Drań z Manhattanu

Bardzo ciekawa i wciągająca książka. Dużo mocnych łóżkowych scen, ale wszystko ze smakiem. Momentami były chwilę wzruszenia i łezka sie w oku zakręciła. Bardzo polecam tą historię

Bardzo ciekawa i wciągająca książka. Dużo mocnych łóżkowych scen, ale wszystko ze smakiem. Momentami były chwilę wzruszenia i łezka sie w oku zakręciła. Bardzo polecam tą historię

Pokaż mimo to

Zabawna, pozytywna i lekka, idealna na nudny wieczór.

Zabawna, pozytywna i lekka, idealna na nudny wieczór.

Pokaż mimo to

Kolejne słabe, nudne, oklepane romansidło. Dla fanów gatunku i autorki

Kolejne słabe, nudne, oklepane romansidło. Dla fanów gatunku i autorki

Pokaż mimo to

Bardzo lubię książki Vi Keeland, więc chciałam zobaczyć jak wypadnie w duecie z Penelope Ward. "Drań z Manhattanu" to moja pierwsza książka autorstwa tych dwóch pań.
Książka mnie nie rozczarowała. Bawiłam się dobrze, miejscami naprawdę się uśmiałam. Fabuła może nie była specjalnie oryginalna, w sumie po opisie nie tego się spodziewałam, ale źle nie wyszło. Chociaż parę wad się niestety znalazło. Już od pierwszych stron widać, że autorki chciały pominąć wszystkie zbędne opisy. Nie powiem, to się pisze na plus, bo dzięki temu akcja już od samego początku jest ciekawa, nie zanudza i szybko leci do przodu. Niestety, czasami za szybko przez co było w fabule parę niedociągnięć (np. nie chce mi się wierzyć, że facet biznesmen, który dostaje co chwilę telefony i smsy w sprawie interesów, nie zauważył przez trzy dni, że zgubił telefon). Na szczęście takich niedopracowań było mało i nie były one jakoś mocno denerwujące. Większym minusem były dla mnie wszystkie wulgaryzmy, zwłaszcza u głównej bohaterki. Wcale nie trzeba kobiecie w co drugie słowo wcisnąć przeklenstwa, żeby pokazać, że jej postać jest silna i nie da sobą pomiatać. Aczkolwiek całokształt mi się podobał, chociaż żałowałam, że babcia głównego bohatera tak rzadko się pojawiała, bo mogła bardzo wzbogacić fabułę.
Fanom autorek i tego typu książek polecam. Dobra książka na wieczór.

Bardzo lubię książki Vi Keeland, więc chciałam zobaczyć jak wypadnie w duecie z Penelope Ward. "Drań z Manhattanu" to moja pierwsza książka autorstwa tych dwóch pań.
Książka mnie nie rozczarowała. Bawiłam się dobrze, miejscami naprawdę się uśmiałam. Fabuła może nie była specjalnie oryginalna, w sumie po opisie nie tego się spodziewałam, ale źle nie wyszło. Chociaż parę wad...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgając po nią za namową przyjaciółki miałam bardzo duże oczekiwania. Może za duże... Bo trochę się rozczarowałam. Niby wszystko było w porządku, czytało się całkiem przyjemnie, ale brakło mi czegoś, jakiejś głębi, czy sama nie wiem czego, co by sprawiło, że zachwyciłabym się książką. Na pewno nie będę o niej długo pamiętała.

Sięgając po nią za namową przyjaciółki miałam bardzo duże oczekiwania. Może za duże... Bo trochę się rozczarowałam. Niby wszystko było w porządku, czytało się całkiem przyjemnie, ale brakło mi czegoś, jakiejś głębi, czy sama nie wiem czego, co by sprawiło, że zachwyciłabym się książką. Na pewno nie będę o niej długo pamiętała.

