Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy z nas ma marzenia, jednak trzeba uważać, kiedy wypowiada się je na głos, zwłaszcza te wypowiadane w złości. Adrian znajduje w piwnicy pięknego, niebieskiego pająka. Nie wie, że nie jest to zwyczajny pająk. Chłopiec jest zły na mamę i ojczyma a najbardziej na swoją młodszą siostrę Emilkę, z którą musi dzielić pokój, a na dodatek wszystko mu zabiera i niszczy jego zabawki. Trzymając na ręce pająka wypowiada na głos życzenie, aby jego siostra zniknęła. Kiedy wraca z piwnicy do mieszkania, Emilki nigdzie nie ma. Na początku cieszy się, że wszystko jest tak jak było przed pojawieniem się siostry, jednak po paru dniach zaczyna za nią tęsknić. Jest mu przykro, że mama i ojczym są smutni. Chce, żeby Emilka wróciła. Szkopuł w tym, że tajemniczy pająk zniknął, za to za oknem jego pokoju wyrosła się Jarzębinka a ojczym mimo, że nie lubi kotów zgodził się aby Bury zamieszkał z nimi. Opowieść o chłopcu, którego nikt nie chciał słuchać. Dorośli zajęci swoimi problemami oraz opieką nad młodszą siostrą nie zauważają, że Adrian nie umie zaakceptować takiej sytuacji. W tej złości wypowiada życzenie, bo chce być szczęśliwym, uśmiechać się, a przede wszystkim chce być zauważonym przez mamę i poprawić relacje z ojczymem. Po pewnym czasie rozumie swój błąd. Chce go naprawić, znaleźć pająka i odzyskać siostrę. Mimo, że poprawiają się jego stosunki z mamą i ojczymem, zdaję sobie sprawę, że niefortunnie wypowiedziane życzenie zmieniło ich życie i nic już nie jest takie samo, jak było kiedy Emilka była z nimi. Opiekuje się Jarzębinką, bo wierzy że to jest jego mała siostrzyczka i nie chce aby ktoś ją skrzywdził. Bo Emilka ma wrócić do domu cała i zdrowa. Ma tylko znaleźć pająka. Wyjeżdża ze swoim kolegą Kubą, jego bratem Wojtkiem oraz dziewczyną Wojtka Anią zwiedzać jaskinie. Ma nadzieję, że w którejś z nich ukrył się ten tajemniczy pajęczak. Czy mu się uda? Czy Emilka wróci? Przeczytajcie sami. Książka dla rodziców i dzieci. Uważam, że powinna być wspólnie przeczytana. Rodzice słuchajmy swoich dzieci, rozmawiajmy z nimi, bawmy się z nimi i uśmiechajmy się, mimo że czasami nie jest nam do śmiechu, jesteśmy zmęczeni. Bo dzieci to my. POLECAM!!! Czytam dla przyjemności dziękuje za udział w Book Tourze.