Kiedy Manuel dowiaduje się o tragicznej śmierci swojego męża Álvara, wyrusza do Galicji, aby zbadać okoliczności tego wypadku. Jednak szybko odkrywa, że wszystko wokół jest pełne tajemnic i skrywanych prawd. Rodzina Álvara, nieznana dla niego do tej pory, zamyka się przed nim i traktuje go jak intruza. Głęboko wierząc w niewinność swojego męża, Manuel postanawia zgłębić sprawę, co prowadzi go do współpracy z emerytowanym policjantem Nogueirą i księdzem Lucasem.

Wszyscy bohaterowie wnoszą do akcji coś unikalnego, co sprawia, że fabuła jest jeszcze bardziej intrygująca. Dolores Redondo mistrzowsko łączy wątki przeszłości i teraźniejszości, tworząc zawiłą układankę, którą czytelnik musi rozszyfrować.

Oceniłam jednak książkę na 6, ponieważ jak dla mnie zakończenie było dosyć przewidywalne. Niemniej jednak zachęcam do wyrobienia własnej opinii, ponieważ warto tę pozycję przeczytać :)

Kiedy Manuel dowiaduje się o tragicznej śmierci swojego męża Álvara, wyrusza do Galicji, aby zbadać okoliczności tego wypadku. Jednak szybko odkrywa, że wszystko wokół jest pełne tajemnic i skrywanych prawd. Rodzina Álvara, nieznana dla niego do tej pory, zamyka się przed nim i traktuje go jak intruza. Głęboko wierząc w niewinność swojego męża, Manuel postanawia zgłębić...

To książka o tajemnicach i okrucieństwie arystokratycznej, hiszpańskiej rodziny, o pięknie Galicji i jej mieszkańców. Przede wszystkim jednak o sile miłości. Nie jest to jednak romans, a zgrabny, wolno toczący się kryminał - dla mnie miła odmiana od tych, gdzie zbrodnia stanowi sedno książki.

To książka o tajemnicach i okrucieństwie arystokratycznej, hiszpańskiej rodziny, o pięknie Galicji i jej mieszkańców. Przede wszystkim jednak o sile miłości. Nie jest to jednak romans, a zgrabny, wolno toczący się kryminał - dla mnie miła odmiana od tych, gdzie zbrodnia stanowi sedno książki.

Gdy Manuel dowiaduje się, że jego mąż Alvaro zginął w wypadku samochodowym i to w zupełnie innym miejscu, niż miał się znajdować, nie chce uwierzyć. Jednak koszmar okazuje się nie tylko prawdą, ale także prowadzi do odkrycia wielu mrocznych sekretów nie tylko Alvara, ale przede wszystkim jego homofobicznej rodziny. Gdy już może się wydawać, że zagadki zostały rozwiązane, okazuje się, że to jeszcze nie koniec i pojawiają się kolejne problemy. Powieść napisana żywo, wartka akcja nie pozwala się oderwać, wątek kryminalny mocno wiąże się z brakiem akceptacji homoseksualizmu głównych postaci, a zakończenie na pewno zaskoczy niejednego czytelnika.

Gdy Manuel dowiaduje się, że jego mąż Alvaro zginął w wypadku samochodowym i to w zupełnie innym miejscu, niż miał się znajdować, nie chce uwierzyć. Jednak koszmar okazuje się nie tylko prawdą, ale także prowadzi do odkrycia wielu mrocznych sekretów nie tylko Alvara, ale przede wszystkim jego homofobicznej rodziny. Gdy już może się wydawać, że zagadki zostały rozwiązane,...

Klimatyczna powieść, w której akcja powoli się rozwija, pozwalając czytelnikowi przeniknąć w atmosferę galicyjskiej prowincji. Z biegiem stron akcja nabiera tempa, a autorka skutecznie plącze tropy.
Pani Dolores Redondo skutecznie pokazuje, że można napisać dobry kryminał nie uśmiercając kogoś co kilka stron i nie rozlewając litrów krwi.

Klimatyczna powieść, w której akcja powoli się rozwija, pozwalając czytelnikowi przeniknąć w atmosferę galicyjskiej prowincji. Z biegiem stron akcja nabiera tempa, a autorka skutecznie plącze tropy.
Pani Dolores Redondo skutecznie pokazuje, że można napisać dobry kryminał nie uśmiercając kogoś co kilka stron i nie rozlewając litrów krwi.

Przede wszystkim strasznie nudna. 600 długich stron o niczym, żeby dowiedzieć się kto jest mordercą.
Okropny styl i pseudoestetyczne i pseudofilozoficzne wywody. Do tego walka klas jak w manifeście komunistycznym. Koszmar.

