Jaka ta książka była wspaniała. Miała przede wszystkim opis uczuć i relacji między głównymi bohaterami, a tego często brakuje mi w książkach. Pokazuje również bardzo dokładnie z czym wiąże się łyżwiarstwo figurowe.

Jaka ta książka była wspaniała. Miała przede wszystkim opis uczuć i relacji między głównymi bohaterami, a tego często brakuje mi w książkach. Pokazuje również bardzo dokładnie z czym wiąże się łyżwiarstwo figurowe.

Uwielbiam Lukova

Uwielbiam Lukova

Książka oczywiście, że przewidywalna ale jak ja się na niej dobrze bawiłam! Uwielbiam takie dogryzanie bohaterów, cięty język i humor.
Jasmina musi współpracować z Ivanem, którzy się nienawidzą i dokładnie wiemy jak to się zaczyna 😉 wielką miłością na pewno nie 😂
Są poruszane tutaj również ważne tematy jak hejt i stalking, cieszę się, że nie zostały pominięte, ponieważ dość mocno wpływały podświadomie na naszą bohaterkę.
To totalny slow burn a ten nasz dupek, wcale nie jest aż takim dupkiem.. Moje serce zabiło szybciej jak dostaliśmy pierwszą scenę w jego domu 😂
Polecam lecz według mnie nie jest to must have do przeczytania.

Książka oczywiście, że przewidywalna ale jak ja się na niej dobrze bawiłam! Uwielbiam takie dogryzanie bohaterów, cięty język i humor.
Jasmina musi współpracować z Ivanem, którzy się nienawidzą i dokładnie wiemy jak to się zaczyna 😉 wielką miłością na pewno nie 😂
Są poruszane tutaj również ważne tematy jak hejt i stalking, cieszę się, że nie zostały pominięte, ponieważ dość...

chyba jestem roczarowana :/ Szczerze to nudzilo mnie słuchanie tej książki. A po Kulti spodziewałam sie czegoś zupełnie innego. MASAKRYCZNIE DLUGIE OPISY!!!! Zdecydowanie za mało dialogów. No i sama osobiscie lubie czasem "rzucić miesem" ale mam wrażenie, że tu było tego zdecydowanie za duzo i kompletnie nie pasowalo do fabuły ksiazki. Juz nie wspomne o tym, że bohaterzy byli przed 30-stką a zachowywali się jak dzieciaki z gimbazy.

chyba jestem roczarowana :/ Szczerze to nudzilo mnie słuchanie tej książki. A po Kulti spodziewałam sie czegoś zupełnie innego. MASAKRYCZNIE DLUGIE OPISY!!!! Zdecydowanie za mało dialogów. No i sama osobiscie lubie czasem "rzucić miesem" ale mam wrażenie, że tu było tego zdecydowanie za duzo i kompletnie nie pasowalo do fabuły ksiazki. Juz nie wspomne o tym, że bohaterzy...

Czy liczyłam na to, że ta opowieść będzie książkową wersją olimpijskiego programu dowolnego Tessy Virtue i Scotta Moira z PyeongChang? Niestety tak. Wiem, że Ivan i Jasmine byli parą sportową, a nie taneczną, ale chodzi mi o esencję - o emocje. Tych mi zabrakło.

Sięgając po romans rozgrywający się na tafli lodowiska, z łyżwiarstwem figurowym - którego jestem psychofanką - w tle, oczekiwania miałam wygórowane. Chciałam książki kipiącej sportowymi emocjami, opowieści o wzlotach i upadkach, krwi, pocie i łzach, z powoli rozwijającą się relacją między bohaterami. Lubię slowburny, lubię, gdy przechodzimy wszystkie kroki - w tym przypadku od nienawiści ku miłości, lubię podkreślać, że przyjaźń jest podstawą każdego związku... Ale ta książka była zwyczajnie za długa! Powiedziałam to.

Myślę, że spokojnie można było skrócić ją o sto stron i nic by na tym nie straciła. Wszystkie wewnętrzne monologi Jasmine zaczęły być w którymś momencie bardzo powtarzalne i po świetnym starcie, mniej więcej w połowie książki dopadła mnie nuda. Samego wątku romantycznego też było zbyt mało. Tak, ja to mówię. Sama jestem w szoku.

To była raczej obyczajowa historia głównej bohaterki o jej dorastaniu do tego, by odzyskać radość z jazdy na łyżwach i nie robić tego tylko z poczucia obowiązku, o godzeniu się z oczekiwaniami, jakie sama przed sobą stawia, o więzi z rodziną i relacjach z ojcem, walce o własną godność. Mam wrażenie, że w tym wszystkim na drugi lub nawet trzeci plan zszedł sam romans. Od książki, która w tytule wymienia jedną z postaci, wymagałabym jednak, żeby dać temu bohaterowi więcej przestrzeni na kartkach powieści. Nie wiem o Ivanie niemal nic poza tym, że wygrywa wszystko, jest łyżwiarskim geniuszem, ma psy, królika i świnkę. A jak on radzi sobie z presją? Jak wyglądają jego starcia z wysokimi oczekiwaniami? Jak to jest być najlepszym i jak niewiele trzeba, by w którymś momencie się złamać? Chciałam poznać Ivana, nie tego, którego widzą fani, tylko tego, którym jest naprawdę. No to dowiedziałam się, że ma świnkę. W sensie dosłownym.

