze swoimi osobowościami – tą „cywilną” i bojową. Retrospekcje wiele wyjaśniają, pojawiają się uczucia i odczucia, na które Kovacs sobie wcześniej nie pozwalał. Kiedy nie włącza się natura Emisariusza targają nim czysto ludzka złość, irytacja, zniechęcenie i często nieuwaga i... denerwujące zgorzknienie. Kiedy dochodzi do głosu Emisariusz pojawia się furia. I jak sam Kovacs przyznaje jest to cudowne uczucie. Fabularnie zdecydowanie ciekawsza od części drugiej, akcja jest dynamiczna, przetykana niemalże filozoficznymi przemyśleniami, politycznymi wstawkami, które – mnie – nie znudziły. Niewiele dzieje się w tle, bo wszystko jest ze sobą mocno powiązane: ewentualne zmartwychwstanie Quellcristy, młodsze alter ego Kavacsa, Yakuza, fanatyczni mnisi, wolni strzelcy, hakerzy, Pierwsze Rodziny, Emisariusze, sprzedajni przyjaciele. Kalejdoskop barwnych postaci. I znów zniewalające opisy świata technicznego, broni, poszczególnych lokalizacji. Kilka zwrotów akcji zaskakuje i jakby „budzi” całą opowieść. Zakończenie – choć otwarte – nie daje nadziei na więcej Kovacsa. Ja żałuję.

Trzecie spotkanie z Takeshi Kovacs'em nie zawodzi. Choć świat i bohater ten sam to jednak różna od poprzednich części. Kovacs więcej zdradza nam o sobie Na tle wydarzeń śledzimy jego przemianę, choć niespecjalnie jest ona atrakcyjna. W poprzedniej części dało się odczuć jego zmęczenie profesją. W tej walczy ze swoimi osobowościami – tą „cywilną” i bojową. Retrospekcje wiele...