82/52/2020

82/52/2020

Jakby była kolejna część to na bank bym przeczytała. Nie spodziewałam się takiego zakończenia, aż jestem w szoku i smutno mi z tego obrotu spraw. Czytałam tą książkę tak jakby jutra nie było. Szokująca i fascynująca.

Jakby była kolejna część to na bank bym przeczytała. Nie spodziewałam się takiego zakończenia, aż jestem w szoku i smutno mi z tego obrotu spraw. Czytałam tą książkę tak jakby jutra nie było. Szokująca i fascynująca.

Drugi tom jest rownie ciekawy jak pierwszy. Autorka nie obnizyla poprzeczki,dzieki czemu czytelnik dowiaduje sie duzo wiecej o organizacjach opisanych w pierwszym tomie oraz zglebia tajemnice przodkow glownej bohaterki.
Ciekawe opisy oraz "zakazana historia" o ktorej jest raczej malo ksiazek,a juz na pewno nie opisywanych w ten sposob sprawiaja,ze ksiazke czyta sie bardzo szybko i z zaangazowaniem.
Zakonczenie,mimo ze smutne-jest przepelnione optymizmem dzieki czemu czytelnik nie odczuwa smutku ani niedosytu.

Drugi tom jest rownie ciekawy jak pierwszy. Autorka nie obnizyla poprzeczki,dzieki czemu czytelnik dowiaduje sie duzo wiecej o organizacjach opisanych w pierwszym tomie oraz zglebia tajemnice przodkow glownej bohaterki.
Ciekawe opisy oraz "zakazana historia" o ktorej jest raczej malo ksiazek,a juz na pewno nie opisywanych w ten sposob sprawiaja,ze ksiazke czyta sie bardzo...

Niestety nie udało mi się tego przeczytać. Oprócz tego, że kiepska fabuła, to jeszcze mnóstwo błędów redaktorskiej. Wstyd, że autorka wciska swoim czytelnikom tak niedopracowaną książkę.

Niestety nie udało mi się tego przeczytać. Oprócz tego, że kiepska fabuła, to jeszcze mnóstwo błędów redaktorskiej. Wstyd, że autorka wciska swoim czytelnikom tak niedopracowaną książkę.

"-Paradoks polega na tym, że najważniejsze jest często ukryte dla oka, niestety. Dzięki temu, że mało komu chce się szukać, ludzie przepisują historię według własnych potrzeb ukrywają prawdę."
"- Nie jest wcale taka cenna (...) po prostu podważa sens istnienia Kościoła, który zamiast wspierać szukanie Boga, zmusza do wiary w instytucję i jej zasady. Oni wiedzieli, że do tego, żeby odkryć Boga, nie potrzeba pośredników. Wystarczy to ... - wskazał palcem na pierś Zoi i miejsce, w którym biło jak szalone jej serce. - I to - dodał, dotykając palcem jej skroni,(...)
- Serce i wiedza..."

Zapraszam na moją recenzję
http://mojezycieitpblog.blogspot.com/2018/08/ktora-jego-jest.html

"-Paradoks polega na tym, że najważniejsze jest często ukryte dla oka, niestety. Dzięki temu, że mało komu chce się szukać, ludzie przepisują historię według własnych potrzeb ukrywają prawdę."
"- Nie jest wcale taka cenna (...) po prostu podważa sens istnienia Kościoła, który zamiast wspierać szukanie Boga, zmusza do wiary w instytucję i jej zasady. Oni wiedzieli, że do...

Druga część jest tak samo niesamowita jak pierwsza. Zero zawodu!
Koniec bądz co bądz jest nieco nieoczekiwany...ale chyba o to chodzi w książkach ;)
Z czystym sumieniem serdecznie polecam.

Druga część jest tak samo niesamowita jak pierwsza. Zero zawodu!
Koniec bądz co bądz jest nieco nieoczekiwany...ale chyba o to chodzi w książkach ;)
Z czystym sumieniem serdecznie polecam.

Druga część jeszcze ciekawsza od pierwszej, trzyma w napięciu, przenosi z miejsca na miejsce, istny rollercoaster. Niesamowite historie wychodzą na światło dzienne. Może przypomina zbyt mocno Kod da Vinci, ale akcja jest bardziej dramatyczna.
Zakończenie zaskakujące, bardzo zaskakujące ..

Jedyne co mnie w tej książce zabolało, a zabolało bardzo.. to ilość błędów (brak spacji) które wręcz doprowadzały mnie do rozpaczy bo rozpraszały podczas czytania.

Druga część jeszcze ciekawsza od pierwszej, trzyma w napięciu, przenosi z miejsca na miejsce, istny rollercoaster. Niesamowite historie wychodzą na światło dzienne. Może przypomina zbyt mocno Kod da Vinci, ale akcja jest bardziej dramatyczna.
Zakończenie zaskakujące, bardzo zaskakujące ..

Jedyne co mnie w tej książce zabolało, a zabolało bardzo.. to ilość błędów (brak...