Chciałabym, żeby punkt kulminacyjny wydarzył się w 3/4 książki, a nie na ostatnich dziesięciu procentach stron, bo wtedy moglibyśmy dostać to, co ja lubię najbardziej - czyli to, co było potem. Po wyznaniu miłości, ale przed happily ever after and married with kids. Tymczasem na kulminację czekamy tak długo, że ostatecznie spłynęła ona po mnie jak po kaczce.

Ale żeby nie było, że tylko marudzę (a marudzę, bo liczyłam na zachwyt),były też rzeczy, które mi się podobały. Podjęcie dyskusji z prześladowaniem i seksualizacją sportowców w internecie - choć szkoda, że zaserwowane rozwiązanie to usunięcie kont w serwisach społecznościowych, a nie publiczne napiętnowanie tego typu praktyk. Doceniam też lekcję o tym, że nie można się poddawać i trzeba walczyć do końca. Bardzo podobało mi się również to, że bohaterowie byli w takim, a nie innym wieku, bo nie chce mi się już czytać o nastolatkach. No i oczywiście łyżwy i wszystko, co z nimi związane, choć liczyłam na więcej sezonu i pokazanie rywalizacji z tej strony, której zazwyczaj nie możemy dotknąć i zobaczyć.

Nie twierdzę, że już nigdy nie sięgnę po żadną książkę Zapaty, ale na razie chyba dam sobie na wstrzymanie.

Sięgnęłam po tę książkę po sześciu latach (niemal dokładnie co do dnia) od kiedy wrzuciłam ją na półkę "Chcę przeczytać"... Gdybym zrobiła to te sześć lat temu, na pewno podobałaby mi się bardziej.

Czy liczyłam na to, że ta opowieść będzie książkową wersją olimpijskiego programu dowolnego Tessy Virtue i Scotta Moira z PyeongChang? Niestety tak. Wiem, że Ivan i Jasmine byli parą sportową, a nie taneczną, ale chodzi mi o esencję - o emocje. Tych mi zabrakło.

Sięgając po romans rozgrywający się na tafli lodowiska, z łyżwiarstwem figurowym - którego jestem psychofanką -...

DNF

DNF

takie sobie, ale lubie lyzwy i enemies to lovers, wiec subiektywnie mi sie naprawde dobrze ja czytalo

takie sobie, ale lubie lyzwy i enemies to lovers, wiec subiektywnie mi sie naprawde dobrze ja czytalo

Sięgając po “Od Lukova z miłością” nie spodziewałam się, że znajdę ulubieńca. Dawno, żaden romans nie wciągnął mnie aż tak, że nie mogłam się oderwać. Było mi autentycznie smutno, że jestem dorosła i mam dorosłe obowiązki, które nie pozwalają mi dalej słuchać 😂

Zacznijmy od tego, że jest to prawdziwe enemies to lovers, nie jakieś naciągane. Bohaterowie serio się nie lubili i mieli ku temu dobre powody. Przyjaźń Jasmine i Lukova rozwijała się powoli i zanim przerodziła się w miłość dobrze się poznali i zaczeli coś dla siebie nawzajem znaczyć. Dosłownie, idealnie poprowadzona relacja ❤️ W zasadzie wszystkie relacje w tej powieści były cudowne zarówno romantyczne jak i rodzinne.

Nigdy wcześniej nie czytałam książki, której bohaterowie zajmują się łyżwiarstwem i chcę więcej! To hobby jest prawdziwie wciągające, wymagające wiele poświęceń, ale również świetne do śledzenia jako czytelnik 😁

“Od Lukova z miłością” zdecydowanie trafia na listę ulubionych książek tego roku. Polecam serdecznie wszystkim osobom, które mają ochotę na uroczy romans z ciekawym hobby ⛸️

Sięgając po “Od Lukova z miłością” nie spodziewałam się, że znajdę ulubieńca. Dawno, żaden romans nie wciągnął mnie aż tak, że nie mogłam się oderwać. Było mi autentycznie smutno, że jestem dorosła i mam dorosłe obowiązki, które nie pozwalają mi dalej słuchać 😂

Zacznijmy od tego, że jest to prawdziwe enemies to lovers, nie jakieś naciągane. Bohaterowie serio się nie lubili...

N U D A

N U D A

Kocham, czytałam już chyba z 6 razy ❤️

Kocham, czytałam już chyba z 6 razy ❤️