Po odzyskaniu klucza Lokiego, drużyna została zatrzymana przez zimę na północy. Jal wykupuje tawernę i rozpoczyna swoje miłosne podboje w lokalnej wiosce. Na wiosnę jednak jego losy się tak pokrzyżują, że w towarzystwie kompanów wyrusza z powrotem na Południe. Każdy z członków drużyny ma inny plan: Jalan – powrót do Czerwonej Marchii i powrót do poprzedniego stylu życia, Snorri – odzyskanie rodziny zza drzwi Hel, Tuttugu najchętniej nie robiłby nic, oprócz łowienia ryb i błogiego odpoczynku.

W trakcie ich wędrówki cele wszystkich członków drużyny się zmienią (no może oprócz Snorriego),do drużyny dołączą dodatkowe osoby, a król Jorg równolegle rozsiewa swoje ambicje na powrót Imperium.

Bardzo ciekawa kontynuacja tomu pierwszego. Nie zawiodłem się. Co prawda mogłoby być mniej opisów, bo jednak kilka stron opisów więzienia, w którym ma się odbyć akcja, zamiast budować napięcie, zaczyna usypiać czytelnika. Jednak sama akcja poprowadzona jest zgrabnie, choć czasem można mieć odczucie jakoby główni bohaterowie się rzucali to tu to tam, pomimo, że cel wędrówki jest jasny i określony. Panie Lawrence, pora kończyć i przeczytać trzeci tom przygód Jalana Kendetha i jego wiernego towarzysza Normana :D

Po odzyskaniu klucza Lokiego, drużyna została zatrzymana przez zimę na północy. Jal wykupuje tawernę i rozpoczyna swoje miłosne podboje w lokalnej wiosce. Na wiosnę jednak jego losy się tak pokrzyżują, że w towarzystwie kompanów wyrusza z powrotem na Południe. Każdy z członków drużyny ma inny plan: Jalan – powrót do Czerwonej Marchii i powrót do poprzedniego stylu życia,...

Nieco lepsza od poprzedniej, a to za sprawą tego, że jest tutaj mniej wciskania dowcipu na siłę, ponadto postać Jala w końcu da się polubić, pomimo, że nadal jego tchórzostwo i egoizm biorą nad nim górę. W ogóle autor potrafi tworzyć świetne przygodowe fantasy, więc miłośnikom takich książek Lawrence na pewno się spodoba.

Nieco lepsza od poprzedniej, a to za sprawą tego, że jest tutaj mniej wciskania dowcipu na siłę, ponadto postać Jala w końcu da się polubić, pomimo, że nadal jego tchórzostwo i egoizm biorą nad nim górę. W ogóle autor potrafi tworzyć świetne przygodowe fantasy, więc miłośnikom takich książek Lawrence na pewno się spodoba.

Ja tu gadu-gadu o kryształach, a w kolejce do recenzji stoi kolejna część Wojny Czerwonej Królowej. Jest to jedna z najobszerniejszych książek, jakie przeczytałam i zdecydowanie jedna z najbardziej rozczarowujących. Liczyłam, że po wydarzeniach z poprzedniego tomu Jalan wreszcie zacznie wykorzystać swoje prawdziwe zalety, a nie tylko ich cień... A tym czasem bardzo mnie rozczarował.

Ten tom kręci się wokół klucza Lokiego i samozwańczego maga wrót, Kalema. Był to ciekawy motyw, ale niestety wydawało mi się, że niewykorzystany w pełni.

Najbardziej brakowało mi tu Snoriego, gdyż dzięki niemu akcja stawała się ciekawsza, wartka. A w towarzystwie księcia czekało mnie jedynie jego ego i głupota 🙈 Nawet kiedy los zdawał się do niego uśmiechnąć, to Jalan sam rzucił sobie kłody pod nogi, nie płacąc podatków. Mógł mieć tak wiele, ale zdecydował się to utracić.

Jedynym plusem śledzenia jego losów było poznanie Jalana jako chłopca i historii jego rodu. Wreszcie mogłam lepiej poznać tytułową Czerwoną Królową oraz zrozumieć jej motywacje.

Podsumowując, to nie jest najlepsza kontynuacja. Z pewnością to seria niepozbawiona humoru, ale chwilami bywa nudna. 5/10.