"Cudze chwalicie swego nie znacie".
Podobnie jak w przypadku tomu pierwszego twierdzę, że nie umiemy chwalić się tym co nasze.Zachwycamy się Danem Brownem mając w Polsce tak dobrą autorkę.
Książka sięga początków chrześcijaństwa oraz powiązań Watykanu, nazistów, neonazistów. Autorka przedstawia różne teorie spiskowe związane ze związkiem tych grup. Opowiada o tym jak Watykan krył po wojnie nazistów i jak pozwala odradzać się neonazistom , także w swoich szeregach. Oby nie musiały się spełniać wizje autorki.
Jest to kontynuacja książki "Ani żadnej rzeczy" i najpierw trzeba przeczytać tamtą, aby zrozumieć fabułę tej.
Niestety minusem są błędy w składzie tekstu. Przy zaczytaniu wyrywa to trochę z wątku.
Zdziwiło mnie, że tej książki nie chciało wydać żadne wydawnictwo. Na Zachodzie bardzo szybko zostałaby sfilmowana.
Gorąco polecam wszystkim, którzy poszukują takiej tematyki w książkach.

"Cudze chwalicie swego nie znacie".
Podobnie jak w przypadku tomu pierwszego twierdzę, że nie umiemy chwalić się tym co nasze.Zachwycamy się Danem Brownem mając w Polsce tak dobrą autorkę.
Książka sięga początków chrześcijaństwa oraz powiązań Watykanu, nazistów, neonazistów. Autorka przedstawia różne teorie spiskowe związane ze związkiem tych grup. Opowiada o tym jak...

Po przeczytaniu #anizadnejrzeczy przyszła kolej na dalszą część przygód Amerykanki Zoji Pietrownej i Serge Magdiego, badacza prawosławnych ikon powiązany z tajemnym Bractwem Chryzmonu.

Bohaterowie mają coraz mniej czasu na odnalezienie mitycznej Ewangelii Apostolic. Ścigani przez dwie największe agencje wywiadowcze świata, oraz setkę neonazistów działających pod szyldem Watykanu.

Książkę czyta się równie dobrze jak jej pierwszą odsłonę #anizadnejrzeczy Dużym atutem jest akcja książki prowadzona z dużym rozmachem, gdzie wraz z bohaterami przemierzamy Europę odkrywając kolejne biblijne zagadki. Nie bez powodu pierwsza część przyrównałem do #kodleonardadavinci
Jedynie co mnie w obu częściach drażni to drobne literówki, braki spacji, błędne dzielenie wyrazów. Jednak całość książki nam to ładnie rekompensuje. Zakończę fajnym cytatem z książki i wracam do lektury😀
"Widzisz zdrajców wszędzie tam, gdzie nie ma lustra, w którym mogłabyś się przejrzeć."

Po przeczytaniu #anizadnejrzeczy przyszła kolej na dalszą część przygód Amerykanki Zoji Pietrownej i Serge Magdiego, badacza prawosławnych ikon powiązany z tajemnym Bractwem Chryzmonu.

Bohaterowie mają coraz mniej czasu na odnalezienie mitycznej Ewangelii Apostolic. Ścigani przez dwie największe agencje wywiadowcze świata, oraz setkę neonazistów działających pod szyldem...

Do przeczytania drugiej części książki pt.'' Która jego jest'' zachęciły mnie słowa autorki Sandry M. Borowiecky umieszczone w słowie wstępnym.

Nie ukrywam, że pierwszy rozdział napisany jest precyzyjnie. Nie zabraknie w nim emocji, które pozytywnie nie wpływają dla młodszego odbiorcę, ze względu na opis śmierci księdza Adolfa Rielke.

Pani Sandra Borowiecky zadbała w tej części o każdy drobny szczegół dotyczący historii Zoji oraz pozostałych bohaterów książki.

W Zoji odkryłam, że jest wrażliwą osobą, do końca nie ufna, ostrożność zachowuje w każdej sytuacji, pojawia się strach, ale podoba mi się jej waleczność, która była zachowana do końca.

Ciekawostką są tutaj osoby, które do końca nie są szczere i można im ufać. Przykładem na takiego rodzaju zachowanie jest Serge Magdi – zagadkowy i tajemniczy.

Drugą część książki zdecydowanie czytałam dłużej niż pierwszą część ze względu na to, że została opracowana lepiej tekstowo.

Historia warta jest poznania tajemnic Watykanu, akcja toczy się szybko, dialogi napisane są z pomysłem.

Autorka zaskakuje zwrotem akcji pod koniec, gdyż każdy z Czytelników będzie chciał poznać losy Zoji.

Dla każdego, kto, lubi, czytać kryminały trzymające do końca w napięciu to jest, ta książka godna polecenia.

Miękka oprawa zawiera 269 stron, Wydawnictwo Szpalta, Warszawa 2017.

Polecam zapoznanie się z obiema książkami autorstwa Sandry M. Borowiecky.

Do przeczytania drugiej części książki pt.'' Która jego jest'' zachęciły mnie słowa autorki Sandry M. Borowiecky umieszczone w słowie wstępnym.

Nie ukrywam, że pierwszy rozdział napisany jest precyzyjnie. Nie zabraknie w nim emocji, które pozytywnie nie wpływają dla młodszego odbiorcę, ze względu na opis śmierci księdza Adolfa Rielke.

Pani Sandra Borowiecky zadbała w tej...