Literatura nie jest kuzynką rozumu, lecz siostrą intuicji. "Złote wybrzeże" wybrałem z półki spośród setki innych, równie lub bardziej nęcących, mimo że o autorze ani wydawnictwie dotąd nie wiedziałem. To podarek od żony, także jej intuicji zawdzięczam spotkanie z tą powieścią.
To nie jest wyrafinowany tekst ani językowo, ani stylistycznie, za to jest to niezmiernie poruszająca proza, poruszająca, bo ilustruje skomplikowane, piękne, bolesne relacje między ludźmi (ojciec i syn, mąż i żona, kobieta i mężczyzna) Afryką! Opisy afrykańskich krajobrazów, afrykańskiej nędzy, afrykańskich paradoksów i mentalności są nie tylko opisem, ale przede wszystkim obrazem nie wprost tego, co się dzieje między bohaterami powieści i w nich. Żadna drobiazgowa analiza nie mogłaby być bardziej sugestywna.
A poza tym dobra wiadomość - powieść przetłumaczyła Marlena Gruda, nowe nazwisko na polu tłumaczeń ze słoweńskiego, bo dotąd chyba jedynie Joanna Pomorska się tym parała, i już są w księgarniach dwa jej tłumaczenia wydane przez nowe wydawnictwo Ezop. Czekamy na kolejne pozycje słoweńskie i nie tylko. Oby było ich jak najwięcej, bo z małych literatur można się dowiedzieć nie mniej niż z wielkich, a ja sądzę nawet, że dużo więcej.

Literatura nie jest kuzynką rozumu, lecz siostrą intuicji. "Złote wybrzeże" wybrałem z półki spośród setki innych, równie lub bardziej nęcących, mimo że o autorze ani wydawnictwie dotąd nie wiedziałem. To podarek od żony, także jej intuicji zawdzięczam spotkanie z tą powieścią.
To nie jest wyrafinowany tekst ani językowo, ani stylistycznie, za to jest to niezmiernie...