Pokaż mimo to

Życie Sorai to pasmo żenujących zdarzeń, ekscentryczka Włoszka, przyciąga nieodpowiednich mężczyzn jak magnez. Jak nie trafi się żonaty facet, to amant z tendencją do drapania się po klejnotach rodowych, albo amator pogrzebowych randek. Gdy dziewczyna traci nadzieję, na jej drodze, a raczej w jej pociągu, pojawia się ON, arogancki dupek, który nawet nie zna imienia swojej asystentki. Mężczyzna jest piękny niczym sam Bóg, a jego charyzma przyciąga spojrzenia wszystkich kobiet w wagonie. Przypadek sprawia, że Soraya znajduje telefon tajemniczego biznesmena. Zanim jednak odda mu telefon, dziewczyna postanawia odrobinę zapoznać się z życiem tajemniczego mężczyzny. Chcąc wywrzeć dobre wrażenie, Soraya, uda się do biura mężczyzny z zamiarem oddania mu zguby. Jednak nic nie idzie po jej planie, nie dość, że mężczyzna wchodzi jak burza i ignoruję kobietę, to jeszcze nie zamierza wyjść i się z nią spotkać, jeśli ta nie jest umówiona. Temperamentna Soraya, nie zamierza tak łatwo dać się zbyć, w przypływie chwili wykonuje kilka dwuznacznych zdjęć, które zostawia w telefonie wrednego przystojniaka, a to zaczyna być początkiem ciekawej znajomości.
Graham Morgan to nie tylko bogaty mężczyzna, ale również bardzo przystojny mężczyzna. Chociaż z zewnątrz wydaje się zimnym draniem, nieznającym swoich pracowników to wewnątrz liczy się dla niego rodzina i jego pies. Gdy pewnego dnia pracę przerywa mu rozwrzeszczana kobieta, Graham ma ochotę wyjść i sam wynieść ją z firmy, jednak gdy natrafia na pozostawione przez tajemniczą kobietę zdjęcia, jego życie wywraca się do góry nogami.
Między Sorayą, a Grahamem rodzi się pewne przyciąganie. Obydwoje mają o sobie mylne wrażenie, które po odkryciu kim tak naprawdę jest druga osoba, przekształca się w zadziorną przyjaźń i pożądanie.
Ta para jest jak ogień i lód. Ona to piękna kobieta o delikatnej opalonej skórze, długich, czarnych kręconych włosach oraz ponętnych kształtach, przyciąga uwagę każdego mężczyzny, jej egzotyka jest obiektem zazdrości nie jednej kobiety. Dziewczyna jest ekscentryczna i temperamentna, pod wpływem impulsu potrafi zrobić sobie tatuaż, bądź przekłuć język, a swój nastrój wyraża farbując końcówki włosów na różne kolory. A za murem sarkazmu skrywa wrażliwą, porzuconą przez ojca dziewczynkę, która potrzebuje miłości.
Graham natomiast to z pozoru zimny przystojniak, obiekt westchnień kobiet na Manhattanie, mężczyzna z wyższych sfer, który nie boi się założyć luźnych ubrań i zmoczyć się na deszczu, nad wszystko kocha rodzinę i swojego pupila, a jedyne przed czym się wzbrania to miłość. Zdradzony przez byłą narzeczoną i przyjaciela, ma nadzieję nigdy nie zostać ponownie skrzywdzony. Ta dwójka tak różna okazuje się być idealnie dopasowana.
Jednak gdy pozornie łatwa relacja zaczyna się układać, wszystko trafia szlak, gdy na radarze pojawia się była narzeczona Grahama, jej córka i mnóstwo zawistnych przyjaciółek z Manhattanu.
Przed Sorayą i Grahamem stoi otwarta walka o ich związek,obydwoje będą musieli zmierzyć się nie tylko z przeszłością, ale również swoimi uczuciami i lękami, przy jednoczesnym ataku zawistnych ludzi.
Bardzo wczułam się w postać Soray, bardzo do mnie przemawiała, nie wiem dlaczego, ale rozumiałam ją i strasznie przeżywałam to w jaki sposób była traktowana. Niestety w świecie kobiet takich przypadków jak Geneviev jest wiele, dlatego czekałam aż ktoś utrze jej nosa.
Książkę czyta się jednym tchem, dla fanów tego typu powieści, na pewno okaże się ciekawym przeżyciem.

Życie Sorai to pasmo żenujących zdarzeń, ekscentryczka Włoszka, przyciąga nieodpowiednich mężczyzn jak magnez. Jak nie trafi się żonaty facet, to amant z tendencją do drapania się po klejnotach rodowych, albo amator pogrzebowych randek. Gdy dziewczyna traci nadzieję, na jej drodze, a raczej w jej pociągu, pojawia się ON, arogancki dupek, który nawet nie zna imienia swojej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem bardzo rozczarowana. To jeden z tych romansów, o których bardzo szybko zapomnę. Książka po prostu przeciętna.

Jestem bardzo rozczarowana. To jeden z tych romansów, o których bardzo szybko zapomnę. Książka po prostu przeciętna.