Ja tu gadu-gadu o kryształach, a w kolejce do recenzji stoi kolejna część Wojny Czerwonej Królowej. Jest to jedna z najobszerniejszych książek, jakie przeczytałam i zdecydowanie jedna z najbardziej rozczarowujących. Liczyłam, że po wydarzeniach z poprzedniego tomu Jalan wreszcie zacznie wykorzystać swoje prawdziwe zalety, a nie tylko ich cień... A tym czasem bardzo mnie...

W "Kluczu Kłamcy" bardzo symptomatyczne jest to, w jaki sposób się zaczyna. A konkretnie chaosem i dostaniem w ryj przez głównego bohatera. I tak naprawdę przez pozostałe 500+ stron głównymi aspektami następnych wydarzeń są w głównej mierze te dwa składniki.
Co nie zmienia faktu, że mi tę książkę czytało się niesamowicie lekko. Może to wina świątecznej aury i tego, że w stosunku do rodzinnych rozmów przy wigilijnym stole wszystko wydaje się być wspaniałą rozrywką... Z drugiej strony, książki tego autora zawsze mocno mi podchodziły i nie inaczej jest w tym przypadku. Pomimo pozornego chaosu, działania bohaterów w większości były uzasadnione wcześniejszymi/późniejszymi wydarzeniami i tym, czego się o nich dowiadywaliśmy. Jalan jako narrator to ścisła topka czytanych przeze mnie powieści pierwszoosobowych. Taka mieszanka odwagi, tchórzostwa, buty i pokory udaje się naprawdę rzadko.
Co do negatywów, jedyne co przeszkadzało to dosyć chaotyczne występowanie kolejnych wydarzeń. Drobną skazą na cudowności tej książki są też OCZYWIŚCIE zbiegi okoliczności, które wprawiłyby w zdumienie nawet Nostradamusa.
Warto też wspomnieć, że o ile w pierwszej części "Wojny Czerwonej Królowej" sporo rzeczy nie grało, tak kontynuacja naprawia te elementy.
Polecam wszystkim miłośnikom charyzmatycznych postaci.

W "Kluczu Kłamcy" bardzo symptomatyczne jest to, w jaki sposób się zaczyna. A konkretnie chaosem i dostaniem w ryj przez głównego bohatera. I tak naprawdę przez pozostałe 500+ stron głównymi aspektami następnych wydarzeń są w głównej mierze te dwa składniki.
Co nie zmienia faktu, że mi tę książkę czytało się niesamowicie lekko. Może to wina świątecznej aury i tego, że w...

Świetna.
Nie lubię głównego bohatera, który jest jednocześnie narratorem. Nie szkodzi, jego się lubić nie da. Jest dowcipny, błyskotliwy, arogancki, próżny, tchórzliwy i egoistyczny. Ale w końcu znalazł przyjaciół, którzy go zmieniają podczas wspólnej wędrówki.
Nie jest ona łatwa, cały czas ktoś ich ściga. Główny bohater, książę Jalan, chce tylko wrócić do domu do próżniaczego życia. Jego przyjaciel Snorri chce odzyskać rodzinę. Podróżuje z nimi jeszcze wiedźma i młody chłopiec, który stracił rodzinę.
Świat, który przemierzają, jest cudownie skonstruowany. Są to zgliszcza naszej cywilizacji, które powoli opanowuje magia, chociaż są jeszcze zakątki gdzie resztki technologii nadal funkcjonują. Dodatkowym smaczkiem są relacje pomiędzy bohaterami. Jalan i Snoori to swoje dokładne przeciwieństwa ale obaj wierzą w siebie nawzajem.
Jedna z lepszych powieści fantasy jakie czytałam.

Świetna.
Nie lubię głównego bohatera, który jest jednocześnie narratorem. Nie szkodzi, jego się lubić nie da. Jest dowcipny, błyskotliwy, arogancki, próżny, tchórzliwy i egoistyczny. Ale w końcu znalazł przyjaciół, którzy go zmieniają podczas wspólnej wędrówki.
Nie jest ona łatwa, cały czas ktoś ich ściga. Główny bohater, książę Jalan, chce tylko wrócić do domu do...