Za co nagroda, panie dzieju?! Chyba za mantrę głównego bohatera: "to był mój mąż". Dziwne, bo w Hiszpanii, gdzie jest już rodzic A i B to chyba zacofane podejście. Nowocześnie byłoby małżonek D i E ;)

Odradzam. Dla mnie to pierwsza i ostatnia książka tej autorki.

Przede wszystkim strasznie nudna. 600 długich stron o niczym, żeby dowiedzieć się kto jest mordercą.
Okropny styl i pseudoestetyczne i pseudofilozoficzne wywody. Do tego walka klas jak w manifeście komunistycznym. Koszmar.

Za co nagroda, panie dzieju?! Chyba za mantrę głównego bohatera: "to był mój mąż". Dziwne, bo w Hiszpanii, gdzie jest już rodzic A i B to chyba zacofane...

Manuel dowiaduje się ,że jego mąż Álvaro zginął w wypadku samochodowym w hiszpańskiej Galicji. Na miejscu odkrywa że śledztwo zostaje szybko zakończone . Poznaje jego krewnych o których istnieniu nie miał pojęcia . Manuel jako jedyny spadkobiercą zostaje odebrany jako intruz,postanawia z niego zrezygnować i opuścić rodzinne miasto męża.
Powstrzymuje go emerytowany policjant Nogueira,który podejrzewa ,że doszło do zbrodni.
Mężczyźni rozpoczynają prywatne śledztwo . Razem z księdzem odkrywają elementy przeszłości człowieka,ktorego-jak im się wydawało - dobrze znali.
"Dam ci to wszystko" to świetnie napisana i pełna zagadek powieść o rodzinnych sekretach rodzinnych i tajemniczych zbrodniach.
Jest to również historia miłości ,oddanej ,otwartej -,miłości na przekór wszystkim i wszystkiemu.

Manuel dowiaduje się ,że jego mąż Álvaro zginął w wypadku samochodowym w hiszpańskiej Galicji. Na miejscu odkrywa że śledztwo zostaje szybko zakończone . Poznaje jego krewnych o których istnieniu nie miał pojęcia . Manuel jako jedyny spadkobiercą zostaje odebrany jako intruz,postanawia z niego zrezygnować i opuścić rodzinne miasto męża.
Powstrzymuje go emerytowany policjant...

Książka opisuje bardzo ciekawą i nietypową historię, jednakże z drugiej strony bardzo smutną. Jako kryminał rzeczywiście trzyma w niepewności do samego końca. Na minus zaliczyłbym dość rozwlekłe opisy (szczególnie na początku),co powodowało, że książkę odkładałem wiele razy.

Książka opisuje bardzo ciekawą i nietypową historię, jednakże z drugiej strony bardzo smutną. Jako kryminał rzeczywiście trzyma w niepewności do samego końca. Na minus zaliczyłbym dość rozwlekłe opisy (szczególnie na początku),co powodowało, że książkę odkładałem wiele razy.

Alvaro, niczym Jaś z baśni braci Grimm, zostawił dla niego okruszki chleba na ścieżce. Niektóre zabrały szczury, inne zjadły ptaki, jeszcze inne być może rozłożyły się na deszczu, na zawsze stapiając się z ziemią. Ale wierny swej pracowitej naturze, Alvaro zostawił dla niego setki, tysiące okruszków, w tym ten najważniejszy, ten, który pozwolił mu zauważyć pozostałe.

Dzieląc się swoimi przemyśleniami o konkretnych książkach staram się unikać zamykania myśli w słowach „genialna”, czy „wyjątkowa”. Tak ogólne pojęcia robią wrażenie tylko na pierwszy rzut oka, a przy bliższym spojrzeniu zwykle okazują się fasadą, za którą po prostu nic nie ma.

Tymczasem dzisiaj do głowy przychodzi mi przede wszystkim sformułowanie „mistrzowska”- równie ogólne i banalne, co wyżej wymienione przykłady. W odniesieniu do powieści „Dam ci to wszystko” jest to jednak najtrafniejsze i najbardziej szczere określenie na jakie mnie stać.

Dolores Redondo zbudowała historię liczącą ponad sześćset stron, co zawsze budzi moją obawę, czy uda się wytrwać w pełnym skupieniu i napięciu do samego końca. Jest tu sporo miejsca na niespieszne snucie opowieści i detale, które rozbudzają wyobraźnię i przygotowują grunt na to, co niespiesznie nadejdzie później. Brak ograniczeń w ilości znaków okazał się celnym wyborem, którego plonem jest miejsce na wątek nie tylko kryminalny, ale i społeczno-psychologiczny.

