Dziewcak – to inaczej dziewczyna w gwarze kurpiowskiej, mieszka na wsi wśród malowniczych kurpiowskich lasów, a z powodu choroby (łuszczycy) jest skrajnie osamotniona i niezrozumiana, choć wydawałoby się lata 80-te w Polsce to nie średniowiecze, a jednak… Rówieśnicy nazywają ją „Strup” Nasza bohaterka jest ambitna nastolatką i mimo, że zna swoje ograniczenia to chce dla siebie innego, lepszego życia niż to które zna. A że stare porzekadło mówi „uważaj czego sobie życzysz, bo się spełni” – to tak i tutaj zmiany na lepsze nie zawsze w konsekwencji są takie, jakich byśmy sobie życzyli…

Powieść jest niezwykle barwna, ciekawa, z szybkim tempem akcji, do tego świetni „okraszona” kurpiowska gwarą – przyznam dla mnie niemal zupełnie nie znaną (choć moje Podlasie z Kurpiami graniczy) naładowana emocjami aż „pod strych”. Jest dramatycznie ale i romantycznie, z przebłyskami nietuzinkowego poczucia humoru autorki.

Książka mądra, głęboka i ciekawa, świetnie napisana językowo (nie tylko o wspomnianą już gwarę chodzi),stanowi idealne połączenie powieści z literaturą tematyczną o regionie, nie zanudza. Trzymam kciuki za kolejne popełniane przez autorkę dzieła.

I na koniec kajam, się, bo Dziewcak czekał na mnie cierpliwie aż rok. Było to z mojej strony czystą głupotą, nie popełnijcie tego samego i nie czekajcie, tylko czytajcie, bo na prawdę warto.

P.S. Kolejne pt. Łatwo nie będzie już się czyta…

Dziewcak – to inaczej dziewczyna w gwarze kurpiowskiej, mieszka na wsi wśród malowniczych kurpiowskich lasów, a z powodu choroby (łuszczycy) jest skrajnie osamotniona i niezrozumiana, choć wydawałoby się lata 80-te w Polsce to nie średniowiecze, a jednak… Rówieśnicy nazywają ją „Strup” Nasza bohaterka jest ambitna nastolatką i mimo, że zna swoje ograniczenia to chce dla...

" Pamiętaj. Nigdy nie wstydź się tego, skąd pochodzisz. Nie miejsce urodzenia świadczy o tym, jaka jesteś. Można pochodzić ze wsi, ale niekoniecznie musi wystawać słoma".

Po lekturze Łatwo nie będzie sięgnęłam z nieukrywaną ciekawością po Dziewcaka Małgorzaty Urszuli Laski, bo byłam niezmiernie ciekawa czy tylko pierwszy tytuł tak niesamowicie mi się podobał czy może kolejna książka też wzbudzi moje zainteresowanie. Już wiem, że autorkę mogę dopisać do swoich ulubionych i będę wypatrywać kolejnych tytułów na półkach księgarskich.
Tytułowy Dziewcak czyli dziewczyna w gwarze kurpiowskiej to Danusia. Mieszka na wsi wśród lasów i właśnie kończy szkołę podstawową. Nie ma grona przyjaciół,a wśród rówieśników nosi przezwisko strup. Łuszczyca skutecznie utrudnia jej życie i powoduje, że dziewczyna jest osamotniona. Danusia to jedna ambitna dziewczyna, chce się dalej uczyć, zdobyć zawód i zyskać przyjaciół.
Przypadek sprawia, że na weselu poznaje Tomasza, chłopaka który od pierwszego zdania skradł jej serce. Również przez przypadek znajduje dom w Warszawie. Ma zapewnić pomoc i towarzystwo lekarce, która niedawno owdowiała w zamian za możliwość nauki w jednej z warszawskich szkół średnich.Od początku życie Danusi nie jest usłane różami i... jedna noc i jeden wieczór zaważy na całym jej przyszłym życiu. Co takiego przydarzy się Danusi? Sięgnijcie koniecznie po Dziewcaka, a przekonacie się sami.
Więcej na blogu https://rudabiblioteczka.blogspot.com/2018/12/magorzata-urszula-laska-dziewcak.html

" Pamiętaj. Nigdy nie wstydź się tego, skąd pochodzisz. Nie miejsce urodzenia świadczy o tym, jaka jesteś. Można pochodzić ze wsi, ale niekoniecznie musi wystawać słoma".

Po lekturze Łatwo nie będzie sięgnęłam z nieukrywaną ciekawością po Dziewcaka Małgorzaty Urszuli Laski, bo byłam niezmiernie ciekawa czy tylko pierwszy tytuł tak niesamowicie mi się podobał czy może...

