O ile pomysł na całą fabułę ma bardzo duży potencjał, o tyle wykonanie i styl pisarstwa stanowi dla mnie zbyt duży mankament, żeby uznać Inną tajemnicę wiary za udany tekst. Język jest momentami bardzo staroświecki (nawet jeśli ma on być czasowo współmierny do opisywanych zdarzeń) i zbyt „wygładzony” – wulgaryzmy nie padają nawet w tych rozmowach, w których czytelnik spodziewa się bardziej soczystych wiązanek. Część sformułowań jest wyjątkowo niefortunna („kolega/ partner/ głuptas”) i powoduje, że tekst w odbiorze staje się sztuczny. Dialogi przypominają bardziej debaty telewizyjne, niż rzeczywiste rozmowy. Motywy postępowania bohaterów są często wyjaśniane do setnego miejsca po przecinku, co wyraźnie spłaszcza psychologię postaci. Wałkowanie tych samych wątków po wielokroć w różnych miejscach powieści nie pozostawia czytelnikowi praktycznie żadnej swobody interpretacji, a tym samym pozbawia go ciekawości. Część scen zawiera błędy logiczne (Paweł i Jacek przenoszą się z kawiarni do mieszkania, a tam mówią szeptem, żeby nikt przy sąsiednich stolikach ich nie usłyszał; Paweł i Jacek mogą się spotykać tylko w mieszkaniu tego ostatniego, po czym okazuje się, że Paweł od roku wynajmuje kawalerkę w centrum),a przyczynowo-skutkowość niektórych sytuacji jest co najmniej dyskusyjna lub nienaturalna (żeby umówić się z własnym chłopakiem i z nim porozmawiać trzeba szukać „błahych” pretekstów). Całość sprawia wrażenie bardzo statyczne, a zdarzenia są bardziej przegadane niż przeżyte.
Co do samej tematyki, to część wątków zostaje przedstawiona dość pokrętnie – szczególnie jeśli chodzi o pedofilię. Niby Paweł i Jacek oburzają się na Tadeusza, wykorzystującego nieletnich, a jednak żaden z nich nie podejmuje się działania. Wszystko sprowadza się do nieustannej dyskusji, w której podejrzanie dużo miejsca zostawia się dla argumentów „za”. Główną kwestią staje się przekonywanie do własnych racji, zamiast wyraźnego napiętnowania. Winny wychodzi ze wszystkiego bez najmniejszego szwanku, a nawet w blasku swojej chwalebnej działalności opozycyjnej. I nawet jeśli, koniec końców, Tadeusz zostaje przedstawiony jako wyrachowany karierowicz, to oburzenie Pawła wydaje się czysto formalne i nieprzekonujące. W ostatecznym rozrachunku główny bohater jawi się jako bezsilny hipokryta.
Niestety zdecydowanie odradzam.

O ile pomysł na całą fabułę ma bardzo duży potencjał, o tyle wykonanie i styl pisarstwa stanowi dla mnie zbyt duży mankament, żeby uznać Inną tajemnicę wiary za udany tekst. Język jest momentami bardzo staroświecki (nawet jeśli ma on być czasowo współmierny do opisywanych zdarzeń) i zbyt „wygładzony” – wulgaryzmy nie padają nawet w tych rozmowach, w których czytelnik...

Inna tajemnica wiary Andrzeja Selerowicza idealnie wpisuje się w klimat i atmosferę skandalu, który aktualnie ma miejsce w naszym kraju. Książka obnaża i pokazuje prawdę o polskim Kościele, co w nim tak naprawdę się dzieje za szczelnie zamkniętymi drzwiami. Kościół cały czas ma bardzo silną pozycje i pomimo licznych wpadek bardzo mocno broni się przed jej utratą wyciszając i ukrywając swoje grzechy.