Trzon opowieści stanowią relacje małżeńskie Alvara i Manuela, a właściwie tego, co po nich pozostało. Dywagacje na temat tego, gdzie leży granica wzajemnego zaufania i wiedzy na temat partnera, z którym spędziło się ponad dziesięć lat, trwają przez wszystkie rozdziały i zwieńczone zostaną dopiero w finale. Autorka pozostawia uchylone drzwi dla różnorakich wątpliwości, nie wymaga jednoznacznych odpowiedzi i wskazania strony, po której należy się opowiedzieć.

Dolores Redondo potrafi przyglądać się swoim bohaterom w ten niezwykły sposób naznaczony potrzebą ukazania prawdy o naturze ludzkiej bez wścibskiej ingerencji w zbędną, wierzchnią warstwę tego, co oczywiste. Snując poszczególne wątki naświetla szeroki kontekst sytuacyjny, tak, by czytelnik mógł poczuć się uczestnikiem poszczególnych wydarzeń i przeżyć emocje, które są z nimi związane.

„Dam ci to wszystko” podszyte jest pięknem natury, rytmem, w którym porusza się od wieków. Wybrzmiewają w niej zainteresowania autorki mitologią baskijską, co dla mnie stanowi jeden z najważniejszych walorów tego kryminału. Droga do rozwiązania zagadki jest bezkrwawym, ale mrocznym okresem oczekiwania na starcie ze złem, które mimo iż towarzyszy nam nieustannie, jest jak mgła, która czasami staje się transparentna, a innym razem nie pozwala spojrzeć wyraźnie na własne dłonie.

Powieść w perfekcyjnym tłumaczeniu Barbary Bardadyn zasługuje na wszelkie pochwały. Bezdyskusyjnie jedna z najlepszych książek przeczytanych w tym roku idąca pod prąd wszelkim modom w literaturze.

Alvaro, niczym Jaś z baśni braci Grimm, zostawił dla niego okruszki chleba na ścieżce. Niektóre zabrały szczury, inne zjadły ptaki, jeszcze inne być może rozłożyły się na deszczu, na zawsze stapiając się z ziemią. Ale wierny swej pracowitej naturze, Alvaro zostawił dla niego setki, tysiące okruszków, w tym ten najważniejszy, ten, który pozwolił mu zauważyć...

Bardzo pozytywnie książka mnie zaskoczyła!
Początek, co prawda niezbyt wciągający...... Ale dobre powieści mają to do siebie, że muszą "się rozkręcić".
Bohaterowie..... Nieco mało męscy, ale historia niebanalna, dużo, chociaż niespiesznie się dzieje..... A raczej....... Dużo się wydaje, a rzeczywistość..... Jak to zazwyczaj bywa rządzi się swoimi prawami.
Zupełnie inny styl, inny klimat niż w poprzednich książkach autorki. I tu miłe zaskoczenie, że pomimo zmiany charakteru powieści autorka nie zniżył poziomu.
Polecam!

Bardzo pozytywnie książka mnie zaskoczyła!
Początek, co prawda niezbyt wciągający...... Ale dobre powieści mają to do siebie, że muszą "się rozkręcić".
Bohaterowie..... Nieco mało męscy, ale historia niebanalna, dużo, chociaż niespiesznie się dzieje..... A raczej....... Dużo się wydaje, a rzeczywistość..... Jak to zazwyczaj bywa rządzi się swoimi prawami.
Zupełnie inny...

Książka, która wzbudziła we mnie pełen wachlarz emocji. Początkowo niechęć i pytania pt. "Z czego wynika ten fenomen Dolores Redondo, nie rozumiem". Ciężko było przebić się przez początek książki. Dużo było gadania, rozwlekania. Ale nie poddałam się. I bardzo dobrze! Trudno ubrać w słowa to, co działo się ze mną podczas czytania. Bardzo przeżywałam fabułę, ba, mnie się to śniło po nocach. Nie jest to typowy kryminał nastawiony na szybki efekt, na zaskoczenie, na akcję co strona. To historia, przez którą się brnie, powoli, jakby krok po kroku w gęstym szlamie ludzkich błędów, podłości, charakterów. Niesamowita historia, która wymaga od czytelnika zaangażowania. Momentami odrzucająca okrucieństwem. Polecam bardzo!

Książka, która wzbudziła we mnie pełen wachlarz emocji. Początkowo niechęć i pytania pt. "Z czego wynika ten fenomen Dolores Redondo, nie rozumiem". Ciężko było przebić się przez początek książki. Dużo było gadania, rozwlekania. Ale nie poddałam się. I bardzo dobrze! Trudno ubrać w słowa to, co działo się ze mną podczas czytania. Bardzo przeżywałam fabułę, ba, mnie się to...