Przepiękna książka rodem z Kurpiów, romantyczna, uczuciowa, chwytająca za serce. Przy okazji można się poduczyć gwary kurpiowskiej. Gorąco polecam

Przepiękna książka rodem z Kurpiów, romantyczna, uczuciowa, chwytająca za serce. Przy okazji można się poduczyć gwary kurpiowskiej. Gorąco polecam

Lata osiemdziesiąte ubiegłego wieku, w których to Małgorzata Laska osadziła pierwszą część swojej powieści, to lata ciężkie zarówno ze względu na dostępność towarów, jak i na mentalność mieszkańców wsi, z której to wielu ludzi emigrowało do miasta. A te obrazy to jak dwa inne światy. W tym trudnym, biednym, gnuśnym, zabobonnym, gdzie wszystko miało swój określony rytm i zasady, wychowywała się Danka, przez rodzinę określaną Dziewcakiem. Danka była ładną, mądrą, skromną dziewczynką, zakompleksioną przez swoją rzadką i wstydliwą chorobę. Często to właśnie owa choroba była powodem licznych przykrości ze strony rówieśników, ich niezrozumienie, odrzucenie.


Dzięki plastycznym opisom, autorka przybliża czytelnika do postaci, jaką wykreowała. Towarzyszymy Dance w najważniejszych momentach jej życia, a los jak wiadomo bywa naprawdę pokrętny. Lubi pisać swoje scenariusze, wytyczać swoje ścieżki. Danka miała marzenie, by wyrwać się ze wsi, a jedyną szansą była nauka w szkole z internatem. Wychowawczyni widziała w dziewczynie wielki potencjał, ale kiedy nagle zachorowała i zastąpiła ją apodyktyczna pani Noczwoł, entuzjazm w Dance opadł. Autorka znakomicie wtopiła się w środowisko szkolne, oddając wszelkie jego odcienie. Radości, smutki, zachowania uczniów, a nawet choleryczny charakter nauczycielki, która nie szczędziła uczniom słów pogardy, ale też przemocy fizycznej. Na weselu, dziewczyna poznaje Tomasza, któremu jako jednemu z nielicznych nie przeszkadza jej choroba. Nie da się ukryć, że tych dwoje zapała do siebie uczuciem.


Mimo przeciwności, Danka dostaje się do szkoły pielęgniarskiej. To będzie dla niej znaczący czas w życiu. Na stancji u pani Marty, która była lekarką poznaje jej brata Adama. Mężczyzna kryje w sobie pewną tajemnicę, ale też potrafi nieźle namieszać Dance w głowie. Co wyniknie z tej znajomości, skoro tam w Białowie czeka na Dankę Tomasz?

Cała recenzja na:
http://nietypowerecenzje.blogspot.com/2017/04/recenzja-przedpremierowa-patronat.html

Lata osiemdziesiąte ubiegłego wieku, w których to Małgorzata Laska osadziła pierwszą część swojej powieści, to lata ciężkie zarówno ze względu na dostępność towarów, jak i na mentalność mieszkańców wsi, z której to wielu ludzi emigrowało do miasta. A te obrazy to jak dwa inne światy. W tym trudnym, biednym, gnuśnym, zabobonnym, gdzie wszystko miało swój określony rytm i...

Historia, którą nam serwuje Małgorzata Urszula Laska jest naładowana emocjami. Można się nad nią denerwować na brak wyrozumiałości dla cudzej choroby wśród rówieśników, złościć na sąsiadów głównej bohaterki, przeżywać z nią rozterki sercowe pierwszej miłości i wściekać na autorkę, że nie da wytchnienia tej biednej dziewczynie. Ale autorka nie jest potworem i wszystkie węzełki zawiłych losów w piękny sposób prostuje, by utkać z nich ciepły pled spóźnionego szczęścia, którym otula swoich bohaterów.

Historia, którą nam serwuje Małgorzata Urszula Laska jest naładowana emocjami. Można się nad nią denerwować na brak wyrozumiałości dla cudzej choroby wśród rówieśników, złościć na sąsiadów głównej bohaterki, przeżywać z nią rozterki sercowe pierwszej miłości i wściekać na autorkę, że nie da wytchnienia tej biednej dziewczynie. Ale autorka nie jest potworem i wszystkie...

Ciekawa, może nieco nietypowa powieść. Historia Danki ujęła mnie, wzruszyła i zapadła w moją pamięć. Polecam gorąco.

Ciekawa, może nieco nietypowa powieść. Historia Danki ujęła mnie, wzruszyła i zapadła w moją pamięć. Polecam gorąco.