Pokaż mimo to

I to jest ten rodzaj książki co kocha się ją juz od pierwszej strony! Jak te autorki to robią ja się pytam?
No i ten główny bohater....Graham Morgan..., najbardziej ze wszystkich książkowych imion męskich podoba mi się właśnie Graham ( jak ten z "Wszytskie nasze obietnice" Colleen Hoover, czy "Siła, która ich przyciąga" Brittainy C Cherry).
Główna bohaterka - Soraya ma niesamowite poczucie humoru, jest .
mądra, śmieje się z własnych porażek i ma jaja😂 i dobrze! Ma również sukowatą szefową.
Jak mogli tak źle przetłumaczyć tytuł! To nie powinien byc "Drań z Manhattanu" tylko "Nadęty garniturek"😂
Ich nieoczekiwany pocałunek bardzo mnie zaskoczył, myślałam iż po wyjściu z pociągu po prostu rozejdą się w dwie strony, i to że Pan Nadęty Garniturek, chce się spotkać z Soraya mimo, że dała mu jasno do zrozumienia iz nie jest zainteresowana.
Graham Morgan swoim zachowaniem przypominał mi jakiegos 16-latka, który pierwszy raz sie zakochał. Mimo to byl słodki i opiekuńczy 😊
Bardzo podoba mi sie również to, że bohaterka ma poczucie wlasnej wartości i nie zakochuje się w Grahamie od razu i to, że w koncu glowny bohater nie stwierdza, iz nie nadaje sie dla niej, nie jest jej wart, albo nie zasługuje na nią. Tutaj bardziej główna bohaterka ma problem, czy nadaje się do bycia w związku.
W tej książce ponownie pojawia się motyw babci, jak w tej której ostatnio czytalam "Wbrew zasadom" Samanthy Young.
Nie będę zbyt wiele zdradzać ale na pogrzebie Liama jeden moment wbił mnie w fotel. Dosyć oryginalny motyw farbowania końcówek przez główną bohaterkę, łatwo mozna bylo wyczuć jej stan emocjonalny😁 Nie przypuszczałam, że dalszy ciąg książki moze przybrać taki obrót.
Przejdźmy teraz do Genevive, nie wiem ile ta kobieta miala iQ ale wiem na pewno, że nie bylo ono za duze. Zaskoczył mnie jednak tatuaż, który zrobił sobie Graham, bo w sumie dosyc krótko znali sie z Sorayą.
No dobra, pozniej Soraya zaczela mnie wkurzać (za duzo analizowała wiele rzeczy), Graham troche tez. Zaczęło się robić trochę zbyt dramatycznie i mysle, że to na pewno wpłynie na ocenę tej książki.
Jeżeli chcecie poznać tą historię to musicie wiedzieć, że "Morgan ma wielki organ"😂
A ta niewinna historia zaczęła się od 3 zdjęć i jednego smsa, który trafil dokładnie w czuły punkt naszego bohatera😊. Jest trochę przewidywalna, ale w tej książce nie jest to az tak wielki negatyw.
Oooo i wątek ze "Słodkiego drania" byl cudowny❤

I to jest ten rodzaj książki co kocha się ją juz od pierwszej strony! Jak te autorki to robią ja się pytam?
No i ten główny bohater....Graham Morgan..., najbardziej ze wszystkich książkowych imion męskich podoba mi się właśnie Graham ( jak ten z "Wszytskie nasze obietnice" Colleen Hoover, czy "Siła, która ich przyciąga" Brittainy C Cherry).
Główna bohaterka - Soraya ma...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyjemna historia, fajnie sie czyta, można sie pośmiac i wzruszyć.
Polecam :)

Przyjemna historia, fajnie sie czyta, można sie pośmiac i wzruszyć.
Polecam :)

Pokaż mimo to

Jestem fanką twórczości Vi Keeland i czytam wszystkie jej pozycje! Tym razem również mnie nie zawiodła a książkę pochłonęłam "od deski do deski". Bardzo mi się podobał główny bohater chociaż na początku wydawał się aroganckim bogaczem. Główna bohaterka niezwykle barwna i nauczyła mnie żeby być sobą i nie przejmować się co inni powiedzą... nawet z niebieskimi włosami.

Jestem fanką twórczości Vi Keeland i czytam wszystkie jej pozycje! Tym razem również mnie nie zawiodła a książkę pochłonęłam "od deski do deski". Bardzo mi się podobał główny bohater chociaż na początku wydawał się aroganckim bogaczem. Główna bohaterka niezwykle barwna i nauczyła mnie żeby być sobą i nie przejmować się co inni powiedzą... nawet z niebieskimi włosami.

Pokaż mimo to