Akcja książki dzieje się w latach dziewięćdziesiątych, a głównym bohaterem jest Paweł, młody chłopak, który wstąpił do seminarium i tam zderzył się z prawdziwą rzeczywistością, która przerosła jego wyobrażenia. Poznaje tu całkowicie inny świat i zaczynają w nim pojawiać się liczne wątpliwości ponieważ jak być dobrym, młodym księdzem widząc co się tak naprawdę dzieje dookoła. Szybko okaże się, że będzie musiał on podjąć życiową decyzje i zadecydować co dla niego się liczy i w którą stronę powinno iść jego życie i co dalej z powołaniem.

Dziś Paweł nie jest już księdzem, zrzucił sutannę i opowiedział dokładnie co dzieje się za drzwiami Kościoła, dokonał tez coming out-u, przyznał publicznie, że jest gejem. Paweł opowie nam całą historię swojego życia pokazując przy okazji co dzieje się w kościele. Łamanie celibatu, pedofilia, pycha, homoseksualizm czy chciwość były wtedy na porządku dziennym, księża mieli statusy osób bez skazy, a ich ofiary często były piętnowane i bardzo negatywnie oceniane.
Kapłani kryli swoje wybryki, a przełożeni je tuszowali czyniąc z oprawców ofiary a z ofiar naciągaczy i osoby atakujące Kościół.




Ile tak naprawdę w tej historii jest prawdy? Każdy z nas ma pewnie swoje zdanie na ten temat i powinien ocenić to sam czytając Inna tajemnice wiary. Książka jest mocna i szokuje już od swoich pierwszych stron. Paweł opisuje swoją walkę z klerem i wielką zmową milczenia, która owija Kościół. Jednak autor nie tylko krytykuje Kościół, a w pewien sposób go usprawiedliwia, księża przecież to również zwykli ludzie, nie są świeci, mają swoje wpadki, grzechy i przewinienia mniejsze lub większe. Podsumowując, każdy z nas powinien być traktowany równo nie zależnie jaki zawód wykonuje i jakiego czynu się dopuścił.

Moja ocena: 7,5

Inna tajemnica wiary Andrzeja Selerowicza idealnie wpisuje się w klimat i atmosferę skandalu, który aktualnie ma miejsce w naszym kraju. Książka obnaża i pokazuje prawdę o polskim Kościele, co w nim tak naprawdę się dzieje za szczelnie zamkniętymi drzwiami. Kościół cały czas ma bardzo silną pozycje i pomimo licznych wpadek bardzo mocno broni się przed jej utratą wyciszając...

Głównym bohaterem powieści jest ksiądz Paweł, który niejako „uciekł” do Seminarium przed światem i dorosłością. Wydawało mu się, że jako ksiądz będzie wiódł spokojne i wygodne życie. Jednak rzeczywistość szybko zweryfikowała jego „plany”. W Seminarium odkrył, że pociągają go inni mężczyźni. Sam Paweł – nie waham się tego napisać – jest człowiekiem niewierzącym. W tym jest jego prawdziwy dramat – jako niewierzący ksiądz jest bardzo nieszczęśliwy...

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/inna-tajemnica-wiary-andrzej-selerowicz/

Głównym bohaterem powieści jest ksiądz Paweł, który niejako „uciekł” do Seminarium przed światem i dorosłością. Wydawało mu się, że jako ksiądz będzie wiódł spokojne i wygodne życie. Jednak rzeczywistość szybko zweryfikowała jego „plany”. W Seminarium odkrył, że pociągają go inni mężczyźni. Sam Paweł – nie waham się tego napisać – jest człowiekiem niewierzącym. W tym jest...

"Jestem pewna, że wszystko się wkrótce wyjaśni. Tylko że cień zarzutów przylgnie pewno do niego jak klej. No ale my, czyli parafianie, doskonale wiemy, że to nieprawda. Nas nikt nie przekona. A poza tym - ciągnęła, ani na chwilę nie tracąc wątku- jestem osobiście przekonana, że to bezpieka chce się na nim zemścić i próbuje go skompromitować pomówieniami. Nie sądzicie państwo? Człowieka o tak kryształowym charakterze jak ksiądz Tadeusz nie można posądzać o tak niecne czyny. Poza tym pochodzi on ze starej, polskiej rodziny szlacheckiej, a to byli przecież ludzie wielkiego honoru."