Książę Jalan oraz Snorri przemierzają Rozbite Imperium, aby dokonać niemożliwego. Chcą zdobyć nieistniejący klucz i otworzyć nim drzwi do ciemności. Pomysł jest na tyle szalony, iż rozsądny wiking zamienia się rolami z beztroskim księciem. Czy Jalan i Snorri odkryją coś, co rozwiąże ich problemy z mocami światła i ciemności? Jak uda się rozdzielić nić przeznaczania, łączącą tych dwoje? Ile serc podbije flirciarski Jalan, a ile głów rozbije niezwyciężony Snorri? Cóż, tego się nie dowiecie, ale może przeczytacie samą książkę? :)

Klucz Kłamcy to fantastyczna przygoda z oryginalnymi bohaterami. Snorri ver Snagason to uparty Wiking z Północy. Wraz z Jalanem został zaprzysiężony mocom ciemności i światła. Wierzcie mi, nawet takiemu osiłkowi, co rozwaliłby pół stodoły jednym machnięciem topora, Jal potrafi powiedzieć nie. Zwroty akcji nadarzają się na każdym zakręcie. Gdy już sądziłam, że nic nowego nie można tutaj stworzyć… nastała prosta, humorystyczna sytuacja, która wyciągnęła bohaterów na nowe ścieżki. Ta lekkość jaką autor prowadził swoich ulubieńców ku zagładzie, pochłaniała mnie na wiele minut. Prostota języka zachęcała do dalszego brnięcia w tej mazi nieszczęść. W końcu Jal i Snorri stanowili nietuzinkowych przyjaciół, którzy choćby mieli rozwalić pół świata, pójdą za sobą nawet do piekła.

Jeśli polubiło się bohaterów, humor oraz imponujący świat Rozbitego Imperium, zdecydowanie trzeba kontynuować zabawę. Moje czytelnicze myśli już krążą wokół Koła Osheim. Tak fantastycznej przygody nie zamierzam zaprzepaścić!

Książę Jalan oraz Snorri przemierzają Rozbite Imperium, aby dokonać niemożliwego. Chcą zdobyć nieistniejący klucz i otworzyć nim drzwi do ciemności. Pomysł jest na tyle szalony, iż rozsądny wiking zamienia się rolami z beztroskim księciem. Czy Jalan i Snorri odkryją coś, co rozwiąże ich problemy z mocami światła i ciemności? Jak uda się rozdzielić nić przeznaczania,...

Mimo pewnych niedociągnięć, Klucz Kłamcy to naprawdę niezła powieść fantasy, w której dość mroczna fabuła splata się z poczuciem humoru i ironią prezentowanymi przez nietypowego głównego bohatera. Do kanonu gatunku raczej nie wejdzie, ale z pewnością zapewni kilka przyjemnych wieczorów. Teraz tylko pozostaje pytanie, kiedy ukaże się trzeci tom.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2018/04/klucz-kamcy-marc-lawrence.html

Mimo pewnych niedociągnięć, Klucz Kłamcy to naprawdę niezła powieść fantasy, w której dość mroczna fabuła splata się z poczuciem humoru i ironią prezentowanymi przez nietypowego głównego bohatera. Do kanonu gatunku raczej nie wejdzie, ale z pewnością zapewni kilka przyjemnych wieczorów. Teraz tylko pozostaje pytanie, kiedy ukaże się trzeci tom.

Cała...

Troszkę zwalnia na początku, w porównaniu z pierwszym tomem, ale jak już się rozpędza to idzie na całość.
Zaryzykuje stwierdzenie że jest lepiej niż w pierwszym tomie. Poprzednio była książka drogi, teraz jest bardziej zróżnicowanie, a co za tym idzie ciekawiej. Może trochę bardziej poważnie, może ciut mniej akcji, ale nadal jest świetnie.
Mamy też sporo retrospekcji z życia Czerwonej Królowej w stylu assassins creed ;)
Generalnie jest bardzo dobrze i trzeci tom ląduje na górze mojej kupki "do przeczytania" :P

Troszkę zwalnia na początku, w porównaniu z pierwszym tomem, ale jak już się rozpędza to idzie na całość.
Zaryzykuje stwierdzenie że jest lepiej niż w pierwszym tomie. Poprzednio była książka drogi, teraz jest bardziej zróżnicowanie, a co za tym idzie ciekawiej. Może trochę bardziej poważnie, może ciut mniej akcji, ale nadal jest świetnie.
Mamy też sporo retrospekcji z...