Ostatnio jest dość głośno na tematy związane z kościołem, moim zdaniem bardzo dobrze. Bo powinno się mówić głośno o wszystkich grzechach Kościoła, w którym jest mnóstwo obłudy, zdarzają się przyzwolenia na pedofilię, gra tam toczy się o władzę i pieniędze, ale to dopiero początek zła, które rozgościło się w tej instytucji.


Nasz główny bohater to Paweł, były ksiądz, gej. To nie powołanie sprawiło, że został księdzem, a raczej chęć wygodnego życia.

Zanim jednak Paweł porzuci sutannę przeprowadzi nas po wszystkich etapach swojego życia, a przy okazji wyjawił nam prawdziwe oblicze Kościoła.

Paweł przez to, że jest gejem, czuję się inny, ale występując do seminarium zauważa, że co drugi kandydat na księdza jest homoseksualny.

Trzeba też dodać, że akcja powieści dzieje się w latach 90. gdzie wtedy też ludzie mieli inne podejście do tego tematu. Księża wręcz byli uważani za świętych.

Łamanie celibatu, chyba nikogo nie dziwi, ale jeśli chodzi o pedofilię jest już całkiem inne podejście ludzi, ale w czasach obecnych. Gdyż w latach 90 ludzie ślepo wierzyli w to co mówi ksiądz, a ofiary piętnowali. Co prawda myślę, że i w obecnych czasach znaleźli by się jeszcze zaślepieni wiarą w kościół.

Książka jest mocna, przytłaczająca. Pokazuje, że ksiądz też jest człowiekiem i jemu zdarza się grzeszyć.

Ja musiałam książkę parokrotnie odłożyć i wziąć w zamian coś lżejszego.

Polecam wszystkim tym, którzy choć trochę "interesują" się tym tematem.

"Jestem pewna, że wszystko się wkrótce wyjaśni. Tylko że cień zarzutów przylgnie pewno do niego jak klej. No ale my, czyli parafianie, doskonale wiemy, że to nieprawda. Nas nikt nie przekona. A poza tym - ciągnęła, ani na chwilę nie tracąc wątku- jestem osobiście przekonana, że to bezpieka chce się na nim zemścić i próbuje go skompromitować pomówieniami. Nie sądzicie...

www.Ewelina-czyta.blogspot.com
"Inna tajemnica wiary" jest to książka, która wchodzi do mojej topowej dyszki najbardziej kontrowersyjnych i obnażających prawdę o polskim Kościele książek, które przeczytałam do tej pory.
Wszyscy wiemy, jak mocną pozycję w naszym kraju ma Kościół, i jak zawzięcie się broni przed jej utratą.
Większość skandali, w których bierze udział duchowny, jest wyciszana i wszyscy udają, że nic się nie stało, a winny w najgorszym wypadku zostanie przeniesiony na inną parafię.
(...)
Andrzej Selerowicz pokazał nam prawdziwa twarz tej instytucji i jestem niemal pewna, że decydując się wydać książkę obnażającą taką wielką obłudę i hipokryzję, przysporzył sobie wielu wrogów.

Historia jest mocna, wstrząsająca, niezwykle poruszająca.
Gdy czytam o wykorzystywaniu dzieci i przymykaniu na to oka, po prostu mnie trafia. Tym bardziej, teraz gdy wychodzi afera za aferą.
Polecam tę powieść wszystkim tym, którzy chcą poznać najbardziej skrywane sekrety polskiego Kościoła.
Na pełną recenzję zapraszam na blog : Link u góry.

www.Ewelina-czyta.blogspot.com
"Inna tajemnica wiary" jest to książka, która wchodzi do mojej topowej dyszki najbardziej kontrowersyjnych i obnażających prawdę o polskim Kościele książek, które przeczytałam do tej pory.
Wszyscy wiemy, jak mocną pozycję w naszym kraju ma Kościół, i jak zawzięcie się broni przed jej utratą.
Większość skandali, w których bierze udział...

Paweł przebywając w seminarium zderzył się z wyobrażeniem o stanie kapłańskim a rzeczywistością. Codzienność przerosła jego najśmielsze wyobrażenia. To dwa inne światy, to jak zderzenie się teorii z praktyką. Chłopak doznaje szoku. Nie tak to wszystko sobie wyobrażał. Czy będzie w stanie zaakceptować zastaną sytuację? Czy jest aż tak odporny na wszelkie czyhające tam pokusy? Bycie dobrym księdzem i przymykanie oka na grzechy kościoła jest trudnym wyzwaniem przed młodym człowiekiem, wkraczającym dopiero na drogę kapłaństwa. Pawłem będą targać ogromne emocje, dotknie go kryzys wiary, nie do końca będzie się w stanie pogodzić i zaakceptować głoszone przez kościół prawdy. Będzie musiał podjąć życiową decyzję albo walczyć z kościołem. Trudne i niewyobrażalne. Pytanie: czy szatan kuszący młodego księdza zwycięży? Czy jednak mocna wiara utwierdzi go w przekonaniu, że pisane jest mu kapłaństwo …
W tej prosto i dosadnie napisanej książce autor wytyka wszystkie grzechy kościoła. Zderzamy się z ogromnymi zarzutami pod adresem kapłanów. Chciwość, pycha, pazerność, homoseksualizm, pedofilia są na porządku dziennym. Są akceptowane przez hierarchów i skrzętnie tuszowane. Wszystko odbywa się w zamkniętym i zakłamanym kręgu. Jeden kapłan przymyka oko na niewłaściwe prowadzenie się drugiego, pod warunkiem, że nie będzie mu zaglądał pod kołdrę. Przysługa za przysługę, ręka rękę myje. Zakłamanie i obłuda totalna.
„Trochę przeceniasz nasze społeczeństwo. U nas księża mają wielki autorytet i mogą naprawdę wszystko. Nikt w wiernych nie wystąpi z krytyką księdza, bo to będzie uznane za atak na Kościół”.
Ale ile w tym jest prawdy? Czy to tylko subiektywne spojrzenie autora czy rzeczywistość? Każdy z nas ma zapewne określone poglądy na te kwestie i każdy powinien sam osądzić, ile jest w tym prawdy, a ile wybujałej wyobraźni autora.
Zapewne w kościele, tak jak w każdym innym kręgu społecznym, zdarzają się czarne owce, co do tego nie ma żadnych złudzeń. Ale poprzez pojedyncze przypadki nie można generalizować zachowania określonej grupy społecznej i przypisywać jej wszystkich złych cech czy przywar. Jestem pewna, że są też księża z powołania, którzy z miłością i ogromną wiarą pełnią posługę kapłańską i daleko jest im do osób opisanych w tej powieści.
Książka szokuje od pierwszych stron, trudne do zaakceptowania są historie w niej opisane. Wzburzają, wywołują gniew i oburzenie. A najgorsze w tym wszystkim jest ciche przyzwolenie na określone, złe i niegodne zachowania. Akceptacja tych sytuacji przez przełożonych jest nie do przyjęcia.
Historia przytoczona w tej książce to obraz walki jednostki – księdza Pawła z całym klerem. Z góry ta walka skazana jest na niepowodzenie. Wielka zmowa panuje wśród księży i każda próba ujawnienia kulis ich życia kończy się niepowodzeniem. Zdrajcy są marginalizowani, pozbawiani wszelkich przywilejów i skazywani na najbardziej niewdzięczne prace. Świat nie może się dowiedzieć, jakie zasady tam panują. Sami krytykują celibat jako archaiczny przeżytek, mający na celu tylko i wyłącznie ochronę interesów Kościoła.
„Ty chyba nic nie rozumiesz. Naprawdę nie wiesz? Przecież tu chodzi wyłącznie i interesy Kościoła. Gdyby księża mieli żony i dzieci, to po śmierci kapłana trzeba by było wypłacać im jakieś renty, zapomogi. Dzielić majątek! A tak wszystko należy do Kościoła i pozostaje nadal jego własnością. Bez najmniejszych komplikacji prawnych. A że celibat narzucony normalnym, zdrowym mężczyznom jest rzeczywiście wynaturzeniem, karą za niepopełnione grzechu, to już całkiem inna sprawa”.
Polecam dla odważnych i pewnych swoich przekonań religijnych. Osoby wątpliwej wiary mogą przeżyć szok w zderzeniu z przedstawionym obrazem. Może wywołać niepokój i panikę, a nawet zgorszenie, a być może nawet kryzys wiary. Trzeba zachować dystans wobec opowiedzianych historii i z pewnych rezerwą do nich podejść.

Paweł przebywając w seminarium zderzył się z wyobrażeniem o stanie kapłańskim a rzeczywistością. Codzienność przerosła jego najśmielsze wyobrażenia. To dwa inne światy, to jak zderzenie się teorii z praktyką. Chłopak doznaje szoku. Nie tak to wszystko sobie wyobrażał. Czy będzie w stanie zaakceptować zastaną sytuację? Czy jest aż tak odporny na wszelkie czyhające tam...

www.ksiazkoholiczka94.blogspot.com

Andrzej Selerowicz w niepozornej, niespełna 250-cio stronicowej powieści zawarł wszystkie grzechy Kościoła, jakie tylko przychodzą nam do głowy: pedofilia, obłuda, gra o władze, pieniądze, wpływy w zasadzie wygląda to bardziej jak dobrze zorganizowana mafia niż instytucja mająca pogłębiać ludzką wiarę, ale cytując za autorem "W Polsce prawo zatrzymuje się u drzwi Kościoła" i niestety możemy sobie wmawiać, co chcemy, ale taka właśnie jest prawda...

Wbrew pozorom "Inna tajemnica wiary" to nie tylko czysta krytyka Kościoła, ale przede wszystkim pokazanie, że księża to tylko ludzie. Nie są święci i nie należy ich gloryfikować, bo często mają na sumieniu większe grzechy niż niejeden z nas. Nie chodzi o to, by z góry potępiać wszystkich napotkanych na swojej drodzy kleryków, ale o to, by podchodzić do nich krytycznie i by byli traktowani dokładnie tak, jak każdy inny obywatel (z czym w naszym kraju niestety jest kiepsko).

Andrzej Selerowicz w niezwykle ciekawy sposób pokazuje realny kształt współczesnego Kościoła, odziera go ze sfery sacrum i konfrontuje z jego największymi słabościami. Autor nie włożył w przysłowiowe mrowisko- jakim jest środowisku klerykalne- kija, on wsadził w nie cały szpadel i tak sobie myślę, wspominając niedawne, gdańskie rekolekcje, że chyba już wiem, która książka będzie faworytem księży na następny stos...

www.ksiazkoholiczka94.blogspot.com

Andrzej Selerowicz w niepozornej, niespełna 250-cio stronicowej powieści zawarł wszystkie grzechy Kościoła, jakie tylko przychodzą nam do głowy: pedofilia, obłuda, gra o władze, pieniądze, wpływy w zasadzie wygląda to bardziej jak dobrze zorganizowana mafia niż instytucja mająca pogłębiać ludzką wiarę, ale cytując za autorem "W...

Zachęcam do przeczytania recenzji:
http://moznaprzeczytac.pl/inna-tajemnica-wiary-andrzej-selerowicz/

Zachęcam do przeczytania recenzji:
http://moznaprzeczytac.pl/inna-tajemnica-wiary-andrzej-selerowicz/